March 29, 2024

కళ్యాణ వైభోగమే

రచన: రాము కోల

“పెళ్ళి కుదిరింది అనుకోగానే సరిపోయిందా..
రూపాయి ఎంత త్వరగా ఖర్చు అవుతుందో కూడా లెక్కేసుకోవాలి.”
“ఎమంటావు మావా!” అంటూ నోట్లో ఉన్న పుగాకు కాడ నవులుతు.. పక్కనే ఉన్న గొపయ్య. వైపు చూశాడు చిదానందం.
“ఓసోసి! ఊరుకోవోయ్..
పెళ్లి కుదరటమే మా గొప్ప సంగతి. ఇక రూపాయంటావా? మనందరం లేమా ఏటి,
తలా ఓ చెయ్య వేస్తే పిల్లకూడా ఓ ఇంటిది అయిపోద్ది. ”
” నువ్వు ఏటి దిగులు పడమాక”
అంటూ దైర్యం చెపుతున్న మార్కోస్ ను చూసి..
పెళ్లి జరిగిపోయినంత సంభరపడిపోయాడు గోపయ్య.
“ఇదిగో గోపయ్య! నువ్వు దిగిలు పడమాక, రేపు ఉదయం ఆ లగ్నపత్రిక మా నడిపోడికిచ్చేయ్. పట్నం పోతాడు. తిరిగి వస్తా వస్తా కార్డులు ప్రింటేంచుకు వచ్చేస్తాడు…
“ఇక కార్డు పంపకమంటావా! మా చిన్నోడు చూసుకుంటాడు. ఆడికి మన బంధుత్వాలు చుట్టపక్కాలు బాగా తెలుసు.. వాడైతే చుట్టేసుకొస్తాడు.. ఏమంటావ్..
అంటున్న మల్లన్న వైపు చూస్తూ..
” నువ్వు చెప్పితే కాదంటానా బాబాయి.. మా కున్న పెద్ద తలకాయ, అన్నీ చూసుకునేది నువ్వే కదా.. అలాగే కానీ”
అంటూ సగం పనులు పూర్తి అయిపోయేగా అనుకున్నాడు గోపయ్య.
“ఇదిగో గొపయ్య! ఉదయమే మన ట్రాక్టర్ పొలంగట్టుదాక పోద్ది. మనోల్లని ఓ ఇద్దరిని పంపించా వంటే.. కంది కట్టే.. తాటాకులు ఏసుకొస్తారు..
“ఇంటి ముందు పందిరేస్తేనే కదా పెళ్లి కళ వచ్చేది,” అంటుంటే, అలాగే బావగారు. ఉదయమే మన పిల్లలు సిద్దంగా ఉంటారు..
” నీకు శ్రమ కలిగిస్తున్నానేమో..”
అంటున్న గోపయ్య భుజం తట్టి.
“ఏటిరా నీ కూతురు నాకుతురు తోటిది.
ఇక పక్కపక్కన వాళ్ళం ఇది కూడా చేయకపోతే ఇంకేందుకు.. ఇరుగుపొరుగు అని.”
” ఇది మన పల్లెరా అబ్బాయ్.. పట్నం కాదు, అందరం కలిసే చేసేద్దాం నీ కూతురు పెళ్ళి.. నువ్వు ఏమీ ఆలోచించక..”
” సరే నేనలా ఎటిగట్టు దాకా ఎళ్ళివస్తా! సరేనా అంటు ముందుకు సాగుతున్న భూషణం వైపు ప్రేమగా చూశాడు గోపయ్య.
“మావయ్య!
పెళ్ళికి లైటింగ్.. టెంట్లు.. అన్నీ నే చూసుకుంటా.. మనోడొకడున్నాడు.. ఎంతో కొంత సర్ది చూసి ఇచ్చేద్దాం.. ఏమంటావ్… ”
అంటున్న నాగరాజును.. సరే నీ ఇష్టం అనలేక పోయాడు గోపయ్య.
“ఏంటి ఎవరికి వారు మీకుగా మీరు చేసుకుంటే ఎలా!
నాకూ కాస్త బాగం కల్పించండి. ఆ వంటల కార్యక్రమంలో నన్ను చేర్చేస్తే నలుగురికి నాలుగు రకాల వంటలు వండి వడ్డించే ఏర్పాటు చేసుకుంటా… కాదనకండి.. ”
అంటున్న భీమన్నహవైపు తిరిగిన గోపయ్య.
“ఎంతమాట భీమన్నా! నీకు కాక మరోకరికి ఎలా అప్పగిస్తాం వంట పని.. అసలే నీ మేనకోడలి పెళ్ళి. కదా.. ఇవ్వకుంటే తను ఊరుకుంటుందా చెప్పూ.”. అంటూ ముసిముసి గా నవ్వాడు గోపయ్య.
దూరంగా ఉన్న రత్తాలును చూస్తూ, ఏటి రత్తాలు..
ఉలుకూ పలుకూ లేకుండా అలా చూస్తున్నావ్.. ఏంటి సంగతి, అంటూ ముందుకొస్తున్న బాస్కరా చారీగారిని చూస్తూ.
“అందరూ అన్నీ పంచేసుకుంటే.. నాకు ఇక పనేటి ఉంది. నేనేటి చేయను” అంటుంటే…
“అలా చిన్న బుచ్చుకోకే రత్తాలు.. అమ్మాయి అలంకరణ మొత్తం నీదేకదా… మండపంకు కావలసిన పూలుకూడా నువ్వే చూసుకో.. సంతోషమే కదా”అంటున్న బాస్కరా చారీగారిని మెచ్చుకోలుగా చూసింది రత్తాలు..
“నా మట్టి బుర్రు ఇది తట్టలేదేటండి.. ”
అంటుంటే.. మట్టి బుర్రకాదు గటకటి బుర్ర.. నీది అంటూ ఆటపట్టించడం బాస్కరా చారిగారి వంతు అయింది.
“ఏమయ్యా.. గ్రామ పెద్దలు ఇదేమన్నా బాగుందా.. ఇక్కడ.. ముకుందనాధం అని ఒక వ్యక్తి ఉన్నాడని.. వాడిని కూడా కలుపుకుందామనే ఆలోచన ఏమైనా ఉందా మీకు..
పెళ్లికి కావలసిన ప్రతి సరుకూ నా దుకాణం నుండే వెళ్ళాలి.. నన్ను కాస్త కలుపుకొండయ్యా…”అంటున్న ముకుందనాధం కౌగిలించుకున్నాడు గోపయ్య…
“అడకుండానే సాయం చేయగల హృదయం నీది. నీ వంతు లేకుండా ఎలా నా కూతురు పెళ్లి జరుగుతుంది..అది తెలియనిదా నీకు” అంటూ ఒకరికి ఒకరు ఆత్మీయంగా కౌగిలించుకున్నారు.
“పెద్దనాన్నా! నన్ను మరచిపోయారు.. చెల్లాయికి ఉరేగించేది నా జీపులోనే అది మరచిపోకండి “అంటున్న మురళి వైపు మురిపంగా చూశాడు గోపయ్య….
ఇదేనేమో..
పల్లేలో ఉండే ఆత్మీయత.. ప్రతిదీ మనందరిది అనుకునే మంచి మనసు వీరిసొంతం.
ఇందరి మధ్యన రంగరంగ వైభవంగా జరిగింది వైష్ణవి పెళ్ళి…..
దివిలో దేవతల దీవెనలు.. భువిపై మంచి మనసున్న ఆత్మీయులకు మధ్యన…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *