రచన: మణికంట ఉరిటి
దివి నుంచి భువికి
దిగివస్తున్న దేవకన్యలా ఉండే నీవు
క్రింద పడిన కూడా
ఎంత వేగంగా పరిగెత్త వచ్చు అని
నిన్ను చూస్తే తెలుస్తుంది
నీ తుంపర్ల తాకిడితో
మనసు తామర పువ్వల్లే
ఆనందంతో వికసిస్తుంది
నీచెంత తడిచిన మరుక్షణంలో
దేహం స్వర్గపు అంచులలో విహరిస్తుంది
నీ ఝారీప్రవాహా వేగంతో
మా మనసులో ఉన్న ఆలోచనలన్ని కొట్టుకుపోతాయ్
అదేమీ చిత్రమో ఆకలిని మైమరపించి,
ఆహ్లాదాన్ని పంచే నీవు,
ఈప్రకృతి అందాలలో
అతి సుందర వయ్యారాల వన్నెలాడివి !!
మంచి భావమున్న కవిత
నిండైన మనసున్న మంచి
మనిషి లాగా ఉంది .మీ
కవిత.