March 29, 2024

చీకటిలో చిరుదివ్వె

రచన: మణికుమారి గోవిందరాజుల

పడక్కుర్చీలో కూర్చుని ఊగుతూ తన జీవితాన్ని గురించి ఆలోచిస్తున్నది శాంత.. చేతిలో తమ్ముడు ఎర్రడు రాసిన వుత్తరం అలానే ఉంది. అప్పటికి ఎన్నిసార్లు చదివిందో. చదివిన ప్రతిసారీ గుండెల్లో బాధ రెట్టింపవుతున్నది..
ఏడాదిగా మర్చిపోయిన గతాన్ని అది కూకటి వేళ్ళతో పైకి లాగుతున్నది.వద్దనుకున్న బంధాలను వదిలించుకోలేవంటున్నది. బాధ పడటం నీ జన్మహక్కు..కాదనుకుంటే కుదరదంటున్నది. కళ్ళల్లోనుండి నీళ్ళు కారుతున్నది కూడా తెలియటం లేదు.
ఇంతలో లాండ్ లైన్ ఫోన్ మోగింది. కళ్ళుతుడుచుకుని యెవరా అని చూస్తే ఇండియా నంబరు. తీయాలా వద్దా అని కాసేపు ఆలోచించింది.ఈలోపు ఆగిపోయింది. హమ్మయ్య అని మళ్ళీ కళ్ళుమూసుకునే లోపే తిరిగి మోగడం ప్రారంభమయింది.
రిసీవరు తీసి పక్కన పడేసి కళ్ళు మూసుకుంటే వద్దనుకున్న గతం తలుపులు తెరుచుకుని తలపుల్లోకొచ్చింది. నిస్సహాయంగా చూస్తూ ఉండిపోయింది శాంత..
“అయ్యా! నాకు ఫ్రీ సీటొచ్చింది. కాలేజిలో చేరమని ఉత్తరమొచ్చింది” సంతోషంగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి తండ్రి భూక్యాకి చెప్పింది శాంత.
చుట్ట కాలుస్తున్న భూక్యా ఏ ఎక్స్ ప్రెషనూ చూపించలేదు. మనసులో బాధ పడ్డా
ఉరుక్కుంటూ ఇంట్లోకి వెళ్ళింది.
పొయ్యూదుతున్న తల్లితో కూడా అంతే సంతోషంగా చెప్పింది. అక్కడ కూడా అదే తీరు.
అదేంటో గూడెం లో అంత మందుంటే చదువుల తల్లి సరస్వతి శాంతతో చెలిమి చేసింది. ప్రాణ స్నేహితురాలై పోయింది. నిన్నొదలనంటున్నది.…గూడెం ల అయిదువరకుంటే నాలుగేళ్ళల్లో అయిదు క్లాసులూ చదివేసింది. అక్కడ చదువు చెప్పిన టీచరే తండ్రి భూక్యాని ఒప్పించి తీసుకెళ్ళి సోషల్ వెల్ఫేర్ హాస్టల్లో చేర్పించి చక్కా పోయాడు.శాంత అన్న పేరు కూడా అతనే పెట్టాడు. వాళ్ళే నడుపుతున్న స్కూల్లో పది వరకు చదివింది. అక్కడ ఎంత ఇబ్బందిగా వున్నా చదువు మీద మమకారంతో చదువే లోకంగా చదివింది. స్టేట్ ఫస్ట్ వచ్చింది. రెసిడెన్షియల్ స్కూల్ వాళ్ళు ఇంటరు వందశాతం ఫ్రీగా చదివిస్తామని ఆఫర్ ఇచ్చారు.
ఇదిగో ఇప్పుడా ఉత్తరం పట్టుకునే తలితండ్రులతో సంతోషాన్ని పంచుకోవాలనుకుంటే వాళ్ళ తీరు అలా వుంది.
“ఇదిగో !ఇప్పుడే చెప్తున్నా విను. రాజన్న కబురు చేసిండు. ఓలె కింద రెండెకరాల పొలం ,మనందరికీ బట్టలు,ఇస్తాడంట . జీవితమంతా హాయిగా గడిచిపోతుంది. ఇంకా ఊరంతా కల్లు కుండలు పంచుతనన్నడు. ఊళ్ళె నా పరపతి పెరుగుతది చదువూ లేదు గిదువూ లేదు.నోర్మూసుకుని రాజన్నతో పెళ్ళికి సిద్దంగుండు.. మారు మాట మాటాడితే నరికి పోగులు పెడత.” లోపలికి వచ్చిన భూక్యా బిడ్డతో చెప్పాడు
తండ్రి మాటలు విని భయంతో వణికి పోయింది శాంత.. తనకంటే ఇరవై ఏళ్ళు పెద్దవాడు, నల్లగా ఆరడుగుల రెండంగుళాల ఎత్తుతో,నూటా యాభై కిలోల బరువుతో భూమి అదిరేట్లు నడిచే రాజన్నతో రెండో పెళ్ళనగానే నిలువునా నీరై పోయింది.
“నాకు పెళ్ళొద్దయ్యా! నేను డాక్టరీ చదువుత. మనకేమీ డబ్బు ఖర్చు కాదు.చదివినంక గవర్నమెంట్ హాస్పిటల్ల ఉద్యోగమొస్తే కూడా మన జీవితం హాయిగా గడిచిపోతుంది. ఒప్పుకో అయ్యా!” ఒక్కసారిగా తండ్రి కాళ్ళు పట్టుకుని బావురుమంది.
