రచన: ఎ.బి.వి. నాగేశ్వరరావు దురాచారాల దురాగతాలు, సాంప్రదాయాల సంకెళ్ళు, కట్టుబాట్లు, వివక్షలు, ఆంక్షలు, అణచివేతలు, – వెరసి… యుగాలుగ నియంత్రిస్తున్నాయి నాతిని- ఒడిదుడుకుల ఒడిలో, సర్దుబాటు ధోరణిలో- పసి ప్రాయము నుండి పాడె ఎక్కేదాకా… మజిలి మజిలిలుగ, మూగ జీవిగ, పరాధీనమున … నిరంతరం, జీవితాంతం, జీవచ్ఛవంగా బ్రతుకీడ్చమని ! అభిరుచులు, ఆకాంక్షలు … అతివకు సొంతము, వ్యక్తిగతము- ఉండవు, ఉండకూడదని !! అందుకే, మరి అందుకే- నాడూ, నేడూ… యుగాలుగ, నిజానికి మూగదే మగువ – […]

రచన: సాహితి నేడు నటన ఒక అవసరం లౌక్యం ఒక అందం స్వార్ధం ఒక కళ వంచన ఒక వల నాడు మాట ఒక ధర్మం నిజం ఒక న్యాయం నిజాయతీ ఒక గౌరవం మనిషి ఒక వరం నేడు చదువు ఒక సుఖం డబ్బు ఒక లక్ష్యం మనిషి ఒక వస్తువు మనసు ఒక బొమ్మ నాడు విద్య ఒక విలువ సొమ్ము ఒక కష్టం మనిషి ఒక భంధం మనసు ఒక ప్రాణం * […]

రచన. పోలయ్య శ్రీరస్తు ! శుభమస్తు ! సుఖశాంతులు ప్రాప్తిరస్తు ! అని సిరిసంపదలను భోగభాగ్యాలను సుఖసంతోషాలను శాంతిసౌభాగ్యాలను అష్టైశ్వర్యాలనొసగేటి కోరిన కోరికలన్నీ తీర్చేటి ఆశలన్నీ కలలన్నీనెరవేర్చేటీ అమ్మా ! ఓ దుర్గమ్మ తల్లీ ! మీ “అనుగ్రహం” కోసం మీ “విగ్రహం” ముందర “పెట్టెదం” దీపధూప నైవేద్యాలు “కొట్టెదం” కోటి కొబ్బరికాయలు “చేసెదం”చేతులు జోడించి శిరస్సులు వొంచి మీకు సాష్టాంగ నమస్కారాలు ! “పెట్టెదం”వేయి పొర్లుదండాలు ! అమ్మా ! ఓ దుర్గమ్మ తల్లీ ! […]

రచన: ఆశ రెక్కలు విప్పిన కోరికేదో కోరింది నా హృదయం చకోరి పక్షివలే విహరించాలని ఆశ పడుతుంది! బరువెక్కిన ఎక్కిళ్ళ వేదనను వదలి అంతరంగంలో దాగిన ఛాయా చిత్రాల అనవాళ్లను విడిచి మర్మంతో కూడిన మెత్తటి మనసు చెలిమిలో ఇమడలేక తా ననుకునే స్వేచ్చా జీవితంలో తన ఉనికిని తానుగా నిలుపుకోవాలని నా మస్తిష్కం నుండి విడుదల కోరుతుంది నా హృదయం. బదులు చెప్పని నిశ్శబ్దంగా నేనుంటే నా ప్రతిబింబం నిగ్గదీస్తుంది అసలు నీకు హృదయం అంటూ […]

రచన: చందలూరి నారాయణరావు     చెప్పడానికి ఏమి లేదన్నప్పుడే చెప్పుకొనేది ఏదో ఉన్నట్లే…   రెండు కళ్ళల్లో అలలను కట్టేసి సాగరాన్ని మోస్తున్నట్లే…   కోత పెడుతున్న జ్ఞాపకం గుండెల్లో  ఘోషిస్తున్నట్లే..   మౌనం ముసుగులో కలలను పోగుచేస్తున్నట్లే…   విరిగిన ఆలోచనకు వ్రేలాడే నిరాశకు ఒంటరిగా వేదనకు గురివుతున్నట్లే…   రాత్రిని చిట్లగొట్టి చీకటిని వెళ్ళగొట్టిన్నట్లే.   పగటిని తవ్వుతో వెలుగును వెతుకుతున్నట్లే   ఎక్కడో దూరంగా చుక్కలతో నిరంతరం సంభాషిస్తూన్నట్లే…   ఎక్కడో […]

రచన: పారనంది శాంతకుమారి ఆర్జన పేరుతొ అభ్యంతరాలనన్నిటినీ వర్జించి, అంతులేని సంపాదనను అక్రమ దారులలో ఆర్జించి, భర్తతో జీవించాల్సిన ఘట్టాలనన్నిటినీ పరాయివాడితో తెరపై నటిస్తూ ,తెర వెనుక జీవిస్తూన్న ఎందరో నటులు. పవిత్రత అనే పదాన్ని పక్కన పడేసి, మానాన్ని,అభిమానాన్ని కూడా ఎవరికీ అనుమానం రాకుండా తాకట్టు పెట్టేసి, ధనాన్ని సంపాదించటంలోనే దృష్టినంతటిని పెట్టి, నీతి,నియమాలను పక్కకు నెట్టి, అయ్యారు విటులు. ముందు భోగాలను ఆహ్వానిస్తూ, తరువాత రోగాలను అనుభవిస్తూ, తనచుట్టూ దోచుకొనే వారే తప్ప తనకై […]

రచన: స్వరాజ్య నాగరాజారావు అమ్మపైనే ఎప్పుడూ కవితలు రాస్తూ ఉంటారు మరేమీ పని లేదా మీకు? అంటూ …..వారు కామెంట్ పెట్టేరు. మీకు అమ్మ లేదా? మీకు అమ్మ చేదా? మీరు అమ్మ కాదా? అని అడగాలనే ఆలోచన అప్పుడు నాకుతట్టింది అలా నేను అడగ్గానే ….. బదులివ్వలేని ఆమె నిస్సహాయత మౌనాన్ని దాల్చినట్టుంది, బహుశా ఆమె మనసులోనే రెండు కన్నీటి చుక్కలను రాల్చినట్టుంది. ఆలోచిస్తే ….అసలు అమ్మకంటే వేరేలోకం ఏముంది? అమ్మను మరువటంకంటే వేరేశోకం ఏముంది? […]

రచన: సునీత పేరిచర్ల ఎప్పటిలానే నిద్రలేచి‌ ఆఫీస్ కి రెడి అవుదామని లేచి కూర్చుంటే పొద్దుపొద్దున్నే వానా గట్టిగానే పడుతుంది.. ఆ నిద్ర కళ్ళతోనే ఉన్నట్టుండి సడెన్ గా నువ్ గుర్తొచ్చావు ఇంతకుముందు రోజులు ఎలాఉండేవి ప్రస్తుత పరిస్థితులు ఎలా ఉన్నాయో ఊహించుకుంటుంటేనే నిద్రమత్తు ఒక్కసారిగా వదిలింది ఆ రోజుల్లో‌ ఇద్దరిలో ఎవరు ముందు లేస్తే వారు మిగిలిన వాళ్లని‌ నిద్ర లేపేవాళ్ళము ఇద్దరికీ ఇష్టమైన ఫుడ్ ఎదైనా కనిపిస్తే ఖచ్చితంగా షేర్ చేస్కునేవాళ్ళం ఒకరి డైరీ […]

రచన: చందలూరి నారాయణరావు ఇప్పటిలో దేవుడు ఎలా గుర్తుకొస్తాడు? నిజమే…. ఎవరికీ గుర్తుకు రాలేడు. మరిచాను అన్నది మనసులో ఉన్నా బుద్ధికి మాత్రము దరిదాపులలో లేదు. ఎదురుపడ్డా పలకరించే తీరికలేని బతుకుల్లో ఇప్పటిలో దేవుడు ఎలా గుర్తుకొస్తాడు? మనిషి ఆకాశమంత ఎత్తులో ప్రపంచాన్ని అరచేతిలో పెట్టుకొని కనిపించని యుద్ధంలో అలసి సొలసి పోతుంటే… ఇప్పటిలో దేవుడు ఎలా గుర్తుకొస్తాడు? రాత్రి నిదుర పోకుండా పగటిని కదలకుండా నిశబ్దం కాపలా కాసే విపత్తు వేళలో అనునిత్యం నిఘాతో నియమ […]

రచన: సునీత పేరిచర్ల కాలంతో పాటు సాగే పయనంలో చాలా ముందుకు వచ్చేసాను.. ఒక్కసారి వెనక్కి వెళ్లి కొన్ని జ్ఞాపకాలని కొందరు ఆత్మీయులని పలకరించాలని చిన్నప్పటి ఊరు వెళ్ళాను ఊరు మొదట్లో గుల్మొహార్ చెట్టు నన్ను చూడగానే ఆనందంతో తల పైకెత్తి ఆహ్వానించింది ఒకప్పుడు ఎంత అందంగా నిండుగా ఉండేదో.. అప్పటి కళ లేదు …నిర్జీవంగా ఉంది ఏమైంది నేస్తం ఇలా అయిపోయావ్ అని అడిగాను.. మొక్కలైనా , మనుషులయినా ఆత్మీయ స్పర్శ , పిలుపు లేకపోతే […]