రచన: మణికుమారి గోవిందరాజుల
కళ్యాణమంటపంలో ఒక్కసారిగా కలకలం చెలరేగింది. పెళ్ళివాళ్ళు అలిగారట అంటూ. పెళ్ళికి వచ్చిన వాళ్ళంతా ఆశ్చర్యపోయారు. ఈ రోజుల్లో కూడానా అనుకుంటూ.
“అబ్బా! మళ్ళీ వెనకటి రోజులొచ్చాయి. పెళ్ళికొడుకుల తల్లులు యేమి ఆశిస్తున్నారో? యెందుకు కోపాలు తెచ్చుకుంటున్నారో అర్థం కావడం లేదు.
“ఇంతకీ ఇప్పుడెందుకో కోపాలు?కారణమేంటొ?”
“యేమీ లేదు. హారతి ఇచ్చేప్పుడు రెండు వత్తుల బదులు ఒకటే వత్తి వేసారట అదీ కోపం.”
“అది కాదులే పెళ్ళికొడుకు తల్లి అన్నగారి తోడల్లుడి కూతురి తోడికోడలి చెల్లెలి కూతురు అయిదేళ్ళ పిల్లకి బొట్టుపెట్టి భోజనానికి పిలవలేదట వాళ్ళందరు వరుస ప్రకారం అలిగారట . అందుకని పెళ్ళికొడుకు తల్లి కూడా అలిగిందట మావాళ్ళకి సరిగా మర్యాదలు వ్హేయటం లేదని”కిసుక్కున నవ్వి ఆయాసం తీర్చుకుంది ఒకావిడ.
“ఓయ్! ఇంకా పెద్ద కారణం ఇంకోటి వుంది. వీళ్ళు విడిదింట్లోకి వచ్చేటప్పటికి కారు డోర్ తీయటానికి డోర్ హ్యాండిల్ మీద అందరూ చెయ్యి వేసారట కాని పెళ్ళికూతురి పిన్ని అత్తగారి ఆడపడుచు కూతురి తోడికోడలు చెల్లెలి కూతురు పదేళ్ళపిల్ల చెయ్యి వేయటానికి రాకుండా దూరం నుండి చూస్తున్నదట అదీ కోపానికి కారణం”గుర్తొచ్చిన వరసలన్నీ చెప్పి వెటకారంగా నవ్వింది ఇంకొకావిడ.
“సర్లెండి ! నోరు ముయ్యండి అందరూ. అసలే గోలగా వుంటే మీ వ్యాఖ్యానాలొకటి. ఇవన్నీపెళ్ళివారు విన్నారంటే అదో గోల.” కసురుకుంది ఒక పెద్దావిడ.
“అసలేమి జరుగుతుందో చూద్దాం పదండి” యెవరైనా సరే వినోదాన్ని ఇష్టపడతారు కదా?
అందరూ గొడవ జరుగుతున్న చోటికి వెళ్ళారు. చుట్టూ యెంతోమంది వున్నా ఒక్క ఆడమనిషి నోరు మూయించలేక పోతున్నారు. అందంగా పార్లర్ అమ్మాయిని పిలిపించి వేయించుకున్న ముడి వూడిపోయింది. కట్టుకున్నఖరీదైన పట్టు చీర నాణ్యాన్ని పోగొట్టుకుంది. అందంగా చేయించుకున్న మేకప్ వికృతంగా తేలిపోయింది. నిజానికి పెళ్ళికొడుకు ప్రవీణ్ తల్లి సౌందర్య పేరుకి తగ్గట్లే వుంటుంది యెంతో అందంగా. కానీ ఆమె చేస్తున్న వీరంగానికి ఆమె చాలా లేకిగా కనిపిస్తున్నది. అందం ముసుగేసుకున్న కురూపి కనపడుతున్నది. . పక్కనే ఒక కుర్చీలో కూర్చున్న పెళ్ళికొడుకు తండ్రి జరుగుతున్న దానితో తనకేమీ సంబంధం లేనట్లుగా వింటున్నాడు. ఇంకో కుర్చీలో కూర్చున్న పెళ్ళికొడుకు కూడా తల్లిని ఆపడానికి ప్రయత్నించడం లేదు. సౌందర్య పక్కనే వున్న ఆమె తోడికోడళ్ళు ఆమె చెవిలో యేదో చెప్తూ యెగదోస్తున్నారు. కాళ్ళావేళ్ళా పడి బ్రతిమలాడుతున్న అమ్మాయి తల్లిదండ్రులను పట్టించుకోకుండా ఆమె అలా నోటికొచ్చినట్టల్లా వదరుతూనే వుంది. పక్క వాయిద్యాలుగా వాళ్ళ చుట్టాలు. అందరికీ కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతున్నాయి పిల్ల అమ్మా నాన్నను చూస్తుంటే. ప్రతీవాళ్ళుకూడా మనసులోనే తిట్టుకుంటున్నారు పెళ్ళివాళ్ళని. వైభవంగా అలంకరించిన కళ్యాణ వేదిక జాలిగా చూస్తున్నది. . ఆ వేదిక మీదా ఇప్పటివరకు యెన్నో పెళ్ళిళ్ళు జరిగాయి. కొన్ని పెళ్ళిళ్ళు అందంగా జరిగాయి. కొన్ని ఆహ్లాదంగా జరిగాయి. అవన్నీ కూడా ఆడపెళ్ళివాళ్ళు మగపెళ్ళివాళ్ళు అన్న తేడా లేకుండా మన ఇంట్లో పెళ్ళిసందడి అని ఆనందంతో జరిగాయి. అప్పుడు యెంతో ఆనందించింది ఆ వేదిక . చాలా కొద్ది పెళ్ళిళ్ళలో చిన్న చిన్న గొడవలైనా వెంటనే సర్దుబాటు చేసుకున్నారు. కానీ ఇంత లేకిగా యెవరూ గొడవ పెట్టలేదు. ఇప్పుడు పెళ్ళి అయితే పిల్ల పరిస్ధితి యేమిటని పిల్ల మీదా, కోడలి మనసు విరిచేంతగా వదరుతున్న అత్తగారి మీదా జాలి పడుతున్నది కళ్యాణవేదిక.
ఇంతలో యెవరో చెప్పినట్లున్నారు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చింది పెళ్ళి కూతురు లాస్య.
“అత్తయ్యా! యేమి జరిగింది?”
“యేమి? ఇప్పుడు నువ్వొచ్చావా? అసలేమన్నా మర్యాదలు తెలుసా మీవాళ్ళకి? పెళ్ళివాళ్ళకి విడిగా అందంగా వడ్డించాలని తెలీదా?అందరికీ బొట్టుపెట్టి పిలిచారా?ఇందాకటినుండి చచ్చిపోతున్నాము దాహంతో కొబ్బరినీళ్ళు రెడీగా వుంచాలని తెలీదా?”
“అయ్యో! ఇంట్లో మొదటిపెళ్ళి. చిన్నవాళ్ళు. కాస్త పెద్దమనసు చేసుకో అమ్మా. అన్ని యేర్పాటు అవుతాయి. మీరు నిదానించండి. ” లాస్య పెదనాయనమ్మ వచ్చి వేడుకున్నది.
ఆవిణ్ణి ఒక్క విదిలింపుతో దూరం నెట్టింది. “నిదానిస్తామండీ. ఇంతవరకు జరిగిన దానికి మా కాళ్ళు పట్టుకుని క్షమార్పణ కోరితే నిదానిస్తాము” ఖరాఖండిగా తేల్చేసింది సౌందర్య. అందరూ ఒక్కసారిగా నిర్ఘాంతపోయారు మూతుల మీద చేతులేసుకుని.
పడబోతున్న నాయనమ్మని రెండు చేతులతో పట్టుకుని ఆపింది లాస్య. ” నాయనమ్మా! సారీ!వెరీ సారీ! నాయనమ్మా” ఆమె అరచేతులు కళ్ళ కద్దుకుంటూ చెప్పింది.
“అమ్మానాన్నా మీరు మొదలు అక్కడినుండి లేవండి”
“అమ్మా లాస్యా నువెందుకొచ్చావు ఇక్కడికి?ఇది పెద్దవాళ్ళ విషయం. మేము మేము చూసుకుంటాము. నువు లోపలికి వెళ్ళు. అరేయ్ మాధవా అక్కని లోపలికి తీసుకెళ్ళు.” ఖచ్చితంగా వుండే కూతురి స్వభావం తెలిసిన తండ్రి కంగారు పడ్డాడు.
“నాన్నా ఆగండి. ఇప్పటివరకు మీరన్నట్లు పెద్దవాళ్ళ విషయమే. కానీ ఇప్పుడు ఇది నా జీవిత సమస్య. మీరు మాట్లాడకండి. పెళ్ళికి వచ్చిన పెద్దలారా మీరంతా కూడా ప్రశాంతంగా కూర్చోండి. “అందరికీ చెప్పి తను కూడా ఒక కుర్చీ తెచ్చుకుని కాబోయే అత్తగారి యెదురుగుండా కూర్చుంది. “అత్తయ్యా! ఇప్పుడేమంటారు? మీకు మర్యాదలు సరిగ్గా జరగలేదంటారు?మర్యాద అంటే మీకు అర్థం తెలుసా?తెలిస్తే ఇంత గొడవ చేస్తారా? మీకు దాహం వేస్తే యెవ్వరినడిగినా తెచ్చిపెడతారు కదా? దానికి “ఆఆఆఆడ పెళ్ళి” వాళ్ళే కానక్కరలేదు కదా?కొబ్బరి నీళ్ళు కావాలి. . శీతాకాలంలో కొబ్బరి నీళ్ళు అడుగుతారని మాకు తోచలేదు. ఓకే . అవి కూడా తెప్పిస్తాము. విడిగా వడ్డించడం. సరే పొరపాటు అయింది. ఇంకా రెండు పూటల భోజనాలు వున్నాయి. విడిగానే వడ్డిస్తారు… ఇవన్నీ కూడా కొద్దిపాటి సమయం వెచ్చిస్తే అవుతాయి. కానీ ఇప్పటివరకు మీరు చేసిన “మర్యాద లేని రచ్చ”వెనక్కి తీసుకో గలరా? నా మనసులో మీ మీద పోయిన గౌరవాన్ని వెనక్కి తీసుకుని రాగలరా?” “యేంటే! యేదో వదరుతున్నావు?యభై లక్షల కట్నమిస్తానన్నా నిన్ను ప్రేమించాడని ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాము. ఇంత మర్యాద లేని మనుషులనుకోలేదు” హూంకరించింది సౌందర్య . “అవును నేను అందంగా వున్నానన్న ఒకే కారణంతొ ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నారు. కానీ పెళ్ళంటే ఒక అబ్బాయి అమ్మాయికి కట్టే తాళిబొట్టు కాదు. . రెండు వేరు వేరు కుటుంబాలు ఒక కుటుంబం అవడం. మీరు మేము కలిసి మనం అవడం. ఇక్కడ హోస్ట్ మేమొక్కళ్ళమే కాదు మీరు కూడా. మనందరమూ కలిసి వచ్చినవాళ్ళకి మర్యాద చేయడం మర్యాద. ఇప్పుడు మీ పక్కన వుండి మిమ్మల్ని యెగదోస్తున్న వాళ్ళెవరూ కొన్నాళ్ళు పోయాక మీ వెంట వుండరు. వాళ్ళ జీవితాలు వాళ్ళకి యేర్పడతాయి. జీవితాంతమూ వుండేది నేనూ నా వారు. యేది కావాలన్నా చెప్పటానికి ఒక పద్దతి వుంది. నావాళ్ళని కూడా మీవాళ్ళుగా, మనవాళ్ళుగా చూడడంలో ఒక మర్యాద, ఆత్మీయత వుంటుంది. అప్పుడు మీ మీద నాకు రెట్టింపు ప్రేమ కలుగుతుంది. కొడుకుకి పెళ్ళి చేసి కోడల్ని ఇంటికి తెచ్చుకోవడం అంటే వుట్టి పెళ్ళి కాదు. ఇంతకాలం మీరు కాపాడిన మీ ఇంటి గౌరవ ప్రతిష్టల్ని సాంప్రదాయబద్దంగా వేదమంత్రాల సాక్షిగా కోడలికి అప్పగించడం. నాకు సహజంగా కాస్త ఆవేశం యెక్కువ. ఇక్కడికి వచ్చేటప్పుడు యెంతో కోపంగా వచ్చాను . అదంతా యెటు పోయిందో కానీ నాకు మిమ్మల్ని చూస్తుంటే అపారమైన జాలి కలుగుతున్నది. గ్లాసుడు నీళ్ళకోసం, తినే కాస్త మెతుకుల కోసం మీ ఇంటి గౌరవాన్ని పోగొట్టు కుంటున్నారు కదా?
“యేంటీ! యేదేదో మాట్లాడేస్తున్నావు? అసలు నా కొడుక్కి యాభై లక్షలిస్తామని…. . ”
“సిగ్గుపడాలి ప్రవీణ్! నిన్ను కని యెంతో ప్రేమతో పెంచిన నీ తల్లి యాభై లక్షలకు నిన్ను ఖరీదు కట్టింది. సిగ్గుపడు ప్రవీణ్. ” ప్రవీణ్ వేపు తిరిగి ఛీత్కరించింది. “వ్యక్తిత్వం లేని నాడు నువు బ్రతికి వుండీ జీవచ్చవానివే ప్రవీణ్” తెల్లటి లాస్య వదనం యెర్రటి పట్టుచీరతో పోటీ పడింది.
“మామయ్యగారూ మీరంటే నాకు యెంతో గౌరవం. అత్తయ్యగారికి మీరు ఇచ్చే ప్రేమ ఆప్యాయతలు, అందరిలో ఆవిడకు మీరిచ్చే గౌరవమర్యాదలు నాకు యెంతో నచ్చాయి. మీకు చాలా ఆస్తులున్నాయనో లేక మీ అబ్బాయి అందగాడనో, నా వెంట పడి నన్ను ప్రేమించాడనో నేను ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకోలేదు. మీ పెంపకంలొ పెరిగిన ప్రవీణ్ నన్ను నా వ్యక్తిత్వాన్ని గౌరవిస్తాడని ఆశపడ్డాను.” లాస్య కళ్ళల్లో నుండి రెండు కన్నీటి చుక్కలు రాలాయి. “మామయ్యా ఇంత జరుగుతున్నా మీరు మీ ఆవిడను యేమీ అనకుండా ఆమెని యెవరి ముందూ తక్కువ చేయటం లేదు చూడండి మీకు నా జోహార్లు” రెండు చేతులు యెత్తి దండం పెట్టింది. పెళ్ళి అమ్మాయికి అబ్బాయికి ఒక మధురమైన కల . నేను కూడా అలానే కలలు కన్నాను. ఆ కల నిజం చేయడానికి ఆత్మీయులయిన మీరు ప్రేమ హస్తాన్ని అందిస్తారని ఆశపడ్డాను.” కళ్ళు తుడుచుకుని గట్టిగా వూపిరి పీల్చి వదిలింది. “మా అమ్మానాన్న నన్ను కన్న నేరానికి ఇంత మందిలో మీ కాళ్ళు పట్టుకున్న సంఘటనని నేను మరచిపోయి మీ ఇంట కోడలిగా కాలు పెట్టి సంతోషంగా వుండలేను.”
అందరూ కూడా నిశ్శబ్దంగా వింటున్నారు. “అత్తయ్యా! నేటి తరం ఆడపిల్ల మీరిచ్చే ఆస్తులకంటే కూడా మీరు చూపించే ప్రేమాభిమానాలకి పడిపోతుంది. అది తెలుసుకోలేని మీ మీద జాలే తప్ప కోపం రావడం లేదు. ఆల్ రెడీ పది దాటింది. ఇంతమంది యెక్కడికో వెళ్ళి హోటళ్ళు వెతుక్కోలేరు. దయచేసి అందరూ భోజనాలు చేసి వెళ్ళండి. అత్తయ్యా మీకు విడిగా అందంగా వడ్డన చేస్తారు. భోజనాలయ్యాక మీ కోసం యేర్పాటు చేసిన బస్సుల్లో మీ మీ ఇళ్ళకి వెళ్ళండి. గుడ్ బై ప్రవీణ్” చెప్పి హుందాగా వెనక్కి తిరిగింది లాస్య.
మొదటగా పద్దెనిమిదేళ్ళ అమ్మాయి చప్పట్లు కొట్టింది. ఆ తర్వాత ఒక పాతికేళ్ళ అబ్బాయి, ఆడపిల్లని కన్న ఒక తండ్రి అందరూ చప్పట్లు కొడుతుండగా తల్లినీ, తండ్రినీ రెండు చేతులతో దగ్గరికి తీసుకుంది లాస్య.
Excellent.. Intriguing… Reminds me of heroine characters from Yaddanapudi Sulochana Rani novels…very bold..the thought of..marriage is a channel through which culture and family respect is transferred to coming in..daughter in law ..is nice..looking forward for more stories from you pinni…congratulations..
Simply superb, we expect more such motivated stories.
బాగా రాసావు మణి.
Thankyou
కథనం బాగుంది మణీ. అభినందనలు.
Thankyou
Congrats..mani
Respect one self and others
Value oriented charecter LASYA….Nice
Thankyou
Chaala baaga rasaaru atthaya! Narration simple ga evvarkaina easy ga arthamayyela undi! Super!!
Thankyou
Simply superb. Very interestingly narrated. A lesson for egoistic persons. Relevent even for the present times.
Thankyou
Very well written!!! Sahaja sambhashana tho andariki ardhamayyela, hattukunela rasaru!!! Chala bagundi story
Thankyou
super ga vundi Pinni!!realities baga cheppav
Thankyou
Simply superb great going andaru chadavalsina story idi keep it up once again congrats
Thankyou
Super story!
Thankyou
Ee taram ammaayilu attagaarlu chadavaalsina khadha idi.mani Garu simply superb Andi,
Thankyou
nijamga chala bagundi. so nice nee writing saili bagundi. chinna incident chala baga narate chesavu
nijamga chala bagunde. chinna incidentni baga narrate chesavu.really nee saili chala bagundi
Thankyou
Story nicely narrated.i recommend “sahaja rachayatri” award for you.awainting for more stories from your pen
Thankyou
Short story.opens up many windows. Good going.
Thankyou
Narration is very nice so as the solution. Congratulations. There is road beyond
Thankyou
WOW! Super Amma! If only all girls can respond back the same way when faced with the situation
Thankyou Thankyou
good one
Thankyou
Simply superb…
Thankyou
Story Nicely narrated , congratulations once again , keepit up, expecting much more from your pen
Thankyou verymuch
పెళ్ళిళ్ళల్లో జరిగే గొడవలని చాలా చక్కగా మనసుకి హత్తుకునేలా రచించావు ముగింపు నేటి తరం ఆడపిల్ల ఆత్మగౌరవానికి ఇచ్చే విలువలు తెలుపుతుంది .
Thankyou