దూరంగా పడేట్లు ఒక్క తన్ను తన్నాడు వెళ్ళి గోడకు కొట్టుకుంది. “ అప్పటిదాకా ఎట్ల పెంచాలే మిమ్మల్నందరినీ? రేపు చీకట్ల మనువు.తయారుగుండు” చెప్పి తలుపేసి వెళ్ళిపోయాడు భూక్యా.
ఏమైనా సరే చదువుకోవాలి. ఆ పెళ్ళి చేసుకుని ఈ గూడెం ల తన జీవితాన్ని సమాధి చేసుకోవద్దు అన్న ఒకే ఒక గాఢమైన కోరిక శాంతకి ఎక్కడలేని శక్తిని ధైర్యాన్ని ఇచ్చింది.చిన్న చేతి సంచిలో రెండు జతల బట్టలు సర్దుకుని అందరూ నిద్ర పోయేవరకు తను కూడా నిద్ర నటించింది. సర్టిఫికెట్లు స్కూల్లోనే వున్నాయి ఇంకా నయం అనుకుంది. ఇద్దరు తమ్ముళ్ళను,ఇద్దరు చెల్లెళ్ళను,తల్లిని తండ్రిని కడసారి చూసుకుని యెక్కడో మారుమూల వున్న ఆ తండానుండి ,ఆ చీకటిలో చిరుదివ్వెలాగా కనపడుతున్న కొత్త జీవితాన్ని వెతుక్కుంటూ బ్రతుకు ప్రయాణాన్ని ప్రారంభించింది శాంత.
ఇల్లు వదిలి వచ్చిన శాంతకి స్నేహితులంతా కూడా ధైర్యం చెప్పారు. శాంత తెలివితేటలను గమనించిన ఒక ఫ్రెండ్ తండ్రి తాను గార్డియన్ గా వుంటానన్నాడు. అతనే తన కూతురుతో పాటు శాంత ని కూడా హైదరాబాద్ పంపాడు. అందువల్ల చదువు ఆటంకం లేకుండా కొనసాగించింది. ఫీజ్ ఒక్కటే వుండదు కానీ మిగతా అవసరాలకు డబ్బు కావాలి కదా? ఒకటే లక్ష్యం చదువు.అందుకని పాచి పనులదగ్గరనుండి రకరకాల పనులు చేసింది.బాగా చదువుతున్న పిల్ల అవడంతో పని చేస్తున్న ఇంటి వాళ్ళందరూ కూడా తమ వంతు సాయమందించి ఇంకా ప్రజల్లో మానవత్వం వుందని నిరూపించుకున్నారు.
శాంత ఇల్లొదిల్న మర్నాడు గూడెం లో తెల్లారి కూతురు కనపడక పోవటం తో భూక్యా గూడేం అంతటా వెతికాడు. శాంత చదివిన వెల్ఫేర్ హాస్టల్ కెళ్ళి ఆరా తీసాడు .కాని శాంత జాడ చెప్పలేదు . అంతటా వెతికాడు కాని హైదరాబాద్ దాకా వెళ్ళి వుంటుందన్న ఆలోచన లేకపోవడంతో శాంతని కనుక్కోలేకపోయాడు భూక్యా. రెండేళ్ళు గడిచాయి. ఎక్కడో దూకి ప్రాణం తీసుకుని వుంటుందనుకున్నాడు. మెడికల్ ఎంట్రన్స్ లో స్టేట్ ఫస్ట్ రావడంతో అన్ని మెడికల్ కాలేజీల వాళ్ళు ఆఫర్ ఇచ్చారు. శాంత మెడికల్ కాలేజీ లో చేరిన రెండేళ్ళకి యెవరో చెప్పడంతో కూతురి అడ్రస్ పట్టుకుని భూక్యా కూతుర్ని వెతుక్కుంటూ హైదరాబాద్ వచ్చాడు. కోపంతో ఉడికి పోతున్నాడు భూక్యా.
ఆరొజు శాంత ఇల్లు వదిలి వెళ్ళిన తర్వాత పిల్లనిస్తానని మాట తప్పినందుకు జరిమానా కట్టలేకపోవడం తో గూడెం కట్టుబాటు ప్రకారం ఇంటిల్లపాదీ కొరడా దెబ్బలు తినాల్సివచ్చింది. వారం రోజులు గూడెం బయట వుండాల్సొచ్చింది.గూడెం ల పరువుపోయిందన్న కోపం, నాలుగేళ్ళనుండి కనపడకుండా వుందన్నకసితో వున్నా కూడా భూక్యా కూతురు కనపడగానే మొదలు ప్రేమగా పలకరించాడు.
“బిడ్డా! నిన్ను తీసుకెళ్ళనీకే వస్తి. మీ యమ్మ నీ కోసం యేడ్సి యేడ్సి పేనాలకి తెచ్చుకునె.ఇయ్యాలో రేపో అన్నట్లుండే. రా బిడ్డా . నిన్ను సూసి కన్ను మూస్తది.” పంచతో కళ్ళద్దుకున్నాడు భూక్యా..
తప్పు చేసినట్లుగా తలడిల్లి పోయింది శాంత.వెంటనే తండ్రి తో బయల్దేరింది. కోపంతో వుడికిపోతున్న భూక్యా గూడెంల బస్సు దిగుతూనే శాంత ని కొట్టుకుంటూ తీసుకెళ్ళి ఇంట్ల బడేసిండు. .
