మాలిక పత్రిక

రచన: కన్నెగంటి అనసూయ

రాజానగరంలో నివశించే వ్యాపారి రామయ్యకి చాలా కాలానికి ఇద్దరు మగపిల్లలు జన్మించారు.
అసలే పిల్లలంటే ఇష్టం. దానికితోడు లేక లేక పుట్టారేమో ఆ పిల్లల్ని ఎంతో గారాబంగా పెంచసాగారు భార్యాభర్తలు.
దాంతో ఇంట్లోనూ, బయటా వాళ్ళిద్దరూ ఆడిందే ఆట, పాడిందే పాటగా నడిచేది.
కష్టమన్నదే ఎరుగనీయని ఆ గారాబం కాస్తా ఆ పిల్లల్లో బద్ధకంగా మారిపోయింది. దాంతో ఆలస్యంగా నిద్రలేవటం, లేవగానే అతిగా తినటం, తినగానే నిద్రపోవటం చెయ్యసాగారు.
దాంతో బాగా లావుగా, వయసుని మించిన బరువుతో చూడటానికి అసహ్యంగా తయారయ్యారు.
వాళ్ల బద్ధకాన్ని ఎలా తగ్గించాలో తెలియలేదు రామయ్యకు. లావుగా ఉండటం వల్ల నష్టాలేంటో ఎన్ని విధాలా చెప్పినా పెడచెవిన పెట్టేవారు.
అయితే మిత్రుల సలహా ప్రకారం బడిలో వేస్తేనన్నా మారతారేమోనని ఇంకా బడిలో వేసే వయసు రానప్పటికీ పిల్లలిద్దర్నీ బడిలో వేసాడు రామయ్య. ఆ బాడి ఊరి శివార్లలో అడవికి దగ్గరగా ఉండేది. ఇష్టం ఉంటే బడికి వెళ్ళేవారు. ఇష్టం లేకపోతే బడి మానేసేవారు. ఎందుకు మానేసారు బడి అని తండ్రి రామయ్య ఎప్పుడైనా అడిగితే “అడవిలోంచి జంతువుల శబ్ధాలు వినిపిస్తున్నాయి. భయం వేస్తుంది “ అని చెప్పి తప్పించుకునేవారు.
దాంతో బెంగపడ్డ వ్యాపారి రామయ్య ఇద్దర్నీ వైధ్యుల దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి చూపించాడు.
అయినా లాభం లేకపోవటంతో ఏంచెయ్యాలో తోచక బాధపడ్డారు తల్లిదండ్రులు ఇద్దరూ.
అయితే ఒక శెలవు రోజునాడు ఊరి చివర పిల్లలంతా ఆడుకుంటుంటే రామయ్య వీళ్ళిద్దర్నీ అక్కడికి తీసుకువచ్చి కూర్చోబెట్టి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ ఆటలను చూసైనా వీళ్ళిద్దరూ ఆడతారనే ఆశతో.
వీళ్ళిద్దరూ ఆటల్ని చూస్తున్న సమయంలో అక్కడికి ఎక్కడ్నించో ఒక తోడేలు వచ్చింది. దానిని చూసి పిల్లలంతా భయంతో చెల్లాచెదురుగా పరుగెత్తసాగారు. వాళ్ళందర్నీ వెంటాడి వెంటాడి దొరికిన వాళ్లను దొరికినట్టుగా గాయపరచసాగింది తోడేలు.
కాసేపటికి అక్కడి పిల్లలంతా తోడేలుకి దూరంగా పారిపోయారు. ఒక్క రామయ్య కొడుకులు మాత్రం
భారీ శరీరం వల్ల పరుగెత్తలేక దానికి దొరికిపోయారు. ఒకళ్ళిద్దరు పిల్లలు వీళ్లను రక్షిద్దామన్నా వాళ్ల వల్ల కాలేదు.
అలా దొరికిన వీళ్ళిద్దర్నీ అందిన చోటల్లా కొరికెయ్యటానికి ప్రయత్నిస్తుంటే పరిగెత్తలేక నిస్సహాయంగా నిలబడి ఏడుస్తున్న పిల్లలను ఇరుగూ, పొరుగు వాళ్ళొచ్చి రక్షించారు.
అలా రక్షించిన వాళ్ళు వాళ్ళిద్దర్నీ ఇంటి దగ్గర దిగబెట్టి..
“చూశారా ..పిల్లలూ..మీరు ఎంతో ఇష్టంగా పెంచుకున్న శరీరం మిమ్మల్ని తోడేలు నుండి రక్షించలేక పోయింది. తోడేలు కాబట్టి వేగంగా మిమ్మల్ని తినలేకపోయింది. గాయాలతో సరిపెట్టింది. పెద్ద పులి అయితే వెంటనే తినేసేది. అదే మీరు సన్నగా ఉన్నట్లయితే మిమ్మల్ని మీరు రక్షించుకోవటమే కాదు..ఇలాంటి ప్రమాదంలో చిక్కుకున్న మరి కొంతమందిని మీరే రక్షించేవాళ్ళు..” అని చెప్పేసరికి పిల్లలిద్దరికీ కళ్ళు తెరుచుకున్నాయి.
ఆనాటి నుండి పనికి సరిపడా తినటం, తిన్నదానికి సరిపడా పని చెయ్యటం నేర్చుకున్నారు.
—