మాలిక పత్రిక

రచన: స్వరూప

నేను మహిళా పక్షపాతిని కాదు. పురుష ద్వేషినీ కాదు. ఆడ-మగతోనే సమాజానికి బ్యాలెన్స్ అని నమ్మే వ్యక్తిని. వాస్తవానికి నేను నా కుటుంబంలో ఎక్కడా మహిళా పక్షపాతాన్ని, ఆడపిల్లను అనే చిన్నచూపును ఎదుర్కోలేదు. మా అన్నయ్యలతో సమానంగా మా అమ్మానాన్న నాకు స్వేచ్ఛనిచ్చారు. మా అన్నయ్యల కంటే కూడా నాన్న నన్ను ఎక్కువ ప్రేమగా చూసేవారు. నేను ఏ నిర్ణయం తీసుకున్నా సరైనదే అయి ఉంటుందని నా కాలేజీ రోజుల నుంచే మా కుటుంబానికి నమ్మకం.

జన్మలన్నిటిలోకీ ఆడ జన్మ ప్రత్యేకమైనది. ఆ ప్రత్యేకత మన కుటుంబం నుంచే మొదలవుతుంది. ఆ తర్వాత సమాజం మనల్ని ప్రత్యేకంగా చూడడం మొదలుపెడుతుంది. మన అందం కావచ్చు, మన అణకువ కావచ్చు, మన నడక-మన నడత, మన చదువు-ఉద్యోగం, మన ఆస్తి-అంతస్తు, మన జీవిత భాగస్వామి-మన అత్తింటివారు, పుట్టింటివారు… ఇలా ప్రతీ కోణంలో సమాజం ఆడవారిని ప్రత్యేకంగా చూస్తూ ఉంటుంది. ఆడవారికి ఉన్న ప్రత్యేక ఆకర్షణ, ఆదరణ గుణం మగ వారికి లేవని చెప్పవచ్చు.

రాజకీయాలు, ఇతర రంగాలు ఎక్కడ చూసినా మహిళలు ప్రత్యేకమైన తమ ముద్ర వేస్తున్నారు. ముఖ్యంగా ఆడవారిని కొనేయడం అంత ఈజీ కాదు. మగవారిని మగువ ఆశ చూపి, మందు ఆశ చూపి, మనీ ఆశ చూపి, మత్తు ఆశ చూపి లోబరుచుకోవచ్చు. ఇలాంటి దుర్గుణాలేవీ మన ఆడవారికి ఉండవు. ఉన్నా కూడా వాటికి లొంగిపోయేంత బలహీనులు మన ఆడవాళ్లు కాదు.

మగ వారి కంటే ఆడవారికి కమిట్‌మెంట్ ఎక్కువ. ఏ పని మొదలు పెడితే ఆ పని మీదే వారికి ధ్యాస ఉంటుంది. వారు పక్కచూపులు చూడరు. అందని ద్రాక్ష కోసం పరుగులు తీయరు. తమ సాధ్యమైనదాన్ని సాధించడానికే ప్రయత్నిస్తారు. జాలి, దయ కూడా ఎక్కువే. అవే వారిని సమాజానికి మరింత దగ్గర చేస్తుంటాయి. భార్య చనిపోయింది అనుకోండి. పిల్లల్ని చూసే వాళ్లు లేరు. అతను ఆఫీసుకు వెళ్లడం కష్టమవుతోంది అంటూ వెంటనే అతనికి రెండో పెళ్లి చేస్తారు.

కానీ భర్త పోతే ఆడవాళ్లు ఆ పని చేయలేరు. నా పిల్లల్ని చూసుకోవడానికి నేనున్నాను కదా అదే చాలు అనుకుంటారు. తనకు మరో తోడు, ఆదరణ, రక్షణ కావాలని మాత్రం ఆలోచించరు. నిజానికి భార్యను పోగొట్టుకున్న మగవాడికి మరో భార్య కంటే… భర్తను పోగొట్టుకున్న మహిళకే మరో మగాడి అవసరం ఎక్కువగా ఉంటుంది. కానీ ఎవరూ ఈ కోణంలో ఆలోచించరు. పిల్లలు, పెద్దలు అంటూ ఆడవారికి ఆ ఆలోచనే లేకుండా చేస్తారు. ఆడవారికి ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యం ఎంతో అవసరం. ఆడది అర్థరాత్రి ఒంటరిగా నడిచినప్పుడే కాదు. ఆడవాళ్లందరూ ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యాన్ని సాధించినప్పుడే అసలైన స్వాతంత్ర్యం వచ్చినట్టని నేనంటాను

మగ వాడికెప్పుడూ తన పని, తన ఉద్యోగం మీద మాత్రమే ధ్యాస ఉంటుంది. కానీ ఆడవాళ్లు మాత్రం మొత్తం కుటుంబం గురించి ఆలోచిస్తారు. అత్తమామ, మరిది, ఆడపడుచు ఇలా వారందరి బాగోగులు ఆలోచిస్తారు. ఎక్కడెంత ఖర్చు పెట్టాలో మన ఆడవాళ్లకు తెలిసినంతగా మగవాళ్లకు తెలియవు. పెట్టుపోతలు, అతిథి మర్యాదలు, పండుగలు-పబ్బాలు ఆడవాళ్లకే సాధ్యం. వారు లేకపోతే ఇవేవీ లేవు. ఆడవాళ్లు మల్టీ టాస్కింగ్ చేయగలరు. మగవాళ్లకు అది అసాధ్యమనే చెప్పాలి.

నేను మళ్లీ ఆడపిల్లగానే ఎందుకు పుట్టాలి అనుకుంటున్నానంటే… నన్ను నన్నుగా గుర్తించే వారు నా చుట్టూ ఉన్నారు. అలాంటి సమాజాన్ని నేను సృష్టించుకోగలిగాను. నా చుట్టూ ఉన్న వారి వల్ల కూడా నేను మళ్లీ ఆడజన్మకే ప్రాధాన్యమిస్తున్నాను. ఇందులో సమాజం పాత్ర ఎంతో కీలకం ( నా దృష్టిలో ఇక్కడ సమాజమంటే మన జీవిత భాగస్వామి, అక్కచెల్లెళ్లు, అన్నదమ్ముళ్లు, అమ్మా నాన్న, పిల్లలు, చుట్టుపక్కల వారు, ఇరుగు పొరుగు, బంధు మిత్రులు, స్నేహితులు, సహోద్యోగులు ఇలా )