మాలిక పత్రిక

రచన : రావి రంగారావు

 

 

వీణ్ణి చూసి

వీడి  దేహాన్ని చూసి

వీడి  బతుకును చూసి

వాడు జాలిపడ్డాడు…

 

వీణ్ణి ఎలాగైనా బాగుచేయాలని

వాడు తీర్మానించుకున్నాడు…

పథకం ప్రకారం మత్తు పెట్టి

వీడి  వెన్నెముక విరిచాడు…

 

వీడి ఎముకల్లోని మూలుగు

వాడు కమ్మగా జుర్రుకున్నాడు,

వీడికి ఉత్త ఎముక లిచ్చి

ప్రేమగా  తిను అన్నాడు,

 

వీడి మనసు సోలయింది, మానికయింది,

వీడి అభిమానం “బ్యానర్’ అయింది,

గుడ్డిగా  భజన చేయటం  “మానర్” అయింది,

వాడికి వీడు ఇప్పుడొక చెప్పు,

వాణ్ణి జాగ్రత్తగా మోసే పల్లకీ,

వాడికి వీడొక బుల్లెట్ ప్రూఫ్ కోటు,

వాడికి వాడి వారసులికి నెత్తురు  స్వీటు…

 

ఈ లోగా ఎపుడో

ఆ మత్తు దిగిపోగానే

కూలిపోతున్న తన ఎముకల గూడు…

కాలిపోతున్న తన హృదయం పువ్వు…

ఆక్రమించబడిన  నడిచే  త్రోవ…

కబ్జా చేయబడిన  కాలిక్రింది నేల…

గాలిని దోచారు, నీటిని దాచారు…

 

ఎన్నో సునామీలు…

చరిత్రలో ఎన్నో తిరుగుబాట్లు…

అకస్మాత్తుగా సంచలనాలు తప్పవు…

ఆపాలనుకొన్నా  ప్రభంజనాలు  ఆగవు…

వికృతి వేసుకున్న  ప్రకృతి వేషం వెలిసిపోతోంది,

వికృతిలో ముంచబడిన ప్రకృతిమూర్తి  బయటపడుతుంది .