రచన: పద్మజ యలమంచిలి
అమ్మగారూ…అమ్మగారూ…మన పక్కింటి ఆవిడ ఇద్దరి పిల్లలతో బావిలో దూకేసిందట… ఈతగాళ్లను బెట్టి తీయించేరట… పెద్ద పానం దక్కింది కానీ పసి పాణాలు ఎల్లిపోనాయి.. ఇక ఆయమ్మ బతికినా సచ్చినా ఒకటే… రత్తాలు ఊపిరి తీసుకోకుండా చెప్పుకుపోతానే ఉంది..
నా గుండె ఆగినంత పనైంది..తేరుకుని ఇప్పుడే వస్తానని పక్కింట్లోకి పరిగెత్తాను..
ఎప్పుడూ నవ్వుతూ ఇంటి పని, వంటపని చేస్తూనే బీఎడ్ కి ప్రిపేర్ అవుతూ పిల్లలతో నిమిషం తీరికలేకుండా ఉండే నీరజ ఎందుకిలా చేసింది.. ఎప్పుడూ బాధలున్నట్టు కూడా కనపడలేదే..తను స్నానానికి వెళ్ళేటప్పుడు నన్ను పిలిచి పిల్లల్ని చూస్తుండండి ఆంటీ అని అప్పజెప్పేది.. ఇద్దరూ తెల్లగా బొద్దుగా చూడగానే ఎత్తుకోవాలనిపంచేలా ముద్దుగా వుండేవారు..ఈ మధ్యే పిల్లాడికి రెండో పుట్టినరోజని నాతో అక్షింతలు వేయించింది..పిల్లకి 5వ నెలనిండిoది .ఆరవ నెల అన్నప్రాసన చెయ్యాలని,తనకు ఎటూ విజయవాడ లో సెంటర్ పడింది కాబట్టి పరీక్ష వ్రాసేసి పిల్లకి అన్నవరం లో అన్నప్రాసన చేసి తీసుకొస్తామని చెప్పి వెళ్ళింది.. ఇలా పిల్లలు లేకుండా తిరిగొచ్చిందేమిటి?? ..
పక్కనుంచి నీరజ చెల్లెలట.. అక్కకి బావంటే ఇష్టం లేదు కోపంతో దూకేసింది..మరో ప్రక్క పిన్ని అసలు ఇద్దరికీ పడితే కదా..కాపురమే చెయ్యడం లేదట..ఊరంతా అప్పులున్నాయంట..పిల్లల పాలకి కూడా డబ్బులు లేవంట అని ఒక పెద్దావిడ ఎవరికి తోచినట్టు వారుచెప్పుకుంటూ,చెవులు కొరుక్కుంటున్న చుట్టాల మధ్య ఎవరితోనూ సంబంధం లేనట్టు నిర్లిప్తంగా కళ్ళొదిలేసి చూస్తున్న నీరజను చూడగానే గుండె తరుక్కు పోయింది..
పిల్లలు కళ్ళల్లో మెదులుతుంటే వస్తున్న దుఃఖాన్ని దిగమింగుకుని తన తల నిమురుతూ ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకున్నాను…అప్పటిదాకా తమాయించుకుందేమో అంటీ..ఈ రాబంధువుల నుండి నన్ను తీసుకుపోండి అంటూఒక్కసారే బావురుమంది…కొద్దిసేపు మాఇంట్లో పడుకోబెట్టి తీసుకు వస్తానని అక్కడున్న వారికి చెప్పి ఇంటికి తీసుకువచ్చా..
రత్తాలు కాఫీ పెట్టిచ్చి వింతగా చూస్తూ వెళ్లిపోయింది. .. కడుపులో దుఃఖం తీరేదాకా ఏడవనిచ్చి నీరజ మొహంలోకి చూసి నెమ్మదిగా..మనసులో ఉన్న బాధ ఎవరికైనా చెప్పుకుంటే కొంచెం భారం తగ్గుతుంది.. ఎందుకింత అఘాయిత్యానికి ఒడి గట్టావు..చేతనైతే చేయుతనిస్తా..బలవంతం లేదు…నీ కిష్టమైతే ఏం జరిగిందో చెప్పుతల్లీ..అని లాలనగా ఆడిగేసరికి కదిలిపోయింది…
ఆంటీ అందరి ఆడపిల్లల లాగే కోటి ఆశలతో పెళ్ళి చేసుకుని కొత్త జీవితంలో కి అడుగుపెట్టాను..మొదటిరోజు రాత్రే..నేనొక అమ్మాయిని ప్రేమించాను..వాళ్ళ అంతస్తుకు తగనని వేరే అబ్బాయికిచ్చి పెళ్ళిచేసారు.. నేను ఆ అమ్మాయిని మరిచిపోలేక పోతున్నాను.. ఈ పెళ్ళి కేవలం సొసైటీ కోసం చేసుకున్నాను అన్నారు.. నాకసలు ఎలా స్పందించాలో అర్ధం కాలేదు..
రెండోరోజు రాత్రి నీకేమీ ప్రేమకథలు లేవా..జస్ట్ సరదాగా చెప్పు అన్నారు.. ఒక అబ్బాయి వెంట పడేవాడు.. కానీ నాకు ఎటువంటి ఇంట్రెస్ట్ కలుగలేదని చెప్పా..
ఇచ్చిన కట్నం,బంగారం అన్నీ అయిపోయేదాకా బాగానే వున్నాడు.. తర్వాత
నుండి నా కష్టాలు మొదలు..
అతనికి చదువులేదు,ఆస్తి లేదు..పెళ్ళి చేస్తే దారికి వస్తాడని వాళ్ళ పెద్దలు వెయ్యి అబద్దాలు ఆడి అయినా ఒక పెళ్ళి చేయాలనే సామెతను ఋజువు చేస్తూ,ఆ తంతు కానిచ్చేసారు.
ప్రేమ వున్నా లేకపోయినా మగాడికి కోరికలకు కొదవ వుండదుకదా.ఫలితంగా ఇద్దరి బిడ్డలకు తల్లిని..
ఇంటిని నడపడానికి నేను మార్కెటింగ్ చేస్తున్నా.. ఎలాగోలా బీఎడ్ పూర్తి చేసి గవర్నమెంట్ జాబ్ తెచ్చుకోవాలని నా ప్రయత్నంలో నేనుంటే..
తన మొదటి లవర్ ఒక బిడ్డను తీసుకువచ్చి ఇది మన ఇద్దరి బిడ్డ..అతనితో ఉండలేను..ఎక్కడికైనా వెళ్ళిపోదాం అని గొడవ చేస్తోందట.. అందుకే ఈయన నన్ను వదిలించుకోడానికి నువ్వు పిల్లలని తీసుకుని పుట్టింటికి పో,లేకపోతే నువ్వుకుడా నీవెంట పడ్డ వాడితో పో, ఎందులో అయినా దూకి చావు అంటూ సూటిపోటి మాటలు..
అందరిముందు జస్టిస్ చక్రవర్తిలా వుండే ఆయన వ్యవహారం మాఇంట్లో చెప్పినా స్పందించలేదు,సరికదా ఆసరాకూడా ఇవ్వలేదు! ఆయన గారి తండ్రికి, అక్కకి తెలిసినా ఇంటి గుట్టు రట్టు చేసుకుంటారా.. ఎలాగో మీరే పడండి అంటూ ఆయన్ని సపోర్ట్ చేస్తూ నన్ను తేలికగా చూడటం మొదలెట్టారు..
ఈ మానసికహింస తట్టుకోలేక
చచ్చిపోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను.. పుస్తెలతాడు తాకట్టు పెట్టి డబ్బులు తీసుకుని అన్నప్రాసన అంటూ బయలుదేరాను.. తీర్థయాత్రలు అన్నీ అయ్యాక చచ్చిపోవాలని అనిపించలేదు ఆంటీ..కానీ విజయవాడలో అక్కా తమ్ముళ్లు ఇద్దరూ కలిసి నన్ను ఇంటినుండి బయటకు పోయేలా చేశారు..తప్పలేదు..
నేను బ్రతికి బయటపడతానని కలలో కూడా అనుకోలేదు..ఎందుకు రక్షించారో..పిల్లలు లేని ఈ జీవితం నాకొద్దు అంటూ బోరున ఏడ్చింది నీరజ..
ఒక్కసారిగా నా కాళ్ళ క్రింద భూమి కంపించినట్టయింది..
యుగాలు మారినా ఆడదాని కష్టాలు మారవు అనుకుంటూ..చావు అన్నింటికి పరిష్కారం కాదు
నేను నీకంటే ఎక్కువ కష్టాలు పడ్డాను.. ఆత్మగౌరవంతో ఇలా వంటరిగా మిగిలిపోయా..
నా కథ తర్వాత చెపుతాలే కానీ ముందు
మళ్ళీ ఎటువంటి పిచ్చి పనులు చేయనని మాటివ్వు అంటూ చేతిలో చేయి వేయించుకున్నా!
అందరూ కావాలనుకోవడం స్త్రీ సహజగుణం తప్పులేదు..
మన బ్రతుకు మగవాడిమీదే ఆధారపడి ఉంది అనుకోవడం ఏమీ చేతకాని బేలతనం!ఇది పనికిరాదు… అక్షరం ముక్క రానివారు కూడా బ్రతకగలుగు తున్నప్పుడు, చదువుకున్నదానివి ఇలా బెంబేలు పడిపోతే ఎలా..
మనల్ని వద్దన్న వాడు మనకూ వద్దు అనుకుని ధైర్యంగా విశాల ప్రపంచంలోకి ముందడుగు వేశావా..దేవుడిచ్చిన ఆయుష్షు పూర్తి అయేలోపు ఎన్నో సాధించవచ్చు అని కొద్దిసేపు పడుకోమని చెప్పి ..ముందు నీరజను రేపటినుంచి తనతో పాటు స్కూల్ కి తీసుకెళ్లాలి.. పిల్లలకు పాఠాలు చెపుతూ కాస్త గతాన్ని మరిచిపోగలుగుతుంది అనుకుంటూ తృప్తిగా ఫీల్ అయా…..
సశేషం..
1 thought on “ఆసరా.. 1.”