మాలిక పత్రిక

రచన: శీలం విజయనిర్మల

 

‘ముచ్చటకోసం ఎవరన్నా కుక్కపిల్లల్ని ,పిల్లిపిల్లల్ని పెంచుకుంటాను అంటారు నువ్వేమిటే వీళ్ళను పెంచుతాను అంటావు ?’అంది ధార్మిక తల్లి శారద .

‘అమ్మా !నేను ముచ్చటకోసం కాదు ఆ పిల్లల్లో తమ కోసం ఎవరో ఒకరు ఉన్నారనే ధైర్యాన్నిచ్చి ,వారి జీవితాలలో వెలుగు నింపే ప్రయత్నం చేద్దామని నా మాట వినమ్మా !’అంది ధార్మిక తల్లిని బతిమాలుతూ.

‘నేను విననుగాక వినను ఆ రోగిష్టి వాళ్ళను తెచ్చి నా ఇంట్లో పెడతానంటే  నే ను  ఒప్పుకోను .నువ్వు చిన్నప్పటి నుండి వదిలేసి రా !’అన్న శారద మాటలకు ‘ఈ ఒక్కరోజుకు ఉండనివ్వు రేపు నేను ఎదో ఒకటి ఆలోచిస్తాను ;అంది ధార్మిక .

ఏమే !నీకు ఒక్కసారి చెబితే అర్థం కాదా?ముందు వీళ్ళను నా ముందు నుండి తీసుకుపో ‘అంది గేటు వైపు చూపిస్తూ.

ధార్మకకు ఆ రోజు కాలేజిలో ఆలస్యం అయ్యింది .కొద్ది ,కొద్దిగా పగటిని రాత్రి తనలో కలుపుకోవడం మొదలు పెట్టింది .నెహ్రు నగర్లో వీ ధీ చివర  మిద  పదేళ్లలోపు ఉన్న ఇద్దరు పిల్లలు కూర్చుని ఎడుస్తున్నారు  చుట్టు ప్రక్కలంతా చూసింది ఎవరు కనిపించలేదు. ధార్మిక వారికీ దగ్గరగా వెళ్లి ‘ఎవరు మీరు ?మీ పేర్లేమిటి ?’అని అడిగింది వాళ్ళలో పెద్దవాడు ‘నా పేరు హేమంత్ ,మా తమ్ముడి పేరు సుమంత్ ‘అన్నాడు కళ్ళు తుడుచుకుంటూ’ .మీరెందుకు ఏడుస్తున్నారు ?’మా అమ్మా ,నాన్నకోసం వాళ్ళు లేరుగా ‘అన్నాడు హేమంత్ .వాళ్ళు ఏమయ్యారు ?’అంది ధార్మిక .దేవుడి దగ్గరున్నారంట  ‘అన్నాడు సుమంత్ .ఆ దారినే వెళుతున్న ఒక పెద్దాయన ‘విల్ల  అమ్మా నాన్న హెచ్ .ఐ .వితో కన్నుమూసరమ్మా అందుకని వీళ్ళను ఎవరూ దగ్గరకు తీయటం లేదు ‘అన్నాడు వెళ్ళిపోతూ .

.         తల్లిదండ్రులకు హచ్ .ఐ .వి ఉన్నదని బంధువులు ఉండి కూడా పిల్లల్ని వీధిలో వదిలేశారా !ఎంత బాధాకరం అది అంటువ్యాధీ కాదని ,కలసి ఉన్నంత మాత్రాన అది సోకదనివీళ్ళకు తెలియదా !తిలిసి ,తిలియని వాళ్ళు అందరూ ఇలాంటి వాళ్ళను దూరంగానే ఉంచుతున్నారు అనుకుంది ఇంటివైపు నడుస్తూ .దారి పొడవునా ఎదో అపరాధ భావన ఎవరో వీళ్ళను వదిలేశారు అనుకుంటున్నాను గానీ నేను మాత్రం ఏమిచేశాను? అనే భావన రాగానే వెంటనే పిల్లలున్న చోటుకు తిరిగి వెళ్ళింది .పిల్లలలను ఎవరూ తిసికెళ్ళినట్లుగా లేరు అక్కడే ఉన్నారు .ధార్మికను చూడగానే ఆశగా నిలబడ్డారు .వాళ్ళను తనతో రమ్మని ఇంటికి తీసుకొచ్చింది .కానీ తల్లి ఇంట్లోనికి రానియ్యనంటు  టే ఏమి చెయ్యాలో తెలియక స్నేహితురాలు అంతిమ కు  ఫోన్   చేసి విషయం అంతా చెప్పింది .అంతావిన్న అంతిమ

‘మా ఇంట్లోకూడా మీ అమ్మగారిలాగే ఆలోచిస్తారు .కానీ నేనొకటి చేస్తాను మాకు నేతాజీ రోడ్లో ఒక ఇల్లు ఉంది నేను ఎదో ఒకటి చెప్పి తాళాలు తీసుకొస్తాను నువ్వు పిల్లల్ని తీసుకుని అక్కడికి రా !’అని ఫోన్ పెట్టేసింది .

పిల్లల్ని తీసుకుని వెళ్ళేటప్పటికీ అంతిమ తాళాలు తీసి వీళ్ళ  కోసం ఎదురు చూస్తుంది .అందరూ ఇంట్లోకి వెళ్లారు .

‘ముందుగా వీళ్ళకు వైద్య పరీక్షలు చేయించాలి ‘అంది ధార్మిక .తక్షణమే ఆ పనిచేద్దాం ‘అంది అంతిమ .

‘అదే ఎలాగా !అని ఆలోచిస్తున్నాను .ఒక పనిచేస్తాను మన కాలేజిలో తోటి విద్యార్థులు సహకారం కోరతాను .’

‘ఆ పని రేపే మొదలపెట్టు నా తోడు నీకు ఎప్పుడు ఉంటుంది ‘అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది అంతిమ .

మరుసటిరోజు కాలేజీకి వెళ్ళి సమస్యను వివరించగా ధార్మిక చేసిన పనిని ఎంతో ప్రశంసించి ,తాము దాచుకున్న  పాకెట్ మనీ అంతా తీసిచ్చారు స్నేహితులు .మొత్తం పదివేలు అయినవి .పిల్లలిద్దర్ని హాస్పిటల్ కు తిసుకెళ్ళిం ది .హేమంత్ ఆరోగ్యం బాగానేవుందని ,సుమంత్ లో మాత్రం హెచ్ .ఐ వి లక్షణాలు ప్రాధమిక దశలోనే ఉన్నాయని ,క్రమం తప్పకుండా మందులు వాడుతూ వైద్య పరీక్షలు చేయించుతుంటే మిగిలిన వారిలాగే సుమంత్ జీవితం కూడా  ఉంటుం దని చెప్పారు డాక్ట్రర్ గారు .పిల్లలతో ఎండలో నిలబడి వస్తున్న ఆటోను ఆపి ఎక్కింది .అంతకుముందే ఆటోలో ఉన్న ధర్మతేజ తను బాగా సర్దుకుని పిల్లలకు చోటిచ్చాడు .సుమంత్ మంచినీళ్ళు కావాలని అడిగాడు .బాటిల్ తీసింది దానిలో ఒక్కచుక్క కూడా లేవు ‘పది నిమిషాల్లో మన ఇల్లు వచ్చేస్తుంది సరేనా !’అంది .’అలాగే ‘అన్నాడు .ఇదంతా గమనిస్తున్న ధర్మతేజ తన దగ్గరున్న మంచినీళ్ళబాటిల్ తీసి సుమంత్ కు ఇవ్వబోతే ధార్మిక వైపు చూస్తున్నాడు తీసుకోనా! వద్దా ! అన్నట్లుగా.

‘తీసుకో ‘అన్న తరువాత మంచినీళ్ళు తాగాడు .ఇంటి దగ్గర ఆటో దిగుతూ ‘థాంక్సండి ‘అంది .’ఇట్స్ ఓకే ‘అన్నాడు. డాక్టర్ గారు చెప్పిన మాటలు ధార్మికకు ఎంతో సంతోషాన్నిచ్చాయి .తను చేసిన పని ఒక చిన్ని ప్రాణాన్ని నిలబెడుతుం దనేఆలోచనే కొత్త లక్ష్యాలు ఏర్పరుచుకునేలా !చేసింది .ఆ సాయంత్రం ఇంటికి వెళితే శారద కోపంగా ‘నువ్వెంత ?నీ వయసెంత ?హాయిగా చదువుకుంటూ ,ఆడుతూ పాడుతూ స్నేహితులతో గడపాల్సిన ఈ వయసులో ,ఈ కార్యక్రమాలేంటి ?ఎవరు  అయినా  జీవితములో అన్నీ చూశాక ఇలాంటివి చేస్తారు .నువ్వేమో !ఇప్పుడే తలమీద పెట్టుకున్నావు. ఏమిటి ఇదంతా ?’అంది శారద.