అప్పుడర్థమయింది శాంతకు తండ్రి కుట్ర.ఒంటి మీద దెబ్బలు పడుతున్నా యేడుపు రావడం లేదు. మనసంతా మొద్దుబారిపోయింది.తీసుకొచ్చి గదిలో పడేసింది కాని , తలుపులేసింది కాని తెలీడం లేదు . కిందటి తడవలాగా పారిపోతుందేమోనని ఒకళ్ళ తర్వాత ఒకళ్ళు వంతులేసుకుని కాపలా వుంటున్నారు. వాళ్ళకు తెలీటం లేదు..ఈ ప్రపంచం మీదా ,మనుషుల మీదా నమ్మకం పోయిన శాంతకు కదలాలన్న ఆలోచనకూడా రావడం లేదని..రెండురోజులు గడిచాయి తింటున్నదా?తినటం లేదా?స్పృహలో వుందా?లేదా?యేమీ తెలీటం లేదు. తండ్రి చేసిన నమ్మకద్రోహం తల్చుకుంటుంటే పొగిలి పొగిలి యేడవాలనిపిస్తున్నది కానీ అదేంటో యేడుపే రావడం లేదు..
మూడవరోజు వచ్చి తలుపులు తీసిన భూక్యా నెమ్మదిగా వచ్చి బిడ్డ దగ్గిర కూసున్నడు.
“బిడ్డా కోపం ల నిన్ను కొట్టితి. మనసుల పెట్టుకోకు.శాన అపమానించె రాజన్న. గదో గంద్కె నీ మీన మస్తు కోపమొచ్చె. మనసుల పెట్టుకోకు బిడ్డా!”
యేమీ మాట్లాడలెదు శాంత.
“మల్ల అదె శెప్పెడిది మనసుల వుంచుకోకంటి కద? ఇక్కడి తీసుకొచ్చి నిన్ను కొట్టినంక నా కోపమంత పాయె. శేసిన పాపం శెప్తె పోతది. రాజన్న ఆరెకరాల పొలం పదేలు రొక్కం ఓలి కింద ఇస్తననే.. ఆ ఆశతో నిన్ను లాక్కొస్తి.కాని ఇప్పుడూ సోచాయించంగ నాకనిపించింది. నువు సదూకుంటెనే మంచిదని.లే బిడ్డ నిన్ను దింపొస్త”
తండ్రి మాటలు బుర్రకెక్కలేదు .. అలానే కూర్చుంది శాంత.
భూక్యా చాలా ఓపికగా చాలాసేపు చెప్పాక ఒక రోజుకి కాని తండ్రి అంటున్నదేమిటో అర్థం కాలేదు. అర్థమయ్యాక కూడా నమ్మకం కలగలేదు. తల్లి చెల్లెళ్ళు తమ్ముళ్ళు కూడా చాలా ఆప్యాయంగా వుంటున్నారు. యెంత వున్నా అది రాజన్నతో పెళ్ళికే నాటకమాడుతున్నారు అనుకుని నిర్లిప్తంగా వుండిపోయింది. భూక్యా వెంటబెట్టుకుని బలవంతాన బస్టాండ్ కి తీసుకొచ్చేసరికి అప్పుడు నమ్మకం కలిగి సంతోషంగా సిటీకి తిరిగివచ్చిన శాంత మిగిలిన కోర్సు హాయిగా పూర్తి చేసింది.
బస్ యెక్కేముందు కూతుర్ని కూర్చొబెట్టుకుని చెప్పాడు భూక్యా “ బిడ్డా!రాజన్న ఇస్తనన్నవాటికి ఆసపడి నిన్ను సదువు మానమంటి.కాని స్కూల్ల మాశ్టారు జెప్పె నీ సదువు యెంత గొప్పదో . రాజన్నతో పోట్లాడి నిన్ను పంపుతుంటి. ఇప్పుడు నిన్నిట్ల పంపినందుకు మల్లా మాకు కొరడా దెబ్బలుంటయ్. అయినా కూడా నువు అనుకున్నట్లుగా సదూకుంటే సాలు”కళ్ళు తుడుచుకునాడు.
“అయ్యా!”యెక్కిళ్ళు పెట్టింది శాంత.తప్పుచేసినట్లుగా వున్నది శాంతకు.గుండె నీరవుతున్నది తండ్రికి పడే శిక్ష తల్చుకుంటే..కాని చదువు మీది మక్కువ దాన్ని అణచి వేస్తున్నది.
నాకు తెలుసే తల్లీ నువెంత బాధ పడతావో..పసోళ్ళు ఆ దెబ్బలు తట్టుకోలేరు.పోయిన తడవ జొరాలొచ్చి పదేను దినాలు కళ్ళు తెరవకపాయె.బత్కుతరనుకోలె. జీవముండి బతికె..ఇంగ మీ యమ్మకైతే నువు పోయిన బెంగ, దెబ్బలు తిన్న బాధ యాడాది బట్టె కోలుకోనీకి”
“వద్దయ్యా! చెప్పకు నన్ను క్షమించయ్యా!” తండ్రి కాళ్ళు పట్టుకుని పెద్దగా యేడ్చేసింది.
“పిచ్చిపిల్లా!యెన్ని బాధలు పడ్డా నువు డాక్టరీ సదివి వచ్చినంక నిన్ను సూసుకున్నప్పుడు అయన్నీ గ్యాపకముండవు.ఇంగ నీ తమ్ముళ్ళను సెల్లెళ్ళను నువ్వే సూసుకుంటవ్ ఇంగ నాకేంది సెప్పు? నువు ధైర్నంగ ఎల్లి సదూకో బిడ్డా!”
