March 29, 2024

శుభోదయం

రచన: డి.కామేశ్వరి

“ఆత్మహత్యా.. ఆత్మహత్యకి తలపడిందా? ఏమయింది, ఎలా వుంది?… అసలేం జరిగింది?” అప్రతిభురాలై అడిగింది.
“అమ్మా.. రేఖ టిక్ ట్వంటీ తాగిందట. ఎంతోసేపటికిగాని ఎవరూ చూడలేడుట. చూసి తీస్కొచ్చి ఆస్పత్రిలో జాయిన్ చేశారట. డాక్టర్లు చాలా ప్రయత్నించాక ఆఖరికి ప్రమాదం గడిచిందంటున్నారు.”
“ఏం జరిగింది? ఎందుకింతపని చేసింది?” తెల్లపోతూ అంది.
శ్యాం తల దించుకున్నాడు. “అమ్మా.. రేఖ.. ప్రెగ్నంట్ అయిందని, అందుకని… సిగ్గుతో, భయంతో ఆ పని చేసిందని అనుకుంటున్నారు. రేఖ ఫ్రెండు .. వాళ్ల ఎదురింట్లో వుండే సునీత చెప్పింది. డాక్టరుకి రేఖ నాన్నగారు చెప్పారుట.”
“మైగాడ్.. ఏదో ఆ గొడవ అంతటితో సమసిపోయిందనుకున్నాను. ఆఖరికిది జరిగిందన్నమాట. రేఖ.. పాపం గాభరాపడి, ఏం చెయ్యాలో దిక్కుతోచక, యీ పనికి తలపడిందేమో? ఎంత తొందరపడింది? ఈ రోజుల్లో.. ఎబార్షన్ లీగలైజ్ అయిన రోజుల్లో యింత గాభరాపడవలసింది ఏముందని ఇలా చేసింది?”
“వాళ్లమ్మే అసలు గాభరా పెట్టి ఏడ్చిందటమ్మా. దాంతో రేఖ భయపడి ఏడ్చిందట నిన్నంతా. యివాళ ఆఖరికిలా చేసిందట.”
” ఆ శారద తెలివితక్కువతనం రేఖని నాశనం చేస్తుంది. శారద అమాయకురాలు. కాని ఆ తండ్రి ఏం చేస్తున్నాడుట. అతనేనా చెప్పవద్దా?”
“లేదమ్మా.. ఆయనకు తెలిసినట్టులేదు. ఆ తల్లి గాభరాపడి ఏడ్చి.. నేనేం చెయ్యనే తల్లీ ఆ రాధకి ఇలాగే జరిగిందే అమ్మా.. అయ్యయ్యో.. అంటూ ఏడ్చి గాభరా పెట్టిందంటుంది సునీత.”
ఆ మాట వినగానే రాధాదేవి మొహం నల్లబడింది. హు.. తన దురదృష్టం రేఖకి అంటకూడదు. రేఖని కాపాడాలి. మాధవ్ ఏమన్నా సరే.. రేఖని ఓదార్చి తను చెయ్యగలిగింది చెయ్యాలి.
తనేం చెయ్యాలి? .. ఏం చెయ్యగలదు? ఆ రోజంతా ఆలోచించింది రాధాదేవి..

*****

“శ్యాం.. ఒక మాట అడుగుతాను. సిన్సియర్‌గా జవాబు చెపుతావా?” ఆ రాత్రి డ్రాయింగురూములో కూర్చున్నప్పుడు శ్యాంని అడిగింది రాధాదెవి.
శ్యాం వింతగా తల్లివంక చూసి “ఏమిటమ్మా?” అన్నాడు.
రాధాదేవి మాటలకి తడుముకుంది. “శ్యాం.. రేఖ.. రేఖంటే నీకు చాలా యిష్టం కదూ. నన్ను ఓ స్నేహితురాలిగా భావించి జవాబు చెప్పు” కొడుకు మొహంలోకి నిశీతంగా చూస్తూ అంది. శ్యాం మొహం ఎర్రబడింది. తల్లివంక చూపు కలపలేక తల దించుకుని “ఎనుకమ్మా యిలా అడుగుతున్నావు?”
“కారణం వుంది శ్యాం. రేఖ అంటే నీకు యిష్టం అని, ఆమె పట్ల ఆరాధన ఉందని.. ఆమె సమక్షంలో నిన్ను చూసిన కొద్దిసార్లలోనే గ్రహించాను. యాం ఐ రైట్.. శ్యాం జవాబివ్వలేదు. తన మనసులో సంగతి తల్లి గుర్తించినందుకు సిగ్గుపడ్డాడు.
“శ్యాం! రేఖ అంటే నీకు చాలా యిష్టం. ఆ అమ్మాయి అంటే నాకూ యిష్టమే. శ్యాం, రేఖని వివాహం ఆడడానికి నీకిష్టమేనా చెప్పు” సూటిగా అడిగింది.
“శ్యాం అప్రతిభుడై చూశాడు. “అమ్మా” అన్నాడు తెల్లబోతూ. అతనిమొహంలో రంగులు మారాయి.
“ఏం శ్యాం? ఎందుకంత ఆశ్చర్య పోతావ్? ఏం? రేఖని పెళ్ళాడడానికి నీకేం అభ్యంతరం.. ఆమెకి అందం, చదువు అన్నీ ఉన్నాయి.”
“అమ్మా.. కాని.. కాని..”
“ఏమిటి కానీ. రేఖ మీద అత్యాచారం జరిగిందని అభ్యంతరమా, రేఖ శీలం కోల్పోయిందని ఆమె పట్ల నీకు ఉత్సాహం పోయిందా.. రేఖ నీకింక తగదనిపిస్తుందా?”
“అమ్మా! హర్ట్ అయ్యాడు శ్యాం. “అమ్మా, నీకు తెలుసు, ఆ కారణంగా నిరాకరించే అర్హతలు నాకు లేవని నీకు తెలుసు” బాధగా అన్నాడు.
కొడుకు మొహంలో బాధ చూసి రాధాదేవి విచలిత అయి”సారీ శ్యాం.. నీ మనసులో మాట తెలుసుకోవాలని అన్నాను. అంతేగాని నిన్ను కించపరచాలని కాదు. శ్యాం, ఫ్రాంక్‌గా చెప్పు. రేఖ వప్పుకుంటే ఆమెని వివాహం ఆడేందుకు నీకేమన్నా అభ్యంతరం వుంటుందా?
శ్యాం తడబడ్డాడు. “రేఖ.. రేఖ లాంటి అందాలరాశి భార్యగా వస్తే అదృష్టం కాదూ! కాని, కాని.. అమ్మా! నేనిష్టపడ్డా.. రేఖ .. వాళ్లు వప్పుకుంటారా?” అన్నాడు. అడగదల్చింది ఒకటైతే అడిగింది మరొకటి.
“అదంతా నేను చూసుకుంటాను. రేఖ యిష్టపడుతుందనే అనుకుంటున్నాను శ్యాం. రేఖ తల్లిదండ్రులకి చాయిస్ లేదు యింక. యింత జరిగాక రేఖకి పెళ్లికావడం మన దేశంలో అంత సులువు కాదు. తెలిసి తెలిసి ఎవరూ ముందుకు వస్తారని అనుకోను. కట్టుకున్న భార్యనే ఈ కారణంగా దూరం చేసిన మాధవ్‌లాంటి పురుషులున్న మన దేశంలో అంత త్యాగబుద్ధితో ముందుకు వచ్చి పెళ్ళి చేస్కుంటారనుకోవడం వెర్రి. ఆదర్శాలు వల్లిస్తారు. ఎవరన్నా చేస్తే అభినందిస్తారు. కాని తమదాకా వచ్చేసరికి తప్పుకుంటారు. ఆడదాని శీలానికి మనవాళ్ళిచ్చిన విలువ అంతా ఇంతా కాదు. ఆ శీలం పోగొట్టుకున్న ఆడదాన్ని ఆదుకునే నాధులు.. ఈనాటికీ లేరు. అంచేత రేఖ పెళ్లి ఒక సమస్యే అవుతుంది.”
“అందుకనా నన్ను చేసుకోమంటున్నావు? అమ్మా ఒకటి చెప్పు. రేఖకి ఇలా జరగకపోతే నన్ను చేసుకుంటుందా? నాకివ్వడానికి వాళ్ల తల్లిదండ్రులు అంగీకరించేవారంటావా?”
“శ్యాం.. రేఖ తల్లిదండ్రులు నా మీద కోపంతో అంగీకరించేవారు కాదు. రేఖ.. ఏమో, ప్రేమ గుడ్డిదన్న సూక్తి వినలేదా శ్యాం.. నీమీద యిష్టమైతే నీ రూపురేఖలని పట్టించుకోకుండా చేసుకునేదేమో? కాని .. కాని, యిప్పుడు రేఖ పరిస్థితి వేరు. ఆమె భవిష్యత్తుకు దారి య్ యించుమించు మూసుకుపోయినట్టే. అంటే బతకలేదని కాదు. కాని పెళ్లి గగనం అవుతుంది. ఆమె తండ్రి విజ్ఞుడు ఐతే నిన్నంగీకరిస్తాడు శ్యాం. రేఖకిప్పుడు కావలసింది ధైర్యం చెప్పేవారు, ప్రోత్సహించేవారు కావాలి. ఆ ఇంట్లో ఆ రెండూ కరువని నాకు తెలుసు. శారదాలాంటి తల్లి నీడన రేఖకి రక్షణ లేదు. మాధవ్‌కి ఆవేశం తప్ప ఆలోచన లేదు. సిగ్గుతో, అవమానంతో, భయంతో దిక్కుతోచక రేఖ ఈ పని చేసిందని నాకు తెలుసు. రేఖకి ధైర్యం చెప్పి “నేనున్నాను, నీకేం కాలేదు” అని ధైర్యం చెప్పేవాళ్ళు కావాలి. శ్యాం, రేఖ నా కోడలయితే ఆమె కోల్పోయిన ధైర్యాన్ని నేనిస్తాను. ఇప్పుడు ఆ ఇంటికికెళ్ళి ఏమీ చెప్పే అవకాశం మాధవ్ నాకీయడు. రేఖతో మాట్లాడటానికి యిష్టపడకపోవచ్చు. రేఖని నీవు పెళ్లి చేసుకో. ఎవరో బలత్కారం చేసినంత మాత్రాన ఆమె ఏదో కోల్పోయిందనడం అమానుషం. శీలం, పవిత్రత అంతా మనసుకి వుండాలి. ఆమె జోక్యం లేకుండా జరిగిన దానిలో ఆమె పాత్ర లేదు. ఆ కారణంగా ఓ ఆడపిల్ల వివాహానికి, మాతృత్వానికి దూరం కాకూడదు శ్యాం. నీవు ఏదో ఆదర్శంగా త్యాగం చేసున్నాని అనుకోకు. రేఖ నీకిష్టం అయితే పెళ్లాడడానికి ఏమభ్యంతరం లేదా? శ్యాం బాగా ఆలోచించుకో. అమ్మ ఏదో అందని చేసుకుని, తరువాత ఆమెని అడుగడుగునా మాటలతో చిన్నపుచ్చి హింసించకూడదు. నేననుభవించాను గనక ఆ బాధ నాకు తెలుసు. ఆమెని ఆమెగా స్వీకరించే ఔదార్యం నీకుంటే చెప్పు. నేను వెళ్ళి రేఖతో, మాధవ్‌తో మాట్లాడతాను.”
“అమ్మా.. నాకప్పుడే పెళ్ళేమిటమ్మా.. ఇరవై ఏళ్లకే. యిప్పటినుంచి చేసుకుని ఏం చేస్తాను? చదువన్నా కాలేదు.”
“శ్యాం చూడు. నాకున్నది నీవొక్కడివి. నా సంపాదన ముగ్గురికి సరిపోదంటావా, ఇద్దరం హాయిగా బతుకుతున్నాం. ఇంకొకరు మనకి బరువా శ్యాం? నీకిప్పుడు పెళ్ళి అవసరం అని కాదు. రేఖకి అవసరం. తను ఇంక మోడులా బతకాలని ఏవేవో ఊహించి మనసు పాడు చేసుకుంటున్న రేఖకి, “కాదు.. నీకేం కాలేదు. నేనున్నాను నీకు” అని దగ్గరకు తీసుకునే సహృదయుడు కావాలి. ఎప్పుడో నీ చదువయి ఉద్యోగం చేసేవరకు రేఖని అలా వదిలేస్తే యీ పిచ్చిపిచ్చి ఆలోచనలతో మనసు పాడుచేసుకుని ఆ చదువన్నా తిన్నగా చదవలేదు శ్యాం. మీ ఇద్దర్ని నా రెండు కళ్లలా చూసుకుంటాను. ఆడపిల్ల లేని లోటు రేఖతో తీర్చుకుంటాను” ఆరాటంగా అంది.
శ్యాం ఏదో ఆలోచన్లతో సతమతమవడం రాధాదేవి గుర్తించింది. “శ్యాం! ఏమిటా ఆలొచన. రేఖ నీకు తగదని అనుకుంటున్నావా? నా బలవంతంవల్ల జవాబు ఏం చెప్పాలా అని ఆలోచిస్తున్నవా? శ్యాం, ఆఖరికి నీవూ.. యిలాగే ఆలోచిస్తున్నావా? ఎంతో అభ్యుదయంతో, ఆదర్శంతో పెంచాననుకుంటున్నాను. హు.. నీవూ మగవాడివేగా.. మీ జాతి అంతే. స్త్రీకి నీతులు, శీలాలు, పవిత్రతలు కావాలనే వారిలో నీవూ ఒకడివే గదూ..” బాధగా అంది రాధాదేవి.
“అమ్మా!”హర్ట్ అయ్యాడు శ్యాం. “అమ్మా ప్లీజ్! అలా మాట్లాడకు. నా ఆలోచన అది కాదమ్మా. రేఖ.. ప్రెగ్నంట్. రేపు బిడ్డ పుడితే.. నన్ను మాధవరావుగారు చీదరించుకుని నీచంగా, హీనంగా చూచినట్లు నేనూ చూడనా.. ఎవరికో పుట్టిన బిడ్డని భరించే ఔదార్యం నాకుందా అని ప్రశ్నించుకుంటున్నాను”
“శ్యాం!.. నేనా విషయం ఆలోచించలేదనుకుంటున్నావా? వద్దు శ్యాం. నీలాంటి మరో శ్యాంని ఈ లోకంలోకి తీసుకురావద్దు మనం. నీవన్నట్టు ఎంత కబుర్లు చెప్పినా తనది కాని బిడ్డని ఎవరూ ప్రేమించరు. అందులో పురుషలసలు సహించలేరు. ఆ బిడ్డ కారణంగా మీ జీవితాలు నరకం కాకూడదు. నిన్నీ విషయంలో బలవంతపెట్టి వప్పించే ఉద్ధేశ్యం నాకు లేదు శ్యాం. ఆ హింస, ఆ నరకం నేననుభవించి మళ్లీ, మిమ్మల్ని బాధకి గురి చెయ్యను. రేఖకి అబార్షన్ చేయిద్దాం. జరిగింది పీడకల అని మరిచిపోయి మీరు నూతన జెవితం ఆరంభించాలి” రాధాదేవి ఉత్సాహంగా అంది.
“ఏమో? ఇంతకీ రేఖ, వాళ్ల నాన్న వప్పుకుంటారనుకోను”
“అడిగి చూద్దాం. రేఖ నీకంటే సంవత్సరమే చిన్నది. మైనారిటీ తీరింది. ఆమెకిష్టమయితే మీరిద్దరూ పెళ్లి చేసుకోవచ్చు. మాధవ్ అంగీకరించకపోయినా” అంది రాధాదేవి..

ఇంకా వుంది..

1 thought on “శుభోదయం

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *