March 29, 2024

జీవితం విలువ

రచన- కర్లపాలెం హనుమంతరావు

బైట బైక్ స్టార్టయిన చప్పుడు.
నానీ, బేబీ పోటీలు పడి మరీ వాళ్లమ్మకు టాటా బైబైలు చెప్పేసి తండ్రి బండి మీదెక్కి స్కూలుకు వెళ్లిపోయారు.
పిల్లల ఉత్సాహం చూసి మురిసిపోయింది రజని .
గంగరాజుది పోలీస్ డిపార్టమెంట్. ప్రస్తుతం బదిలీ మీద కరీంనగర్ జిల్లాలో పని. పిల్లలచదువులు మధ్యలో పాడవుతాయని రజని ఊరొదిలే ఆలోచన చేసింది కాదు. గంగరాజే వీలున్నప్పుడల్లా ఇటువైపు డ్యూటీలు వేయించుకొని వచ్చిపోవడం.
వంటగదిలో ఉన్నప్పుడు రజని సెల్ ఫోన్ ‘‘క్లిక్” మంది. ఏదో మెసేజ్ .. ‘‘ఇంకో గంటలో నేను ఈ లోకం నుంచి శాశ్వతంగా సెలవు తీసుకోబోతున్నాను. నా చావుకు అనితే బాధ్యురాలు- సురేష్” అంటూ!
రజని కళ్లు గిర్రున తిరగాయి. తూలిపడబోయి. తమాయించుకుంది.
బైట బైక్ వచ్చి ఆగిన చప్పుడు!
డోర్ తీసుకుని ఎప్పుడు వచ్చాడో! రజని ‘‘మూడీ” గా ఉండటం చూసి గంగరాజు అడగనే అడిగాడు ‘‘ఏమయిందిరా బేబీ? వెళ్లేటప్పుడు బాగానే ఉన్నావుగా? పదే పదే ఆ సెల్ ఫోన్ వంక ఏంటా పిచ్చిచూపులు? ఎనీ బ్యాడ్ న్యూస్?” అని సెల్ అందుకున్నాడు.
‘‘అబ్బే! అదేం లేదండీ!” అని మాత్రం అనగలిగింది రజని అతి కష్టం మీద.
అప్పటికే రజని ఆ మెసేజీని డిలీట్ చేసేసింది. .
గోడ మీది గడియారం పన్నెండు గంటలు బాదింది . గంగరాజు హుషారుకు ఓ వంక ఆనందంగా ఉన్నా.. మరో వంక గిల్టీగా కూడా ఉందామెకు.
గోడ మీది గడయారంలోని పెండ్యులంలా అమె మనసూ అటూ ఇటూ ఊగు తోంది అదే పనిగా..
**
రజని ఎరగని ఆ సురేష్.. వయసు ఇరవై రెండు. చదువు బి.కాం., సెకండ్ క్లాస్. ప్రస్తుతం వోడోఫోన్ సేల్స్ మార్కెటింగ్ లో పని. ఊరు కోదాడ. పుట్టి పెరిగిన ఊళ్లను వదిలి బతుకుతెరువు కోసం భాగ్యనగరం రోడ్లను పట్టుకు వేలాడే వేలాది మంది యువకుల్లో అతగాడూ ఒకానొకడు.
‘‘మంచి రోజులసలొస్తాయా?” అనుకుంటూ కృష్ణానగర్ సందుల్లో పందుల కొట్టాల్లాంటి టెన్ బై ట్వల్వ్ రూములు పదింటి మధ్య ఓ దానిలో పడి ఏడుస్తూ పాడు రోజుల్నీడ్చే రోజుల్లో..
సరిగ్గా ఓ ఏడాది కిందట..
కృష్ణకాంత్ పార్క్ బైట మెట్ల మీద … ఆ ఆదివారం సాయంకాలం తోచక చాయ్ తాగుతూ దారే పోయే అమ్మాయిల వంక అరాధనగా చూసుకుంటూ సౌందర్యో పాసన చేసుకునే వేళ..
దడ.. దడ.. దడ.. మేఘాలకు పిచ్చ మూడ్ వచ్చినట్లు ధారాపాతంగా ఒకటే కుండపోత!
జనాలు తలదాచుకునేందుకు తలో దిక్కుకూ పరుగులు పెడుతున్నా.. అతగాడు మాత్రం మొండిగా.. ఏ తెలీని గాడ్ మీదనో ఎందుకొచ్చిందో తెలీని కసి తీర్చు కుంటున్నట్లు.. అక్కడే తడుస్తూ.. అట్లాగే ఆ మెట్ల మీదనే రాతిబొమ్మలా కూర్చు నుండిపోయాడు.. సినిమా క్లయిమాక్సులో.. విషాద సన్నివేశంలో.. కథానాయకుడికి మల్లే తడిసి ముద్దయిపోతూ.
వాన వెలిసింది మరో పది నిముషాలల్లో!
