మాలిక పత్రిక

రచన:  జి.భానువర్ధన్

 

అన్నార్తుల కేకలే నీకు సంకీర్తనలు..

దాహార్తుల కన్నీటి బొట్లే నీకు అభిషేకాలు..

అనాధల ఆక్రందలనే నీకు నైవేద్యాలు..

మసకబారిన బడుగు బతుకులే నీకు సంతర్పణలు..

అయినా నీవు  ప్రసన్నుడవు కావేల?

నీ ప్రచండ కోపాగ్నిన దహించుట ఏల?

ఉన్నోడికి వరాల ఝల్లులు ..

లేనోడికి శాపాల కొరడా దెబ్బలు..

 

ఓ దేవా..!

ఈ వివక్షత నీకు మేలా?

ఇది నీ సృష్టి లోపమా ..?

మా దృష్టి లోపమా ..?

తేల్చుకోలేక ఆత్మార్పణ చేస్తుంది పేద ప్రజానీకం.!!

వేడుక చూడక వినతిని విని

బ్రతుకును  దరి చేర్చవయ్యా..!

కోరములే మేము రాజ భోగాలు..

కోరములే మేము అధికార పీఠాలు.

 

 

జీవన్మరణ స్థితిలో కొట్టుమిట్టాడుతున్న పేదలకు

గుప్పెడు మెతుకులు,

గుక్కెడు నీటితో  జీవము పోసిన చాలు.

అదే పేద బ్రతుకులకు నీవిచ్చే కోటివరాలు..

అంతం చేయాల్సింది పేదరికాన్నే కానీ పేదలను కాదు.

“నేరం నీదే.. భారం నీదే..”