రచన: కన్నెగంటి అనసూయ
“ ఏటి.. సట్టిలో కందిపప్పు కడిగట్తే పెట్టేవు? నానిపోతల్లేదా?ఉప్పుటికే ఉబ్బింతింతైంది పప్పు బద్ద. పప్పునీ మట్ని వదిలేసి దేని కోసం సూత్తన్నా ఈధరుగు మీద కూకుని…”
అప్పుడే ఊళ్ళో ఏలిడిసిన మేనమామ పెళ్లాం మంచం మీంచి పడిపోయిందని తెల్సి పలకరిత్తాకి ఎల్లొచ్చిందేవో..లోనకెల్లి కోక మార్సుకుని పాచ్చీర సుట్టబెట్టి పొయ్యికాడికొచ్చిందేవో.. ఎదురుగ్గా పప్పుగిన్ని.
“ గిలకమ్మ టమాటలట్టుకొత్తాకెల్లింది ఈరెంకడి సేలోకి. వత్తాదేవోనని సూత్తన్నా.. కూకున్నాను. ఏ జావయ్యిందో దాన్నంపి. ఎక్కడ పెత్తనాలు సేత్తందో ఏటో..” ఈధరుగు మీద కూకునే తల తిప్పి దోరబందం మీదగా లోనకి సూత్తా ఆల్లామ్మకి ఇనపడేతట్టు అరిసింది సరోజ్ని.
“ అయినా..దాన్నెంతుకంపా? ఈడొచ్చిన పిల్ల. రేపో ,మాపో సవత్తాడి సాపెక్కుతాకి సిద్దవవుతుంటే.. అత్తప్ప ఇంకొకళ్ళు దొరకలేదా ఏటి నీకు? మీయాయనకి తెలిత్తే ఊరుకుంటాడా?”
“ అదెల్లొత్తం ఏవో గానీ నీ గోల మాత్తరం ఆ మడిసి సేలో ఏ మూలున్నా ఇనిపిచ్చేతట్టే ఉంది గానీ ఊరుకో..! నాలుగడుగులేత్తే..ఎంకడి టవాటా సేనొత్తది. అదేవన్నా..మైళ్ల కొద్దీ దూరవా ఏటి?”
“ అయినా నోర్మూసుకునుండక నాకెంతుకంట? నీ కూతురు..నీ ఇట్టం. నీ ఇట్టం వచ్చినట్టు సేస్కో! రెండ్రోజులుండి పోయీదాన్నినోరూరుకోక..దూలెక్కి…”
గొణుక్కుంది సుబ్బయ్యమ్మ.
“ అసలే పిల్లొత్తాలేదని నేనుడుకుమోతంటే..దీని గోలొకటి..” అంటా కూకున్నదల్లా లేసి సందు సివరకంటా ఎల్లి ..గిలక్కోసవని..సందులోకి వంగుని సూసిందేవో..
గిలకొత్తాలేదుగాని.. పది,పదేనుమడి పోగై ఏటో సూత్తుంటే ..ఇద్దరు ముగ్గురు పిల్లలు పరిగెత్తుకుంటా వచ్చి..”మరే..మరే మీ గిలకమ్మ..శీనుగాణ్ణి కొట్తేత్తంది..” అన్జెప్పేరేమో..రొప్పుతా రొప్పుతా..సరోజ్నికి పై పేనాలు పైనే పోయినియ్యి..