పార్క్ గేటు ముందు వర్షానికి తడిసిన స్కూటీ ఎంతకీ స్టార్టవక తంటాలు పడుతున్నది కథానాయిక.
వయసు ఇరవై దాటనంటూ మొండికేసినట్లున్న ఆ నాయిక పేరూ అనితే. వెళ్ళి సాయం చేయాలా.. వద్దా అని హీరో సంశయించే తరుణంలో హీరోయినే కేకే సింది.. చేయెత్తి దగ్గరకు రమ్మంటూ!
నేల మీది నీటి పైని గాలిలో తేలుకుంటూ వెళ్లాడు కథానాయకుడు.. సురేష్!
‘‘సైలెన్సర్లో నీళ్ళు చేరడాన బండి ఒక పట్టాన స్టార్టవడం లేదం” టూ… చెక్ పోస్ట్ దాకా నెట్టుకుంటూ తీసుకువెళ్ళాడామె బండిని సురేష్ ఆమె ఎంత ‘‘వద్దు.. వద్ద”ని మొత్తుకుంటున్నా.
ఈ దారిలోనే మాటలు కలిశాయి హీరో హీరోయిన్లిద్దరికీ.
ప్రతీ సండే హీరోయిన్ అలాగే పార్కుల వెంటబడి తిరుగుతుందట! ప్లాస్టిక్ బ్యాగుల వల్ల ఎంత ప్రమాదమో జనాలకు వివరంగా చెప్పి, వాటికి బదులుగా వాడమని పేపర్ బ్యాగులు ఉచితంగా పంచిపెట్టే టైపు ప్రజాసేవ ఆమెకిష్టమట!
‘‘ఫలానా సేవా సంస్థ తరుఫున ఇలా ఖాళీ సమయంలో స్వచ్ఛందంగా పని చేస్తుంటా” అనింకా చాలా చెప్పుకొచ్చిందా హీరోయిన్ హీరో అడక్కుండానే!
‘‘ఎందుకిదంతా?” అయోమయంగా అడిగాడు హీరో సురేష్.
‘‘ప్లాస్టిక్ వస్తువులలో ఎన్నటికీ నశించిపోని ఒక రకమైన దుర్గుణం ఉంది. ఆ పదార్థాల తయారీని మనం అలాగే పెంచుకుంటూ పోతే భూమ్మీదొక నిర్జీవమైన పొర ఏర్పడి జీవులన్నీ క్రమంగా నశించిపోడం ఖాయం” అందామె.
‘‘ఎన్నాళ్లకూ?”
‘‘దాదాపు ఇంకో రెండు మూడు వందల ఏళ్లకు”
నవ్వొచ్చింది సురేష్ కు. ‘‘ఓహ్! అప్పటి దాకా మనం బతికుండం కదా? ఆ భయంతోనా మీరిప్పుడు ఇట్లా వానలో స్టార్ట్ కాని బండిని తిప్పుకుంటూ తిప్పలు పడుతున్నదీ?” అన్నాడు జాలిగా.
‘‘ఒన్ మినిట్ ప్లీజ్! యాక్చువల్ గా వానలో పూర్తిగా తడిసింది మీరు. బండిని నెట్టుకుంటూ తిప్పలు పడుతున్నది కూడా మీరే!” అని గలగలా తిరిగి నవ్విందా హీరోయిన్.

ఆ నవ్వు హీరోకు తెగ నచ్చేసింది. ఐనా హీరోయిన్ వెంటనే సీరియస్ అయిపోయి క్లాస్ పీకింది ‘‘మన మంచి కోసం మాత్రమే మనం చేసుకోవాలని రూలెక్కడైనా రాసుందా ఏమండీ?మీ లెక్కన .. ఇదిగో ఈ కొబ్బరి చెట్టు ఉంది కదా ఇక్కడ! దీని మట్టల్ని మాత్రమే మీరు బట్టల మాదిరి చుట్టుకుని తిరుగు తుండేవాళ్లు ఇప్పటి క్కూడా. టెర్లిన్సు, జీన్సు, గుడ్డూ గూసూ అంటూ కొత్త కొత్త గూడ్సు కనిపెట్టుకు ఎంజాయ్ చెయ్యడమెందుకు? మన జీవితం మరింత సౌకర్యవంతంగాఉండాలన్న యావతోనే కదా? ఎప్పటికప్పుడు ఏవేవో కొత్త వస్తువులు కనిపెట్టాలని కోరికే లేక పోతే కోతులకూ మనకూ తేడా ఏముంది?” అంది మళ్లీ గలగలా నవ్వుముత్యాలు నడిరోడ్డు మీదనే వెదజల్లేస్తూ!
అప్పుడే పరిచయం అయిన ఓ వయసులోని ఆడపిల్ల అంత చొరవగా మరో వయసు కుర్రాడితో అట్లా మాట్లాడడం ఆ కోదాడ కుర్రాడికి భలే ఆశ్చర్యం కలిగిం చింది. ఆమె మాటల్లోని అంతరార్థం కన్నా ఆమె తనతో అంత చొరవగా మాట్లాడడం సురేష్ కు మరీ నచ్చింది.
