రచన: కొసరాజు కృష్ణప్రసాద్
తూరుపున దినకరుడు పొద్దుపొడవకముందె,
చిరునవ్వి నా పల్లె నిదురలేచింది.
తల్లి వెనకాలెల్లు కోడిపిల్లల ధ్వనము,
దూడ దరిజేరగా పాలనిచ్చే ఎనుము –
చుట్టాలు వేంచేయు వార్త మోసుకొచ్చి,
నల్ల కాకులు చేయు కావు కావుల రవము!
కళ్లాపి స్నానంతొ వాకిళ్ళు తడవగా,
వికసించె ముంగిట్లో ముత్యాల ముగ్గులు –
సంకురాతిరి శోభ సంతరించుకోగ,
రంగవల్లుల మధ్య మెరిసేటి గొబ్బిళ్ళు!
అరుగుపైనజేరి పత్రికలు తిరగేస్తు
పెద్దమనుషులుజేయు చర్చ సద్దు –
సద్దిమూటనుగట్టి, హాలము బండిలొబెట్టి,
పొలము బయలెల్లేటి రైతుబిడ్డల సద్దు!
జడివాన జల్లులకు నల్లరేగడి తడవ,
మట్టితో చేసిన బొమ్మలాటల సద్దు –
చూరు గడ్డిని తడిపి జాలువాఱుతున్న
ముత్యాల సరళిలో బిందువుల సద్దు!
నాటులేసేకాడ అమ్మలక్కల నోట
పల్లె పాటలుజేయు మధురమైన సద్దు –
పైరుగాలికి పైరు పైటెగురుతుంటేను,
నాట్యమాడే ఎడ్ల అందె రవళుల సద్దు!
చిననాడు సెలవల్లొ నేనాడుకున్నట్టి
తాటిబుర్రల బండి పరుగుజేసిన సద్దు –
అందంగా ముస్తాబై ట్రింగు ట్రింగూ అంటు,
బంధుమిత్రులజేర్చు సైకిల్ రిక్షా సద్దు!
పాలైసు బండికై ఎదురుజూసిన కళ్లు,
గడ్డివాములొ దాచి పండించిన పళ్లు –
లొట్టలేసుకు తిన్న ఈత, నెరేళ్ళు,
సపోటా, బొప్పాయి, ముంజు, మామిళ్ళు!
పొద్దుపోయేదాక అలుపుసోలుపూ లేక
పిల్లలందరు కలిసి ఆటలాడిన సద్దు –
సాయంత్ర సంధ్యలో వడి వడిగ వస్తున్న,
రైతు బండి ఎడ్ల మువ్వ సవ్వడి సద్దు!
అక్కచెల్లెళ్ళతో, అన్నదమ్ముళ్ళతో,
నే పంచుకున్నట్టి అందాల పొదరిల్లు,
అలపుతో ఆనంద కలపుతో అలరారె
నా పల్లె రైతింట విరియాలి హరివిల్లు!
