March 29, 2024

బ్రహ్మలిఖితం .. 11

రచన: మన్నెం శారద

అతను తలదించుకుని టాయిలెట్స్ దగ్గర నిలబడ్డాడు.
కోయదొర లిఖిత వైపు చూసి చిరునవ్వుతో “మేం కూడా కూటి కోసం అబద్ధాలడతాం. కాని మా సమ్మక్క జాతరలు నిష్టగా చేస్తం. పూజలో వుంటే పెళ్ళాన్ని కూడా తల్లిలానే చూస్తం. ఇపుడు చెప్పు. పుస్తకల్లో చ్ అదివి నాగరికత తెలుసుకునే మీ బస్తీ జనాలు పరగడుపునే పాపాలు చేస్తారా లెదా? ఇంతోటీ గోరాలు మా అదవిలో చిత్తకార్తి ఊరకుక్కలు కూదా సెయ్యవు!” అన్నాడూ.
లిఖిత అతనికి జవాబు చెప్పాలేకపోయింది.

********

టైము పదకొండు గంటలు దాటింది.
కాలం గడిచే కొలది బాంక్‌లో రద్దీ పెరిగిపోతున్నది.
ఈశ్వరి మనసు మనసులో లేదు.
ఓ పక్క పని చేస్తున్నా మనసులో మాత్రం ఓంకారస్వామి చెప్పిన మాటలు నిజమవుతాయో లేదోనని ఆందోళనగా చూస్తోంది.
ఒకవేళ కొంపదీసి నిజమయితే! అలా అనుకోవడమే తరువాయి ఈశ్వరి శరీరం జనవరి నెలలో జమ్మూలో చిక్కుపడినట్లుగా బిగుసుకుపోయింది.
క్షణక్షణం అతిప్రయాస మీద వెనక్కి జరుగుతున్నాయి.
ఓంకార స్వామిం చెప్పింది ‘ఉత్త హంబక్’ అనే నమ్మకం మనసులో కొద్ది కొద్దిగా ఏర్పడి బలపడసాగింది.
లంచ్ ముగిసింది.
ఈశ్వరి లెడ్జర్ బుక్ ముందేసుకుని ఫిలప్ చేస్తోంది.
“ఏమండి?”
ఈశ్వరి తెలెత్తింది.
వెంకట్ నిలబడి వున్నాడక్కడ.
“ఎవరు మీరు?” ఈశ్వరి తడబాటుగా అడిగింది.
“మీ పేరు ఈశ్వరి కదూ!” అతనామె ప్రశ్నకి జవాబు చెప్పకపోగా ఎదురు ప్రశ్నించేడు.
అవునన్నట్లుగా తలాదించింది ఈశ్వరి.
“మొన్న కేష్ డ్రా చేసినప్పుడు ఇరవైవేలెక్కువిచ్చేసేరు. వెంటనే రావడానిక్కుదరలేదు. ఈపాటికి మీ ఉద్యోగం ఊడిందేమోనని భయపడ్డాను తీసుకోండి” అతను కాష్ వున్న కవరు చేతికందిస్తుంటే ఈశ్వరి కొయ్యబారిపోయింది.
భయంతో, ఆశ్చర్యంతో ఆమె కనుపాపలు పెద్దవి కావడం క్రీగంట గమనించి కూడా గమనించనట్లుగా వెనుతిరిగేడు వెంకట్.
అంతవరకు చేష్టలు దక్కి ప్రాణం కోల్పోయినట్లుగా నిలబడీపోయిన ఈశ్వరి ఒక్కసారి “ఏమండీ!” అంటూ తేలు కుట్టినట్లుగా కెవ్వున అరిచింది.
బాంక్ ఎక్జిట్ దాటుతూ అతను వెనుతిరిగి చూసి “పిలిచేరా ?” అనడిగేడు అమాయకంగా.
అప్పటికే ఈశ్వరి రివ్వున పరిగెత్తుకెళ్ళి అతని దగ్గరగా నిలబడి “మీ పేరు? ఎక్కడుంటారు? ఏం చేస్తుంటారు?” అనడిగింది రొప్పుతూ.
ఆ దృశ్యాన్ని బాంక్‌లోని తన సహోద్యోగులు ఆసక్తిగా గమనిస్తున్నారనే ఇంగితం కూడా ఆమెకి తోచడం లేదు.
“వెంకట్. ద్వారకానగరి. బిజినెస్” అన్నాడు వెంకట్.
“మీ ఎడ్రస్ రాసిస్తారా, మీతో మాట్లాడాలి!” అంది ఈస్వరి.
వెంకట్ కొంత ఇబ్బంది నటించి “అంతవసరమంటారా?” అనడిగేడు.
“చాలా అవసరం” అంది ఈశ్వరి.
“అయితే ఒక పని చెయ్యండి. సాయంత్రం ఆరుగంటలకి రామకృష్ణా బీచ్ దగ్గరున్న వేంకటేశ్వర స్వామి గుడి దగ్గర వెయిట్ చేస్తుంటాను రండి” అంటూ వెళ్ళిపోయేడు వెంకట్.
వెళ్తున్న అతని వైపు మైమరపుగా చూస్తూ సీట్లో కొచ్చిందామె.
అంతసేపూ ఆమెనే గమనిస్తున్న ఆమె కొలీగ్ లావణ్య “ఏం జరిగింది ఎవరతను?” అనడిగింది ఆశ్చర్యంగా.
“మొన్న కాష్ తగ్గింది కదా! ఇతనికే ఇచ్చేసేనట!” అంటూ పేకెట్ చూపించింది.
లావణ్య పేకెట్ తెరచి “తగ్గింది ఇరవై వేలేగా పాతికిచ్చేడేంటీ? నిన్ను చూసి మైమరచిపోయేడా?” అంది కన్ను కొడుతూ.
ఆ మాటకే ఈశ్వరి బుగ్గలెర్రబడ్డాయి. “చీ.. ఊరుకో” అంది సొట్టబడిన బుగ్గలలో నవ్వు దాచుకుంటూ.
ఈసారి తెల్లబోవడం లావణ్య వంతయింది.
ఏ చిన్న జోక్ వేసినా సీరియస్సైపోయే ఈశ్వరి ఈ రోజు తన జోక్‌నింత స్పోర్టివ్‌గా రిసీవ్ చేసుకోవడం ఆమెకి చాలా ఆశ్చర్యాన్ని కల్గించింది.
“సర్లే. ముందెళ్ళి ఆ ఇరవై వేలూ మానేజర్‌గాడి మొహాన కొట్టు. చిన్న తప్పు దొరికితే ఉద్యోగాలు పీకేయాలని మహా సరదా పడిపోతుంటాడు శాడిస్టు వెధవ!” అంది లావణ్య.
ఈశ్వరి తలూపి మిగతా అయిదువేలూ లావణ్య దగ్గర పెట్టి మానేజర్ దగ్గరకెళ్ళి ఇరవై వేలూ యిచ్చి గాలి పీల్చుకుంది.
మానేజర్ వాటిని జమ చేసుకొని “ఎక్కడివి? ఏదైనా నగమ్మేసేవా?” అడిగేడు కుతూహలంగా.
“లేదు లెండి. మావారడ్జెస్ట్ చేసేరు. నాక్కాస్త పర్మిషనిస్తారా? ఇంటికెళ్లాలి” అనడిగింది.
“ఓకె.. ఓకె..” అన్నాడాయన.,
“మావారడ్జెస్ట్ చేసారని చెప్పావేంటే” అని ఆలోచించుకుంటూ సీటు కొచ్చి బాగ్ సర్దుకుంటుంటే అయిదువేలు ఈశ్వరి కందిస్తూ అడిగింది లావణ్య.
“చెక్కేస్తున్నావా?”
“ఆ!” అంది ఈశ్వరి నవ్వుతూ.
“అద్సరే! ఆ మహానుభావుడి కసలు మన దగ్గర ఎకౌంటుందా?” అనడిగింది.
దాంతో ఈశ్వరికి కొద్దిగా అనుమానమేసింది.
