మాలిక పత్రిక

రచన: విజయలక్ష్మి పండిట్

పచ్చని చెట్లను కౌగిలించుకుని
పరవశంతో గలగల నవ్వుతూంది గాలి
ఆ పచ్చని చిక్కని గాలి నవ్వులు
అడవి గుండెలో ప్రతిధ్వనిస్తున్నాయి,

నదిలో నీరు ఏరై పారుతూ
పలవరించి పరితపిస్తూంది..,
నలుగురి దాహం తీర్చకనే
సముద్రుని పాలవుతున్నాని,

ఆకాశంలో ఆ పక్షులు
మాట్లాడుకుంటున్నాయి.,
మనిషి భాషకున్నట్టు మాటలకు
చందస్సు వ్యాకరణము లేవు,
మనసును తాకే శక్తియుక్తి వాటి సొంతం,

ఆ సెలఏటి చల్లని తటంపై
పిల్లనగ్రోవిని ఊదుతున్నాడెవడో..,
వెన్నెలను తాగితాగి పిల్లనగ్రోవి
మత్తుగా రాగాలు పాడుతుంటే..,
కునుకు తీస్తూంది ఆ వెన్నెలరాత్రి..,

చంద్రుడు మైమరచి ఆగిపోయాడు
వెన్నల వానై కురుస్తూంది ..,
మత్తెక్కిన పిల్లనగ్రోవి రాగాలు
అలలుఅలలుగా పయనిస్తున్నాయి
అలసిన మనసుల సేదతీర్చుతూ…