“ కాని ఒక్క మాట! నీకు పంపెనీకి మా దగ్గర ఏమీ లేదు.గిప్పటి దన్క ఎట్ట సదుకున్నవొ అట్టనే సదూకోవాలె. పీజులకి పైకం బంపలేను..ఇంగ నీ మీదనె మా ఆశలన్నీ.”
“అదేమీ కాదయ్యా! నా సదూకేమీ ఇబ్బంది లేదు. మీరందరూ జాగ్రత్త గుండుండ్రి.పోయొస్త”
అప్పుడే వచ్చిన బస్సెక్కింది శాంత. ఇప్పుడు శాంత మనసు హాయిగా వుంది తండ్రి మారాడు
అంతే చాలు. తాను చూసుకుంటుంది తమ్ముళ్ళను చెల్లెళ్ళను అయ్యనీ అమ్మనీ.తృప్తిగా అనుకుంది శాంత.
శాంత అక్కడనుండి వచ్చినంక ఒక నెలకు తండ్రి దగ్గరనుండి ఉత్తరమొచ్చింది. సంతోషం గా ఓపెన్ చేసిన శాంత నీరసపడిపోయింది.ఉత్తరం అంతా కూడా రాజన్న తమని యెంత కష్ట పెట్టాడొ శాంత హృదయం ద్రవించేలా రాయించాడు భూక్యా. నిజంగానే శాంతకు చాలా దుఃఖం కలిగింది. తనవల్లనే కదా వాళ్ళకన్ని కష్టాలు అని బాధపడింది.వెంటనే స్నేహితుల దగ్గర కొంత తీసుకుని వాళ్ళకు మనియార్డరు చేసింది.ఇక అది మొదలు భూక్యా కూతురు దగ్గర జలగ అవతారం యెత్తాడు. ప్రతి ఉత్తరం లో రాజన్న పెట్టే కష్టాలే ఉండేవి.
ఇక అప్పులు చేస్తే లాభం లేదని చిన్న చిన్న ఉద్యోగాలు చేయడం మొదలు పెట్టింది. కాని యెక్కడి డబ్బులూ చాలటం లేదు.ఒక్కోసారి తాను పస్తులుండి దాచేది తండ్రికి పంపడం కోసం. ఇవన్నీ గమనిస్తున్న స్నేహితులు శాంతను హెచ్చరించారు. కాని తండ్రి మారాడని నమ్ముతున్న శాంతకు స్నేహితుల మాటలు చెవికెక్కలేదు.ఈ విధంగా కష్టాలూ,కన్నీళ్ళు, ఎన్ని ఉన్నా కూడా సరస్వతీ దేవి శాంత కౌగిలి వదలడం లేదు. అందువల్ల శాంత చదువు ఏ ఆటంకమూ లేకుండా గోల్డ్ మెడల్ అందుకుని పూర్తి చేసింది. ఆ తర్వాత ఎమ్మెస్ అన్నీ పూర్తి చేసుకుని ఒక కార్పొరేట్ హాస్పిటల్లో చేరింది.
ఈ మధ్యలో కుటుంబమంతా హైదరాబాదు చేరారు.. మగపిల్లలకి అసలే చదువబ్బలేదు. అల్లరి చిల్లరిగా తిరగడం అలవాటయింది సదూకున్న దానివి నీకెట్లన్న పెండ్లి అయితదని చెప్పి తర్వాత .ఆడపిల్లలకి చిన్న వయసులోనే పెళ్ళిల్లు చేసారు. కాని అల్లుళ్ళతో సహా అందరూ ఇక్కడే వుంటారు. మగ పిల్లలకి మంచి ఘనంగా ఓలె ఇచ్చి గూడెం వాళ్ళతోనె పెండ్లి చేసి కోడళ్ళను ఇక్కడికే తెచ్చుకున్నాడు.ఈ విధంగా శాంత శాంత స్వభావాన్ని అందరూ వాడుకున్నారు. వాళ్ళకు శాంత ఒక డబ్బు సంపాదించే యంత్రం మాత్రమే. అయినా కూడా శాంత కు వాళ్ళ మీద అనుమానం రాలేదు. కాని ఒకసారి పెద్ద దెబ్బే తగిలింది.
ఆ రోజు హాస్పిటల్ నుండి బయటకొస్తుంటే ఒక భారీ ఆకారం అడ్డొచ్చింది.
“బాగున్నవా శాంతమ్మా?” అని అడుగుతున్న ఆ ఆకారాన్ని యెవరా అని చూసింది.యెత్తుగా లావుగా వున్న ఆ ఆకారాన్ని వెంటనే పోల్చుకుంది. “రాజన్న”…
“ అవునమ్మ నేనే బాగున్నవ?” అతను మామూలుగానే అడుగుతున్నాడు.
“ఆ బాగున్న! యేంటిలా వచ్చావు?”
“నా బిడ్డకు బాగలేదు.ఇక్కడికి తీస్కపొమ్మనె. నువ్విక్కడనె చేస్తున్నవ?”సంతోషంగా అడిగాడు.
శాంతకు కోపం తెచ్చుకోవడం రాదు. అయినా అప్పుడెప్పుడొ జరిగినదానికి ఇప్పుడు అతనిమీద కోపం చూపించటం అవివేకం. ఆ విజ్ఞత శాంతకు వుండబట్టి రాజన్న కూతురు వివరాలన్నీ కనుక్కుంది. రాజన్నా నీకేమీ భయం లేదు నేను చూసుకుంటాను అని ధైర్యం చెప్పింది.
హాయిగా వూపిరి పీల్చుకున్నాడు. “వెళ్ళొస్తా శాంతమ్మా! మీ అయ్య అందరు బాగున్నరా?అన్నట్లు నీ పెనిమిటిని మాకు యెప్పుడు సూయిస్తవ్?” అడిగాడు
ఒక్కసారిగా శాంత మొహం మ్లానమైంది. “మా ఆయనేంది రాజన్నా?నాకింకా పెళ్ళే కాలేదు”
తడబడుతూ చెప్పింది.
వెళ్ళేవాడల్లా ఆశ్చర్యంగా నిలబడిపోయాడు రాజన్న.”అదేంది శాంతమ్మా? నీచెల్లె పెండ్లప్పుడు మేమడిగితిమి. పెద్దబిడ్డ పెండ్లి చేయకుండ చిన్న బిడ్డ పెళ్ళి చేస్తున్నవేందని? నువు చెప్పకుండ పెండ్లి చేసుకున్నవనీ , నీ పేరెత్తననీ, అందుకే నిన్ను పెండ్లికి పిలవలేదని జెప్పె.”
కాళ్ళకింద భూమి కదలాడినట్లయింది..తాను కూర్చున్న కుర్చీ గిర గిరా తిరిగిపోతున్నట్లనిపించి కుర్చీ కోడుని గట్టిగా పట్టుకుంది. అందుకా తనను యే పెళ్ళికీ తీసుకెళ్ళలేదు?యెంతో బ్రతిమలాడింది వస్తానని. కాని గూడెంల అందరూ వెక్కిరిస్తారని చెప్పి వద్దన్నాడు.కళ్ళూ,మనసు వెక్కిపడుతున్నాయి తండ్రి ద్రోహం తల్చుకుని.
జాలేసింది రాజన్నకి. “శాంతమ్మా!నీకు అందరం ద్రోహం చేస్తిమి..కాని యెప్పుడైతే నువు డాక్టరీ చదువుతున్నవని తెల్సిందో నీకు నేను సరి కాదని వద్దంటి.” చెప్పాడు.
“అదేంటి నువు మా అయ్యని డబ్బుల కోసం చాల యేండ్లు పీడించావు కదా? “ ఆశ్చర్యంగా అడిగింది.
“అయ్యో అలా చెప్పెనా? నాబిడ్డ మీదొట్టు. నిన్ను సదువు మానిపించి తీసుకొచ్చినప్పుడే నేను వద్దంటి. కాని నేనిస్తనన్న పొలం కోసం వెంటబడె. అప్పుడు స్కూల్ల అయ్యగారు చెప్పె నీ సదువు అయినంక నీకు డబ్బు బాగొస్తదని. అందుకే మల్ల నిన్ను సదువుకు బంపె.”వివరంగా చెప్పాడు .
“రాజన్నా నేను పుట్టిననప్పటినుండి నీకు తెలిసే వుంటుంది కదా?నేను మా అయ్య కన్న బిడ్డనేనా?” దీనంగా అడిగింది.
చాలా జాలేసింది రాజన్నకు.డాక్టరుగా ఆమెకి ఉన్న పేరు ప్రతిష్టలు ఇక్కడ హాస్పిటల్లో చూస్తుంటే బాగా అర్థమయింది. అంతటి మనిషి అలా అడుగుతుంటే కళ్ళనీళ్ళు తిరిగాయి రాజన్నకు కూడా. శాంత తలనిమిరి వెళ్ళిపోయాడు కళ్ళొత్తుకుంటూ.
నిరామయంగా అలా వుండిపోయిన శాంత సిస్టర్ వచ్చి హెచ్చరించాక ఇంటికి వచ్చిందే కాని యెవ్వరితో మాట్లాడాలనిపించలేదు. డబ్బులకోసమే వున్న ఇంట్లోని వారందరికీ శాంతలో కలిగిన అలజడిని గమనించే ఆసక్తి లేకపోయింది. ఇక ఆతర్వాత హాస్పిటలే ప్రపంచంగా బ్రతకసాగింది
శాంత విపరీతంగా సంపాదిస్తున్నదే కాని కాని ప్రశాంతత మటుకు ఆమడదూరం వుండిపోయింది. సంపాదన అంతా తండ్రికి అందనీయకుండా కొంత జాగ్రత్త మొదలు పెట్టగానే యెవరికి వారు తమ పిల్లల్ని శాంతకి దత్తత ఇవ్వాలనే ప్రయత్నం మొదలు పెట్టారు. అదింకా చిరాగ్గా వుంది శాంతకి..
ఆ రోజు తన రూం లో కూర్చుని మెడికల్ జర్నల్ తిరగేస్తున్నది శాంత.
లోపలికి వచ్చిన సిస్టర్ రూబీ “మేడం! లండన్ నుండి వచ్చిన డాక్టర్ స్టీఫెన్ మిమ్మల్ని కలవడానికి పర్మిషన్ అడుగుతున్నారు”అని చెప్పింది.
ఒక్కసారిగా హృదయం లయ తప్పింది.సంభ్రమంగా లేచి నిల్చుంది. రమ్మను అని చెప్పేలోపలే వచ్చేశాడు లోపలికి “ సాంతా!” అంటూ. స్టీఫెన్ కి శాంత అనడం రాదు..
కిందపడతానేమో అనిపించి టేబుల్ ని పట్టుకుని నించుంది. చిరునవ్వుతో ఎదురుగా నించున్న స్టీఫెన్ ని తనివితీరా చూస్తున్నది శాంత .. మేడం నే విచిత్రంగా చూస్తున్న సిస్టర్ కి వెళ్ళమని సైగ చేసాడు స్టీఫెన్.