స్నేహితులు ఎంత మందయినా ఉండవచ్చు గాక, వయసులో ఉన్న ఓ అబ్బాయి, అమ్మాయిల మధ్య కుదిరే జోడీ బ్యూటీనే వేరు. ముఖ్యంగా ఏజ్ మరీ పచ్చిగా ఉన్నప్పుడు చిగురించే స్నేహంలోని మజాకు సాటి మరేదీ లేనే లేదు. ‘‘ఆ మజా చుట్టూతానే గదా ఇంత లోకం ఇన్ని యుగాలుగా సాహిత్యం, సంగీతం, నృత్యం, చిత్రలేఖనం అంటూ రకరకాల ఆర్టు ఫారాల పేరున ఏవేవో కుంటి సాకులు చెప్పేసుకుంటూ కులాసాగా కొంటె పనులు చేసేయడానికి తంటాలు పడ్డం!” అంది హీరోయిన్ అనిత హీరో సురేష్ తో.. ఇద్దరి మధ్య నున్న పరిచయం స్నేహంగా ముదిరి పాకాన పడి ఓ నెల రోజులు అయింతరువాత.
ఓ నడివేసంగి ఆదివారపు మిట్టమధ్యాహ్నప్పూట అమీర్ పేట్ సారథీ స్టూడియోస్ గేటు బైట ఎదురుగోడకు వారగా ఎవరో పెట్టించిన చలివేంద్రంలో నిలబడి దారిన పోయే దానయ్యల దాహార్తిని తీర్చేందుకు కొత్త కుండల్లోని మంచి నీటిని కాడ గరిటెల్లో నుంచి గ్లాసుల్లోకి వంపి పోస్తోన్న సురేష్ కు ఆ అమ్మాయి మాటలు వింటుంటే ఎండ ఎండంత వేడిగా అనిపించలేదు. రోడ్డు రోడ్డులా దుమ్మూ ధూళితో నిండున్నా చిర్రాకు పుట్టించలేదు. అనితకు సాయంచేసే నెపంతో ఉదయం బట్టీ అక్కడే తచ్చర్లాడుతున్నా వంటికి పట్టిన చెమట చెమట కంపుకు బదులు సుగంధమంత పరిమళభరితం అనిపించింది కూడా!
అతగాడిప్పుడు అనిత ఎక్కడుంటే అక్కడే! ఆమె తాను పనిచేసే స్టేట్ సెంట్రల్ లైబరీలో తరచూ ఆదివారాలు ఆఫ్ తీసుకుంటుంది.. జనాలతో ఎక్కువగా సెలవు రోజుల్లోనే రియాక్ట్ అయేందుకు వీలుంటుందని ఆశట.
లీజర్ గా ప్రజాసేవ చేసేందుకు అవకాశాలుండే ఏ వర్క్ నైనా ఆమె అంత ఈజీగా వృధా పోనివ్వకపోవడం గమనించే సురేష్ కూడా సండే వర్క్ చేస్తే వచ్చే డబుల్ బేటాను కూడా వద్దనుకుని అనితను ఇంప్రెస్ చేసే నిమిత్తం నానారకాలుగా తంటాలు పడుతున్నాడీ మధ్యన మరీ.
అనితకు నచ్చదని సిగిరెట్లు తాగడం మానేశాడు. సెకండ్ షోలకని, క్రికెట్ మ్యాచీల కని సమయాన్ని వృధా చెయ్యడం తగ్గించి, బ్యాంకు కాంపిటీటివ్ ఎగ్జామ్స్ కోసం శ్రద్ధగా ప్రిపేరవుతున్నాడు. కోదాడలో కామర్స్ టీచరుగారు కొట్టి కోసినా చెయ్యనిది, సెలవులకని ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు తల్లి తల బాదుకుంటూ మొత్తుకున్నా లొంగనిది, ఇప్పుడు అనిత నోటితో చెప్పకపోయినా చేసేస్తున్నాడు.
రెండు బ్యాంకు పరీక్షలు ఇప్పటికే ఇచ్చేశాడు. ఒకటి ఇంటర్వ్యూ దాకా వచ్చి పోయింది. ఇంకోటి ఇంటర్వ్యూ కూడా అయిపోయింది. రిజల్ట్స్ కోసం వెయిటింగ్!
మంచి జాబ్ చేతిలో ఉంటే ‘‘మనం పెళ్లి చేసుకుందాం” అని అనితను ధైర్యంగా అడగవచ్చన్నది సురేష్ ధీమా.
‘‘అంతకన్నా ముందు అసలు ఆమె నిన్ను ఇష్టపడుతుందో లేదో తెలుసుకోరా! అది కదా ముఖ్యం!” అని సలహా ఇచ్చాడు రమేష్.
రమేష్ సురేష్ కు అనిత జీవితంలోకి రాక మునుపు అనిత కన్నా ఎక్కువ క్లోజ్.
వరసకు మేనబావ.
రెండు రోజుల తంటాల తరువాత గాని తయారవని తన లవ్ లెటర్స్ రెండు మూడు అందుకున్న తరువాత అనిత నుంచి వచ్చిన రెస్పాన్స్ ఇప్పటికీ చచ్చే ఆశ్చర్యం కలిగిస్తుంది సురేష్ కి.
‘‘దిల్ వాలే దుల్హన్ లే జాయేంగే” సినిమా ఎన్ని సార్లు టి. విలో వచ్చినా గుడ్లప్ప గించి చూస్తూ కూర్చోవాల్సిన లేత వయసులో ఏ ఆడపిల్లయినా మరీ ఇంత పచ్చిగా మాట్లాడేస్తుందా! ‘‘ఈ లవ్ లెటర్లు.. రక్తాలతో రాయడాలు ఇవన్నీ.. ఐ డోంట్ లైక్ సురేష్! ఏదైనా మనసులో ఉంటే ఒకళ్లతో ఒకళ్లం పంచుకోడానికి సంకోచమెందుకు! ఇదేమైనా ఇంకా సెన్సారు కాని బ్లూ ఫిలిం తాలుకు రీలు ముక్కా? చాటుమాటుగా ఇట్లా పేపర్ల మీద రాసుకోడాలేంటీ? ఇవాళ మన ఈడు అబ్బాయిలు, అమ్మాయిలు ప్రేమ పేరుతో ఖరాబు చేసే కాగితాలను గాని సక్రమంగా వినియోగిస్తే, వనరులు లేక మధ్యలో చదువులు ఆపేసిన పల్లెటూర్ల కన్నా వెనకబడి ఉండే ప్రాంతాల్లోని పిల్లలు ఎంతో మందికి ఉచితంగా టెక్శ్ట్ బుక్కులు, నోట్ బుక్కులూ అమరుతాయి.. తెలుసా” అనేసిందా మహాతల్లి. అవాక్కయిపోవడం సురేష్ వంతయింది.
సామాజిక కోణంలో మనిషి అలోచించాలనేవరకు సమంజసమైన వాదనే. కానీ పీల్చే గాలి మోతాదు కూడా సామాజిక కోణం ఉండాలనుకోవడం మరీ వెర్రి తనంగా లేదూ!” అనిపించిన క్షణాలూ లేకపోలేదు.
‘‘ఆఁ! ఏదో ఓ ఏజ్ వేవ్ లో అలా ఆలోచిస్తారే తప్పించి, పెళ్లయి తమకంటూ ఓ సంసారం ఏర్పడంగానే మొగుడూ, పిల్లలే లోకం అయిపోతార్రా ఈ ఆడపిల్ల లంతా! ముందా బ్యాంక్ ఉద్యోగమేదో ఖాయం కానీ, నేరుగా మన పెద్దాళ్ల చేతనే వాళ్ల పెద్దాళ్లతో మాట్లాడిస్తా!” అని తనకు తానే సర్దిచెప్పుకున్న రోజులు బోలెడన్ని సురేష్ జీవితంలో.
ఉద్యోగం రావడమూ అయింది; సురేష్ తల్లి తరుఫు దూరపు చుట్టాన్నెవర్నో వెంటబెట్టుకొనెళ్లి అనిత వాళ్ల నాన్నగారితో మాట్లాడించడమూ అయింది.
‘‘కులం, ఆస్తి, అంతస్తుల్లాంటి పట్టింపులేవీ లేవు గానీ పిల్లదాని ఇష్టం మాత్రం నాకు చాలా ముఖ్యమబ్బాయ్. అమ్మాయిని అడిగి కానీ ఏ సంగతీ చెప్పలేను. ఓ రెండు మూడ్రోజులు ఓపిక పట్టండి” అని అడ్రస్ తీసుకున్నాడా పెద్దాయన.
ఆ మర్నాడే కథ క్లైమాక్సుకి వచ్చేసింది.
ఆ రోజు ఆదివారం కాకపోయినా సురేష్ ఉండే గదికి భద్రకాళిలా వచ్చిపడింది అనిత.
