మాలిక పత్రిక

రచన : మల్లాది వెంకట కృష్ణమూర్తి

ఓ కంపెనీ మేనేజింగ్ డైరెక్టర్, ఓ ఖరీదైన రెస్టారెంట్‌లో బిజినెస్ లంచ్ చేస్తూ అనేకమందితో చర్చించాడు. బిల్ పే చేసి ఆఫీస్‌కి వెళ్లాక, తన లాప్ టాప్‌ని రెస్టారెంట్‌లో మర్చిపోయానని గ్రహించాడు. వెంటనే ఆదుర్దాగా వెనక్కి వచ్చాడు. అది రెస్టారెంట్‌లో తను కూర్చున్న చోట లేదు. దాంతో తన లాప్‌టాప్ పోయిన సంగతి పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేసాడు.
“వాడు తెలివైన దొంగలా ఉన్నాడు. రెస్టారెంట్‌లోని అందరి కళ్ళు కప్పి ఎలా దాని ఎత్తుకెళ్ళాడో?”
“అవును. ఇది ఎవరో దొంగ పనే. ఇలా ఎక్కడైనా నేను దాన్ని మర్చిపోతే దొరికినవాళ్లు ఫోన్ చేస్తారని నా విజిటింగ్ కార్డ్‌ని లాప్‌టాప్ బేగ్‌కి అతికించాను. కాని ఎవరూ ఇంతవరకు ఫోన్ చేయలేదు. ” అతను చెప్పాడు.
ఆ రాత్రి అతనికి ఫోన్ వచ్చింది.
“మీ లాప్‌టాప్ దొంగిలించిన వాడిని పట్టుకున్నాం. మీ లాప్‌టాప్ పాస్‌వర్డ్ చెప్తే అది మీదో కాదో తెలుస్తుంది.”
“కాని దానికి అతికించిన నా విజిటింగ్ కార్డ్ వల్ల అది నాదని మీకు తెలుస్తుందిగా?”
“అలాగా? కాని దానికి ఏ విజిటింగ్ కార్డూ అతికించి లేదే?”
తన పాస్‌వర్డ్‌ని ఆ పోలీస్ ఆఫీసర్‌కి చెప్పాడా ఎం.డి.

మర్నాడు ఉదయం కంపెనీ మేనేజింగ్ డైరెక్టర్‌ని తొమ్మిదిన్నరకే పోలీస్ స్టేషన్‌కి రమ్మని చెప్పాడా పోలీస్ ఆఫీసర్. ఉదయం అతను స్టేషన్‌కి వెళ్లి తన లాప్‌టాప్ గురించి అడిగితే ఇంకా దొంగని పట్టుకోలేదని వాళ్లు చెప్పారు. వెంటనే అతను గత రాత్రి పోలీస్ స్టేషన్ నించి వచ్చిన ఫోన్ కాల్ గురించి చెప్పాడు.
“ఐతే ఇది ఆ దొంగ పనే అయి  ఉంటుంది. మేమెవరం మీకు ఫోన్ చేయలేదు. మాకింకా మీ లాప్‌టాప్ దొరకలేదు.” జవాబు చెప్పారు పోలీసులు.