ఏదీ కనిపించటం లేదు శాంతకి. ఐదేళ్ళ క్రితం “ఐ లవ్ యూ సాంతా.. యు ఆర్ మై లైఫ్”” అంటున్న స్టీఫెనే కనపడుతున్నాడు .ఆసరా కోసం అన్నట్లుగా చేయి చాపింది.. ఆ చేతిని అందుకుని ముద్దు పెట్టుకుని భుజాల చుట్టూ చేతులేసి చిన్నగా కుర్చీలో కూర్చోబెట్టాడు.
“సాంతా ! వర్కేమీ లెకపోతే నేను తాజ్ కృష్ట్నా లో దిగాను వస్తావ నాతో?” ప్రేమగా అడిగాడు.
మౌనంగా లేచి బ్యాగ్ సర్దుకుంది.
హోటల్ రూం లో అడుగుపెడుతూనే అక్కడున్న కుర్చీలో కూర్చుండిపోయింది. తలుపేసి దగ్గరకొచ్చిన స్టీఫెన్ శాంత మోకాళ్ళమీద తల పెట్టుకుని కింద కూర్చున్నాడు.ఒళ్ళో వున్న అతని తల మీది జుట్టును నిమురుతూ కళ్ళు మూసుకుంది శాంతి. మూసిన కళ్ళల్లో నుండి కారిన భాష్పధారలు స్టీఫెన్ తలను అభిషేకిస్తున్నాయి.
“సాంతా !ప్లీజ్.. డోంట్ క్రై… టెల్ మీ ఇప్పటికైనా నీవొక నిర్ణయానికి వచ్చావా?”
శాంత జవాబు చెప్పే పరిస్తితుల్లో లేదు .ఐదేళ్ళ క్రితం ..
“ హే !సాంతా వుడ్ యు లైక్ టు కం విత్ మి?”
తన రూం లో నుండి బయటకు రాబోతూ ఆ మాటలు విని తలఎత్తింది శాంత..
“ఫర్ డేటింగ్?” కంప్లీట్ చేసాడు ఎదురుగుండా వున్నతను.
ఆశ్చర్యంతో కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి శాంతకి. యెంత ధైర్యం? కోపంగా ఏదో అనబోయింది కాని చాతకాక నవ్వేసింది.
“స్టీఫెన్! యూ నాటీ బాయ్..”
“సాంతా! ఎన్నిరోజులిలా వుంటావు?డేటింగ్ కి రమ్మంటే రావు.పోనీ పెళ్ళి చేసుకుందామంటే కుదరదంటావు. నేను వెళ్ళే రోజు దగ్గరపడుతున్నది.”
శాంతకి కాస్త మనశ్శాంతి దొరుకుతన్నదంటే అది స్టీఫెన్ దగ్గరే. మొహం లో చిరునవ్వు వెలిసేది కూడా స్టీఫెన్ చెంత వున్నప్పుడే స్టీఫెన్ ని వన్ ఇయర్ కోసం ఇంగ్లండ్ నుండి శాంత పని చేస్తున్న హాస్పిటల్ వాళ్ళు ప్రత్యేకంగా పిలుచుకున్నారు. హార్ట్ స్పెషలిస్ట్. గుండెకి సంబంధించిన ఎటువంటి ఆపరేషన్ అయినా అవలీలగా చేసేస్తాడు. ఎప్పుడు చూసినా నవ్వుతూ నవ్విస్తూ వుండే స్టీఫెన్ ని ఎప్పుడూ తనపనేదొ తాను చేసుకుంటూ వెళ్ళే శాంత ఆకర్షించింది. తనే పలకరించి స్నేహం చేసుకున్నాడు. స్నేహమే అనుకున్నాడు కాని యెప్పుడు జరిగిందో తెలీదు స్టీఫెన్ హృదయాన్నంతా ఆక్రమించుకుంది శాంత . తండ్రి కిచ్చిన మాట కోసం తనకోసం ఆరాటపడుతున్న స్టీఫెన్ కి యస్ చెప్పలేకపోతున్నది శాంతి.
“అప్పుడే వెళ్ళిపోతున్నావా స్టీఫెన్?” దిగులుగా అడిగింది ..సంభాషణ అంతా ఇంగ్లీష్ లో సాగుతున్నది.
ఇద్దరూ క్యాంటీన్ లో ఒక మూలగా కూర్చున్నారు.
“సాంతా ! ,నీ నిర్ణయాన్ని నేను గౌరవిస్తాను. కాని మనం ఎవరికన్నా సహాయం చేస్తున్నామంటే అది వాళ్ళకు అవసరమైతేనే చెయ్యాలి. కాని మీ వాళ్ళు నిన్ను వాడుకుంటున్నారు. వాళ్ళకు నీ శాలరీ మీద తప్ప నీ మీద ప్రేమ లేదు. ఓకే.నువెంత సహాయమన్నా నీ వాళ్ళకు చేసుకో..కాని నీ జీవితం గురించి కూడా ఆలోచించుకో. ఐ లవ్ యూ సో మచ్.. నాకు నువ్వు నచ్చావు. మీ కస్టమ్స్ చాలా నచ్చాయి. మన ఇద్దరమూ లైఫ్ లాంగ్ కలిసి వుందాము.ప్లీజ్ సే యస్. నీ మనీ నాకు అవసరం లేదు. వాళ్ళకు కావాలి. వాళ్ళకే పంపుకో.” శాంత చేతులను తన చేతుల్లోకి తీసుకుని ప్లీజింగ్ గా ప్రేమగా అడిగాడు స్టీఫెన్.
