March 29, 2024

మనసు గాయం మానేనా….?

రచన:- జ్యోతి వలబోజు

ఇంట్లో ఎవరూ లేరు.. నిశ్శబ్దంగా ఉంది. అసలు అది పెళ్ళి ఇల్లు అంటే ఎవరూ నమ్మరేమో. సుజాత తన గదిలోని మంచం మీద కూర్చుని టీవీ చూస్తుంది. కాని మనసు మాత్రం ఎక్కడో ఉంది. టీవీలొ కొత్త సినిమా వస్తుంది. కాని సుజాత దాన్ని మ్యూట్ చేసి రిమోట్ చేతిలో పట్టుకునే ఆలోచనలో పడింది.
ఎంతో కష్టం మీద కూతురుకు నచ్చినవాడితో పెళ్ళి చేసి పంపి పది రోజులైంది. పెళ్లైన వారంలోనే భర్తతో అమెరికా వెల్లిపోయింది కూడా. కొడుకు తనకు లీవ్ లేదని ఉద్యోగానికి బెంగుళూరు వెళ్లిపోయాడు. ఇక మిగిలింది సుజాత, ఆమె భర్త రమేష్. అతను కూడా ఇంట్లో ఉండి ఏం చేయాలని ఆఫీసుకు వెళ్లిపోయాడు.
మంచం మీద జారగిలాపడి కూర్చుని ఆలోచిస్తున్న సుజాత కళ్లనుండి అప్రయత్నంగానే కన్నీళ్లు రాలుతున్నాయి. కూతురు దూరమైనదన్న బాధా? ఇద్దరు పిల్లలు దూరంగా ఉన్నారన్న దిగులా? ఎదిగిన పిల్లలు ఎవరి దారి వారు చూసుకోక తప్పదని తనకు కూడా తెలుసు. అమ్మాయి సంతోషంగా కొత్త జీవితంలోకి వెళ్లిపోయింది. కొడుకు మంచి ఉద్యోగంలో ఉన్నాడు. సంతృప్తిగా, సంతోషంగా ఉండాల్సిన సమయంలో సుజాత మనసంతా దిగులుగా ఉంది. ఆమె ప్రమేయం లేకుండానే కన్నీళ్లు రాలిపోతున్నాయి. సుజాతకు తెలుసు తన కన్నీటి వెనకాల ఉన్న నిజం. వాటి అడుగున దాగిన దావానలం. అందుకే వాటిని ఆపడానికి, తుడుచుకోవడానికి కూడా ప్రయత్నించడం లేదు. పోనీ అలాగైనా తన గుండెల్లోని బరువు కొంచెమైనా తగ్గుతుందేమో అనుకుంది.
సుజాత ఆలోచనలు ఐదేళ్లు వెనక్కి వెళ్లాయి.
మామూలుగా పిల్లలిద్దరు కాలేజీకి ,భర్త రమేష్ ఆఫీసుకు వెళ్లిపోయిన తర్వాత సుజాత తన టిఫిన్ కానిస్తుంది. ఆ తర్వాత టీ కప్పు పట్టుకుని కొద్ది సేపు టీవీ చూస్తుంది. తర్వాత మెల్లిగా ఇంటి పనులు పూర్తి చేసుకుంటుంది. కాని ఈ రోజు మాత్రం అందరూ వెళ్ళిపోగానే టిఫిన్ కూడా చేయకుండా తలుపులన్నీ వేసేసి వచ్చి సోఫాలో కూలబడిపోయింది.
అంతవరకు మౌనంగా పని చేసుకుంది కాని ఇక ఆగలేకపోయింది. భోరుమని ఏడ్వడం మొదలుపెట్టింది. గుండెల్లోంచి తన్నుకొస్తున్నట్టుగా వస్తున్న దుఖాన్ని ఆపలేకపోయింది. ఐనా కూడా ఆమె బాధ తగ్గలేదు. ఇంకా రగిలిపోసాగింది. ఎవరికీ చెప్పుకోలేని బాధ. కనీసం అమ్మకు కూడా చెప్పుకుని ఏడ్వలేదు.
తన జీవితంలో అసలు అటువంటి మాట పడాల్సి వస్తుందని ఆలోచించను కూడా లేదు సుజాత. తను ఎంతగానో ప్రేమించే వ్యక్తి, తన సర్వస్వం అనుకున్న వ్యక్తి తనను అన్న మాటలు రక్తం బొట్టు చిందకున్నా నిలువునా కత్తితో కోసినట్టుగా తల్లడిల్లిపోయింది. ఆ మాటలు దావానలంలా తనను కాల్చేస్తున్నట్టుగా ఏడుస్తూనే ఉంది. కొద్ది సేపటికి తేరుకుని ఇంటిపనుల్లో పడినా ఆమె మనసులోని బాధ, ఆవేశం తగ్గలేదు.
ఇల్లు సర్దుతున్నా, గిన్నెలు కడుగుతున్నా, బట్టలు ఉతుకుతునా ఆమె కంట నీరు ఆగకుండా పారుతూనే ఉంది. తనని తాను ఎలా కంట్రోల్ చేసుకోవాలో తనకే తెలీడం లేదు. భోజనం కూడా చేయకుండా అలాగే ఉంది. తిన్నది లేనిది చూసేవారు లేరు. సాయంత్రమైంది. భర్త పిల్లలు వచ్చారు. తన కన్నీటిని అదిమేసి మౌనంగా వాళ్లకు కావల్సినవి అందించింది.
ఇలా కొద్ది రోజులుగా నడుస్తుంది. భార్యాభర్తలిద్దరూ సీరియస్సుగా, మౌనంగా ఉంటున్నారు. ఇద్దరిలో ఏదో సంఘర్షణ, ఆవేశం. పిల్లల ముందు గొడవపడకూడదని జాగ్రత్త పడుతున్నారు. కాని సరదాగా ఉండే అమ్మా నాన్న ఇలా ఎందుకున్నారని వాళ్లు అప్పుడే పసిగట్టారు. తమతో మామూలుగా ఉన్నా ఏదో జరిగిందని వాళ్లకు కూడా అర్ధమైపోయింది. అమ్మను అడిగితే “ఏం లేదు. మీరు చదువుకోండి” అంది.
