మాలిక పత్రిక

రచన: భువనచంద్ర

మబ్బులు కమ్ముకుంటున్నై. అప్పటిదాకా జనాల్ని పిప్పి పీల్చి వేసిన ఎండలు నల్లమబ్బుల ధాటికి తలవొంచక తప్పలేదు. తెలుపు నలుపుల సమ్మేళనంలా వుంది వెలుగు. గాలి చల్లగా వీస్తూ చెట్లని, మనుషుల్నీ పరవశింపజేస్తోంది.
“ఓ రెంకన్నొరే.. వర్షవొచ్చీసినట్టుంది. రారేయ్ “ఏలూరినించి వచ్చిన ఓ రిక్షా కార్మికుడు ఆనందంగా అరిచాడు.
“హా భయ్.. బారిష్ ఆయేగీ “ఓ ముస్లీం సోదరుడన్నాడు.
“సారల్.. సారల్.” సన్నగా పడుతున్న చినుకులని చేతుల్లో పట్టేట్టు అటూఇటు నాట్యం చేస్తున్నట్టుగా కదులుతూ అనంది ఓ తమిళపిల్ల. క్షణాల్లో చినుకులు వానగా మారాయి. మబ్బులు గువ్వుల గుంపుల్లా వచ్చాయి. ఓ చీకటి తెర భూమి మీదకి జారినట్టు అనిపించింది.
” ఓ యాదీ.. జర గుడ్డలు భద్రం” అరిచిందో ముసలమ్మ. “ఉన్న గుడ్డలు తడిస్తే ఎలా” అనేది ముసలవ్వ గోల. వానలో తడవాలని పిల్లలకు హుషారు. ఎవరు ఎవర్నించి సలహాలు తీసుకుంటారూ? వర్షం దూరపు చుట్టంలాంటిది. ఆ చుట్టం కనక పేదది అయితే కుచేలుడు అటుకులు తెచ్చినట్టు నాలుగు చినుకుల్ని వర్షించి చక్కా పోతుంది. కాస్త దిట్టంగా డబ్బుల్ని ధారాళంగా చుట్టాలకి ఖర్చు పెట్టి చుట్టమైతే రోజుల తరబడి కురిసి, వీధుల్నీ, గుడిసెల్నీ, కాలువల్నీ, అన్నింట్నీ ‘వాన నీరు’ అనే బహుమతితో అతలాకుతలం చేసి పోతుంది. పేదదైనా, గొప్పదైనా చుట్టం చుట్టమేగా. కొన్ని వర్షాలు దర్జాగా లాండ్ కొలతలకి వచ్చే లంచం మరిగిన అధికారుల్లా వస్తే , కొన్ని వర్షాలు నంగి నంగిగా, దొంగదొంగగా కింద పడ్డ బిస్కెట్ పేకెట్ని తటాల్న పట్టుకుని పారిపోయే అనాధపిల్లల్లా వస్తాయి. కొని రౌడీగాళ్లలా ఉరుములు మెరుపుల్తో వస్తే కొన్ని కబ్జాదారుల్లా వడగళ్ళతో వస్తాయి. వర్షాలు ఎటువంటివైనా వర్షాలేగా! మనుషుల్లో లక్షాతొంభై తేడాలున్నట్టు వాటిలోనూ వున్నాయిమరి
“ఇది మూడో వర్షం కదూ…?” నవ్వుతూ అన్నది వందన.
“అవును” ఆమె అరచేతిలో చెయ్యివేసి అన్నాడు ఆనంద్.
‘మొదటి వర్షమూ జూన్ మాసంలోనే”దగ్గరగా జరిగి అన్నది వందన. వర్షంలో సముద్రాన్ని చూడటం ఓ అద్భుతమైన అనుభవం. ‘మొదటి’ వర్షం గుర్తుకొచ్చింది ఆనందరావుకి
‘రాధాకృష్ణ’ చాట్ షాపు నించి నడుస్తూనే ‘పృధ్వీ థియేటర్స్”కి వెళ్లారిద్దరూ. లోపలికి వెళ్లగానే సుందరీబాయి కనిపించింది ఆనందరావుకి. కలిసి పలకరిద్దామనుకున్నవాడు కాస్తా ఠక్కున ఆగిపోయాదు. ఆమె ఎవరితోనో మాట్లాడుతూ ఉంది. ఆనందరావు వందన చెయ్యి పట్టుకుని గబగబా సీట్ దగ్గరికి వెళ్ళిపోయాడు. నాటకం పేరు కూడా అతనికి గుర్తులేదు. పూర్తిగా సుందరీబాయి ప్రవర్తన గురించిన ఆలోచనలే.
నాటకం పూర్తయ్యాక సుందరీవాళ్లు బయటికి వెళ్లిన కాసేపటి తరవాతే బయటికి వచ్చాడు ఆనందరావు. వందనకి కొంత ఆశ్చర్యం. పూర్తి నాటకం అయ్యేంతవరకూ ఆ.రా ఒక్కమాట కూదా మాట్లాడలేదు. అయ్యాక కూడా తను కూర్చోవడమే గాక వందనని కూడా బలవంతంగా కూర్చోబెట్టాడు.
“ఏం జరిగింది ఆనంద్? ఎందుకు అంతసేపు కూర్చోబెట్టావూ?” అదిగింది వందన. సుందరీబాయి గురించి చెప్పాలో లేదో కూడా అతనికి అర్ధం కాలేదు.
“చెప్పకూడదా?” అతని తటపటాయింపుని గమనించి అన్నది వందన.
“చెప్తాను కానీ అపార్ధం చేసుకోవుగా?” అన్నాడు. ఆ.రా.
“అపార్ధం ఎందుకు చేసుకుంటానూ? హాయిగా చెప్పు. మనం స్నేహితులం. అన్ని విషయాలనీ నమ్మకంగా షేర్ చేసుకోవాలి.” అన్నది వందన ఆ.రా. చెయ్యి తట్టి. సుందరీబాయి పరిచయం నించీ ఆమె తన వెంటపడటం గురించి పూర్తిగా చెప్పి ” మనం థియేటర్లో అడుగుపెట్టగానే నేను చూసింది ఆమెనే. మళ్లీ ఎక్కడ నా వెంట పడుతుందో అనే భయంతోనే నేను దూరంగా ఉంటూ, నిన్ను బయటకి రానివ్వలేదు” అన్నాడు. చాలా సేపు అతని కళ్లల్లోకి చూసి ” ఓ మాట చెప్పనా బేబీ.. నౌ.. ఇప్పుడే చెప్పాలని వుంది. I Love You. I cant live without you అన్నది వందన. ఆమె గొంతులో అంతకు ముందుఎప్పుడూ వినపడని మాట. ఆమె కళ్లల్లో అద్భుతమైన మెరుపు.

*****
“ఏమిటీ ఫస్టు రైన్ గుర్తొచ్చిందా?” మరింత దగ్గరగా జరిగి అన్నది. “అవును. I Love You అని నువ్వు చెప్పగానే నేను మూగబోయాను. ఏదో ఓ అపురూపమైన వరం నాకు దొరికినట్లయింది” దగ్గరగా తీసుకుని అన్నాడు ఆనందరావు.
ఆ తరవాత ఆ.రా వందనకి తన జీవితాన్ని గురించీ, శొభ మొదలైన వారందరి గురించీ చెప్పాడు. మాధవి విషయం మాత్రం ‘ఆమె నాకు అత్యంత గౌరవనీయురాలు’ అన్నాడు. అన్నీ చెప్పాక అతని మనసు వర్షం కురిసి వెలిసిన ఆకాశంలా స్వచ్చమైపోయింది.
“త్వరలోనే వందన మనతో పెళ్ళి గురించి ఎత్తేలా వున్నది. నీ వుద్దేశ్యం ఏమిటీ?” చాలా దూరం నించి నడిచి వస్తున్న ఆ.రా నీ, వందననీ చూసి అన్నాదు దిలీప్ నింబాల్కర్. “వరుడ్ని వెతికే కష్టం తప్పింది. ఆ కుర్రాడు నిజంగా మంచివాడు” అన్నది నిరుపమా నింబాల్కర్.
“అతని వివరాలేమీ మనకి తెలీదు. అతని తల్లిదండ్రులు, అన్నదమ్ముల వివరాలు కూడా తెలీదు” అస్పష్టంగా అన్నాడు దిలీప్.
“మనం వాటి గురించి ఏమాత్రం పట్టించుకోకుండా పెళ్లి చేసుకున్న సంగతి మర్చిపోయావా దిలీప్” నవ్వింది నిరుపమ.
“ఒకవేళ వివాహం సక్సెస్ కాకపోతే?” భార్య కళ్లలోకి చూశాడు దిలీప్.
“తల్లిదండ్రులం మనమున్నాం. వందనని లోకంలోకి తీసుకొచ్చింది మనం. దాని జీవితం ఎప్పుడు ఎలా వున్నా, నూటికి నూరుశాతం ధైర్యాన్నీ, భద్రతన్నీ ఇవ్వడం మన బాధ్యత. లోకం లక్ష మాట్లాడనీ. మన బిడ్డని మనం సపోర్టు చెయ్యకపోతే ఇతరులెందుకు చేస్తారూ?” స్పష్టంగా, ధైర్యంగా స్థిరంగా అన్నది నిరుపమ.
“నిరుపమా.. I am in love with you again. మరోసారి మనిద్దరం మళ్లీ పెళ్లి చేసుకుందామా?” నిరుపమని దగ్గరగా లాక్కుని అన్నాడు దిలీప్.
“ష్యూర్. ముందు వాళ్ల పెళ్ళి చేసేద్దాం. మనవల్నీ, మనవరాళ్ళనీ ఎత్తుకుందాం. షష్టిపూర్తి రోజున అందరి ముందు మజామజాగా మళ్లీ పెళ్ళి చేసుకుందాం.” చిలిపిగా నవ్వి కౌగిట్లో ఒదిగిపోయింది నిరుపమ.

*****
“ఐ లవ్ యూ సుందూ బట్ ఐ హేట్ యువర్ డాడ్” మారియట్ హోటల్లో సుందరీబాయి శిరోజాల్ని సవరిస్తూ అన్నాడు మదన్.
వాళ్ళిద్దరి మధ్య శృంగారం కొత్త కాదు. కాలేజీ రోజుల్లోనే కౌగిళ్ల లోతులు దాటారు. నవ్వింది సుందరీబాయి.
“ఎందుకూ హేట్ చెయ్యడం. ఇద్దరికీ పెళ్ళయింది. ఇద్దరికీ పిల్లలున్నారు. అయినా మజా చేస్తున్నాంగదా. మదన్, హేట్రడ్‌తో టైం వేస్ట్ చేసుకోకు. Make Love No War అన్నారంటారు పెద్దలు.”చిలిపిగా అంది సుందరి.
“యూ ఆర్ రైట్ ప్రెటీ” అన్నాడు మదన్. సుందరీబాయికి మదన్ గొప్ప ప్రేమికుడిగా, గొప్ప ఆరాధకుడిగానే తెలుసు. అద్భుతమైన అతని రూపం వెనకాల, తీయని చిరునవ్వుల వెనకాల దాగున్న క్రూరత్వం సుందరికి తెలీదు.
అసలు అహంకారం, అహంభావం వున్న ఏ వ్యక్తికీ ఎదుటివారిలోని అసలు గుణం కనపడదేమో.
కోటీశ్వరుడి నించి కూలివాడిదాకా సెల్‌ఫోన్లున్న కాలం కాదది. మైక్రో కెమెరాలు కొనగలిగే స్తోమత అతి కొద్దిమందికే వుండేది. అటువంటి కెమెరా ఒకటి మదన్ దగ్గర వుందనీ, అతనా రూం బుక్ చేసినప్పుడే తనకి కావలసిన చోట దాన్ని అమర్చాడని సుందరికి ఎలా తెలుస్తుందీ?
సుందరికి తెలిసింది ఒక్కటే , పావలా సుఖాల్ని ఇచ్చి దానికి బదులుగా పది రూపాయల సుఖాన్ని పిండుకోవడం. పక్కనున్నది జరీవాలా అయినా ఒకటే, మదన్ మాలవ్యా అయిన ఒకటే.