తండ్రి బెదిరింపులు గుర్తొచ్చిన శాంత ఏమీ మాటాడలేకపోయింది. ఎంత వాగ్ధానాలు చేసినా ఒకసారి పెళ్ళి చేసుకుని దేశం దాటి వెళ్తే ఇక తమని చూడదనే భయంతో చెప్పకుండా పెళ్ళి చేసుకుంటే తామంతా విషం మింగి చస్తామనీ,కారణం శాంత అని రాసి మరీ చస్తామని కుటుంబం లోని అందరూ బెదిరించారు. సిటీకి వచ్చాక ఇలాంటి తెలివితేటలు బాగా వచ్చాయి అందరికి . అలా రాయడం కోర్టులో నిలవకపోయినా తన భవిష్యత్తుని, అది పునాది రాళ్ళతో కప్పెట్టేస్తుందని తెలుసు శాంతికి.
అర్థమయింది స్టీఫెన్ కి.. “ఓకే సాంతా ! ఫైవ్ ఇయర్స్ తర్వాత వస్తాను.. అప్పటివరకు నేను నీ కొరకు వెయిట్ చేస్తాను.ఈ లోపు మీ పేరెంట్స్ నీ మ్యారేజ్ చేస్తామంటే ఇట్స్ ఓకే..లేదంటే కాల్ మి . ఇరవై నాలుగ్గంటల్లో నీ ముందర వుంటాను.”
అతని ప్రేమకి మనసు వశమవుతున్నా, గుండె తడి అవుతున్నా తండ్రి కౄరత్వం గుర్తొచ్చి హడిలిపోతున్నది శాంత..
స్టీఫెన్ కి కూడా అది అనుభవమే అయినా శాంతని వదులుకోవాలని లేదు.
శాంత యెస్ చెప్పటం లేదని ఒకరోజు స్టీఫెన్ శాంత తండ్రిని అడగడానికి వెళ్ళాడు. విన్నట్లే విని కొడుకుల్ని పిలిచి బాగా కొట్టించి పంపటమే కాక ఇంకోసారి వస్తే శాంత ప్రాణాలు దక్కవని హెచ్చరించి పంపాడు. స్టీఫెన్ కేస్ పెడతానన్నాడు కాని అప్పుడు శాంత బ్రతిమాలి ఆపేసింది.
ఇప్పుడు స్టీఫెన్ వెళ్ళిపోతూ మళ్ళీ అడగడానికి వచ్చాడు.
“సాంతా! నా మాట విను వాళ్ళకు నీ మీద యేమాత్రం ప్రేమ లేదు. చేసినన్నాళ్ళు చేసావు. అందరి పెళ్ళిల్లు అయ్యాయి.. వాళ్ళు లక్జరీకి అలవాటు పడ్డారు అందుకే నిన్ను వదలడానికి సిద్దంగా లేరు.పోనీ ఒక పని చేద్దామా?” ఆశగా అడిగాడు.
“ఏంటి “అన్నట్లు చూసింది.
“కమ్ విత్ మి” గభాల్న చెప్పేసాడు.
ప్రేమగా అతని వేపు చూసి బ్యాగ్ పట్టుకుని లేచింది. అతని దగ్గరకెళ్ళి తల ముందుకు లాక్కుని నుదుటి మీద చుంబించింది.ఒక్కసారి హగ్ చేసుకుని వదిలేసింది. అప్పటికే ఆమె నిర్ణయం అర్థమైన స్టీఫెన్ ఏమీ అడ్డుచెప్పలేదు.
“వెళ్ళొస్తా స్టీఫెన్” చెప్పి వెనక్కి చూడకుండా వెళ్ళి పోయింది. అదిగో అప్పుడు విడిపోయిన తర్వాత ఇప్పుడే రావడం.
“నేను మధ్యలో గుర్తు రాలేదా స్టీఫెన్?ఒక ఫోన్ కూడా చేయలేదు?” వెక్కిళ్ళు వచ్చాయి శాంతకి.
ఇంకా దగ్గరగా జరిగి ఆమె నడుము చుట్టూ చేతులేసి కూర్చున్నాడు.
“నువు చేయొచ్చు కద అని అడగను నేను. కాని నువు చేయని కారణమే నాదీను.ఈ రోజు కోసం చూస్తున్న ఎదురుచూపుల్లో నువు నా తలపుల్లో నిండిపోయి దూరంగా వున్నావన్న స్పృహే లేదు నాకు. తెలుసా నీతో డ్యూయెట్లు కూడా పాడుకున్నాను”తల ఎత్తి శాంత కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అల్లరిగా నవ్వాడు.”మై హార్ట్ ఈజ్ బీటింగ్. మై హార్ట్ ఈజ్ బీటింగ్” హం చేసాడు.
తనూ నవ్వింది. వర్షం లో సూర్యబింబం లా వుంది శాంత వదనం..
ఒక అరగంట సేపు ఇద్దరూ కూడా మౌనంగా ఒకరి సన్నిధిని ఒకరు ఆస్వాదిస్తూ వుండిపోయారు.
“నేనొచ్చేస్తాను స్టీఫెన్” సడన్ గా అంది శాంత..
“యేమన్నావ్? మళ్ళీ అను?” తలెత్తి శాంతని చూస్తూ అపనమ్మకంగా అడిగాడు స్టీఫెన్
“నేనొచ్చేస్తాను స్టీఫెన్” మళ్ళీ చెప్పింది. “బాగా అలసిపోయాను .”
