Category: కవిత

రచన: మూలా వీరేశ్వరరావు

జ్ఞాపకాల లోయల్లో

చిగురించే ఆ బాల్యమే

ఇప్పటికి దిశా నిర్దేశం చేస్తోంది !

అసత్యానికి మనస్సు సమీపించి నప్పుడల్లా

“హరిశ్చంద్ర” నాటకం కనుల కొలను లో

నిండి పోతుంది !

అన్న దమ్ముల పై “వ్యాజ్యాని” కై

బంధువులు ఆజ్యం పోసి నపుడు

అమ్మ చెప్పిన రామాయణమే

ఎదుట నిలిచింది !

నారి పీడన కై

తలపడి నప్పుడు

విడివడిన

ఆ ద్రౌపది కేశమే

వెంటాడింది !

లంచాని కై తల వంచి నపుడు

మాస్టారి బెత్తమే దర్శన మిచ్చింది

జీవిత చరమాంకాన్ని

వృద్ధాశ్రమానికి చేరుస్తుంటే

“శ్రవణ కుమారుడే  ”

హిత బోధ

చేసాడు

అందుకే ఈ బాల్యం

అమూల్యం

అమృత తుల్యం !

రచన, చిత్రం: కృష్ణ అశోక్

పెనవేసుకున్న ప్రేమ పోగులు
ఒక్కొక్కటి విడివడి తెగిపోవడం
నా కంటిపాపకి కనిపిస్తుంది…
గుండెలో రాసుకున్న ప్రేమాక్షర నక్షత్త్రాలు ఆకాశం నుండి ఉల్కల్లా నేలకు రాలడం
నా మనసు కిటికీనుండి చూస్తూనే ఉంది…
మైత్రి మమకారాలు మాట రాక
గుండెగొంతులోనే కరుడు కట్టినట్టు
మస్తిష్కపు కేన్వాసు వర్ణిస్తూనే ఉంది…
సిరుల విరుల ఊసులన్నీ నీరుగారి
నిన్నునన్ను ముంచేస్తున్న సునామీల్లా
మనిద్దరినీ చెల్లాచెదురుగా చేయడం
నా భవిష్యవాణి చెవిలో చెప్తున్నట్టు వినిపిస్తుంది…
ఈ నిట్టూర్పుల విలయ వేదం ఇక్కడితో ఆగిపోని,
త్రికాలజ్ఞానికైనా తప్పదనిపిస్తుంది ఈ ప్రేమవ్యధ…!!

రచన: పారనంది శాంతకుమారి

నెగిటివ్ ఆలోచన వల్లే పాజిటివ్ ఆలోచనకు విలువ

అమావాశ్యవల్లే పౌర్ణమికి విలువ.

వేదనవల్లే వేడుకకు విలువ.

మరుపువల్లే జ్ఞాపకానికి విలువ.

రాత్రి వల్లే పగటికి విలువ.

గరళం వల్లే సుధకు విలువ.

ఓటమి వల్లే గెలుపుకు విలువ.

పోకవల్లే రాకకు విలువ.

అబద్ధం వల్లే నిజానికి విలువ.

చెడువల్లే మంచికి విలువ.

మృగతత్వం వల్లే మానవత్వానికి విలువ.

ఒంటరితనంవల్లే జంటతనంకు విలువ.

దు:ఖంవల్లే సుఖానికి విలువ.

వేసవివల్లే వెన్నెలకు విలువ.

కఠినత్వంవల్లే సున్నితత్వానికి విలువ.

అదృశ్యంవల్లే దృశ్యానికి విలువ.

విషాదంవల్లే వినోదానికి విలువ.

లేమి వల్లే కలిమికి విలువ.

కోపంవల్లే శాంతానికి విలువ.

ద్వేషం వల్లే ప్రేమకు విలువ.

మరణంవల్లే జననానికి విలువ.

రచన: ఎమ్.ఎస్.వి గంగరాజు

ఆకాశపు టంచులు చూద్దాం
సముద్రాల లోతులు చూద్దాం
చుక్కలెన్నొ లెక్కలు వేద్దాం
గ్రహములపై శోధన చేద్దాం!

