మాలిక పత్రిక

రచన: రామా చంద్రమౌళి

వాడు బుడిబుడి అడుగులతో పరుగెత్తుకొచ్చి
‘అమ్మా’ మోకాళ్లను చుట్టుకుపోతాడు. పైగా నవ్వు ముఖం నిండా
‘అమ్మ నాదీ’ అన్న వ్యక్తీకరణ
ఈ చంద్రుడు నాది.. ఈ ఆకాశం నాది.. ఈ సమస్తమూ నాదే.. వలె…

ఔను మనిషి తనను తాను స్పష్టంగానే చెప్పుకోవాలి
‘నేను దు:ఖిస్తున్నాను. నేను సంతోషంతో పొంగిపోతున్నాను.
నేను నీకోసం పరితపిస్తున్నాను. నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను.
నువ్వు నాకు కావాలి
నీ కోసం యుగయుగాలుగా ఇక్కడ
ఇదిగో ఈ తీరంపై నేను నిరీక్షిస్తున్నాను
యిక్కడ నేనొక ఒంటరి తెగిన గాలిపటాన్ని
యిక్కడ నేనొక పూచిన చోటనే రాలిన పువ్వునూ.. వలె

వద్దు.. లోలోపల ఏదీ దాచుకోవద్దు
మనిషి పొంగి పొర్లాలి బైటకు పోటెత్తిన కెరటమై
Express like an ocean
రాత్రుళ్ళు పడకపై దొర్లుతున్నప్పుడు
నువ్వు అద్దంపై రాలి జారుగున్న హిమబిందువువు,
అలా వరండాలో నిలబడి కళ్లనిండా శూన్యంతో దిగంతాల్లోకి చూస్తున్నపుడు
నువ్వు నీటి అడుగున ఒక బొక్కెనవు
నిన్ను నువ్వు చేదుకుని చేదుకుని
నిన్ను నువ్వే చెప్పుకో .. విప్పుకో.. ప్రకటించుకో.. వ్యక్తీకరించుకో
కం.. రా.. వచ్చెయ్
ఎప్పుడో.. ఎవరో ఒకరు.. నిన్ను అర్ధం చేసుకుని.. కళ్లనిండా ప్రేమతో
ఒక చిటికెన వ్రేలు నందిస్తారు… ఊం…