రచన: చందలూరి నారాయణరావు
చెప్పడానికి ఏమి లేదన్నప్పుడే
చెప్పుకొనేది ఏదో ఉన్నట్లే…
రెండు కళ్ళల్లో అలలను కట్టేసి
సాగరాన్ని మోస్తున్నట్లే…
కోత పెడుతున్న జ్ఞాపకం
గుండెల్లో ఘోషిస్తున్నట్లే..
మౌనం ముసుగులో
కలలను పోగుచేస్తున్నట్లే…
విరిగిన ఆలోచనకు వ్రేలాడే నిరాశకు
ఒంటరిగా వేదనకు గురివుతున్నట్లే…
రాత్రిని చిట్లగొట్టి
చీకటిని వెళ్ళగొట్టిన్నట్లే.
పగటిని తవ్వుతో
వెలుగును వెతుకుతున్నట్లే
ఎక్కడో దూరంగా చుక్కలతో
నిరంతరం సంభాషిస్తూన్నట్లే…
ఎక్కడో ఉదయించాలని ఆశతో
బతుకుతున్నట్లే…
1 thought on “ఉదయించాలనే….”