యాంత్రికమౌ బాటను విడిచీ
విజ్ఞానపు వెలుగులు పరచీ
విశ్వశాంతి భువిపై పంచే
వేడుకకై తపనలు పడదాం!

వేల కోట్ల పైకం ఉన్నా
ఇంకా మరి కావాలంటూ
గోల చేసి దోచుకు పోయే
దగాకోర్ల భరతం పడదాం!

సమతుల్యపు సద్భావనముల్
సమయోచిత సహకారములన్
జనములలో పెంపొందించే
సద్భావన సాధ్యం చేద్దాం!

సంకుచితమౌ స్వార్ధం విడిచీ
సర్వ జనుల సౌఖ్యం తలచీ
ఘనతరమౌ యోచన కిపుడే
సుస్వాగత నినాద మిద్దాం!

రచన: పారనంది శాంతకుమారి.

కబుర్లు చెప్పి కార్యాలను ఎలాసాధించుకోవచ్చో,
బులిపించి బుట్టలో ఎలా వేసుకోవచ్చో,
క్రిగంటి చూపుతోకవ్వించిఎలాకరిగించవచ్చో,
మమతలమైకంలో ముంచివేసి ఎలామరిగించవచ్చో,
దీనత్వంలోకి దించివేసి ఎలా దగాచేయవచ్చో,
కవ్వించి ఎలా కోటలోపాగా వేయవచ్చో,
సణుగుడుతో సాధించి ఎలా సాధించవచ్చో,
విపరీతమైనవెర్రితోఅర్ధరహితంగా ఎలావాదించవచ్చో,
మోమాటపడుతూనే ముగ్గులోకి ఎలా దించవచ్చో,
మౌనంతోనేమురిపిస్తూఎలా ముంచవచ్చో,
మాయచేసి ఎలా లోయలోకి త్రోయవచ్చో,
మనసు విరిచి ఎలా ఆశలను అంతం చేయవచ్చో,
జీవితమంటే ఉన్న ఆసక్తిని ఎలా నశింపచేయవచ్చో,
నిర్దయతో ఎలా విలయం సృష్టించవచ్చో,
ప్రకోపంతో ఎలా ప్రళయాన్నిప్రేరేపించవచ్చో,
అంతులేని విరక్తిని ఎలా స్పృశింపచేయవచ్చో,
అతన్ని చూశాకేఅర్ధమయ్యింది.

రచన: చల్లా పార్వతి

స్వచ్ఛ భారతమును సాధించుదామని
బాహ్య భారతమును శుద్ధి చేసినా
మనుజుల లోపల పట్టిన మకిలిని
శుభ్రపరచుట మన తరమగునా

పంచభూతాలనుపయోగించి బాహ్య సమాజమును శుద్ధి చేయవచ్చు
మన చేతలతో పంచభూతాలను కలుషితం చేస్తూ
భావితరాల జీవనయానం కష్టతరం చేసే
మనమే కామా భవిత పాటి శత్రువులం
మన అంతః శుద్ధి చేయుట ఎవరి తరం

ప్రకృతి విరుద్ధ ప్రయోగాలతో వనరులన్నీ నాశనం చేస్తుంటే
ఎదుర్కొనక తప్పదు మానవాళికి వాటి పరిణామాలు
ప్రకృతి ప్రకోపిస్తే జరిగే విలయతాండవానికి
గురి గాక తప్పదు జనావళికి

మానవుల మేధస్సు నంతా మంచికై వాడి
స్వచ్ఛ భారతము సాకారం చేసిన రోజు
మానవులే మహనీయులు
రేపటి భవితకు మాననీయులు

రచన :  శ్రీకాంత గుమ్ములూరి.

హర్షం ఇవ్వని వర్షం

గట్టు తెగిన కాలవ గుట్ట

పొంగి పొరలే వెల్లువ

వరదతో పాటు బురద

కొట్టుకుపోయే చెట్టులు

పట్టుకు వేళ్ళాడే జీవులు

అందుకోబోయే అన్నలు

లబో దిబో మనే తల్లులు

గళ్ళు పడ్డ ఇళ్ళు

నీరు కారే చూరు

చెమ్మకి చివికిన గోడలు

దుర్గంధపు మార్గాలు

మురికి గుంటల్లో దోమలు

కలిగించే డెంగూ, మలేరియాలు

తిండి పై ముసిరే ఈగలూ

అందించే పలు జబ్బులూ

బురదలో పడ్డ నీరద

జబ్బు పడ్డ సుబ్బు

దగ్గుతున్న జగ్గు

జ్వరం వచ్చిన జ్వాల

వర్షాల్లో  వచ్చే పండుగలు

పండుగలు తెచ్చే దండగలు

కలిసి వస్తే పండుగలు జబ్బులూ

వేటికై వెచ్చించాలి డబ్బులూ ???

రచన:  జి.భానువర్ధన్

అన్నార్తుల కేకలే నీకు సంకీర్తనలు..

దాహార్తుల కన్నీటి బొట్లే నీకు అభిషేకాలు..

అనాధల ఆక్రందలనే నీకు నైవేద్యాలు..

మసకబారిన బడుగు బతుకులే నీకు సంతర్పణలు..

అయినా నీవు  ప్రసన్నుడవు కావేల?

నీ ప్రచండ కోపాగ్నిన దహించుట ఏల?

ఉన్నోడికి వరాల ఝల్లులు ..

లేనోడికి శాపాల కొరడా దెబ్బలు..

ఓ దేవా..!

ఈ వివక్షత నీకు మేలా?

ఇది నీ సృష్టి లోపమా ..?

మా దృష్టి లోపమా ..?

తేల్చుకోలేక ఆత్మార్పణ చేస్తుంది పేద ప్రజానీకం.!!

వేడుక చూడక వినతిని విని

బ్రతుకును  దరి చేర్చవయ్యా..!

కోరములే మేము రాజ భోగాలు..

కోరములే మేము అధికార పీఠాలు.

జీవన్మరణ స్థితిలో కొట్టుమిట్టాడుతున్న పేదలకు

గుప్పెడు మెతుకులు,

గుక్కెడు నీటితో  జీవము పోసిన చాలు.

అదే పేద బ్రతుకులకు నీవిచ్చే కోటివరాలు..

అంతం చేయాల్సింది పేదరికాన్నే కానీ పేదలను కాదు.

“నేరం నీదే.. భారం నీదే..”

రచన, చిత్రం : కృష్ణ అశోక్.

గుండె గూటిలో
నీవు అనే జ్ఞాపకం
ఒక అద్భుతం…

ఈ జీవితానికి జతకాలేమేమోకానీ
మనసులో నిరంతరజతగా మరుజన్మ వరకూ
జీవిస్తూ.. నిర్జీవిస్తూ…

నీ జాబిలి చెక్కిలి చుంబనాల
చెమరింపుల వర్ణాల జిలుగులలో
భ్రమిస్తూ.. పరిభ్రమిస్తూ…

చుక్కలను తాకే నీ జ్ఞాన పరిపక్వత
వెలుగుల ఆరాలను చేరేందుకు
శ్రమిస్తూ.. విశ్రమిస్తూ…

అంతర్యామివై నాలో నగ్నంగా కదిలే
నీ ఆత్మతో అలౌకిక స్వప్నంలో
రమిస్తూ.. విరమిస్తూ…

గుండెల కౌగిళ్ళలో బిగించాలనిపించే
దేహారహిత నీ దేవతా రూపాన్ని
స్మరిస్తూ.. స్పృశిస్తూ…

ఆఖరి క్షణాన అంపశయ్య ఆశ్రమాన
నీ చుంబనాల చినుకుల మేఘాల కోసం
కామిస్తూ.. నిష్క్రమిస్తూ…

మరుజన్మ వరకు నా ప్రేమపయనం
సాగదేమో అనే సంశయంతో
ఆకాశంలో కలిసిపోతూ.. క్రమంగా రాలిపోతు…