March 29, 2024

‘అమ్మా’ యి – (తరాలు – అంతరాలు)

రచన: విశాలి పెరి

కావేరికి అమ్మని వదిలి వెళ్ళాలంటే బెంగగా ఉంది. పదిరోజుల నుండి అమ్మ దగ్గరే ఉండటంతో ప్రపంచాన్నే మరచిపోయింది. అలా అని కావేరి చిన్న పిల్లేమీ కాదు. ఇద్దరు పిల్లల తల్లి.
కావేరి పది రోజులు సంక్రాంతి శెలవలకని పుట్టింటికి వచ్చింది. తనకి ఏడాదికి ఒకసారే పుట్టింటికి రాడానికి కుదురుతుంది. అదీ సంక్రాంతి శెలవలకే. ఈ పది రోజులు పది నిమిషాల్లా గడచిపోయాయి. తనతో బాటు బాబయ్యలు, పిన్నులు, వాళ్ళ పిల్లలు, నాన్నగారి చెల్లెళ్లు(అత్తయ్యలు), మావయ్యలు, వారి పిల్లలు అందరూ వచ్చారేమో ఇల్లంతా తిరునాళ్లను మరిపించింది. పండుగలు అయ్యిపోగానే వచ్చిన వారంతా వెళ్ళిపోయారు, తను మాత్రం ఇంకో రెండు రోజులు ఉండి వెళ్ళాలనుకొంది. రేపే తన ప్రయాణం. ఇది తలచుకొన్న ప్రతీసారి బెంగతో కడుపులో మెలి తిరుగుతోంది. ఈ పది రోజుల్లో అమ్మ తనకి ఇష్టమైనవి అన్నీ వండి కొసరి కొసరి వడ్డిస్తూ కబుర్లు చెప్తూ చిన్నప్పటి జ్ఞాపకాలు గుర్తు చేస్తూ నవ్విస్తూ తనని మళ్ళీ ఒక చంటిపిల్లని చేసేసింది.
సంక్రాంతి ముందు రోజు పిల్లలకి భోగి పళ్ళు పోసి పిల్లల చేత బొమ్మల కొలువు పెట్టించి మళ్ళీ తన చిన్నతనాన్ని తనకి బహుమతిగా ఇచ్చింది అమ్మ. ఇంక నాన్నగారు పిల్లలకి కావాల్సిన జీళ్లు, తేగలు, మొక్కగుడ్లు తెచ్చిపెడుతూ అసలు వాళ్ళకి బోర్ కొట్టకుండా చూసుకొన్నారు. వాళ్ళని సాయంత్రము పూట పొలానికి తీసుకెళ్ళి బోరింగులో స్నానాలు చేయించి వాళ్ళ ముచ్చట్లు తీర్చేవారు. రాత్రి అయ్యేసరికి కుంపటిలో నిప్పులు చెరిగి తేగలు కాలుస్తూ అక్కడే పిల్లలకి అన్నము నోట్లో పెట్టేది అమ్మ. పిల్లలకి అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇల్లు అంటే అదొక పిక్ నిక్ స్పాటే.
ఆ ఇల్లు… అదే తన పుట్టిల్లు… తనకొక దేవాలయము. తన బాల్యమంతా అక్కడే గడచింది. అక్కడ ప్రతి చెట్టు, ప్రతీ గడప, ప్రతీ గోడ తనతో ఎన్నో ఊసులాడుతున్నట్టు ఉంటుంది. ఇంటికి మొదటి మనవరాలు కాబట్టి, అందరనీ గారాల పట్టే తను.
చిన్నతనములో తను ముగ్గు వేస్తున్నంత సేపు తనకి కాపలా కాస్తూ నిద్దర ఆపుకుంటూ ఉండేవాళ్ళు అమ్మ నాన్న, నాన్నమ్మ తాతగారు. తను అందరి కన్నా పెద్ద ముగ్గు వేయాలని చాలా పెద్ద పెద్ద ముగ్గులతో వాకిలి అంతా నింపే ప్రయత్నములో రాత్రి 11 వరకు ఉండేది. అంత వరకు ఎన్ని పనులున్నా అమ్మ తనతో పాటే ఉండేది. ఇప్పటికీ అలా ముగ్గు వేస్తుంటే అమ్మ నిద్దర ఆపుకుంటూ చలికి వణుకుతూ అరుగు మీద కూర్చునే ఉంది.
తన చిన్నప్పుడు తనకి భోగి పళ్ళు పోసి దిష్టి తీసి ప్రపంచంలో తనే అందగత్తెనేమో అనిపించేలా చూసేది అమ్మ. సంక్రాంతి రోజు తన చేత బొమ్మల కొలువు పెట్టించి అన్ని బొమ్మలలో తనని మురిపాల పసిడి బొమ్మగా చేసి చూసుకొని మురిసిపోయేది అమ్మ.