******
వేంకటేశ్వర్రావులు, వెంకట్రావులు, వెంకట సుబ్బారావులు, రామరావులూ ఇలా చాలా ఎకౌంట్లున్నాయి. కాని కేవలం వెంకట్ వున్నట్లుగా గుర్తు లేదు. ఒకవేళ్ అతను పూర్తి పేరు చెప్పలేదేమో.
ఆలోచిస్తూ బ్యాంక్ బయటకొచ్చి బీచ్ కెళ్ళే బస్సుకోసం నిలబడింది బస్టాండులో.

******
ఇంకా తెలవారకుండానే ‘కొచ్చి’ అని ప్రస్తుతం పిలవబడే కొచ్చిన్‌లో రైలాగింది. లిఖిత రైలు దిగి ఒక ప్రక్కగా నిలబడింది వెంటనే ఏం చేయాలో తోచక. దాదాపు రైలంతా అయ్యప్ప భక్తులే వున్నారు. స్టేషనంతా చూస్తుండగానే ఒక నల్లని తెర కప్పినట్లయిపోయింది వాళ్లతో. స్టేషన్ చాలా పెద్దదయిన అపురాతనంగా వుంది. ఆమెకి దణ్ణం పెట్టి వెళ్ళిపోయేడు కోయదొర.
జర్నలిస్టు మాత్రం ఆమెని వీడకుండా పక్కకొచ్చి నిలబడి “ఎక్కడికెళ్లాలి?” అనడిగేడు. లిఖిత అతని వైపు చురుగ్గా చూసి “నా సంగతి మీకు దేనికి? మీ దారిన మీరు వెళ్ళండి” అంది.
“సారీ! మీతో వస్తే మర్యాదలు బాగా జరుగుతాయని ఆసక్తి” అన్నాడు నవ్వుతూ.
“ఇక్కడ నాకేం ఇన్‌ఫ్లూయెంస్ లేదు. వెళ్లండి” అంది లిఖిత.
“మరీ నన్నొక పురుగులా విదిలించేయకండీ. ఎంతయినా మగాణ్ని. కాస్త తోడుంటే మీకు ఇబ్బందులుండవు. నన్ను మీతో రానివ్వండీ. ప్లీజ్!” అన్నాడూ.
లిఖిత అతని మాటని పూర్తిగా కాదనలేకపోయింది.
ఈ రాష్ట్రంలో తనతో కాస్త తెలుగు మాట్లాడేవాడతనే.
“సరే పదండి!” అంది.
“దట్స్ గుడ్!” అంటూ ఆమె బాగ్‌ని కూడా అందుకున్నాడతను. ఇద్దరూ టాక్సీలొ ఎం.జి రోడ్డులో వున్న ద్వారక హోటల్ కెళ్ళేరు. కొచ్చిన్ చూస్తుంటే కొద్దిగా కాకినాడ వాతావరణం కనిపించింది. అక్కడ డబుల్ రూం బుక్ చేసింది లిఖిత. అప్పటికే బాగా తెల్లారింది.
వెంటనే కాఫీలు తెప్పించింది.
ఇద్దరూ కాఫీ తాగాక “మీకేమన్నా పనులుంటే స్నానం చేసి ముగించుకు రండి” అంది లిఖిత.
అతను బుద్ధిగా తలూపేడు.
అతను స్నానం చేసేక లిఖిత వెళ్ళి షవర్ ఓపెన్ చేసుకొని స్నానం చేసింది. నీళ్ళు జల్లుగా మీద పడుతుంటే మనసు హాయిగా ఫ్రెష్‌గా తయారవ్వసాగింది. ఆ హాయిని కోల్పోవడానికిష్టం లేక లిఖిత దాదాపు అరగంటసేపూ స్నానం చేస్తూనే వుంది. ఇంకా ఇంకా చేయాలనిపించినా తానొచ్చిన పని గుర్తొచ్చి స్నానం ముగించి బట్టలు వేసుకొని బయటకొచ్చింది.
రూం తలుపు దగ్గరగా వేసుంది. అతను బయటకెళ్ళి నిలబడినట్లున్నాడు.
తలుపు బోల్ట్ వేసి చీర కట్టుకుంది. కేరళలో చాలా దేవాలయాల్లోకి స్త్రీలని చీర తప్ప మరో డ్రెస్సులతో, మగవాళ్లని షర్టులతో రానివ్వరని ఆమె ఎక్కడో చదివినట్ళు గుర్తు.
తల దువ్వుకొని బాగ్ అక్కడే పెట్టి బయటకొచ్చి కారిడార్‌లో జర్నలిస్టు కోసం చూసింది. అక్కడతను కనిపించలేదు. అతను క్రిందకు ఎళ్లి నిలబడుండొచ్చని ఆమె తన హేండ్‌బాగ్ కోసం చూసింది. అదెక్కడా కనిపించకపోవడంతో ఆమె కంగారుపడి మంచం మీద, టేబుల్ మీద అన్ని ప్రాంతాలూ వెదికించి. బాగ్ దొరకలేదు.
ఆమె హతాశురాలయిపోయింది.
గబగబా రూం తాళం వేసి క్రిందకొచ్చి జర్నలిస్టు కోసం అంతటా చూసింది.
“ఏం జరిగింది?” అనడిగేడు బేరర్ ఒకడు ఇంగ్లీసులో, ఆమె ఆందోళన చూసి.
“నా మనీ బాగ్ పోయింది. నాతో వచ్చిన వ్యక్తిని చూశారా?” అనడిగింది లిఖిత ఆందొళనగా.
“అతను ఆటోలో వెళ్ళిపోవడం చూసాను. అతను మీకేం కాడా?” అనడిగేడతను ఆశ్చర్యంగా.
“జస్ట్ హీ యీజే ట్రెయిన్ మేట్” అంది లిఖిత. అప్పటికే ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు నిలిచేయి.
“యూ ఆరే ఎడ్యుకేటెడ్ గాల్, హౌ డుయు బిలీవ్ ఏ స్ట్రేంజర్ మాడం. ఇట్సాల్ రైట్. డోంట్ వర్రీ. లెటజ్ ఇంఫార్మ్ ది థింగ్స్ టు అవర్ హోటల్ మానేజర్!” అన్నాడతను.
లిఖిత తలూపి అతనితో మానేజర్ దగ్గరకెళ్ళి జరిగిందంతా చెప్పింది.
“మీరు ఖంగారు పడకండి. పోలీస్ రిపోర్టిద్దాం. ఇన్ ద మీన్‌వైల్ మీరు కావాలంటే మీ ఇంటికి ఫోన్ చేసి టి.ఎం.ఓ చెయమని చెప్పండి” అన్నాడతను.
వేరే రాష్ట్రంలో వాళ్లు చూపిస్తున్న ఆదరణ, సహృదయతలకి లిఖిత కళ్ళు వర్షించేయి. కన్నీటిని తుడుచుకుంటూనే ఇంటీకి డయల్ చేసింది. ఎంతకూ లైన్ దొరకలేదు.
ఆమె నిస్సహాయంగా మానేజర్ కేసి చూస్తోంది.
“ఇట్స్ ఓకే. ఆందోళన చెందకండి.ముందు టిఫిన్ చేసి మీరొచ్చిన పని చూసుకోండి. ఈ అయిదొందలూ వుంచుకోండి.” అన్నాడు తన పాకెట్ లోంచి డబ్బు తీసిస్తూ.
లిఖితకి ఆత్మాభిమానమడ్డమొచ్చింది. ఎవరికైనా ఇవ్వడమే కాని ఎవరి దగ్గరా తీసుకోవడమెరుగని ఆమె మనసు ఆ డబ్బు తీసుకోడానికెంతగానో సిగ్గుతో కుంచించుకుపోయింది.
“ఫర్వాలేదు తీసుకోండి. ఇంటినుండీ డబ్బు రాగానే ఇచ్చేద్దురుగాని. ట్రీట్ మీ ఏజ్ యువర్ ఫ్రెండ్. ప్రపంచంలో అందరూ నీచులూ, మోసగాళ్ళే వుండరు” అన్నాడతను మెత్తగా.
“థాంక్స్” అంటూ డబ్బందుకుంది లిఖిత.
రెస్టారెంట్లో మరో కప్పు కాఫీ తాగి భగవతి టెంపుల్ అడ్రస్ తెలుసుకుని ఆటోలో అక్కడికి చేరుకుంది.
పెద్ద సరంభీ పెంకుటిల్లులా వున్న ఆ గుడిని చూసి ఆమె ఆశ్చర్యపోయింది మొదట. గుడి బయట గోడకమర్చిన ఇనుప బద్దెల మీద ప్రమిదల్లో దీపాలు వెలుగుతున్నాయి. లోపలికెళ్ళి స్లిప్పర్స్ చెట్టు పక్కగా పెట్టి గుడిచుట్టూ ప్రదిక్షిణాలు చేసి గర్భగుడి ముందుకొచ్చింది. అక్కడ కూడా లోపల వేలాది ప్రమిదలతో కొమ్మల్లా వున్న ఇత్తడి కుందెలలో దీపాలు వెలుగుతున్నాయి. కాంతి చెదరి అమ్మవారి మీద పడినప్పుడు అమ్మవారి వంటిమీద నగలు తళుక్కుమంటున్నాయి. పూజారి కూడా మన పూజారిలా లేడు. తెల్లటి లుంగీ పంచె, వెనక్కు దువ్విన పల్చని జుట్టు, నుదుటున అడ్డ విబూధి నామాలు, నల్లని శరీరం .. అతనందరికీ తులసి దళాలు వేసిన నీటిని తీర్థంగా ఇచ్చేడు. తర్వాత చందనం, పసుపు కలిపిన చిన్న చిన్న ముద్దల్ని చేతిలో పెట్టేడు. దాన్నేం చేసుకోవాలో తెలీక లిఖిత అందరివైపూ చూసింది. వాళ్లందరూ దాన్ని నుదుట బొట్టులా పెట్టుకుంటున్నారు. లిఖిత కూడా వారిననుసరించింది.
ఆ రోజు శుక్రవారం.
గుడి రద్దీగానే వుంది.
ప్రొద్దుటే తల స్నానాలు చేసి, తెల్లని సాంప్రదాయపు ఓణీ తీరు కట్టుతో ఆడవాళు, పైన ఆచాదన లేకుండా లుంగీలతో మగవాళ్ళు భగవతిని సందర్శించుకుంటున్నారు.
ఒక్క ఘంటారావన తప్ప ఒక్క చిన్న శబ్దం కూడా లేదక్కడ. అందరూ అమ్మవారిని సందర్శించుకోవడానికి గుడికి వచ్చేమన్న భావన తప్ప ఒకర్నొకరు పలకరించుకోవడాలు, కబుర్లూ లేవు.
అంతే కాదు. మన వైపులా దద్దోజనాలూ, చక్కెర పొంగళ్లూ, పులిహోరలూ ప్రసాదాల్లా పెట్టడం లేదు. చాలా నిరాడంబరంగా, నిర్మలంగా జరుగుతున్నది పూజావిధానం.
లిఖిత గుడి ప్రాంగణంలో ఓ పక్కగా కూర్చుంది.
మరో గంటలో గుడిలో రద్దీ తగ్గింది. పూజారి నిదానంగా బయటకొచ్చి నిలబడ్డాను.
లిఖిత లేచి నమస్కరించింది.
అతను ఆశీర్వాదం ఇస్తున్నట్లుగా దూరం నుండే చెయ్యెత్తి అభయమిచ్చినట్లుగా ఊపేడు.
లిఖిత అతని దగ్గరగా వెళ్లి “నేను హైద్రాబాదు నుండి .. మీనన్ పంపేరు మీ దగ్గరకి.. ” అంది సైగ చేస్తూ.
“నా దగ్గరికా?” అన్నాడతను తెలుగులో.
తెలుగు వినగానే ఆమె ప్రాణం లేచి వచ్చినట్లయింది.
“మీకు తెలుగొచ్చా? మీ పేరు కుట్టికారనే కదూ!” అంది.