శాంతకి కొద్దిగా దూరంగా జరిగి శాంతనే చూస్తూ వుండిపోయాడు. క్షణాలు గడుస్తున్న కొద్దీ తాను విన్నది నిజమే అన్నట్లుగా స్టిఫెన్ పెదాల మీదికి చిరునవ్వు వఛింది.సన్నగా వీస్తున్న గాలి సుడిగాలి అయినట్లుగా పెదాల మీది చిరునవ్వు మొహమంతా పాకింది.స్టీఫెన్ మొహం లో కలుగుతున్న మార్పులను చిరునవ్వుతో గమనిస్తున్న శాంతని లేపి అమాంతం ఎత్తుకుని గిర గిరా తిప్పసాగాడు.
“ఏయ్! ఆగు స్టీఫెన్ కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి” అతన్ని గట్టిగా పట్టుకుని పెద్దగా అరుస్తూనే సంతోషంగా నవ్వసాగింది శాంత. ఇద్దరి నవ్వులతో ఆ గది సంతోషానికి నిలయమయింది.
“ఐయాం సో లక్కీ సాంతా..థాంక్యూ డియర్..” కొద్దిసేపయ్యాక తన చేతిలో వున్న శాంత చేతినిసున్నితంగా ముద్దు పెట్టుకుంటూ చెప్పాడు.
.. ఒప్పుకున్న ఆపరేషన్ లు పూర్తి చేసి ఒక పక్క ఆనందం ఒకపక్క భారమైన మనస్సుతో స్టీఫెన్ తో జీవితాన్ని పంచుకోవడానికి పదిహేను రోజుల తర్వాత లండన్ విమానం ఎక్కింది శాంత.
యాభైకి దగ్గర పడుతున్న శాంత జీవితం లో ఈ సంవత్సరం మాత్రమే సంతోషంగా గడిపిందేమో..
“సాంతా!” అంటూ లోపలికి వచ్చి లైట్ వేసాడు స్టీఫెన్ ..
ఆ వెలుగుని భరించలేనట్లుగా కళ్ళు మూసుకుని చేతులడ్డం పెట్టుకుంది శాంత.. లండన్ వచ్చాక మొదటిసారి శాంతని అలా చూడడం. అసలా టైం లో ఇంట్లో వుండదు. అలాంటిది ఇంటికి రా అన్న శాంత మెసేజ్ ని చూస్కుని కంగారుగా ఇంటికి వచ్చిన స్టీఫెన్ కళ్ళకింద నీళ్ళ చారికలతో ఉన్న శాంతని చూసి నిర్ఘాంతపోయాడు.
“శాంతా!!” ఒక్క ఉదుటున వచ్చి శాంత ని పట్టుకున్నాడు.”వాట్ హాప్పెండ్ సాంతా?” కంగారుగా అడిగాడు. చిన్నగా ఉత్తరం లో వున్న విషయాలన్నీ చెప్పింది.
అంతా విని కొద్దిగా రిలీఫ్ గా నిట్టుర్చాడు.కొండంత అనుకుంది దూదిలా తేలిపోయినట్లుగా ఉంది స్టీఫెన్ కి..”ఇందుకే అయితే నువు యేడవాల్సిన పని లేదు. నీకేమన్నా అయిందేమోనని యెంత కంగారుగా వచ్చానో తెలుసా. నువు బాగున్నావు చాలు .మిగతావన్నీ చిన్న విషయాలే..వాళ్ళకు నీ డబ్బు మీద తప్ప నీ మీద లేదు. అందుకె నువు వాళ్ళనొదిలి ఇక్కడ సంతోషంగా వుండడాన్ని తట్టుకోలేక పోతున్నారు.యెవరి ద్వారానో మన అడ్రెస్ కనుక్కోవటానికి వన్ ఇయర్ పట్టింది . ఆ కోపం కసి తట్టుకోలేక నీ తండ్రి పోవటానికి నువే కారణం అంటున్నారు. విలువైన కాలమంతా వాళ్ళకోసం సాక్రిఫై చేసావు.. అఫ్కోర్స్ అందువల్లే నువు నాకు దక్కావు.థాంక్స్ టు దెం..ఇక ఇప్పటినుండి ఇది నీ జీవితం. కాదు కాదు మన జీవితం.. యెక్కువగా ఆలోచించి మనసు పాడు చేసుకోకు. నీ ఇష్టం ..వాళ్ళకు హెల్ప్ చేస్తానంటే అది నీకు తృప్తిగా వుంటుందంటే చేసుకో నువు సంతోషంగా వుండడమే నాకు కావాలి..కాని వాళ్ళకు బ్రతకడం నేర్చుకునే చాన్స్ ఇవ్వు.. “ ఆప్యాయంగా దగ్గరికి తీసుకుని నెమ్మదిగా విస్పరింగ్ గా చెప్తున్న స్టీఫెన్ మాటలు శాంతకు మనసుకు తగిలిన గాయానికి వెన్న రాస్తున్నట్లుగా వుంది.. నిజమే కదా అనిపిస్తున్నట్లుగా వుంది. అప్పటికి తన ఆలోచనలను వాయిదా వేసి సంతోషంగా స్టిఫెన్ ని చూసి నవ్వింది పున్నమి వెన్నెల మొహమంతా ఆక్రమించుకోగా…

***************************************శుభం************************************************************

3 thoughts on “చీకటిలో చిరుదివ్వె

  1. Alaanti svaarthaparula kosamjeevitham paadu chesukokunda Santha theesukunna nirnayam harshaneeyam…..katha chaala chaala bagundi

  2. స్వార్థం .. స్వార్థం.. ఇటువంటి కుటుంబాలు ఎన్నో… గుండె బరువెక్కింది…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *