మాలిక పత్రిక

రచన: శ్రీసత్యగౌతమి

నా తలపుల్లో నీ పిలుపులు
గడియారపు ముల్లుల్లా
నిరంతరం వినిపిస్తున్నాయి…

ఆ పిలుపుల్లో నీ జ్ఞాపకాలు
చంద్రగమనాన్ని ఆపి చల్లని
వెన్నెలని కురిపిస్తున్నాయి…

ఆ వెన్నెల వెల్లువలో నీ ఆశలు
నా హృదిన నిండి వీచే గాలుల బారిన పడి
కొట్టుకుంటున్న కిటికీ రెక్కల్లా
నా కుదురుని నాకు దూరం చేస్తున్నాయి…

నీ వీచేగాలుల తాకిడి
తీరాన్ని బలంగా తాకిన కెరటంలా
నన్ను తడిపేస్తే ముద్దయి
రూపాన్ని కోల్పోయి తరంగమై నీ వాయులీనమైపోయాను….

నీ అనుబంధ బంధనంలో
ఇన్ని స్పందనల ఆనేదన దాగుందని
తెలుస్తున్నా, బాగుందని నీ ప్రేమ సుడిగుండంలో
జారిపోతున్నానీ రోజు…
.
నాకర్ధమయ్యింది ఒకటే మరి..
నువ్వు కానరాకపోయినా నాలో
నీ స్పందనలాగిన నాడిక
నా హృదయవీణ పలుకదిక ఏరోజూ!