ఇంక కనుమ రోజు తన చేతి తోటే పని వాళ్ళకు బట్టలు, డబ్బులు, బహుమతులు ఇప్పించేది.
అమ్మ వాళ్ళ ఇంటిలో తనో యువరాణి. ఆడింది ఆట, పాడింది పాట. తనకి ఇష్టమైనది ఏదైనా చేయటానికి ఎప్పుడూ అమ్మ రెడీగా ఉండేది. అదీ తను అడగకుండా తన మనసు గ్రహంచి మరీ తనకి ఇష్టమైనవి ఇచ్చేది. ఒకసారి ఇంటికి వచ్చిన ఒక చుట్టాలావిడ “కావేరి! నీ బెస్ట్ ఫ్రండ్ ఎవరే? ” అని అడిగింది. వెంటనే కావేరి ” మా అమ్మే నాకు బెస్ట్ ఫ్రండ్ ” అని అంది. ఆ మాటకి అమ్మ తెగ మురిసిపోయింది. నిజమే అమ్మ కన్నా తనకి సన్నిహితురాలైన స్నేహితురాలు లేదు…..
ఇంత అపురూపంగా పెరిగిన తను ఎవరో ఒక ముక్కుమొహం తెలియని వాడి కోసం ఇంత ప్రేమగా చూసుకొనే అమ్మ, నాన్నని వదిలి వెళ్ళిపోయిందా?
ఎప్పుడు శెలవకి వచ్చినా ఇలా చుట్టం చూపుగా అమ్మ నాన్నని చూసి వెళ్ళిపోవాలా? ఎప్పుడూ ఆడపిల్ల తల్లిదండ్రి వద్ద ఉండలేదా? ఆడపిల్ల అంటే ఆడ పిల్లేనా? ఇంతలా ప్రేమించిన వాళ్ళకి దూరంగా ఎందుకుండాలి? ఇంత అపురూపంగా పెంచిన అమ్మాయి పెళ్ళి అయ్యక ‘ పరాయి సొత్తు’ ఎందుకయ్యిపోతుంది? అన్నీ ప్రశ్నలే… జవాలు తెలియని ప్రశ్నలు….. ప్చ్…
ఏంటో పొద్దుట నుండి ఎంత ఆపినా ఆగట్లేదు కన్నీళ్ళు, ఎక్కడ అమ్మ చూసి బాధపడుతుందో అని ఇలా పెరట్లో మొక్కలు, చెట్ల వైపుకు వచ్చి ఫోన్ లో ప్రండ్ తో మాట్లాడుతున్నట్లు భారంగా తిరుగుతోంది కావేరి. దూరంగా చెట్టు మీద గువ్వలు అరుస్తున్నాయి.. ‘ గూడు వీడేడి వేళ, గూటికేగేడి వేళ పక్షి గొంతును మించి పాట గలదే…’… . నిజమే అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వచ్చినప్పుడు, అమ్మ వాళ్ళ ఇల్లు వదిలినప్పుడు మనసుకి ఎన్ని భావాలో కదా? వచ్చేటప్పుడు ఆనందంతో గాలిలో తేలిపోతుంది మనసు, వెళ్ళేటప్పుడు భారంగా బెంగగా, బేలౌతుంది అదే మనసు.
అమ్మా.. అమ్మా అని గట్టిగా అమ్మని పట్టుకొని ఏడ్వాలని ఉంది.
అ…మ్మా…
అ… మ్మా…
తన గొంతు కాదు … పెద్దగా వినపడుతోంది అరుపు… అది తన చిన్న కూతురి అరుపు…
“అమ్మా! అమ్మమ్మ నిన్ను రమ్మని పిలుస్తోంది” అని చెప్పింది.
“నువ్వు వెళ్లు.. నేను ఇదిగో వస్తున్నాను రెండు నిమిషాలలో”
అమ్మ కూడా ఒక అమ్మయే కదా ఈ ఇంటికి వచ్చినప్పుడు. తను పుట్టి పెరిగింది అంతా సిటీలోనే. అమ్మవాళ్ళది మధ్యతరగతి కుటుంబము. తాతగారికి వేలు విడిచిన మేనల్లుడు నాన్న. బాగా ఆస్తిపరులని నాన్న కిచ్చి పెళ్లి చేశారు అమ్మమ్మ వాళ్ళు. పల్లెటూరు, అక్కడి పద్ధతులు ఏమాత్రమూ తెలియవు అమ్మకి అప్పట్లో. అడుగు పెట్టిన అత్తవారిది ఉమ్మడి కుటుంబం… ఆడపడుచులు, బావగార్లు, మరుదుళ్లు… ఇంతమందిలో ఎప్పుడు ఒకరిగా కలిసిపోయిందో తనకే తెలియదు. ఈ రోజుకి అమ్మని అత్తయ్యలు, బాబ్బయ్యలు, ఆదరించే తీరు చూస్తే చాలా గర్వంగా ఉంటుంది.
తన తల్లిదండ్రులకి గారాలపట్టిగా పెరిగి నాన్న చెయ్యి పట్టుకొని, నాన్నతో పాటు నాన్న వైపు వాళ్ళందరికి ఆప్తురాలయ్యింది. ఇంటికి భాగ్యలక్ష్మిలా, ప్రేమమూర్తిగా నిలబడింది. అమ్మ పెళ్ళి చేసుకునేటప్పటికి నాన్న కూడా అమ్మకి పరాయి మనిషే కదా? తన చిన్నప్పుడు వేసవి శెలవలకి కూడా అమ్మ అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళలేకపోయేది… ఎందుకంటే అదే అత్తయ్య వాళ్ళు శెలవలకు వచ్చేవారు అప్పుడే. ఇంక ఎండాకాలములో ఆవకాయల సీజన్. అత్తలకు, బాబయ్యలకు, చుట్టాలకు ఆవకాయలు పెట్టి ఇవ్వడంలో అమ్మ ఎండాకాలం మొత్తం బిజీగా ఉండేది.
ఇవన్నీ చాకిరిగా అమ్మ ఎప్పుడూ భావించలేదు. బాధ్యతగా అనుకునేది. అందరికీ తలలో నాలుకలా ఉండేది. ఇంట్లో వాళ్ళకి ఏ సలహా కావాలన్నా అమ్మ దగ్గరకే వచ్చేవారు. ఈ ఉమ్మడి కుటుంబానికి అమ్మాయే మూలస్థంభం. ఇప్పుడు బాబయ్యలు , అత్తలు ఎవరి సంసారములో వాళ్ళు బిజీగా ఉన్నా, అమ్మ మాట మీద ఏడాదికి ఒకసారి అందరూ నాన్నమ్మ వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చి తీరుతారు. సమాజానికి ఒక మంచి ఆదర్శకుటుంబాన్ని అందించింది అమ్మ. అమ్మని స్ఫూర్తిగా తీసుకొని అత్తయ్యలు కూడా మంచి గృహిణులు కాగలిగారు. ఇవన్నీ చేసింది ఒక వ్యక్తా.. లేక ఒక శక్తా? అత్తమామలకు మరో బిడ్డగా, భర్తకి ఒక భార్యగా, తల్లిగా. పిల్లలకు మాతృమూర్తిగా, ఇంటికి వచ్చి వెళ్ళేవాళ్ళకు ఆదరించే అన్నపూర్ణగా… పదిచేతులతో విలసిల్లే శక్తి స్వరూపిణి ఇల్లాలు!
తనూ ఇప్పుడు ఇద్దరు పిల్లల తల్లి… తల్లిగా తనూ పిల్లలకి ప్రేమ పంచాలి. మెట్టినింటిలో పుట్టింటి గౌరవం నిలపాలి. మెట్టినింటివాళ్ళని తనవాళ్ళుగా చూసుకోవాలి. అమ్మకి ప్రతిరూపం తను, ఇంకో “అమ్మ” లా ఆదర్సం కావాలి.
తన ప్రశ్నలకి సమాధానము దొరికిందన్నట్లు గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకొని ఇంట్లోకి వెళ్ళింది కావేరి.

విశ్లేషణ: స్వాతీ శ్రీపాద
పుట్టి౦టికి వచ్చిన ఇద్దరు పిల్లల తల్లి కావేరి. గారాబు పట్టిగా తలిద౦డ్రుల క౦టి వెలుగుగా పెరిగిన కావేరి ఏడాదికి ఒకసారి మాత్రమే పుట్టి౦టికి వచ్చినా అపురూపమైన బాల్యపు దినాలు గుర్తుచేసుకు అమ్మకు దూరమయే బేల అవతరిస్తు౦ది. కానీ ఒక గృహిణిగా పిల్లల బాధ్యతా, కుటు౦బ స౦రక్షణ, ఆమె వెన్ను తట్టి బలాన్నిస్తాయి. చదివిన వారికి స్ఫూర్తినిచ్చే కథ… ఈ “అమ్మా”యి కధ.

1 thought on “‘అమ్మా’ యి – (తరాలు – అంతరాలు)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *