రచన: గవిడి శ్రీనివాస్
ప్రయాణాలు కొన్ని సార్లు
ఒంటరిగానే తలుపులు తెరుచుకుంటాయి .
కాలం కొన్ని చీకటి రాత్రుల్ని మోస్తుంది .
విసిగిన చోట నక్షత్రాల్ని బంతిలా కుట్టి
కాసింత వెలుగుని రాజుకుంటే బాగుణ్ణు
దారిపొడుగునా రుతువులు
పరిచయాలుగా పూస్తే బాగుణ్ణు
ఊపిరి ఊగిసలాట
ముంగిట నిలిచే ఆరాటమైతే బాగుణ్ణు
కురిసే నక్షత్రాలు అలసిన సంద్రాలు
జీవితానికి ముడిపడుతుంటాయి .
పసిడి వెన్నెల ముద్దలు ముద్దలుగా
మబ్బుల నుంచీ జారినపుడు
కాళ్ళ ముందు ముచ్చట తోరణాల్ని
తొడిగినపుడు
నిలువునా దేహం
కొత్త అనుభూతుల్ని
తోడుగా నిలుపుకుంటుంది .
అలసిన దేహానికి
తోడు భరోసాగా నిలుస్తుంది .
1 thought on “తోడు”