“ ఈ మడిసి పొలాన్నించొచ్చే ఏలయ్యింది. మాయమ్మన్నట్టు తిడతాడో ఏటో..తెలిత్తేని..” అని మనసులో అనుకుంటా “ కాతంత ఆల్లిద్దర్నీ నేన్రమ్మానని సెప్పండమ్మా.మీకు పున్నెవుంటాది. ఆనక ఇయ్యేపు ఒచ్చినప్పుడు ఏ ఏయించిన సెనగపప్పో, బెల్లమ్ముక్కో ఏడోటి పెడతాన్లే గానీ దాన్నిలా రమ్మని సెప్పండమ్మా..! ఈధిలో ఈరంగం ఎట్టింది..నామర్దా గూడాను..” అందాళ్లని బతిమాలుతున్నట్టు…
అప్పుడుదాకాను ..ఆ..ఊ..అంటా కాలి బొటనేలు నేల మీద మట్టిలో రాత్తా నీలుగుతున్నోళ్ళు కాత్తా… ఏదన్నా పెడతాననే తలికి రేసుగుర్రాల్లాగ పరిగెత్తేసేరేవో..దానికసలు ఊపిరాడనిచ్చేరో లేదోగానీ గిలకమ్మనెంటబెట్టుకుని గాని రాలేదాళ్ళిద్దరూను.
జుట్టు సెదిరిపోయి, లంగా సిరిగిపోయి గిలకమ్మా..ఒల్లంతా మట్టిగొట్టుకుపోయి శీనుగాడు..
“అయ్యి ..నియ్యమ్మాకడుపు మాడా..! ఏటల్లా ఆ వాలకాలు..పిచ్చెక్కిన కుక్కలు మట్టిలో పడి పొర్లాడినట్టు..ఏటే దయిద్రగొట్టు ముండా..ఆ లంగా ఇంకెంతుకన్నా పనికొత్తదా? “ అంటా గబుక్కున జుట్టట్టుకుని వంగదీసి పెడీ పెడీ మని నాలుగు సరిసింది. దాంతో మరింత రాగం అందుకున్నాడు శీను.
అలా ముందే ఏడిసేత్తే ఇంక కొట్టదని ఆడేత్తులు.
“ మతోయిందా ఏటి..ఈడొచ్చిన పిల్లనలా కొట్టుకుంట్నా? అయ్యన్నీ తర్వాతడుగుదూగానీ పాలట్టుకుని అబ్బాయొచ్చే ఏలయ్యింది..కాసిన్ని నీళ్లోసుకుని రమ్మను. ఎల్లే గిలకా ..నీళ్లోసుకో ఎల్లి.ఎప్పుడో పొద్దున్ననగా బళ్ళొకెల్లేతప్పుడు పోసుకున్న నీళ్ళు..”
“నేన్జెయ్యను.నాన్నని రానీ సెప్తేన్నీ సంగతి? ఆడేం జేసేడని అడగవు. ఎప్పుడూ నన్నే తిడతావ్. “ తంబానికి జారబడి కింద కూకుని ఏడుపు లంకిచ్చుకుంది గిలక..
“ ఏరా..ఏంజేసా అక్కని…ఇలారా” అరిసింది సరోజ్ని..
“ ఆడు సెప్తాడా? ఆడేంజేసేడో..అయినా ఆడు సెప్తేనే నమ్ముతావు..” అంటా మళ్ళీ ఏడుత్తుం మొదలెట్టింది..గిలక.
‘’ సరేలే..నేనడుగుతానుగానీ..లెగమ్మా..! నా బంగారానివి గదా..నీళ్ళోసుకురాతూవులోకెల్లి.మీ నానొత్తే మియ్యమ్మని తిడతాడు మల్లీని. నాయమ్మగదా..లెగు. దా…ఎనక్కి తిరుగు ఉక్సులు తీత్తాను..”
“నేన్తీసుకుంటాన్లే..! నువ్వేం యియ్యక్కల్లెద్దు..” అంది కళ్ళు నులువుకుంటా..
“ అంటే అన్నానంటావ్ గానీ..డబ్బులట్టికెల్లిందా? టమాటా పళ్ళు పట్టుకొచ్చిందేవో సూసేవా..? ఎయ్యే టమాటా పళ్ళూ..?” తేలేదా..?”
“తెచ్చేను…”
“మరెయ్యి..? ఎక్కడ గోతిలో పోసా?” గుడ్డురువి గిలక్కేసే సూత్తా అంది సరోజ్ని..
“కిందడి నలిగి పొయ్యినియ్యి…” నదురూబెదురూ లేకుండా అంటన్న కూతుర్ని సూసి కోపం నసాలానికంటింది సరోజ్నికి..
“నలిగిపొయ్యినియ్యా? కిందెంతుకు పడ్డయ్యే..నీ పొగరు పొయ్యిలో బెట్టా..సెప్పి సావ్వేమే..ఊరికే నస.పెడతావు….” అరుత్తా దగ్గరకంటా ఎల్లి నెత్తి మీద ఒక్కటివ్వబోతంటే..
సెయ్యట్టుకుని ఆపి..
“ నలగవా మరి..టమాటాల సంచితో ఆణ్ని కొడితేని..”
“ ఆసి నీ జిమ్మడ..టమాటాల సంచితో కొట్తేవా? నీ పొగరు పొడిసెయ్య..”
“మరి కొట్టరా?”
“అదే..ఎంతుక్కొట్తేవని అడుగుతుంది మియ్యమ్మ. అదేదో సెప్పేత్తే గొడవొదిలిపోద్ది కదా..తానానికెల్లొచ్చు. “ సుబ్బయ్యమ్మనేతలికి..
“ సెప్పనిత్తే గదా? ఎప్పుడూ నన్నే తిడద్ది..ఆడేం జేసేడో మీకెవ్వళ్లకీ తెలవదు..”
అసలే పరువు పొయ్యిందనోపక్క బాధ. దానికి తోడు..ఆల్లమ్మ తిట్టిందేవో..గిలకమ్మకి ఉడుకుమోత్తనం వచ్చేసి బిక్క మొకం ఏసింది.
“సెప్పమ్మా..! నా బంగారం కదా..సెప్పు. “ అంటా పప్పునొదిలేసి…గిలకమ్మని దగ్గరైకి తీసుకుని నాయమారతా అడిగిందేవో..
“ అమ్మేవో అరీసుడు కాయలట్రమ్మందా.. ఎంకడేవో..పాపగారా.. మీరొచ్చేరేటండా.. నాన్నగారి క్కోపమొత్తాది బేగినెల్లిపోండా…అంటా అక్కడెంతమంది బుట్టలట్టుకునున్నా నాకే తూసిచ్చేసేడనుకో…
ఈడికి తినాలనుంటే ఆటిల్లోయి తీసుకుని తినొచ్చు కదా? నేనిత్తానంటే తీస్కోకుండా..ఎంకడి బుట్టలో పండు తీసుకున్నాడు..
నా దగ్గరేవో ఇత్తాకి ఇంక డబ్బుల్లేవు. అమ్మేవో అరీసుడుకే సరిపోయినన్ని ఇచ్చింది. ఆడలా తీత్తం అందరూ సూసేరు. నాకెంత సిగ్గేసిందో..! అదందులో ఏసెయ్..నేనిత్తాను ..న దగ్గిరున్నయ్ గందా అంటానే ఉన్నాను..గబుక్కున కొరికేసేడు..
“ఈరెంకడు ఏవన్నా అన్నాడా..?” సరోజ్నంది..
అయ్యన్నీ ఇని సరోజ్ని ఎక్కడ కొట్టుద్దోనని ఏడుపాపి సొక్కా నోట్లో కూరుకుని బెదిరిపోతా తల్లెనక్కే సూత్తం మొదలెట్తేడు..శీను..
“ఎంతుకండు? అనే ఉంటాడు..అన్నాడేటే,,?” రెట్టిచ్చింది సుబ్బయ్యమ్మ..
“అనాపోతే ..తప్పుగాదా?
అరిసింది గిలక ఇంత గొంతేసుకుని..
నోళ్లడిపోయినట్టున్నాయ్.
అక్కడంతా నిశ్శభ్దమే..
సేతులెనక్కెట్టి ఉక్సులు తీత్తా తూవుకేసి నడిసింది గిలక.
——
Extrodinary Slang of Godavari Dt. & very very tuffest to write like that.. Really Great writer…wishing Her Good Luck..