ఆ టైములో టీ.వీలో ట్వంటీ ట్వంటీ మ్యాచ్ నడుస్తోంది. రమేష్ బైటికి వెళ్లిపోయిం తరువాత వంటరిగా ఉన్న సురేష్ ను తగులుకుంది అనిత ‘‘నన్నే పెళ్లి చేసుకోవా లని ఎందుకురా అంత కుతి? నీతో క్లోజ్ గా మూవయ్యాననా? ఆ లెక్కన నాకు రోజుకో పెళ్లవాలిరా బేవకూఫ్! అసలు మన మధ్య మాటిమాటికీ ఈ పెళ్లి ప్రస్తావనలు ఎందుకొస్తున్నాయో.. ఐ కేంట్ జస్ట్ అండర్ స్టాండ్! మన ఫ్రెండ్షిప్పులోనే ఏదో మిస్టేకున్నట్లుంది. నిన్నెప్పుడైనా నేనా విధంగా రెచ్చగొట్టానా? నో .. నో ! నువ్వట్లా పిచ్చిగా ఊహించుకొనుంటే.. ఐ యామ్ హెల్ప్లెస్! సారీ! ఎక్స్ట్రీమ్లీ సారీ! నీతో మ్యారేజ్ పేరుతో నాకింత పెద్ద నరకం చూపించాలను కోవద్దు! ప్లీజ్!”
‘‘పెళ్లి.. నరకమా?!”
‘‘మల్లె తీగను ముళ్లడొంకలో పొర్లిస్తే బతుకుతుందనేనా! నీకూ నాకు మ్యారేజంటే అట్లాగే ఉంటుంది లైఫ్. సెట్టయ్యేది కాదురా ఎట్లాంటి కండిషన్లో కూడా! నీకెందు కర్థం కావడం లేదో నాకర్థం కావడంలేదు”
‘‘ఎందుకలా అనుకుంటున్నావు అనితా?”
‘‘అడిగావు కాబట్టి చెబుతాన్రా! ఒకే ఒక చిన్న ఇన్సిడెంట్! విని ఓపికుంటే అర్థం చేసుకో! లేకపోతే ఇహ నీ ఖర్మ! మన నారాయణగూడ చెరువు పక్కనున్న పదేళ్ల నాటి మామిడి చెట్టొకటుంది నీకు తెలుసో లేదో.. మీ వోడాఫోనాఫీసు పైనుంచి చూసినా క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది, కరెంటు డిపార్టుమెంటువాళ్లు కుదుళ్లతో సహా దాన్ని కొట్టేయ్యాలనుకున్నారా మధ్యన. మాటిమాటికి వాళ్ల పనులకు అడ్డమొస్తుందని.. ఒక్కసారే పీకవతల పారేస్తే వాళ్ల రికరింగ్ ఎక్స్పెండిచర్ బడ్జెట్ ఖర్చు తగ్గుతుందని ప్లాను. పచ్చని చెట్టు! ఏ జీవమైనా ఎట్లాంటి కండిషన్లోనూ నిస్సహాయంగా చావడానికి లేదనే కదా మొదట్నుంచి మా పోరాటం! కోర్టు కేసైంది. చెట్టే కదా అని ముందు పట్టించుకోని కోర్టు కూడా దాన్ని అక్కణ్ణుంచి తరలించే కండిషన్ మీద పక్షం రోజుల స్టే అవకాశంగా ఇచ్చింది మాకు.”
‘‘అంత పెద్ద చెట్టును అట్లా కూకటి వేళ్లతో పెకిలించెయ్యడం అసలు ఎంతవరకు సాధ్యం? కష్టపడి ఆ పని ఎట్లాగో చేసినా చెట్టు మళ్లా బతకాలిగా?” సురేష్ ఆ ఆలోచనలో ఉండగానే” ‘‘నువ్వే మాలోచిస్తున్నావో నాకు తెలుస్తోందిలే! నీలాంటి మనిషికి అంతకు మించి ఇంకేం గొప్ప ఆలోచనలొస్తాయిలే గాని, ముందు.. విను! చెట్టు కుదుళ్లకు భూమి నుంచి విడిపోయిన గంట లోపలే మళ్లా అనువైన నేల పొర దొరికితే బతికే అవకాశాలే ఎక్కువని సైంటిఫిక్ గా ఎప్పుడో ప్రూవైన సత్యం! కాకపోతే అంతెత్తున జరిగే భారీ కార్యక్రమానికి ముంబయ్ నుంచి ఎంత మంది మంచి ఎక్స్ పర్ట్స్ సహకారాలందించినా, లోకల్ వాలంటీర్ల టీం సహ కారం అంతకు మించి అవసరం. టైమాట్టే లేక.. వాలంటీర్లను అంతమందిని అర్జంటుగా ఎట్లా మొబిలైజ్ చేసుకోవడమా అని ఇవతల నేనూ నాలాంటి ఫ్రెండ్స్ మూ అన్నపానీయాలు మాని నిద్రా నిప్పుల్లేకుండా టెన్షన్తో పని చస్తుంటే.. తమరేం చేస్తున్నారండీ.. మై డియర్ ది బెస్ట్ ఫ్రెండ్ సురేష్ గారూ?”
సురేష్ షాక్! తేరుకొని”‘‘ ఇదంతా నాకు తెలీదు అనితా!” అంటూ ఏదో సంజాయిషీ ఇవ్వబోతే పడనిచ్చింది కాదామె”‘‘ కానీ నాకంతా తెలుసులే నీ గురించి.. నీ టోటల్ ఫ్యామిలీ బ్యాగ్రౌండు గురించీ! ఎగ్జాట్లీ అదే రోజు తమరిదే గదిలో తలుపులు లోపలకు బిడాయించుక్కూర్చుని నా కోసం రక్తంతో లవ్ లెటర్స్ ప్రాక్టీస్ చేస్తూ కుర్చున్నారు. నీ కోసం నేను పంపించిన మనుషులు ఇంకా చాలా చాలా చెప్పారు నీ వేషాల గురించి!” అంటూ గతంలో సురేష్ రాసి పడేసిన లవ్ లెటర్స్ బొత్తి పర్స్ నుంచి తీసి అతని మొహాన కొట్టింది అనిత.
సురేష్ మొహం ఎర్రబారింది.
‘‘నిన్ను ప్రేమించి నీ కోసం లవ్ లెటర్స్ రాయడం కూడా నేరమే? నాకు తెలిస్తే నేనూ నీ ఫ్రెండ్స్ లా వెంట రానా?”.
‘‘వస్తావని తెలుసులే. నన్ను ఇంప్రెస్ చెయ్యడానికి నువ్వేమైనా చేస్తావని కూడా తెల్సు! నాక్కావల్సింది అదా మిస్టర్? చీఁ! నీకు ప్రాణం విలువ తెలీదు. వేరే జీవి దాకా ఎందుకు..అసలు నీ జీవితం విలువ గురించే నీకు తెలీదు. ఆ బ్లడీ లెటర్స్ రాసిన రోజునే గట్టిగా చెప్పాలనుకున్నా ఆ మాట! మీ అమ్మ సంగతి తెలిసి.. నీ చెల్లెలి జబ్బు సంగతి తెలిసి.. సైలెంటయిపోయా! ఓ చెట్టునే ఎవరో కొట్టేసుకు పోతుంటే పట్టించుకోలేకుండా ఉండే మెంటాలిటీ నాది. సొంత చెల్లెలు చావు బతుకుల మధ్యుండే రోగంతో తీసుకుంటుంటే సంపాదించే స్తోమత కలిగుండీ తల్లి కన్నీళ్లను కూడా”‘‘ థూ.. నా కేంటి”‘‘ అనుకునే స్వార్థం నీది. నీ కథంతా ముందే తెలుసు కాబట్టి ఇంత కాలం నువ్వెన్ని వెకిలివేషాలు వేసినా పళ్లబిగువున భరించా! పోనీ.. నా మూలకంగా అయినా ఒక కుటుంబం నిలబడుతుందేమోనన్న ఆశతోనే నిన్నా బ్యాంక్ టెస్టులు రాయమని ఎంకరేజ్ చేసింది. ఇంత చేసినా నువ్విప్పుడు ఏం చేస్తున్నావ్? గట్టి సంపాదన వచ్చే సూచన కనపడగానే మీ పెద్దాళ్ల ద్వారా నన్ను మళ్లీ నీతో పెళ్లి ఊబిలోకి దింపాలని చూస్తున్నావ్! నువ్వు నాకు ఓ మామూలు ఫ్రెండువి మాత్రమే అనుకున్నానిప్పటి దాకా! ఆ గౌరవం కూడా పోగొట్టుకునేలా బిహేవ్ చేస్తున్నావ్!..”
‘‘నువ్వు లేకుండా నేను బతకలేను అనితా!” బావురుమన్నాడు సురేష్.
‘‘షటప్! ఈ బతకడాలు, చావడాలు, బెదిరించడాలు, ఎమోషనల్ గా బ్లాక్ మెయిల్ చేయడాలు.. జస్ట్ ఐ హేట్ దెమ్ టోటల్లీ! నేను లేకపోతే నువ్వు బతక లేవా? హౌ సిల్లీ ఇట్ సౌండ్స్?! ఇదిగో.. ఇప్పుడు నువ్వు చూస్తున్నావే ఈ డొక్కు మ్యాచ్.. ఇది కూడా ఇంకో రెండు గంటల్లో ఫినిషైపోతుంది మ్యాన్. ఇప్పుడు నువ్వు పడే టెన్షన్ .. ఐ మీన్.. మీ కుర్రాళ్ల భాషల్లో థ్రిల్లంటారు కాబోలు.. ఆ ఆటతో ఫేడవుటయిపోతుందిరా. నీ లవ్ కూడా.. నో.. నో .. అది లవ్ కాదు.. దాన్ని లవ్ అనకూడదు.. ఇన్ ఫాక్చ్యుయేషన్ కూడా అలాంటిదే! జస్ట్ డోంట్ వేస్ట్ యువర్ ప్రిషియస్ టైం ఇన్ దీజ్ సిల్లీ రబిష్ థింగ్స్!” అని విసురుగా లేచింది అనిత.
‘‘ఇదే నీ ఆఖరి మాటా?” తనూ రోషంగా లేచి నిలబడ్డాడు సురేష్. అతగాడి కళ్ల నిండా నీళ్లు.
షూస్ వేసుకుని బైటికి వెళ్లబోయే ఆమె దారికి అడ్డంగా నిలబడి బిగ్గరగా అరిచాడు పిచ్చెత్తినట్లు.”‘‘ ఈ మ్యాచ్ అయ్యేలోపు నువ్వు తిరిగొచ్చి నాకు సారీ చెప్పాలి.” ‘‘ఐ విల్ మేరీ యూ!” అని చెప్పాలి. అదర్ వైజ్.. అదర్వైజ్ నేను సూయిసైడ్ చేసు కోడం ఖాయం”
‘‘బెదిరింపా? అదీ చూద్దాం. రోజూ మీడియాలో ఎన్ని ఆత్మహత్యలు చూడ్డంలే! ఉద్యోగం ఊడిందనో, పరీక్ష పోయిందనో, మంచి ర్యాంక్ మిస్సయిందనో,మొగుడి మీద అలిగో, పెళ్లాం మీద డౌటుతోనో.. సిల్లీగా ఎంతెంతమంది గొంతులకు ఉరేసుకోడంలా! వంటి మీద గ్యాసు నూనె పోసుకుని అంటించేసుకుంటే ఏమవుతుందంట? మరో వార్త దొరికిందాకా సంచలనం కింద వాడుకోడానికి మీడియాకు పనికొస్తుంది.. దట్సాల్! డోంట్ థింక్ సచ్ రబ్బిష్ థింగ్స్ ! నీకు నేనిచ్చే లాస్ట్ అడ్వైజ్ ఇదొక్కటే యాజ్ ఏనోల్డ్ వెల్ విషర్ .. గుడ్ బై ఫరెవర్.. ఎవర్ అండ్ ఫర్ ఎవర్!” అంటూ విసురుగా వెళ్లిపోయింది అనిత.
ఎప్పుడొచ్చాడో రమేష్.. ఓ మూల రాతి బొమ్మలా నిలబడి ఉన్నాడు. మ్యాచ్ అయి పోయింది. యు. వీ డబుల్ సెంచరీ బాదినా అనుకున్న టీం గెలవలేకపోయింది.
అనిత మళ్ళీ రాలేదు.
సురేష్ సాయంత్రమనగా బైటికి వెళ్లినవాడు అర్థరాత్రి గానీ తిరిగి రూముకు రాలేదు. రెండు ఫుల్ బాటిల్స్, ఇంకేదో ప్యాకెట్ వెంట తెచ్చుకున్నాడు.
రమేశ్ రాత్రంతా ఎంత సముదాయించాలని చూసినా మనిషి వినే మూడ్ లో లేడు.
***
తెల్లారి ఎనిమిది దాటింది. అయినా సురేష్ పక్క మీద నుంచి లేవనేలేదు. రమేష్ సురేష్ సెల్ అందుకుని టకటకా మెసేజ్ టైప్ చేశాడు ‘‘ ఇంకో గంటలో నేను ఈ లోకం నుంచి శాశ్వతంగా సెలవు తీసుకోబోతున్నాను. నా చావుకు అనితే బాధ్యురాలు- సురేష్” అంటూ ఇంగ్లీషు లిపిలో! ఫోన్ బుక్ లోకి వెళ్లి రేండమ్ గా ఏవో కొన్ని నెంబర్లు టిక్ పెట్టి‘‘సెండ్” బటన్ నొక్కాడు.‘‘ మెసేజ్ సెంట్” అని వచ్చిందాకా వెయిట్ చేసి బైటి కొచ్చి బైక్ తీసి డ్యూటీకి వెళ్లిపోయాడు ఎప్పట్లానే.
టైమ్ అప్పటికి ఉదయం ఎనిమిది ముప్పావు!
***
సురేష్ నిస్పృహతో ప్రాణాలు తీసుకోబోయే సమాచారం పోలీసులకు అందించి ప్రస్తుతానికి వాడిని ప్రాణగండం నుంచి బైటపడేయవచ్చు. జీవితం విలువ అర్థం కాని ఎవరినైనా ఎన్నిసార్లని ఎవరు దగ్గరుండి రక్షించగలరు? పోలీసుల నిర్దాక్షిణ్య విచారణల్లోనో, మీడియా అత్యుత్సాహపు రేటింగుల పోటీల వల్లనో నిర్దోషి అనిత పేరు అల్లరి అవడం తనకు బొత్తిగా ఇష్టం లేదు. సమాజానికి సేవలు ఎప్పుడెప్పుడు అందిద్దామా అని అనుక్షణం అవకాశాలకై పరితపించే మంచి వ్యక్తులు క్రమేపీ తరిగిపోతోన్న ప్రస్తుత సంక్షోభ తరుణంలో అనిత వంటి అరుదైన వ్యక్తుల జీవితాల విలువ తనకు తెలుసు. సాటి వ్యక్తి ఏ నిష్కారణమైన నిస్పృహ వల్లనో నిజంగానే నిండు ప్రాణం తీసుకునే సమాచారం ముందుగా అందినా సమాజం లోని సాధారణ పౌరులు ఎంతమంది బాధ్యతగా స్పందిస్తారో ముందుగా సురేష్ వంటి యువతకే తెలియాలి. వాస్తవ జీవితం ఎలా ఉంటుందో తెలిసినప్పుడే వారి దృక్పథం జీవితం పట్ల సానుకూలంగా మారే అవకాశం. వాడి స్నేహితురాలు అనిత ఎంతో ప్రాక్టికల్ గా చెప్పింది. ఆమె మాటల్లోని రియాల్టీ ఈ సురేష్ గాడి తలకెక్కాలన్నదే తన అభిలాష కూడా. ఆ సదుద్దేశంతోనే చివరి అవకాశంగా వాడి సెల్ నుంచే అలా‘‘ సూయిసైడ్ ప్రమాదాన్ని” సూచిస్తూ అపరిచితులు వారిక్కూడా అలా మెసేజ్ పెట్టింది. ఎవరి గోల వారిదిగా ఉండే ఈ సోసైటీలో ఎవరో ముక్కూ మొగం తెలీని వాడి పీకల మీదకు వస్తుందంటే పట్టించుకునే పాటి ఆసక్తి, చొరవ ఎవరైనా ఎందుకు చూపిస్తారు? అట్లా చూపించరు. విలువైన జీవితాన్ని భ్రమలకు అర్పణ చేసి ఆనక భంగపాటు ఎదురైందని సొంత పాణాలు తీసుకోవాలనుకోవ డం ఎంతా మార్ఖత్యమో సురేష్ గాడికి ఈ దెబ్బకు తెలిసి రావాలి” అనుకున్నాడు బైక్ మీద డ్యూటీకి పోతూ రమేష్!
సురేష్ చదువు సంధ్యల కోసం మట్టి తట్టలు మోసి మోసి మంచాన పడ్డ శేషమ్మత్తయ్య గుర్తుకొచ్చి రమేష్ కళ్లు చెమ్మగిల్లాయి. సురేష్ చెల్లెలు క్షీణించే కండరాల వ్యాధితో క్షణక్షణం మృత్యుదేవతకు దగ్గరవుతున్నా అన్నగా సురేష్ మనసు కరగకపోవడం దురదృష్టం.
రమేష్ అనుకున్నట్లు తమకున్న వివిధ కారణాలు, వత్తిళ్ల వల్ల సవ్యంగా స్పందించ లేకపోయే అవకాశాలే సమాజంలో సాధారణ పౌరులకు ఎక్కువగా ఉన్న మాటే నిజం .
అయినా గాలిలో దీపం పెట్టి గాలికి పరీక్ష పెట్టినట్లున్న ఈ తరహా రమేష్ వంటి వాళ్ల పరీక్షలలో కూడా ఒక్కోసారి ఊహించని విధంగా గాలే గెలిచే అవకాశం లేకపోలేదు. ఆ తరహా అరుదైన అద్భుతం జరగడమే ఈ కథ చెప్పడానికి అలు కారణం,
చాలాకాలానికి ఇంటి కొచ్చిన పోలీస్ భర్త మంచి మూడ్ ను భంగపరచడం ఇష్టం లేకపోయింది శ్రీమతి రజనికి. అట్లాగని తన లోపల నుంచి తన్నుకొచ్చే అపరాధ భావనకీ ఎదురు నిలబడలేని నిజాయితీ ఆ ఇల్లాలిది.
చివరికి భర్త గంగరాజు ముందు తెగించి సురేష్ సెల్ ద్వారా పంపించిన మెసేజి విషయం చెప్పేయడం, ఎలర్ట్ అయిన గంగరాజు పుణ్యమా అని అతని ద్యారా అందిన సమాచారం మేరకు సత్వరమే స్థానిక పోలీస్ యంత్రాంగం స్పందించడం.. నిజంగా ఒక మిరకలే అనుకోవాలి .
ఆలస్యంగానైనా సరే, సురేష్ మోతాదుకు మించి మింగిన నిద్రమాత్రలన్నీ ఆసుపత్రిలో కక్కేసి .. ప్రాణాలతో బైటపడ్డం మాత్రం అఖరుకు ఖాయమయింది.
సురేష్ ఇప్పటికైనా జీవితానికి సరిపడా పాఠం నేర్చుకున్నాడా? అంటే ముందుండే కాలమే నిగ్గుతేల్చాల్సిన సత్యమది.
తనకు మల్లేనే ఎవరి మెప్పు కోసమో కాకుండా సాటి జీవుల జీవితాల పై మొదటి నుంచి “కన్సర్న్” చూపించడం గమనిస్తూ వచ్చిన రమేష్ కు మనస్ఫూర్తిగా అర్థాంగి అవాలనుకుంది.. అయింది అనిత చివరకు.

***

2 thoughts on “జీవితం విలువ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *