మాలిక పత్రిక

రచన: గవిడి శ్రీనివాస్ 

 

 

యవ్వనం మొగ్గ తొడిగి లేతప్రాయం

వెన్నెల గొడుగు కింద కలల్ని వేలాడదీసుకుంది

సహవాసాలు అభిమానాలు తెలియని బంధమై

అల్లుకుపోయి జీవితంగా ముడివేసుకుంటున్నాయి

కన్నె వయసు ఊహలన్నీ ఊసులన్నీ పదిలంగా

హృదయం లోకి ప్రవేశించాక తొంగిచూసిన

క్షణాల్లో ఏడడుగుల బంధంలోకి ప్రవేశించాం

రోజులు పెనవేసుకున్నాయి కాలం కబుర్లు చెప్పుకుంది

అనుభూతులు ఆడపిల్ల రూపం లో సాక్షాత్కరించాయి

ఏమైందో ఏమో ఆకు రాలే కాలం తడితడిగా

తడుముతోంది నన్ను తరుముతోంది

తోడై నిలవాల్సినవాడే కన్నీళ్ళ బుట్టను

నెత్తిన ఎత్తి జాడే లేని చోటుకి జారిపోయాడు

రెక్కలూపుతున్నపాపతో నా పూల కొట్టు లో

ఓదార్చే ప్రతి పువ్వులో అతని కోసం

రెప్పవాల్చని ఆశలతో ముసురుతున్నకాలాన్ని

కాస్తంత బరువుగానే ముందుకుతోస్తున్నాను