ఒకరోజు రమేష్ ఆఫీసుకు వెళ్లలేదు. అతని అన్నయ్య వాళ్ల ఇంట్లో పార్టీ ఉంటే వెళ్ళాల్సి ఉండింది. మిగతా ఫంక్షన్స్ అన్నింటికి తనొక్కడే వెళ్ళి వస్తున్నా ఈసారి భార్యను తీసికెళ్లక తప్పేట్లు లేదు.. అందుకే వెల్డాం తయారవమని చెప్పాడు.
రమేష్ వాళ్ల అన్నయ్య ఇంట్లో అందరూ కలిసారు. సందడి సందడిగా ఉండింది. ఎప్పుడూ చలాకీగా, ఉత్సాహంగా ఉండే సుజాతను అందరూ చుట్టుముట్టారు. పలకరింపులు అయ్యాక సుజాత తోటికోడలికి సాయం చేయడానికి వెళ్లిపోయింది. తోటికోడళ్లు, ఆడపడుచులు, వాళ్ల పిల్లలతో నవ్వుతూ మాట్లాడుతూ పని చేయసాగింది.
సుజాత చిన్నాడపడుచు రష్మి మాత్రం ఆమెలో ఏదో తేడా ఉందని గమనించింది. పైకి నవ్వుతూ ఉన్నా మధ్య మధ్యలో సైలెంట్ ఐపోతున్న సుజాతను గమనించసాగింది. ఆమెలో ఏదో బాధ ఉందని అర్ధమయ్యింది. అందరితో మాట్లాడుతూ, పని చేస్తున్నా కూడా సుజాత బెరుకు బెరుకుగా అటు ఇటూ చూడడం ఆశ్చర్యపరిచింది. సుజాత ఎప్పుడూ ఇలా ప్రవర్తించలేదే అనుకుంది.
ఆమె డాక్టరు కావడంతో పాటు సమవయస్కురాలు కావడంతో ఇద్దరూ బంధుత్వంకంటే ఎక్కువగా స్నేహితుల్లా ఉంటారు. అందుకే రష్మి తొందరగా పట్టేసింది. అందరిలో ఎందుకు అడగడం అని ఊరుకుంది.
రెండు రోజుల తర్వాత మధ్యాహ్నం పూట ఇల్లు సర్దేసి పేపర్ చదువుతూ కూర్చుంది సుజాత. ఇంతలో డోర్ బెల్ మ్రోగింది. వెళ్లి చూస్తే రష్మి.
“హాయ్! రష్మి! ఎలా ఉన్నావు? ఏంటి సడన్‌గా? వస్తున్నానని కాల్ కూడా చేయలేదు?”
“అంటే నిన్ను కలవడానికి అపాయింట్‌మెంట్ తీసుకుని రావాలా? పద లోపలికి” అంది రష్మి.
“ఉండు మనిద్దరికి టీ చేసుకొస్తాను. తర్వాత కలిసి భోజనం చేద్దాం. సరేనా?” అంటూ కిచెన్‌లోకి వెళ్లి ప్లేట్లో కొన్ని జంతికలు, రెండు టీ కప్పులతో వచ్చింది.
“ఎప్పుడు చేసావ్ ఇవి” అంటూ జంతిక నములుతూ అడిగింది రష్మి.
“పిల్లలకోసమని నిన్నే చేసా” అని మౌనంగా టీ తాగసాగింది సుజాత.
“సొల్లు కబుర్లొద్దు కాని. ఇప్పుడు చెప్పు అసలు సంగతేంటి? ఏమైంది?”
“ఏంటి! ఏమైంది ? ఎవరికి?”
“సుజి! నన్ను బుకాయించాలని చూడకు. మనం బందువులకంటే స్నేహితుల్లా ఉంటాం. నా దగ్గర నువ్వు ఏమీ దాచవని నాకు తెలుసు. కొద్ది రోజులుగా నిన్ను గమనిస్తూనే ఉన్నాను. ఫోన్‌లో కూడా ఎక్కువ మాట్లాడడం లేదు. నీ మాటల్లో చలాకీతనం, సరదా లేదు. మొన్న ఫంక్షన్‌లో కూడా అందరిముందు నవ్వుతున్నా మనసులో చాలా బాధ ఉంది. దాన్ని కప్పి పెట్టడానికి నువ్వు చేస్తున్న ప్రయత్నం అంతా నేను గమనిస్తూనే ఉన్నాను. అసలు ఈ విషయం కనుక్కుందామనే ఇలా వచ్చాను. నేను నీకు ఆడపడుచు కంటే ఎక్కువగా స్నేహితురాలిని, నిన్ను అర్ధం చేసుకుంటాను అన్న నమ్మకం ఉంటే ఏం జరిగిందో చెప్పు” అంటూ సీరియస్‌గా అడిగింది రష్మి.
” ఏమీ లేదు రష్మి.. పెళ్ళైన పాతికేళ్లకు మీ అన్నయ్య నాకు గొప్ప బహుమతి ఇచ్చారు తెలుసా? నేను వ్యభిచారిని అని. అంటే దానికర్ధం నీకు తెలుసు కద” అంది నిర్లిప్తంగా కాఫీ తాగుతు సుజాత.
అది విన్న రష్మి అలాగే షాక్ తిన్నట్టు నిశ్చేష్టురాలైపోయింది. “ఏంటి! ఏమంటున్నావ్? ఇది నిజమా? ”
“యెస్ నిజమే! ” గుండెల్లో అగ్నిపర్వతాన్ని దాచుకున్నట్టుగా ఉన్న సుజాత కంటినుండి కన్నీరు జలజలా రాలసాగింది.
“ఇంకా నమ్మలేకున్నాను. మీరిద్దరూ ఎంత అన్యోన్యంగా ఉంటారు. ఇన్నేళ్లల్లో ఏ గొడవా లేదు. ఎంత కష్టం ఉన్నా ఒకరికి చెప్పుకోకుండా, సాయం అడగకుండా గుట్టుగా ఉంటూ పిల్లలను మంచి చదువులు చదివిస్తున్నారు. ఈ విషయంలో మేమంతా నిన్నే మెచ్చుకుంటాం తెలుసా. అయినా ఎందుకలా అన్నాడు అన్నాయ్య? నువ్వంటే తనకు ఎంత ప్రాణమో మాకందరికీ తెలీదా? మీరిద్దరూ ఒకరిమీద ఒకరు ఎప్పుడూ ఏ కంప్లెయింటు చేయలేదే? ఇప్పుడేంటి ఇలా?” రష్మి నోట మాట రావడం లేదు.
“నేను అబద్ధం ఎందుకు చెప్తాను. ఐనా మా మధ్య ఇన్నేళ్లలో చిన్న చిన్న మనస్ఫర్ధలు, గొడవలు తప్ప ఏమీ జరగలేదు. ఉన్నా కూడా నేను సర్దుకుపోయానే తప్ప ఎవరికీ చెప్పలేదు. ఆయన మీద నాకు కొన్ని కంప్లెయింట్లు ఉన్నాయి. ఎదిరించకుండా సర్దుకుపోయాను ఇన్నేళ్లు. నా భర్తను ఎవరి ముందూ కించపరచకూడదు దానివల్ల నాకే అవమానం అనుకుని ఎవరితో కూడా చెప్పలేదు. అవి నాకు బాధ కలిగించినా నాకు నేను సర్ది చెప్పుకుని పిల్లలను చూసి ఊరుకుండేదాన్ని. కాని ఎందుకో ఈ అవమానం నన్ను కత్తితో కోసేసినట్టుగా ఉంది. అసలు బ్రతకాలని లేదు రష్మి” అంటూ భోరున ఏడవడం మొదలుపెట్టీంది.
ఎన్నాళ్ళుగానో మనసులో బాధ ఎవరితో చెప్పుకోలేదా , దాచుకోలేక అల్లాడిపోయిన సుజాత ఇక తనని తాను నిలువరించుకోలేకపోయింది. పొగిలి పొగిలి ఏడవసాగింది.
ఓ ఐదు నిమిషాలు ఆమెను అలా ఏడవనిచ్చింది రష్మి. అలాగైనా సుజాత మనసులోని భారం తగ్గుతుందని ఆమెకు తెలుసు. తర్వాత సుజాతను పొదివి పట్టుకుని “ఇక చాలమ్మా.. ఊరుకో! నెమ్మదించు”. అని కళ్ళు తుడిచి, నీళ్ళు తాగించింది.
“ఇప్పుడు చెప్పు. అసలు ఏం జరిగింది? అన్నయ్య ఎందుకిలా అన్నాడు. ఏదైనా గొడవ జరిగిందా?
“ఏ గొడవా లేదు. ప్రతీ కుటుంబంలో ఉన్నట్టే అప్పుడప్పుడు చిన్న చిన్న గొడవలు తప్ప బానే ఉన్నాం. ఒక ఆరునెలల నుండి ఆయన ప్రవర్తనలో కొంచం మార్పు వచ్చింది. సీరియస్‌గా ఉంటున్నారు. సరే వర్క్ లేదేమో. డబ్బులకు ఇబ్బందిగా ఉండి అలా సీరియస్‌గా ఉంటున్నారు అనుకున్నా. నేను ఎవరితో మాట్లాడినా కోప్పడేవారు. ఎవరింటికీ వెళ్ళొద్దు. ఇంటికి ఎవరొచ్చినా ఎందుకొచ్చారు. ఏం పని అని తిట్టేవారు. సరేలే ఏదో బాధలో ఉన్నారని సర్దుకుపోయాను. ఎంత కోపంగా , ముభావంగా ఉన్నా నేను ఎదురు చెప్పక నార్మల్‌గా ఉండసాగాను. ఎదిగిన పిల్లల ముందు ఏం గొడవ పెట్టుకుంటాం. ఐనా వాళ్లకూ తెలుస్తూనే ఉంది. రెందు నెలల క్రింద ఒకరోజు ఏదొ చిన్న గొడవ మొదలై నువ్వు మంచిదానివి కావు. వ్యభిచారం చేస్తున్నావ్ అనగానే నాకు కాళ్ల క్రింద భూమి బద్ధలైనట్టైంది. ” దుఖం తన్నుకురావడంతో మాట ఆగిపోయింది సుజాతకు.
రెండు నిమిషాల్లో తేరుకుని మళ్లీ చెప్పసాగింది..
“నాకు ప్రాబ్లం రావడానికి నువ్వు కారణం. నేను లేనప్పుడు ఇంట్లో ఉండి ఏం చేస్తున్నావో? అందరితో ఇకఇకలు పకపకలు. మగవాళ్లతో నీకు మాటలేంటి. ఆడవాళ్లతో కూర్చుని ఉండలేవా.మొన్న పెళ్లిలో చూసాగా. మా వదినలు నీలాగే ఉంటున్నారా?” అన్నారు ఆయన.
నాకు కోపం, బాధ, ఆవేశం ఒక్కసారిగా వచ్చినా తనలా నేను రెచ్చిపోతే గొడవ తప్ప వేరే ఏమీ లేదు. “నేనెవరు మగవాళ్లతో నవ్వుతూ మాట్లాడాను. వాళ్లంతా మీ అన్నల, అక్కా చెల్లెల్ల పిల్లలు. మన పెళ్ళప్పుడు వాళ్లంతా ఎంత చిన్న పిల్లలు. నాకంటే చాలా చిన్నవాళ్లు . అత్తమ్మా, చిన్నమ్మా అని మాట్లాడతారు. వాళ్లతో నవ్వుతూ,సరదాగా మాట్లాడడం తప్పా?” అని అడిగా.
“అక్కరలేదు. మిగతా ఆడవాళ్లు అలా మాట్లాడుతున్నారా. నీకే ఎందుకు? నీ మూలంగానే నాకు ప్రాబ్లంగా ఉంది.
“మీకు ఏదైనా ప్రాబ్లం ఉంటే డాక్టర్ దగ్గకు వెళ్ళి చూపించుకోండి. షుగర్ కానీ వచ్చిందేమో. లేదా ఇద్దరం వెళదాం పదండి. నాకేం భయం లేదు. తప్పు చేయనప్పుడు మాటలు పడేదాని కాదు. కావాలంటే అందరిముందు కూడా ఇదే చెప్తాను”
“డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్లే అవసరం నాకు లేదు. నాకు తెలుసు. నాకేమీ కాలేదు. నీ కారెక్టర్ మంచిది కాదు. ఎవరితో సంబంధాలు పెట్టుకున్నావో. వ్యభిచారం చేస్తున్నావో. అందుకే ఇలా ఐంది.నువ్వే వెళ్లి చూపించుకో” అన్నారు కోపంగా .
“నా కారెక్టర్ మంచిది కాదు అని మాటలతో కాదు అందరిముందు నిరూపించండి. అప్పుడు ఒప్పుకుంటా. చిన్న ఫిజికల్ ప్రాబ్లం వచ్చింది కదా అని నన్ను అనుమానించడం , ఇష్టమొచ్చినట్టు మాట్లాడ్డం మంచిది కాదు ” అని అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయా అని చెప్పింది సుజాత.
“ఇంతేకాదు రష్మి. ఆయన ఈ మాట అన్న తర్వాత నాకు అర్ధమైంది. కొద్ది కాలంగా ఎందుకు సీరియస్‌గా ఉంటున్నారో. నేను మనీ ప్రాబ్లంస్ వల్ల అనుకున్నాను తప్ప ఇలా నా గురించి తన మనసులో అనుకుంటున్నారని అనుకోలేకపోయాను. ఈ మాట అమ్మతో కూడా చెప్పుకోలేను. చెప్తే పెద్ద గొడవ అవుతుంది. పిల్లలా ఎదిగే వయసు. ఇంత చదువుకుని తన ఫిజికల్ ప్రాబ్లంకి కారణం డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళి తెలుసుకోవాలన్న ఇంగిత జ్ఞానం లేదా మీ అన్నయ్యకు. తన సమస్యకు కారణం తెలుసుకోకుండా నన్ను చెడ్డదాన్ని చేసేసారే. అది కూడా పెళ్లైన పాతికేళ్లకు. ఇదేనా నా మీద అయనకున్న నమ్మకం. ఇరవై ఏళ్లవయసులో ఆయన జీవితంలోకి వచ్చాను. నా గురించి ఆయనకంటే ఎక్కువగా ఎవరికి తెలుస్తుంది. కష్టాల్లో సుఖాల్లో ఎప్పుడూ తోడుగా ఉన్నాను. ఎప్పుడూ నాకేం పెట్టావని అడగలేదు. ఉన్నదాంట్లో సర్దుకుపోయాను. ఆయనకు కష్టంగా ఉన్నప్పుడు ఎవరినీ ఒక్క పైసా అడగకుండా, గొడవ పడకుండా ఇల్లు, పిల్లల చదువులు కూడా నేనే చూసుకున్నా . ఎక్కడికీ వెళ్లకుండా ఇంట్లోనే బంధీ చేసినా ఊరుకున్నా. ఫోన్ మాట్లాడినా అనుమానమే. ఎవరితో మాట్లాడినా తప్పే. ఆఖరుకు పిల్లలకు ఉంటే ఏం కాదు కాదు కాని నాకు సెల్ ఫోన్ ఏందుకు? అవసరం లేదు. నాకు తెలీకుండా ఎవరితో మాట్లాడేదుంది” అంటారు. ఐనా భరించాను. కాని ఇప్పుడు ఈ అవమానంతో ఎంతవరకు భరించగలనో నాకు అర్ధం కావట్లేదు. ఇంతకుముందు లాగే మౌనంగా భరించి, మర్చిపోయి మామూలుగా అవుతానో, అసలు లేకుండా పోతానో మరి”
“హే! సుజాత! అలా ఎప్పుడు కూడా ఆలోచించకు. మర్చిపో అనడానికి ఇది చిన్న సమస్య కాదు. నాకు తెలుసు నీ బాధ. ఎంతగా తల్లడిల్లిపోతున్నావో కూడా తెలుసు. కాని నిన్ను నువ్వు కంట్రోల్ చేసుకో. నీకోసం, నీ పిల్లల కోసం. అన్నయ్యకు నువ్వంటే ఇష్టం, ప్రేమ లేదని కాదు. మాకందరికీ తెలుసు. మీరిద్దరూ ఒకరంటే ఒకరు ప్రాణం అని, అందరిలా గొడవ పడకుండా, గుట్టుగా ఉంటూ పిల్లలను చదివించుకుంటున్నారని.ఇలా ఎందుకు జరిగిందో అర్ధం కావట్లేదు. అన్నయ్య అలాంటి మనిషి కాడే. ఎందుకిలా జరిగిందో. అసలు అతని మనసులో ఏముందో?. ఏం జరిగిందో. ఎలా తెలిసేది. తెలుసుకునేది”
“రష్మి.. ఆడదానికి ప్రపంచంలో తన కారెక్టర్ గురించి, శీలం గురించి ఇలా అనడం అది కూడా కట్టుకున్న భర్త నుండి రావడం కంటే పెద్ద అవమానం ఉండదు. అంటే నేను వ్యభిచారం చేసి డబ్బులు సంపాదించి ఇల్లు నడిపించాను. పిల్లలను చదివించానా.. నా బంగారం అమ్మి, బట్టలు కుట్టి మరీ వాళ్ల ఫీజులు కట్టానే.. ఆయన దగ్గర డబ్బులేదని తెలిసి ఒక్క రూపాయి కూడా అడిగేదాన్ని కాదు. ఇంట్లో ఎంత కష్టంగా ఉన్నా, పిల్లల చదువులు నెత్తి మీద ఉన్నా కూడా నన్ను డబ్బులకు పని చేయనిచ్చేవారు కాదు. ఐనా ఆయనకు తెలీకుండా పచ్చళ్లు, కుట్లు అల్లికలు చేసేదాన్ని. అది కూడ గడప దాటకుండా…. తట్టుకోవడం నావల్ల కావడం లేదు” ఏడుపు ఆగడం లేదు సుజాతకు.
“సరే దీనికి పరిష్కారం కనుక్కుందాం. డోంట్ వర్రీ.. అన్నయ్యతో ఎక్కువగా మాట్లాటకు. నీ పనేదో నువ్వు చేసుకో.. నెమ్మదించు. పిల్లల మొహం చూసి ధైర్యంగా ఉండు ఏమీ కాదు. అన్నయ్య అంత దుర్మార్గుడేమీ కాదు. అన్నయ్య నీ గురించి అలా మాట్లాడినా ఎవరూ నమ్మరిక్కడ. నీ గురించి మాకందరికీ తెలుసు. సరేనా”
“రష్మి. నువ్వే చెప్పు. ఆడదానికి తన శీలం మీద అనుమానం కంటే మించిన అవమానం ఉంటుందా? అధి కూడా భర్త నుండి. చెడిపోయేదాన్ని అయితే ఇన్నేళ్లు ఆగేదాన్నా? పాతికేళ్ల తర్వాత తనకు ఏదో ప్రాబ్లమ్ వచ్చిందని. నేను వ్యభిచారం చేసి రోగాలంటించానని అంటే ఎలా? కనీసం డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్లి చూపించుకోకుంఢానే నా మీధ ఇంత నీచంగా ఆరోపణా? వేరేవాడి దగ్గర పడుకుని డబ్బులు సంపాదించి ఇల్లు నడిపించానా?. పిల్లలను చదివించానా?” అని విరుచుకుపడింది.
సుజాత బాధ అర్ధం చేసుకున్నా ఏమీ చెప్పలేకపోయింది రష్మి. మరో అరగంట ఉండి వెళ్ళిపోయింది..
ఇలా రోజులు భారంగా గడిచిపోతున్నాయి. ఎప్పటిలాగా నవ్వులు, సరదా ముచ్చట్లు లేవు. అమ్మానాన్నల మధ్య చిలిపి తగవులు లేవు. అరుపులు లేవు. ఇల్లంతా నిశ్శబ్ధంగా ఉంటుంది. పిల్లలున్నప్పుడే కాస్త సందడిగా ఉంటుంది. వాళ్లు కూడా అయోమయంగా ఉన్నారు. అమ్మానాన్న ఎందుకిలా ఉన్నారని.. వాళ్లిద్దరూ అవసరానికి మించి ఎక్కువ మాట్లాడుకోవడం లేదు అని గమనిస్తూనే ఉన్నారు.
ఒకరోజు ఆదివారం బ్రేక్ ఫాస్ట్ అయ్యాక సుజాత తన కూతురితో చెప్పింది.” మీ డాడికి నా మీద నమ్మకం లేదు. నేను మంచిదాన్ని కాదు. చెడిపోయాను అంట. నేను వెళ్లిపోతున్నాను. మీ డాడిని, తమ్ముడిని చూసుకో. మీ చదువులు, పెళ్లిళ్లు ఆయనే చూసుకుంటారు. నా అవసరం లేదు “ అని చెప్పలేక చెప్పింది. అర్ధం చేసుకునే వయసు కాబట్టి కూతురికి చెప్పక తప్పలేదు.
“ఎక్కడి కెళ్తావ్? కొద్దిరోజులు అమ్మమ్మ దగ్గరకు వెళ్లు” అంది కూతురు.
“ఎక్కడికీ వెళ్లను. నా బతుకేదో నేను చూసుకుంటాను. లేదా లేకుండానే పోతాను. మీరు బాగుండండి. నీ చదువు ఐపోయింది. ఉద్యోగం వస్తుంది. నీ పెళ్లి సంగతి, తమ్ముడి చదువు, పెళ్లి మీ డాడీ చూసుకుంటారులే. నా వల్ల కావట్లేదు..” నిర్లిప్తంగా అంది సుజాత..
“ఐతే డాడీ అన్నాడని వెళ్లిపోతా అంటావ్. అమ్మమ్మ దగ్గరకు వెళ్లను. చచ్చిపోతాను అంటావ్. మరి మేమేం కామా నీకు. నాగురించి, తమ్ముడి గురించి నీకేమీ ఫీలింగ్స్ లేవా? డాడీ అన్నాడని మమ్మల్ని ఎందుకు వదిలి వెళ్లిపోతావ్. పద నేను కూడా నీతో వస్తాను. నిన్ను నేను పోషించుకుంటాను. డాడీ ఒక్కడే ఉండనీ “ అని బాధతో, ఆవేశంతో అంది సుజాత కూతురు.
“మమ్మీ! ఏమైంది? ఎందుకలా ఉన్నావ్.. డాడీ ఏమైనా అన్నాడా? లైట్ తీసుకో మమ్మీ. పట్టించుకోకు “అని పక్కన వచ్చి కూర్చున్నాడు కొడుకు.
వాళ్లిద్దరినీ చూస్తూ ఔవీళ్లకంటే నాకెవ్వరూ ఎక్కువ కాదు. నాకు వీళ్లు కావాలి. వీళ్లకు నా అవసరం ఉంది. ఎక్కడికీ వెళ్లను.ఔ అని అనుకుని సోఫాలో అలా వెనక్కి వాలిపోయింది సుజాత.
కంటినుండి కారుతున్న నీటిని కూడా పట్టించుకోకుండా ఉన్న తల్లిని చూసి ఏమీ చేయలేక బాధపడ్డారు పిల్లలిద్దరూ.
అలా రోజులు భారంగా గడీచిపోతున్నాయి. పిల్లలున్నప్పుడు తప్ప ఆ ఇంట్లో అసలు మనుషులున్నారన్న సందడే ఉండడం లేదు. అవసరానికి మించి మాట్లాడడం లేదు సుజాత. ఎపుడు సరదాగా, ఇన్నేళ్ళలో ఎన్ని కష్టాలోచ్చినా భారమంతా తన మీద వేసుకుని ఏదో ఒకటి మాట్లాడుతూ, వాదిస్తూ, నవ్వుతూ ఉండే సుజాత ఇలా మౌనంగా ఉండడం రమేష్‌కు కూడా ఇష్టం లేదు. ఆమె చాలా గాయపడిందని అతనికి కూడా అర్ధమైంది. తను తప్పు చేసానా అనే ఆలోచన కూడా మొదలైంది. మామూలుగా ఉండడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. కాని ముందులా సుజాతతో మనస్ఫూర్తిగా మాట్లాడలేకపోతున్నాడు. సుజాత మౌనంగానే ఇంట్లో పనులు చేసుకుంటూ, పుస్తకాలు చదువుకుంటూ కాలం గడిపేస్తుంది. కనీసం తల్లితో కూడా చేప్పుకుని ఏడ్చేటట్టు లేదు. ఐనా ఈ విషయం పుట్టింటీ వాళ్ళకు తెలిస్తే పెద్ద గొడవలవుతాయి. అది తనకిష్టం లేదు.
ఆరోజు సుజాత పుట్టినరోజు. పొద్దున్నే తలస్నానం చేసి దేవుడికి దండం పెట్టుకుని ఇంటిపనిలో పడింది. ప్రతీ సంవత్సరం పార్టీలాంటిది చేయకున్నా పిల్లలకోసం తినడానికి స్పెషల్ చేసేది. కాని ఈసారి ఏమీ చేయలేదు. రోజు లాగానే టిఫిన్, లంచ్ చేసి పెట్టి బాక్సులు సర్ది పంపించింది. వాళ్లు కూడా “హాపీ బర్త్ డే మమ్మీ” అని విష్ చేసి వెళ్ళిపోయారు. ఇవాళ కూడా ఎప్పట్లాగే గడిచిపోయింది.

సాయంత్రం రమేష్ ఆఫీసునుండి హుషారుగా వచ్చాడు. చేటిలో ఏవో పాకెట్లు. మొహం ప్రసన్నంగా ఉంది. ఇంట్లోకి రాగానే తన చేతిలోని పాకెట్లు సుజాత చేతిలో పెట్టి “హాపీ బర్త్ డే సుజా” అని విష్ చేసాడు. షాక్ అయింది సుజాత. ఎప్పుడు పుట్టినరోజు, పెళ్లి రోజు గుర్తుపెట్టుకోని , గుర్తున్నా సెలబ్రేట్ చేసుకోవాలనే ఆలోచన లేని భర్త ఇవాళ బహుమతులతో వచ్చి విష్ చేసాడంటే నమ్మలేకపోయింది. ఐనా అతనిలా సంతోషంగా ఉండలేకపోయింది.
“థాంక్ యూ. కాని ఇవన్నీ ఏవిటి? ఎవరికి?: అని అడిగింది.
“నీకోసమే. తీసి చూడు. నచ్చాయా లేదా చూడు. లేదంటే మార్చుకుందాం. తొందరగా రెడీ అవ్వు. పిల్లలు రాగానే అందరం బయటకు వెల్డాం. గుడికెళ్ళి అటునుండి అటే హోటల్‌లో డిన్నర్ చేసి వద్దాం. ఉండు పిల్లలను కూడా తొందరగా రమ్మని ఫోన్ చేస్తాను.”అన్నాడు రమేష్.
ఇంకా ఆశ్చర్యంలో మునిగిపోయింది సుజాత. ప్రతీ సంవత్సరం ఇదే విషయం మీద తను ఎన్నిసార్లు గొడవపడినా, వాదించినా మారని భర్త ఇవాళ తనంతట తానే బయటకు వెళ్దాం అంటున్నాడేంటి? తన మీద అంత నీచమైన అభియోగం వేసి, గాయపరిచిన మనిషి ఇప్పుడిలా ప్రవర్తిస్తున్నాడేంటి? ఇంతోటిదానికి నేను అన్నీ మర్చిపోయి ఏమీ జరగనట్టు ఎలా ఉండగలను?” అనుకుంది సుజాత.
“వద్దులెండి. ఎప్పుడూ లేనిది ఇప్పుడెందుకు. పండక్కి కట్టుకుంటా ఈ చీర. స్వీట్స్ పిల్లలు వచ్చాక ఇస్తాను” అంటుండగానే పిల్లలు వచ్చేసారు. సందడి మొదలైంది. చాలా రోజుల తర్వాత తండ్రి సరదాగా మాట్లాడుతుండడం, అమ్మ పుట్టినరోజు సెలబ్రేట్ చేసుకుందాం తొందరగా రమ్మని కాల్ చేయడంతో వాళ్లు కూడా సంతోషంగా ఉన్నారు.
“మమ్మీ! పద పద. అందరం బయటకు వెళ్దాం.. పార్టీ చేసుకుందాం. తొందరగా కొత్త చీర కట్టేసుకుని రెడీ కా… అంతలో మేము కూడా తయారైపోతాం. పద అక్క ” అంటూ కొడుకు అమ్మ భుజాలను పట్టుకుని ఆమె రూంలోకి తీసికెళ్ళాడు. కూతురు కవర్లు తెచ్చి మంచం మీద పెట్టింది.
సుజాత భర్త ప్రవర్తనకు ఇంకా ఆశ్చర్యపోతూనే ఉంది. ముందు భర్తకు కాఫీ చేసి ఇచ్చి, ఎక్కువ మాట్లాడకుండానే తయారైంది. పిల్లలు ముందుగా స్వీట్ తినిపించి అందరూ ఒక్కో ముక్క తీసుకున్నారు. తర్వాత బయలుదేరారు. అంతలో లాండ్‌లైన్ మోగింది. రష్మి చేసింది.
“హ్యాపీ హ్యాపీ బర్త్ డే సుజాత” అని సంతోషంగా చెప్పింది.
“థాంక్ యూ రష్మి.” మామూలుగా చెప్పింది సుజాత.
‘ఏంటొదినా! ఇప్పుడు కూడా ఇంత సీరియస్సుగా ఉంటే ఎలా? అన్నయ్యలో మార్పు కనిపించిందా లేదా? నీకు సారీ చెప్పాలంటే అతనికి ధైర్యం చాలడం లేదేమో. అన్నయ్య చేసింది తప్పే కాదనను కాని నీ పిల్లలతో పాటు తల్లి లేని మా అన్నయ్యను కూడా తల్లిలా చూసుకున్నావు మాకు తెలీదా. ఇప్పుడు కూడా నువ్వే క్షమించవా.. రేపు మళ్ళీ మాట్లాడతాను. జస్ట్ ఎంజాయ్ యువర్ డే” అని పెట్టేసింది.
“ఏం జరిగిందబ్బా! ఆయనలో మార్పు ఎలా వచ్చింది. దానికి రష్మి ఏం చేసింది?” అనుకుంటూ కొంచం తేలికపడిన మనసుతో బయటకు వెళ్ళింది. భర్త , పిల్లలతో గుడికి వెళ్లి, అటునుండి హోటల్‌లో డిన్నర్ చేసి కొత్త సినిమా వచ్చిందని అది కూడా చూసి రాత్రి ఒంటిగంటకు ఇంటికి తిరిగొచ్చారు. అందరూ అలిసిపోయారు.
కొత్త చీర మార్చుకుని, పడుకోవడానికి వెళ్తున్న సుజాతని ఆపి ఆమె చేతిలో ఒక చిన్న పాకెట్ పెట్టాడు రమేష్. అది గిఫ్ట్ పాక్ చేయబడి ఉంది. “ఏంటండి ఇది? బహుమతులు అప్పుడే ఇచ్చారుగా. మళ్ళీ ఏంటి?” అంటూ తీసి చూసింది.
ఆ పాకెట్‌లో చిన్న “Sorry కార్డు, అందమైన కాలి పట్టీలు ఉన్నాయి.
అసలు భర్తలోని మార్పుకు కారణమేంటొ అర్ధం కాక సతమతమవుతున్న సుజాత ఇవి చూడగానే కరిగిపోయింది. అమ్మ మనసు కాబట్టి, అతన్ని అర్ధం చేసుకుని ప్రసన్నంగా మారింది. తనను బాధపెట్టినందుకు భర్త కూడా క్షోభ పడ్డాడని అర్ధమైపోయింది. కాని అతను అలా ఎందుకన్నాడో. ఎలా మారాడో అని అడగలేకపోయింది.
“థాంక్ యూ. చాలా బావున్నాయి.” అని పట్టీలు వెంటనే కాలికి పెట్టేసుకుంది. రమేష్ కూడా అది చూసి చాలా కాలం తర్వాత మనస్ఫూర్తిగా నవ్వుకున్నాడు. పెద్ద బరువు దింపుకున్నట్టైంది అతనికి.

ఆరునెలలుగా కలత నిదురతో గడిపిన సుజాత ఇవాళ కొద్ది సేపు ప్రశాంతంగా పడుకుందామనుకుని పనంతా తీర్చుకుని మధ్యాహ్నం అలా మంచం మీద వాలిపోయింది. ఇంతలో రష్మి కాల్ చేసింది.
“సుజా! ఇప్పుడు హ్యాపీనా? అన్నయ్యలో మార్పు కనిపించిందా.ముందులా ఉన్నాడా?” అని అడిగింది.
“అవును. ఏం చేసావేంటి? ఆయనలో మార్పు రావడానికి? ఆయనతో మాట్లాడావా? అసలు కారణం చెప్పారా ఆయన నీతో? ఐనా ఆయన సమస్య ఆడవాళ్లతో చెప్పేది కాదే..ఏం జరిగింది?” అని ఆత్రుతగా అడిగింది సుజాత.
“అదే చెప్తున్నా. ఆగు తొందరపడకు.. మీ ఇంట్లో మంజరి మాగజీన్ వస్తుంది కదా? అందులో డాక్టర్ సలహాలు ఇద్దరూ చదువుతారు కదా?”
“అవును రెగ్యులర్‌గా ఇద్దరమూ చదువుతాము. అప్పుడప్పుడు కొన్ని విషయాలమీద చర్చిస్తాము కూడా. ఇపుడు దాని సంగతి ఎందుకు చెప్తున్నావు?” ఆశ్చర్యపోయింది సుజాత తన భర్త సమస్యకు, మాగజీన్‌కు సంబంధమేమిటి అని.
“సరే ఐతే.. నేనేమీ చెప్పను. ముందు ఆ పత్రిక తీసి చదువుకో. నీకీ అర్ధమైపోతుంది. అన్నట్టు ఆ శీర్షిక నిర్వహించేది మా ఆయనే కదా. ఈ విషయం నీకు ఇంతవరకు చెప్పలేదు. నీతో మాట్లాడి వెళ్లాక ఆయనతో అన్నయ్య సమస్య గురించి మాట్లాడాను . ఆ పత్రికలో సమాధానం ఉంది చూడు. నీ మనసు ఎంత గాయపడిందో నాకు తెలుసు. దానికి మందు వేయడం తప్ప వెంటనే మర్చిపొమ్మని చెప్పలేను. అది అంత తేలికగా మరచిపోయేది. మానిపోయేది కాదు. కాని అసలు కారణం తెలుసుకుంటే కొంచెంలో కొంచెం మేలు అనుకుంటా. నేను ఫోన్ పెట్టేస్తున్నా. ముందు ఆ పత్రిక తీసి చదువు .. బై” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది రష్మి.
పేపర్ల దగ్గర ఉన్న మంజరి వార పత్రిక తీసుకుని ముందుగా డాక్టర్ సలహాలు పేజీ తీసి వరుసగా చదవసాగింది. ఎప్పుడూ పత్రిక వచ్చిన రోజే మొత్తం చదివే అలవాటున్నా ఈసారి పత్రిక వచ్చి రెండు రోజులైనా అది తీసి చూడలేదు. నిన్న భర్త ఆఫీసుకు తీసికెళ్లడం చూసి తర్వాత చదవొచ్చులే అనుకుంది. ఇపుడు రష్మి మాట వినగానే పత్రిక చేతిలోకి తీసుకుని వరుసగా ప్రశ్నలు, జవాబులు చదవసాగింది.
ప్ర.. “డాక్టర్‌గారు, మావారి వయసు 52. నా వయసు 45.. మాది చిన్న చిన్న గొడవలు తప్ప అనుకూల దాంపత్యమే. ఇప్పటికీ రెగ్యులర్‌గా, ఇష్టంగా దాంపత్య సుఖం అనుభవిస్తున్నాము. కాని కొద్ది కాలంగా మావారిలో మార్పు వచ్చింది. తను ముందులా ఉండలేకపోతున్నారు. శారీరక సమస్య వచ్చిందని చిరాకుగా, కోపంగా ఉంటున్నారు. నేను కూడా దానిమీద ఎక్కువ గొడవ చేయలేదు. హేళనా చేయలేదు. కాని సడన్‌గా ఆయన నా కారెక్టర్ మంచిది కాదని. నావల్లే ఆయనకు రోగాలు వచ్చాయని. ప్రాబ్లమ్స్ వచ్చాయని తిడుతున్నారు.అది కూడా పెళ్లీడు కొచ్చిన పిల్లలుండగా.. ఇన్నేళ్ల దాంపత్యంలో ఎప్పుడూ ఇలా జరగలేదు. పాతికేళ్ల వైవాహిక జీవితంలో ఒకరంటే ఒకరికి పూర్తిగా తెలుసు. కాని ఇప్పుడు ఇలా అనడంతో నా మనసు వికలమైంది. కోపంగా ఉంది. బాధగా ఉంది. ఇల్లు విడిచి వెళ్లిపోవాలి. చచ్చిపోవాలనిపిస్తుంది. పిల్లలకోసం ఆగాను. ” శ్యామల. రాజమండ్రి.
స.. “శ్యామలగారూ! ఇక్కడ మీరు చాలా సమన్వయంతో ఉండాలి. మీ భర్త సమస్యను అర్ధం చేసుకోండి. ఆడవాళ్లలో మెనోపాజ్‌లాగే యాభై దాటిన మగవాళ్లలో కూడా శారీరక, మానసిక సమస్యలు వస్తాయి. దాన్ని “ఆండ్రోపాజ్ ” అంటారు. అప్పుడు హార్మోన్ల ప్రభావం వల్ల కొన్ని శారీరక సమస్యలు రావొచ్చు. తనలో లోపం గురించి తెలుసుకోలేక, దాన్ని అంగీకరించలేక తప్పు మీ మీద తోసాడాయన. భార్యగా మీరు అతని అసలు సమస్యని అర్ధం చేసుకుని సమన్వయంతో ఉండండి. మెల్లిగా అదే సర్దుకుంటుంది. ఇది శాశ్వతం కాదు. తనలోని సమస్య గురించి తెలుసుకుంటే ఆయన కూడా మారతారు. భార్యా భర్తల మధ్య ఇలాంటి శారీరక, మానసిక సమస్యలు వచ్చినప్పుడు వారి భాగస్వాములే అర్ధం చేసుకుని గొడవ పడకుండా ఉండాలి. కొంతకాలానికి అదే సర్దుకుంటుంది..ఇప్పుడు సమస్య పరిష్కారానికి మీ వంతు సాయం కూడా ఎంతో అవసరం”
సుజాతకు అర్ధమైపోయింది. ఆ ప్రశ్న రష్మి పంపిందని. అలాగే తన భర్త ప్రవర్తనకు అసలు కారణం తెలిసింది. అతను తన మీద నమ్మకం లేకుండా అభియోగాన్ని వేయడం తప్పైనా ఇప్పుడు తనే అతనికి అండంగా ఉండాలి. అని నిర్ణయించుకుంది సుజాత.
ట్రింగ్.. ట్రింగ్.. ట్రింగ్… బెల్ మ్రోతకు ఉలిక్కిపడింది సుజాత. గబ గబా కళ్లు తుడుచుకుని టీవీ కట్టేసి తలుపు తీయడానికి వెళ్ళింది. వచ్చింది రమేష్.
“ఏంటోయ్! సాయంత్రం వేళ నిద్రపోయావా? పద అలా సినిమాకి వెళ్లొద్ధాం. ఇంట్లో ఒక్కదానికి బోర్‌గా ఉండొచ్చు. పిల్లలిద్దరూ లేరు. ఇక మనకు మనమే తోడు. పద తొందరగా రెడీ అవ్వు..వెళ్దాం” అంటూ తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు రమేష్.
ఇద్దరికీ కాఫీ కలపడానికి వంటింట్లోకి వెళ్లింది సుజాత.

************************************

5 thoughts on “మనసు గాయం మానేనా….?

  1. కథను చాలా బాగా నేరేట్ చేసారు జ్యోతిగారు.
    మగవారిలో కూడా కనిపించే ఈ సమస్య గురించి అవేర్ నెస్ వచ్చేవరకు తరుచుగా ఈ సమస్యలు కనిపిస్తాయి. మీరు ఆ అవేర్ నెస్
    తీసుకొచ్చారు.
    సోమ సుధేష్ణ

  2. వావ్, ఇంట్రస్టింగ్ ఫెలో. మనసు మల్లెమొగ్గ అవుతోంది కానీ శరీరం సహకరించట్లేదు. అందుకని నాలుగు మాటలు చెప్పి, తనకోసం ఏడుస్తుందా లేక హాయిగా అందరితో కబుర్లతో కాలక్షేపం చేస్తూ తనని నిర్లక్ష్యం చేస్తుందా అని టెస్ట్ చేశాడు. అతనికి కావలసిన రియాక్షన్ దొరికేసింది, సో హి ఈజ్ హ్యాపీ. ఆ ఆనందాన్ని ఆపుకోలేక పట్టీలు కూడా తెచ్చిచ్చాడు పాపం. ఉన్న రోగానికి ఆవిడ ఎలాగూ ఏమీ చెయ్యలేదు.అండగా ఉండడమంటే ఏం చేస్తుంది? రమేష్ సాహెబ్ ఎప్పుడు అగ్ని పరీక్ష పెడితే రెడీగా దూకుతూవుంటుందా?
    .
    జ్యోతిగారూ కధ బాగుంది. సుజాతకొక సొల్యూషన్ చూపించారు.రమేష్ అనేది తనకు చిన్న విషయం (ఒక ప్రక్క బాధ వున్నా), తనకు జీవితంలో మెరుగయిన ఇతర లక్ష్యాలు కూడావున్నాయని ఆవిడాబాధలోంచి మెల్ల మెల్లగా రియలైజ్ అవ్వడం.
    .
    రష్మిద్వారా మాకు రమేష్ కారణం తెలియపరిచారు థాంక్స్. 😀

  3. కథ చాలా బావుంది..సుజాత ను అలా ఎందుకు అని ఉంటాడు రమేష్ అని చాలా ఆతృతగా చదివా..(as usual ఒక విలన్ గా ఊహించి).ఒక చిన్న సమస్య..ఎంతేలా కుది పేస్తుందో….రష్మీ ద్వారా పరిష్కారం భలే చూపించారు.. Excellent write-up congratulations

  4. కథ చాలా బాగుంది. ఒక కొత్త సమస్య గురించి చెప్పారు. సుజాత సమస్య కు రష్మీ ద్వారా పరిష్కారం చూపడం సూపర్బ్

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *