రచన: మణికుమారి గోవిందరాజుల
“రేపటినుండి యేమైనా సరే వాకింగ్ కి వెళ్ళాల్సిందే. ” అద్దంలో ముందుకూ వెనక్కూ చూసుకుంటూ అనుకుంది . “కానీ మరీ లావణ్య వర్ణించినంత లావుగా యేమీ లేనే?” మళ్ళీ చూసుకుంది . యేమోలే చూసేవాళ్ళకు లావుగా కనపడుతున్నానేమో. . అయినా అయ్యో అయ్యో యెంత మాట అనేసింది దొంగమొహం.
వారం క్రితం ఇంట్లోకి వస్తూనే అన్నది కదా “ఒసే రేఖా! పేరుకి తగ్గట్లు రేఖలా వుండేదానివల్లా సున్నాలా అవుతున్నావే” అని దానికి శ్రీవారి మొహం ఇంతయింది. రోజు పెట్టే నసకు అవని ఆజ్యం పోసింది కదా! యేముందిలె ఒక నెల రోజులు సిన్సియర్గా చేసేనంటే ఇట్టే సన్నబడిపోనూ!!లావణ్య మటుకు అలానే వుంది పేరుకు తగ్గట్లు. . తనే ఇలా అయింది. . దిగులుగా అనుకుంది.
అన్నీ తనే అనేసుకుని పొద్దున్నే లేవడానికి అయిదున్నరకల్లా అలారం పెట్టుకుంది రేఖ. అన్నీ గమనిస్తూనే వున్నాడు రేఖ భర్త ఆనంద్. నిజంగా లేస్తావా?టీజ్ చేస్తూ అడిగాడు. యెందుకంటే రేఖకు నిద్ర తర్వాతే అన్నీ. పొద్దున్నే లేచిందంటే ప్రళయమే. ”తల్లీ యెన్నింటికి పెట్టావో చెప్పు నీ దరిదాపుల్లో లేకుండా పారిపోతాను” చేతులు జోడించి అడిగాడు.
“ సర్లే. నీకన్నీ వేళాకోళాలె. . నీ దోవన నువు హాయిగా ముసుగు పెట్టుకుని పడుకో. . నేను వచ్చాక కాఫీ ఇస్తాను. . అయినా నువు చేయబట్టి కదూ నేనిలా తయారయ్యింది?నీ సంగతి నేను సన్నబడకపోయానో అప్పుడు చెప్తాను. . . ” అని ముసుగు తన్నేసింది.
యెందుకైనా మంచిదని కొద్దిగా దూరం మెయిటెయిన్ చేస్తే మంచిది అనుకుంటూ తను కూడా ముసుగు పెట్టేసాడు ఆనంద్ నవ్వుకుంటూ. .
లావణ్య, రేఖ ఎల్ కే జి నుండి క్లాస్మేట్స్. ఇంజనీరింగ్ లో వీళ్ళకు ఒక సంవత్సరం సీనియర్ ఆనంద్. ముగ్గురూ మంచి స్నేహితులయ్యారు . ఇంజనీరింగ్ అయ్యాక లావణ్య రేఖ ప్లేస్మెంట్స్ లో వచ్చిన జాబ్ లో చేరితే ఆనంద్ యూ యెస్ వెళ్ళి యెమ్మెస్ చేసి మేరా భారత్ మహాన్ అంటూ ఇండియా వచ్చేశాడు. . హైదరాబాద్ లోనే ఒక మల్టి నేషనల్ కంపెనీ లో మంచి వుద్యోగం లో చేరి రేఖ తలిదండ్రులకి రేఖని తను ప్రేమించిన సంగతి చెప్పి పెళ్ళి చేసుకున్నాడు. మంచిపోష్ లొకాలిటీలో ఇల్లు తీసుకుని కాపురం పెట్టి పెళ్ళి చేసుకుని ఇల్లు తీసుకుని చల్లగ కాలం గడపాలోయ్ అని పాడుకుంటూ హాయిగా వున్నాడు .
తర్వాత ఆరునెలలకే లావణ్య కూడా పెళ్ళి చేసుకుని అమెరికా వెళ్ళిపోయింది. రెండేళ్ళ తర్వాత ఇప్పుడే రావడం. లావణ్య వస్తున్నానని చెప్పగానే రేఖ చాలా వుత్సాహ పడింది. వారానికి సరిపడా టూర్ ప్రోగ్రాం తయారు చేసుకుంది. కాని లావణ్య వస్తూనే ఆ మాట అనేసరికి” అసలెందుకు వచ్చావే ?వెంటనే వెళ్ళిపో” అని సూట్కేస్ బయటపడేస్తున్నట్లు యాక్శన్ చేసింది. వెంటనే లావణ్య ” అసలు నేను చెప్దామనుకుంది నువ్వేంటి అంత సన్నగా అయ్యావు అని. మరి నా నాలుకకి యేమైందో అలా తిరగేసింది. అయినా అంత దూరం నుండి దాని కోసం వస్తే చూడు ఆనంద్ నన్నెలా గెంటేస్తుందో?కనీసం కాఫీ ఇచ్చాక గెంటెద్దామన్న ఆలోచనకూడా లేదు దీనికి”ఆనంద్ కి ఫిర్యాదు చేసింది. ముందునుండీ వాళ్ళిద్దరి సంగతి తెల్సిన ఆనంద్ “నన్ను మాత్రం ఇన్వాల్వ్ చేయొద్దు”అని ఒక దండం పెట్టెసి నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
“సరే !యేడుస్తున్నావు కదా! ఒక పని చెయ్యి, నువు కాఫీ కలుపుకుని, ఆ చేత్తోనే నాకు కూడా తెచ్చిపెట్టు” సోఫాలో మఠం వేసుకుని కూర్చుంటూ ఆర్డర్ వేసింది.
“నువ్వేమీ మారలేదే! అలా కూర్చుని ఇలా చేయించుకుంటే, ఇలా కాక యెలా అవుతారు?” చేతులు దూరంగా లావయ్యావని చూపిస్తూ కొట్టటానికి లేచిన రేఖకి అందకుండా వంటింట్లోకి పరిగెత్తింది రేఖని వెక్కిరించుకుంటూ. ఇక ఆ తర్వాత వారం యెలా గడిచిందో తెలీలేదు. తెలిసేసరికి అద్దం ముందు విన్యాసాలు చేస్తూ ఆలోచనలో వుండడం తెలిసింది.
“ట్రింగ్!!ట్రింగ్!!” పొద్దున్నే అలారం మోతకు మెలకువ వచింది రేఖకి. కాని లేవాలంటే తగని బద్దకంగా వుంది. పోని పడుకుంటే పోలా?”మళ్ళీ ముసుగు పెట్టేసుకుంది. కాని టక్కున అవని అన్న మాటలూ, పతిదేవుడి వెటకారం నవ్వూ గుర్తొచ్చి వొళ్ళంతా కారం రాసుకున్నట్లయింది. వెంటనే లేచి రెడీ అయిపోయింది. టైం చూసుకుంటే ఆరయింది. పర్లేదులే. . ఒక గంట తిరిగినా వచ్చాక కొద్దిసేపు రిలాక్స్ అవచ్చు అనుకుని బయలు దేరింది రేఖ. లిఫ్ట్ లో పైనావిడ కలిసింది
”. వాకింగ్ కా?మీరెప్పుడూ రాగా చూడలేదే?పార్క్ కి వస్తారా?”
“అవునండీ ఈ రోజే మొదలు. పార్క్ కి కాదు నేను అలా సొసైటీ లొ తిరుగుతాలెండి. ” “అవునా ఆల్ ద బెస్ట్ చెప్పేసి వెళ్ళిపోయింది ఆవిడ. ” కుడివేపా?యెడమవేపా? సరే కుడి యెడమ అయితే పొరబాటు లేదన్నారుగా?అనుకుని కుడివేపు తిరిగింది రేఖ.
కొద్దిగా మబ్బు పట్టి అప్పుడప్పుడే చీకట్లు విచ్చుకుంటున్నవేళ. వాతావరణం చాలా బాగుంది. చల్లటి గాలి హాయిగా వీస్తుంది. అహా యేమి నా భాగ్యము? అనుకుంటు నడవసాగింది. రోడ్డు మీద యెవరూ లేరు. కొద్దిగా భయమేసింది ఆ! ఇది గేటెడ్ కమ్మ్యూనిటీ యేం భయం లేదు. . అని తనకు తానే ధైర్యం చెప్పుకుంది. ఇంతలో యెవరో వెనక చాలామంది వస్తున్నట్లుగా హడావుడి వినపడింది. హమ్మయ్య అనుకుని యెవరై వుంటారా అని వెనక్కి తిరిగి చూసింది. ఒక్కసారిగా వొళ్ళంతా చల్లబడి పోయింది. నాలుగు కుక్కలు వాటిలో అవి పోట్లాడుకుంటున్నాయో కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నయో కాని గబ గబా వస్తున్నయి. . . వురుకుదామంటే వెంటపడతాయేమోనని భయం. పోని చిన్నగా నడుద్దామంటే వాటికి మరీ అందుబాటులో వుంటానేమో. . . యేమి చేయాలో తెలీకుండానె అలానే చిన్నగా వెళ్తున్నది. ఇంతలో యెవరొ అటుగా వస్తే వాళ్ళతోపాటు నడుస్తూ కుక్కలు కనపడనంత దూరం వెళ్ళి హమ్మయ్య అని వూపిరి పీల్చుకున్నది. ఈ వీధి కుక్కల్ని ప్రభుత్వం వారు యెందుకు తీసుకెళ్ళరొ?మనుషుల ప్రాణాలకంటే యెక్కువా?”విసుక్కున్నది మనసులో. ఈ కుక్కలగోల యెందుకు గాని ఇంటికెళ్ళిపోదామా అనుకుంది కాని పావు కిలోమీటరు కూడా నడవలేదు అనుకుని మళ్ళీ నడక మొదలెట్టింది. కొద్దిదూరం వెళ్ళగానే మళ్ళీ రెండు జాతి కుక్కలు(పెంపుడు వాటిని కుక్క అనకూడదేమొ…. ఆ!! అయిన నాకు వాటి పేర్లు తెలీదుగా పర్లేదులే} గాల్లో తేలుతున్నట్లుగా పరిగెత్తుకుంటూ వస్తున్నాయి. వాటి మెడలకు బెల్టులున్నాయి. అవి పట్టుకుని వాటి వెనకాలే గసపోసుకుంటూ వురుక్కుంటూ వస్తున్నాడు దాని ఓనరు. గాలి వీస్తే యెగిరేలా వున్న ఆ కుక్కల(కుక్క ని కుక్క అనకుండా యేమి అంటాము) యజమాని ని చూస్తే చాల భయం వేసింది. ఒకవేళ ఆ కుక్కలకు కనక కోపం వచ్చి తనమీద దూకితే ఆ శునక రాజాల(ఇలా బాగుంది . . తన్ను తానే మెచ్చుకుంది తన తెలుగు పరిజ్ఞానానికి) యజమాని తనను రక్షించగలడా?భయం భయం గా చూసింది వాటివేపు. రేఖ భయం కనిపెట్టిన అతను”డోన్ట్ వర్రీ ఆంటీ. . ఇవి కాని మిమ్మల్ని కాని కరవాలి . . వీటి సంగతి నేను చూసుకుంటాను” అభయం ఇచ్చాడు.
“నీ బొంద కరిచాక ఇక నువు చూసేదేంటి? నేను బొడ్డు చుట్టు ఇంజక్షన్ ఇచ్చుకోవడం తప్ప” అనుకుంటూ ఒక్కసారి అదిరిపడింది “అతను తనను యేమని పిలిచాడు?ఆంటీ అని కదూ. . అమ్మ నా. . ”తనను తాను చూసుకుంది దిగులుగా ఇలా వుంటే మరి అలానే పిలుస్తారు. “కుక్కల్ నక్కల్ మరి పిల్లుల్ బల్లుల్ యేవి యెదురైనా సరే నేను వాకింగ్ చేయాల్సిందే మునుపటి రేఖ లా మారాల్సిందే” మనసులోనే ప్రతిజ్ఞ చేసుకుంది. మళ్ళీ నడక మొదలు పెట్టింది. ఈ సారి ఇద్దరు లేడీస్ చెరో కుక్కని వ్యాహ్యాళికి తెచ్చినట్లున్నారు. కబుర్లు చెప్పుకుంటూ నడుస్తున్నారు. ఇంతలో అందులో ఒక కుక్కని ప్రకృతి పిలిచింది. అది దర్జాగా రోడ్డు దాని సొంతమన్నట్లు పని కానిచ్చుకుంటున్నది. వాళ్ళు కూడా ఆగి కబుర్లు కంటిన్యూ చేసారు . అలా రోడ్లమీదకి కుక్కల్ని తీసుకొచ్చి వాటి కాలకృత్యాలు తీర్చడం రేఖకి ససేమిరా నచ్చదు . సరే ఆ సంగతే చెబ్దామని వాళ్ళ కబుర్ల బ్రేక్ కోసం వాళ్ళకి ఒక పక్కగా నిలబడి యెదురు చూడసాగింది.
“అసలు అమెరికాలో అంత శుభ్రంగా వుంటాయా రోడ్లు? వెతికినా కూడా చెత్త కనపడదు. అసలు మన వాళ్ళకు అలా శుభ్రంగా వుంచడం రావాలంటే ఇంకా కొన్ని జన్మలు యెత్తాల్సిందే. నాకైతే ఇక్కడికి రావాలనిపించలేదు. కాని యేమి చేస్తాం ఆరు నెలలకంటే యెక్కువ వుండడానికి లేదు మరి” నిట్టూర్చింది ఒకావిడ.
“నిజమే నే. . అక్కడి నుండి వచ్చాక నాకు ఒక నెల రోజులు బయటికే రాబుద్ది కాదు. ఇక్కడి రోడ్లను చూస్తుంటే అసహ్యం వేస్తుంది. ఒక్కళ్ళకి కూడా ఇది మన దేశం . దీనిని పరిశుభ్రంగా వుంచడం మన బాధ్యత అనుకోరు. ఛీ!ఛీ! యెప్పుడు మారుతారో? మన తరం లో చూడగలమో లేదో?” ఇంకా దీర్ఘంగా నిట్టూర్చింది రెండో ఆవిడ
ఇద్దరూ అమెరికా నుండి రీసెంట్ గా వచ్చినట్లున్నారు ఆ కబుర్లే సాగుతున్నాయి. ఈ లోపల రెండో కుక్క కూడా దాని పని కానిచ్చుకుంది. అవి కూడా హాయిగా కబుర్లు చెప్పుకోసాగాయి.
కుక్కల ప్రకృతి పిలుపుల కార్యక్రమాలు చూసి, అడవాళ్ళ డాబు కబుర్లు వింటుంటే తిక్కపుడుతున్నది రేఖకి. నడక సంగతి తాత్కాలికంగా మర్చిపోయింది. వాళ్ళు మాటలు ఆపేట్లు లేరని తనే
“ఎక్స్క్యూజ్మీ!” అంది
యేంటి అన్నట్లు చూసారు ఇద్దరూ.
“యేమనుకోకండి . అనుకోకుండా నేను మీ ఇద్దరి మాటలు వినడం జరిగింది. ఈ మధ్యనే మీ ఇద్దరూ అమెరికా నుండి వచ్చినట్లున్నారు?బాగుంటుందాండి అమేరికా? అంత శుభ్రంగా వుంటుందాండీ?”
ఇద్దరూ సంతోషపడ్డారు తమకు ఇంకో శ్రోత దొరికిందని. పోటీలు పడి చెప్పారు అక్కడి శుభ్రత గురించి.
“మరి యేమనుకోకండి ఇలా అడుగుతున్నానని. అక్కడి కుక్కలు రోడ్డు మీద ఇలా మల విసర్జన( మళ్ళీ తనని తానే మెచ్చుకుంది) చేసాక దానిని తియ్యకపోతే వాటి యజమానులకి ఫైను విధిస్తారనీ, అందుకే శునక రాజాల యజమాని తప్పనిసరిగా ట్రాష్ కవర్లు దగ్గర వుంచుకుంటారని విన్నాను నిజమేనాండీ “అమాయకంగా అడిగింది.
ఇద్దరూ ఒక్కసారి ఖంగు తిన్నారు.
“చూడండీ ఇందాకటి నుండి మీరు ఇతర దేశాల వాళ్ళు యెంత శుభ్రంగా వుంటారో పొగుడుతూ మనవాళ్ళు అలా యెందుకు వుండరో అని తెగ బాధపడిపోతున్నారు. చాలా సంతోషం. అక్కడి నీట్ నెస్ చూసి వచ్చిన మీరు ఇది కూడా చూసే వుంటారు. యెవరో మారాలని అనుకునే ముందు ఆ మార్పు మనలో కూడా రావాలి . జంతువులు ప్రకృతిలో భాగం. వాటిని తప్పనిసరిగా రోజు కొంతసేపు బయట తిప్పాలి. అవి వ్యాహ్యాళికి రావాలే కాని కాలకృత్యాలకి కాదు. వర్షాకాలంలో అసలు రోడ్డు మీద యెక్కడ కాలు పెట్టాలన్న భయంగా వుంటుంది కుక్కల పెంటలతో( ఛీ! వెధవ నోరు. . తిట్టుకుంది)మీరిలా కుక్కల్ని తీసుకొచ్చి రోడ్లన్నీ పాడు చేయడానికి బదులు కుక్కల్ని ఇంట్లోనే పోయేట్లుగా ట్రైన్ చేసి చూడండి. . లేదా యెత్తిపోయడానికి వీలుగా కవర్లు వెంట వుంచుకుంటే మార్పు మీతోనే మొదలవుతుంది. . మార్పులో మనం భాగం కావాలి కాని, యెవరో తెచ్చిన మార్పుని బయటే వుండి చూద్దామని అనుకోకూడదు”
తను చెప్పాలనుకున్నది చెప్పేసి వాళ్ళవేపు కూడా చూడకుండా ముందుకు వెళ్ళిపోయింది రేఖ. . తాత్కాలికంగా తన నడక సంగతి మర్చిపోయి….
Katha baagundi …..Satyam aduri
Thankyou each and everyone.
Wow super very nice story keep it up congrats All the best good message
Nice narration…urging towards cleanliness in a lighter fashion…great writing
Swachcha bharath story bagundi
Katha Chala Bagundi. Mugimpu Super….
nuvvu dooopere nee katha adhurs
Haasyamtho koodina sandesam unna katha.chala bagundi
Nice narration pinni…keep writing
Ha ha!! Another great story
Walking lo suktulu super.rekha rekha gaa maarinda cheppaledandi chepte meemu walking chestaam
As usual nice story.kadanam chaala baagundi.good message too…