’మానవత్వంతో స్పందించే మనసుకు వయసుతో పనిలేదమ్మా !నేను చేసిన ఈ పనివలన సుమంత్ హాయిగా జీవితము గడపుతాడని వైద్యులు చెప్పారు అదే నేను తరువాత చేద్దాములే అనుకుంటే ఏమయ్యేవాడు ?’అంది .’సరే నిన్ను ఒక ఇంటి దాన్ని చేసిన తర్వాత నీ ఇష్టప్రకారం చెయ్యవచ్చు వచ్చే గురువారం పెళ్ళిచూపులు పెందలకడనే రా !’అంది ‘నీ పనిమీద నాకు నమ్మకం ఉంది .కానీ మా బాధ్యతలు మేము తీర్చుకోవలిగా !’అన్నాడు తండ్రి సుధాకర్ ధార్మికతో .ఆరు నెలలపాటు దార్మిక ఆ ఇంట్లో ఉండడానికివాళ్ళ అమ్మా నాన్నని  ఒప్పించానని చెప్పింది  అంతిమ. పిల్లలను దగ్గరలోని బడిలో చేర్పిమచింది  ఖర్చులకోసం కాలేజీ అయిన తర్వాత  పార్ట్ టైం జాబు చేస్తుంది. తనకు తోడుగా పిల్లలను చూసుకోడానికి ఒక అయాను ఏర్పాటు చిసింది .తల్లికి ఇచ్చిన మాటప్రకారం ఇంటికి వెళ్ళింది. పెళ్ళిచుపులు అయ్యాయి ఒకరికి ఒకరు నచ్చారు .ధార్మిక చేసే సేవ కార్యక్రమం గురుంచి చెప్పింది శారద ‘.ఇలాంటివి నాకు నచ్చావ్ ‘అన్నాడు పెళ్ళికొడుకు .శారద సర్ది చేప్పబోయినా వినకుండా పెళ్ళివారు వెళ్ళిపోయారు .ధార్మిక వచ్చేసింది.

దినపత్రికలో’  దేశభక్తి గీతాల పోటి ‘అన్న కాలమ్ చూసి దిగువ ఇచ్చిన  నంబర్కు ఫోన్ చేసి తనపేరును రిజిస్టర్ చేయించుకుని వెళ్ళింది. ’ఏ దేశమేగినా ఎండు కాలిడినా ‘అనే పాటను పదిహేనేళ్ళ బాబు శ్రావ్యంగా పాడుతున్నాడు ,పాడటం అయిపోయిన తర్వాత అతనికి ఎదురెల్లి తీసుకొస్తున్న వ్యక్తిని ఎక్కడో చూసినట్లనిపించింది .ధార్మిక అని పిలవటంతో వెల్లి   ‘పాడవోయి భారతీయుడా ‘అనే పాటను పాడింది ‘దార్మికకు ప్రధమ ,హర్శాకు ద్వితీయ బహుమతులు’అని ప్రకటించారు నిర్వాహకులు .తన బహుమతితో వస్తుంటే ‘మీరు ఆ రోజు ఆటోలో ‘ అని అత ను అంటుండగానే ‘అవునండి మీరు మా బాబుకు వాటర్ కుడా ఇచ్చారుగా ‘అంది ధార్మిక .’అత ను మీ బాబా !’అన్నాడు .’అవునండి ‘అని జరిగిన విషయమంత చెప్పి ఈ బాబు …’అంది హర్శాను చూస్తూ .ఇతనా నా కొడుకే ఇంకా  పద్నాలుగుమంది ఉన్నారు ‘అన్నాడు .’ఆ …!’అంది ‘.అవునండి విల్లందరు నా పిల్లలే చిత్తుకగితాలు ఎరుకునేవారిని ,యాచన చేసే వారిని  చేరదీసి వారికీ వసతి ,విద్యనూ అందిస్తున్నాను ‘అన్నాడు ‘మీకు వనరులు ఎలా …’అంది .’నా మిత్రులు ,బంధువులు ఇలా ఎవరో ఒకరు ఆసరా .ఇస్తున్నారు అన్నాడు .అలా మాట్లాడుకుంటూ బస్టాండ్ కు వచ్చి ఎవరి దారిన వాలు వెళ్ళిపోయారు.