అతను తల పంకించి “వచ్చు నేను కొన్నాళ్ళు ఆంధ్రాలో వున్నాను. ఇంతకీ ఏ మీనన్ పంపించేడు నిన్ను?” అనడిగేడు.
లిఖితకెలా చెప్పాలో తెలియలేదు.
“ఆయన మా నాన్నగారి స్నేహితుడు. ప్రస్తుతం హార్ట్ డిసీస్‌తో హాస్పిటల్లో వున్నారు. మా నాన్నగారి పేరు కార్తికేయన్”.
కుట్టికారన్ ఆమె వైపు అదోలా చూసి “రా, ఈ పక్కన కూర్చుని మాట్లాడుకుందాం” అన్నాడు తను ముందుకి నడుస్తూ.
లిఖిత అతన్ననుసరించింది.
ఇద్దరూ గుడి ప్రాంగణంలో వున్న మరో మంటపంలో కూర్చున్నారు.
“ఇప్పుడు చెప్పు. మీ నాన్నని వెదుక్కుంటూ వచ్చేవా? ఆయన రెండ్రోజుల క్రితమే నా దగ్గర్కొచ్చి వెళ్ళేరు”.
ఆ మాట వినగానే లిఖిత మొహంలో ఆనందం చోటు చేసుకుంది.
“మీ దగ్గర కొచ్చేరా? ఇప్పుడెక్కడున్నారు?” అనడిగింది ఆత్రుతగా.
“తెలియదు” అతని జవాబు వినగానే ఆమె మొహంలో వర్షరుతువులో వచ్చిన ఎండలా సంతోషం వెంటనే మాయమయ్యింది.
కుట్టికారన్ అది గమనించేడు.
“నేను చెప్పి చూశాను. అతని ప్రయత్నం ప్రయోజనం లేనిదని. చెడు దాపురించినవాళ్లకి హితం చెవికెక్కదు. మగవాడికెప్పుడూ మంచిని చెప్పే తల్లి కాని, భార్య కాని వుండాలి. స్త్రీ శక్తిస్వరూపిణి. కాని ఆ స్త్రీ రాక్షస గుణాలతో చెడు చెప్పిందంటే మగాది బతుక్కి నిష్కృతుండదు. మీ అమ్మగారు ఆయన్ని వెళ్లనివ్వకుండా వుండాల్సింది.”
లిఖిత మొహం మ్లానమయింది.
“ఆయన చాలా సంవత్సరాలుగా మాతో లేరు” అంది మెల్లిగా.
కుట్టికారన్ అర్ధమైనట్లుగా తల పంకించి “అతను వెళ్ళింది నీచోపాసకుల దగ్గరకి. నువ్వెలా వెళ్తావు! ఆడపిల్లవి!” అన్నాడు జాలిగా.
“ఎలాగైనా నా తండ్రిని రక్షించుకోవాలి. ప్లీజ్! నేను పుట్టేక ఆయన్ని చూడలేదు” అంది లిఖిత చేతులు జోడిస్తూ.
కుట్టికారన్ క్షణం సేపు కళ్ళు మూసుకుని వేళ్ళని లెక్కలు కడుతున్నట్లుగ్లా అడించి “నువ్వు బయలుదేరిన వేళ మంచిది కాదు. నీ కడుగడుగునా ఆటంకాలు ఈపాటికే వచ్చి వుండాలి!” అన్నడు.
లిఖిత ఆశ్చర్యంగా చూసింది.
“నువ్వు నన్నొక మోసగాడనుకొంటున్నావు కదూ! అదేం కాదు. నేను ఈ గుడి ప్రాంగణంలో కూర్చుని నాకు తోచింది చెబుతాను. కావాలని ఏదీ చెప్పను. బహుస అమ్మ నాచేత ఈ మాటలు పలికిస్తుంటుందేమో నాకు తెలియదు. నేనిలా చెప్పినందుకు ఒక్క రూపాయి కూడా తీసుకోను” అన్నారాయన.
“దేవుడున్నాడంటారా?”
లిఖిత ప్రశ్నకి అతను పకపకా నవ్వాడు.
లిఖిత అతనివైపు తెల్లబోయినట్లుగా చూసింది. “లేడనడానికి నిదర్శనముందా?”అనడిగేడు నవ్వుతూనే.
“మీకెప్పుడైనా కనిపించేడా?”
“ఎలా కనిపిస్తాడు. నిర్వికారుడాయన”.
“మరి గుడిలో ఆ రూపం?”
“ఒక దివ్య శక్తికి మనం కల్పించుకొన్న ఆకృతి. మనం మన అత్మీయుల్ని తల్లి, తండ్రి, భార్య, భర్త, కొడుకు, కూతురు అని వరుసలతో విభజించుకోలేదూ! వాళ్లందర్నీ మనం వివిధ వరుసలో ప్రేమిస్తున్నాం కదా. ప్రేమ మాత్రం ఒక్కటే కదా. అలానే భగవంతుడికి శతకోటి పేర్లు, ఆకారాలు ఏర్పరచుకొని పూజిస్తున్నాము. ఒక్క మాటలో నిజం చెప్పాలంటే మన శక్తికన్నా అతీతమైన ప్రతి శక్తిని దైవంగా భావించి పూజించడం మానవుడు అలవరచుకొన్నాడు. అద్సరే. మనం దేవుడున్నాడా లేడా అని తర్కించే అంత తీరికగా లేము. ముందు మీ నాన్నగారి జాడ తెలుసుకోవాలి.” అంటూ ఆయన లిఖిత వైపు చూశాడు.
“అవును” అంది లిఖిత ఆందోళనగా
“ఈ రాష్ట్రం చాలా చిత్రమైంది. అందమైంది కూదా. కాని గనులలో విలువైన వజ్రాలు, బంగారంతో పాటు విషనాగులు కూడా వున్నట్లు ఈ సుందరమైన అక్షరాస్యులున్న ఈ కేరళలో కొంతమంది క్షుద్రోపాసకులు, చేతబదులు, నీచపూజలు చేసే వారు కూడా వున్నారు. మీ నాన్నగారిలా మానసికంగా బలహీనులైన వ్యక్తుల్ని, అడ్డదారిన పైకి రావాలనుకునే మనుషుల్ని వాళ్లు వశపరుచుకుంటారు.”
“అసలు చేతబడులు ఉన్నాయంటున్నారో, లేవంటున్నారో కూడా నాకర్ధం కావట్లేదు” అంది.
మళ్ళీ పకపకా నవ్వేడు కుట్టికారన్.
“లేవు. ముమ్మాటికీ లేవు. ఇదంతా మనిషి బలహీనతలతో కొంతమంది ఆడుతున్న నాటకం. మనిషి నరాలు పట్టుదప్పినప్పుడు తప్పుడు అలవాటులతో మానసికంగా క్షీణించినపుడు కొన్ని భ్రమలకి లోనవుతాడు. అప్పుడు తన తప్పుల్ని, లోపాల్ని కప్పిపుచ్చుకునేందుకు నన్నెవరో చేతబడి చేసేరని చెప్పుకుని ఇతరుల జాలి సంపాదించాలని ప్రయత్నిస్తాడు. అలాంటప్పుడు అతని పక్కనున్నవారు ఆ అవకాశాన్ని తమ ప్రయోజనాలకి వాడుకోటానికి తమ శత్రువులు ఆ పని చేసేరని అతని మెదడులో విషం నూరి పోస్తారు. అసలే మానసికంగా బలహీనమైన ఆ వ్యక్తి వెంటనే చేతబడులు తీసే వ్యక్తిని ఆశ్రయిస్తాడు. అతడు కూడా ఇతని బలహీనతతో ఆడుకుంటాడు. దాదాపు ఇతన్ని తమ మాటలతో పిచ్చివాణ్ణి చేస్తారు. ఇదంతా మనిషి సైకాలజీ మీద ఆడుతున్న ఒక గొప్ప నాటకం”
“ఇప్పుడు మా నాన్నగారి సంగతి!”
“అక్కడికే వస్తున్నాను. ఈ రాష్ట్రంలో మూడు ప్రాంతాలలో ఇలాంటి వాళ్లున్నారు. ఒకటి మున్నార్ అడవిలో. రెండోది టేక్కాది ప్రాంతాలలో. మూడోది శబరిమలై వెళ్ళే త్రోవలో పంచా దాటి వెళ్టే అరన్ మూలా అనే చొట వీళ్ళు వున్నారని వినికిడి. నువ్వొక్కతివే ఆడపిల్లవి బయల్దేరేవు. ఎలా వెదుకుతావు?” అన్నాడాయన జాలిగా చూస్తూ.
“మీరాశీర్వదించండి. నా ప్రయత్నం నేను చేస్తాను” అంది లిఖిత అతని పాదాలకి నమస్కరిస్తూ.
కుట్టికారన్ ఆమెని ఆశీర్వదించి భగవతి దగ్గర కుంకుమ పొట్లం కట్టి తెచ్చి ఆమె చేతికిచ్చి “రోజూ ఈ బొట్టూ పెట్టుకుని పని ప్రారంభించు. నీకు జయం కల్గుతుంది. ఆడపిల్లవి జాగ్రత్త!” అన్నాడు.
లిఖిత అతనివైపు నిశితంగా చూసి “మీరు చేసిన సహాయానికి కృతజ్ఞతలు. మొదట మున్నార్ వెళ్తాను. కానీ వెళ్ళే ముందొక్క మనవి” అంది వినయంగా.
ఆయన ఏమిటన్నట్లుగా చూశాడు.
“మగవాడికి దారి చూపాల్సింది తల్లిగాని, భార్యగాని అన్నారు. అంటే స్త్రీయే మగవాడికి గురువులాంటిది. మీరు పూజించే అమ్మవారు కూడా స్త్రీమూర్తే. అలానే ఆదిశక్తి కూడా స్త్రీయే. ఈ ప్రకృతి కూడా స్త్రీగానే పరిగణింపబడుతోంది. అలాంటప్పుడు నన్నెందుకు మాటిమాటికి ఆడపిల్లనని జాలి చూపిస్తారు. తెలివితేటలకి, ప్రతిభకి, సమయస్ఫూర్తికి, వివేకానికి వివక్షత పాటిస్తారెందుకు? నేనీ పని తప్పక సాధిస్తాను. నా తండ్రిని కలుసుకొని తీరతాను. ఇంకెప్పుడు ‘ఆడ’ అన్న పదాన్ని చేతకానిదానికి పర్యాయపదంగా వాడకండి ప్లీజ్!” అంది ఒకరకమైన ఉద్వేగానికి గురవుతూ.
అంత వయసు పైబడి సదా అమ్మవారి సేవలో నిమగ్నుడయిన కుట్టికారన్ కూడా తెల్లబోయేడామె మాటలకు.
వివేకం, మంచితనం మూర్తీభవించిన అతను వెంటనే తేరుకొని గట్టిగా నవ్వి “నా కళ్లు తెరిపించేవమ్మా.. నాకు జన్మనిచ్చింది తల్లని మరిచిపోయేను తాత్కాలికంగా. ఎంతయినా మగాణ్ణి కదూ!” అన్నాడు తల మీద చెయ్యి పెట్టి నిమిరి.
లిఖిత మరోసారతనికి నమస్కరించి గుడినుండి బయటికొచ్చింది. తన ప్రయత్నానికి నాందిగా అడుగులు వేస్తూ.

ఇంకా వుంధి…

1 thought on “బ్రహ్మలిఖితం .. 11

  1. ఇంకెప్పుడు ‘ఆడ’ అన్న పదాన్ని చేతకానిదానికి పర్యాయపదంగా వాడకండి…చాలా కాన్ఫిడెంట్గా మలిచారు కారెక్టెర్ని…సీరియల్ చాలా ఆసక్తిగా సాగుతోంది..తరువాయి భాగం కోసం ఎదురుచూస్తూ..శారద గారికిఅభినందనలు!!

Leave a Reply to padmaja Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *