రచన: కొసరాజు కృష్ణప్రసాద్
కవితా! ఓ కవితా!
నా మదిలో మెదలినపుడు,
మస్తిష్కపు నాడులలో
మోసితి నిను తొలిసారిగ
తల్లియు తండ్రియు నేనై.
ఎన్నెన్నో ఊహాలతో,
మరియెన్నో కలలతోటి,
పులకించితి నీ తలపుతొ
ఏ రూపున ఉంటావోనని.
కలం నుంచి జాలువాఱి
వెలువడగా నిన్నుఁజూచి,
సుఖప్రసవమై నిన్నుఁగన్న
ఆనందపు అనుభూతితొ,
మురిసి మురిసి ముద్దాడిన
మధుర క్షణం అతిమధురం.
అక్షరాలే పువ్వులుగా
ఏరి ఏరి కూరుస్తూ,
నీ భావానికి మెరుగులద్ది
తీర్చిదిద్ది సంతసించ,
మురిపెంలో పాలుగోరి
నా చుట్టూ చేరి చేరి,
నీ తోబుట్టులు పడ్డ తపన
నా కనుసన్నలు దాటలేదు.
దిన దినముగ పెరుగుచు
నువు ప్రచురితమై వెలువడగా,
పట్టమును పొందితివని మురిసితి
నే మరల మరల.
జనులందరు నిన్నుఁజూచి
కొనియాడుతు ఉంటుంటే,
జననీజనకులు నేనై
పొంగిపోతి గర్వముగా,
కవితా! ఓ కవితా!
|| కొసరాజు కృష్ణప్రసాద్ ||
1 thought on “|| కవితా! ఓ కవితా! ||”