ధార్మికను ,పిల్లలను చూడటానికి సుధాకర్ వచ్చాడు వెళ్ళేటప్పుడు ‘రేపు అమ్మ నిన్ను రమ్మంది ‘అన్నాడు. ధార్మిక వెళ్ళిన తరువాత పెళ్ళివారు వచ్చారు. ఒకరికిఒకరు నచ్చారు ముహూర్తం గురుంచి మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా శారద ధార్మిక గురించి చెప్పగానే పెళ్ళివారు వద్దని వెళ్ళిపోయారు శారద ధార్మిక మీద విరుచుకు పడింది .ధార్మిక ఫోన్ రింగు విని ‘హలో ‘అనగానే ‘నేనండి ధర్మతేజ ఆ రోజు ఆటోలో వాటర్ ,పాతలు ….’’అంటూ ఉండగానే ‘గుర్తొచ్చారు చెప్పండి ‘అంది. ఏమిలేదు టి .వీ లో ఘంటసాల ఆడిటోరియంలో రేపు పాత పాటల పోటి జరుగుతుంది .పాతికవేల రూపాయల నగదు బహుమతి అని టి .విలో ప్రకటన చూసాను .మీరు పడతారేమోనని ‘అన్నాడు. ’థాంక్స్ నాకు  చెప్పినందుకు నేను తప్పకుండా పడతాను ‘అంది ‘.ఎవరు ?అంది శారద .ధర్మతేజ గురుంచి చెప్పి పిల్లలున్న ఇంటికి వచ్చింది .అనుకున్న విధంగానే పోటిలో నగదు బహుమతి పొందింది .ఆపోటికి ధర్మతేజ కూడా వచ్చాడు .తిరిగి వచ్చేటప్పుడు మా ‘ఆనందనిలయం ‘చూడటానికి రమ్మంటే వెళ్ళింది .పేరుపేరునా పిల్లలందరిని పరిచయం చేసాడు. ’విల్లందరితోపాటు విల్లమ్మను పరిచయం చేయరా !అంది ‘చెయ్యాలనే ఉంది కాని ఉండాలిగా !’అంటే …’’నా పిల్లలను చూసుకునే వాళ్ళు ఇంకా దొరకలేదు’ ‘.ఒక పని చేయండి ఆడ పిల్లలను నాకిచ్చేయ్యండి ఎదిగే పిల్లలకు తల్లి అవసరం చాలాఉంటుంది ‘ ‘ఏ మీ మగపిల్లలకు తండ్రి అదుపు ,ఆజ్ఞలు వద్దా !’అదే కదా మా అమ్మానాన్న బెంగ ‘అని సెలవ అంటూ ఇంటికి వచ్చి తల్లిదండ్రులతో ధర్మతేజ ఆనంద నిలయం గురుంచి చెప్పింది .

‘మేమిద్దరం కూడా ఆనందనిలయం చూడాలనుకుంటున్నాము ,ఎప్పుడు రమ్మంటా డో  ధర్మతేజకు ఫోన్ చెయ్యి ‘అన్నాడు సుధాకర్ శారద వైపు చూస్తూ .ధార్మిక ఫోన్ విన్న ధర్మతేజ అతనే స్వయంగా వచ్చి వీళ్ళను తీసికెళ్ళాడు .అదంతా చుసిన తర్వాత సుధాకర్ శారద తో  సంప్రదించి కూతురితో ‘నీ లాంటి అభిప్రాయాలున్న ధర్మతేజ  నీకు భర్తగా వస్తే బాగుంటుంది  నువ్వేమంటావ్ ?’అన్నాడు ‘.మీ ఇష్టం ‘అంది .సుధాకర్ ధర్మతేజ కు ఫోన్ చేసి ‘మీ ఇద్దరు నా పిల్లలు ,నీ పిల్లలు అని కాకుండా మన పిల్లలు  అనుకునే విధంగా ఆత్మీయ బంధంతో ముడిపడాలని మా కోరిక దీనికి మీరు సమ్మతిస్తే మీ పెద్దవాళ్ళను తీసుకుని మా ఇంటికి రండి ‘అన్నాడు ‘.అలాగేనండి మా అమ్మానాన్నతో మీ ఇంటికి వస్తాం ‘అన్నాడు ధర్మతేజ దార్మికతో తన జీవితాన్ని ఊహించుకుంటూ.

.