మాలిక పత్రిక

 రచన:  నాగులవంచ వసంతరావు,

                        

చెట్టు ప్రాణికి ఆయువు పట్టు

మానవ ప్రగతికదే తొలి మెట్టు

 

చెడునంతా సతతం తనలోకి నెట్టు

ప్రాణవాయువును బయటకు వెడలగొట్టు

 

పళ్ళకోసమై రాళ్ళ దెబ్బలకోర్చు

మానవాళి ఆకలిని అనందంగా తీర్చు

 

గ్రీష్మ తాపాన్ని తనలోకి కూర్చు

చల్లని నీడను మనకు సమకూర్చు

 

మనం నిద్రించుటకై అవుతుంది కాట్

పిల్లలు ఆడడానికి అదే ఒక బ్యాట్

 

కర్షకుని పొలములో కాడి

కాష్టాల గడ్డలో పాడె

 

చెక్కితే సుందరమైన బొమ్మవుతుంది
రక్కితే దివ్య రసాలను స్రవిస్తుంది

 

భువిలోంచి ప్రవృద్ధమై మహా వృక్షమౌతుంది

భస్మీపటలమై బొగ్గుగా అవతారమెత్తుతుంది

 

తాను హరిస్తూ దివ్య ఔషధమౌతుంది

రోగాల బారినుండి ప్రజలను రక్షిస్తుంది

 

వన్య ప్రాణులను తన ఒడిలో పొదుగుతుంది

ప్రకృతి సమతుల్యతను సర్వదా కాపాడుతుంది

 

ఆకాశంలోని మబ్బులను అమితంగా ఆకర్శిస్తుంది

వర్షపు జల్లులను వరదలా కురిపిస్తుంది

 

తన్ను నరికిన గొడ్డలికే సుగంధ పరిమళం

సజ్జనుల మాదిరి అపకారికి ఉపకారము

 

త్యాగానికి నీవు మరో పేరు

సహనానికి ఎవరూ నీకు సాటిరారు

 

అక్షరానికి నీవు ఆధారమైతివి

కుక్షి నింపగ గొడ్డలి దెబ్బలే తింటివి

 

బాటసారులకెల్ల బాసటగ నిలుచుండి

భానుని ప్రతాపాన్ని భరియించి నిల్చితివి

 

విరగకాసిన గాని వినయంగ ఒంగుండి

మానవాళికి గొప్ప ఉపదేశమిస్తుంది

 

పళ్ళన్ని మాకాయె పాట్లేమొ నీకాయె

వయసు పైబడినంత వంటశాలకు పోయె

 

ఇంటికొక్క చెట్టు పెంచి ఇలవేల్పుగ కొలువర

చంటిపాప వలెను దాన్ని సంరక్షణ చేయర

 

చెట్టు నరికినంత నీకు పుట్టగతులు లేవుర

చెట్టు చేయలేని మేలు విశ్వంలో లేదుర

 

ఇన్ని సేవలు చేయు నిన్ను నరికినగాని

మౌనంగ భరియించి మేలు చేస్తుంటావు

 

సుగుణాల తల్లివే మా కల్పవల్లివే

జనుల కాపాడేటి మా పాలవెల్లివే

 

ఎంత చెప్పినగాని తరుగనిది నీ లబ్ధి

ఏమి చేసినగాని తీరనిది నీ రుణము

 

మనిషి కాదర్శంబు మానాయె చూడరా

మానువలె మెలగుటే మనిషి జన్మకర్థంబురా!