మాలిక పత్రిక

రచన: నాగలక్ష్మి కర్రా

సాధారణంగా వేసవి విడుదులు అంటే ఎత్తైన కొండలమీద వుండే ఊళ్లు, మనం మనకి నచ్చిన హోటల్స్ లో దిగి చుట్టుపక్కల ప్రదేశాలు చూసుకొని విశ్రాంతి తీసుకొని వచ్చెస్తాం. ఇలాంటివే మనకి అనుభవంలోవున్నాయి, కాని మొత్తం కొన్ని వేల ఎకరాల స్థలంలోవున్న రిసార్ట్స్‌ని వేసవి విడిది అని అనొచ్చా? అన్ని రకాల వినోదాలు, హోటల్స్, రెస్టోరాంట్స్, పార్కింగులతో సహా ఒక నిజ వాణిజ్య సంస్థ ఆధ్వర్యంలో వుండడం ఇదే మొదటిదేమో లేక నాకు తెలిసి ఇదొక్కటేనేమో? కాదు కాదు ఇలాంటివి చాలా తక్కువగా వున్నాయి కాని అసలే లేవని కాదు. ఫ్రాన్స్ లో వున్న “డిస్నీ లేండ్”, అమెరికాలోని “ డిస్నీ వర్ల్డ్” అలాంటివే.

మలేషియాలోని ప్రముఖ వ్యాపారవేత్త “తన్ లిమ్ గొహ్ టొంగ్ 1965 లో “ కెమరూన్ హైలేండ్స్” లో విశ్రాంతికై వచ్చి తన హోటల్ రూములోంచి ప్రకృతిని ఆరాధిస్తున్నప్పుడు కౌలాలంపూర్ కి ఓ గంట ప్రయాణంతో చేరుకోగలిగే చోట సర్వ సదుపాయాలతో ఓ వేసవి విడిది నిర్మిస్తే అనే ఆలోచనలకు ప్రతి రూపమే ఈ “జెంటింగ్ హైలెండ్స్”. కౌలాంపూర్ కి దగ్గరగావున్న అనువయిన ప్రదేశాలను వెతికేటప్పుడు లిమ్ కి సుమారు 55 కిలోమీటర్ల దూరంలో సముద్ర మట్టానికి 5,700 ఎత్తున “టిటివంగ్స్ “ పర్వతశ్రేణులు ఆకర్షించేయి. అయితే ఈ పర్వత శ్రేణులు “పహాంగ్“, సెలంగోరు రాష్ట్రాలకు చెందినవి కావడంతో ఆయా రాష్ట్ర ప్రథినిధులతో సంప్రదింపుల అనంతరం పహాంగ్ రాష్ట్రం నుంచి 12వేల యెకరాల భూమిని ఫ్రీహోల్డు లోను, సెలంగోరు ప్రతినిధులు 99 సంత్సరాల లీజుకి గాను సమ్మతించి తరువాత లిమ్ ఫ్రీహోల్డ్ లో సుమారు 28 వందల యెకరాల భూమిని సంపాదించి రాకపోకలకు వీలుగా రోడ్డు నిర్మాణం కావించి ఆగష్టు 18 1965 లో అప్పటి ప్రధాన మంత్రిచే మొదటి హోటల్ “ హైలేండ్ హోటల్ “ కి శంకు స్థాపన చేయించేరు.
1971 లో హైలేండు హోటల్ పూర్తయింది. జెంటింగ్ పనులను పర్యవేక్షించిన అప్పటి ప్రధానమంత్రి అక్కడ జరుగుతున్న అభివృధ్ది పనులు చూసి ప్రకృతికి యెటువంటి క్షతి కలుగజేయకుండా జరుగుతున్న నిర్మాణపు పనులకు సంతోషించి అక్కడ “కేసినో “ నడుపుకోడానికి కావలసిన లైసెన్స్ లు మంజూరు చెసేరు. మలేషియ దేశంలో జూదాలను అనుమతించరు, అందుకే మలేషియాలో “కేసినో“ లు లేవు . “జెంటింగ్“ లో మాత్రం కేసినోలను అనుమతించేరు. కొద్దికాలం తరువాత “హైలేండ్ హోటలు “ ను “థీమ్ పార్క్ హోటల్ “ గా మార్చబడింది.
మలేషియాలోని అన్ని పట్టణాలనుంచి “జెంటింగ్ “ కి బస్సు, టాక్సీ సర్వీసులు న్నాయి. పెనాంగ్ నుంచి సుమారు 340 కిలోమీటర్ల దూరం. మేం మా అలవాటు చొప్పున మా కారులో ప్రయాణం సాగించేం. హై వే మీద ప్రయాణం కాబట్టి చాలా అహ్లాద కరంగా సాగింది. ఐపొహ్ గుహలు , బాతు గజ దాటి కౌలాలంపూర్ కి 40 కిలోమీటర్ల దూరంలో హైవే దిగి “జెంటిగ్” రోడ్డు మీదకి తిరిగేం. అక్కడ నుంచి ఒక్కమారుగా వాతావరణం మార్పు చెందుతుంది. సూర్యకిరణాలు చొరబడలేనంత దట్టమైన అడవులతో ఒక్కసారి గాలి చల్లగా మారుతుంది. మేఘాలలోంచి మా కారు వెళ్లడం సన్నగా తుప్పరగా పడుతున్న వర్షం,ఇంకా ముందుకి వెళుతూ వుంటే మేఘాలు దట్టంగా మారి మనని చుట్టుముట్టడం ఓహ్ అదో గొప్ప అనుభవం . జెంటింగ్ చేరిన తరువాత ఆశ్చర్యం ఆ పర్వతాల పైన బహుళ అంతస్థుల హోటల్స్, అలాగే బహుళ అంతస్థుల పార్కింగులు. సొంత కారులలో వచ్చేవారికి కష్టాలిక్కడ నుంచి మొదలవుతాయ

జెంటింగ్ హైలెండ్స్ లో సుమారు 6 హోటల్సున్నాయి అన్ని హోటల్స్ రిసెప్షన్స్ సొరంగ మార్గం ద్వారా కలిసుంటాయి. అలాగే పార్కింగ్ లోనుంచి అన్ని హోటల్స్ లాబీలకి సొరంగమార్గాలు, లిఫ్ట్ లున్నాయి. మేం వెళ్లింది వీకెండు కావడంతో రూములు దొరకడం కష్టమైంది, దాని కన్నా ముందు పార్కింగు ప్రాబ్లమయింది. పార్కింగ్ లో పెట్టుకొని రూము కోసం వెతుకసాగేం. 7 నక్షత్రాలనుంచి వున్నాయి, ఏ నక్షత్రం లేని హోటలు అద్దె కూడా చుక్కలలో వుంది, అదీ ఖాళీ లేదు, క్యూలో నిలబడితే ఓ రూము ఖాళీ అయితే దాన్ని క్యూలోవున్న వాళ్లకి అలాట్ చేస్తున్నారు. అలా మా టర్న్ వచ్చేసరికి మూడు నాలుగు గంటలు పట్టింది. రూము చేరి మాతో తెచ్చుకున్న భోజనం చేసి తిరగడానికి బయలుదేరేం. మా రూమెంత చిన్నదంటే అయిదడుగుల బెడ్ తప్ప మరేవీ లేవు రూములో, బెడ్ పక్కన ఓ అడుగు జాగా నడవడానికి మాత్రమే వుంది.
బాత్ రూము మూడు చదరపు అడుగులది, అయితే చాలా నీటుగా వుంది, ఎక్కడా మనం రోడ్డు పైకి రావలసిన అవుసరం లేకుండా అన్ని ప్రదేశాలకి చేరుకోవచ్చు. మరో రకంగా చెప్పుకోవాలంటే కాళ్లు నొప్పులు పెట్టడం తధ్యం. ఆటోలలో వెళదాం అనుకుంటే పొరపాటే. ఇక్కడ అలాంటి వేమీ వుండవు. లోపల నుంచి వెళ్లేటప్పుడు నిజంవి అనిపించేటట్టుగా వుండే ప్లాస్టిక్ అడవులు, కొండలు జలపాతాలు ఆఖరుకి షవర్స్ ద్వారా పడుతున్న వానలోంచి వెళ్లడం, ప్లాస్టిక్ మానులను ఊడలను తడిమి చూసి ఓ ప్లాస్టిక్‌వా అనుకోడం, కొండలను కూడా తడిమి చూడడం, జలపాతాలను చూసి ఆశ్చర్య పోవడం ఓ అనుభూతి. వీటికి రూప కల్పన చేసినవాడు అపర విశ్వామితృడా? లేక మరో మయుడా? అనే అనుమానం కలుగమానదు .

అప్పటికే సాయంత్రం అయిపోయింది కాబట్టి మేం కెసినొ కి వెళ్లేం, జూదం ఎప్పుడూ ఆడకూడదు అది సరదాకైనా అనే నియమం మా దంపతులకి వుండడం వల్ల కాయిన్ మిషన్ల దగ్గర కూడా కూర్చోలేదు. రైడ్స్ కి వెళ్లేటప్పుడు కెసినోలోంచి వెళ్లవలసి రావడంతో అక్కడి వాతావరణాన్ని చూసేం. ఒక నిముషం కెసినొ లో గడిపినా ఒక చైన్ స్మోకర్ పది సంవత్సరాలు సిగరెట్టు కాల్చితే ఊపిరి తిత్తులు పాడయినంత పాడవడం మాత్రం నిజం అనేది అర్దమైంది. మలేషియాలో జూదం త్రాగుడు, సిగరెట్టు కాల్చడం పై నిబంధనలుండడం వల్ల ఇక్కడ అలాంటివి లేకపోడం వల్ల చాలా మంది ఇక్కడకి వీటికోసమే వస్తార

నైట్ రైడ్సున్న చోటికి వెళ్లేం, అక్కడ ప్రపంచంలోని పేరుపొందిన భవనాల నమూనాలున్నాయి. వాటి చుట్టూ తిరిగే రైడ్సున్నాయి. రాత్రి అందరూ కెసినోలలో బిజీగావుండడం వల్ల రైడ్స్ కి పెద్దగా రద్దీలేదు. ముందుగానే అన్ని రైడ్స్ కి టికెట్టు తీసుకోవాలి కాబట్టి టికెట్టుతీసుకొని మాకు నచ్చినవి పెద్దగా భయం లేనివి ఎక్కేం. ఇండోర్ వి కావడం వల్ల పెద్దపెద్ద రైడ్స్ లేవు. మౌంటు క్లైంబింగ్ మొదలయినవి కూడా వున్నాయి.

పట్టపగలుని తలపిస్తున్న లైట్లు , ఎవరికి నచ్చిన రైడ్స్ వారెక్కుతూ ఎవరి లోకంలో వారున్నారు. వేలమంది ఒకే సారి గోల చేస్తే యెంత శబ్దం, అది చాలదన్నట్టు డిస్కో మ్యూజిక్ గోల మేం మాట్లాడు కోడానికి అరవవలసి వచ్చేది, దాంతో తెల్లవారేసరికి గొంతునొప్పి మాటలేదు. రాత్రి అక్కడున్న వాటిలో నాలుగో వంతు చూడగలిగేమేమో కాళ్లు నొప్పులు, గొంతునొప్పితో ఒంటిగంటకి వెనక్కి తిరిగేం, మా హోటల్ కి వెళ్లడానికి దారితప్పి తిరిగి తిరిగి రెండింటికి రూము చేరేం. బయట మాత్రం గోల తెల్లవార్లూ సాగుతూనే వుంది.
మేం మళ్లా ప్రొద్దుట మిగిలినవి చూద్దామని బయలుదేరేం. అవన్నీ రాత్రికేనట, పగలు ఔట్ డోర్ రైడ్సుంటాయట, వాటికి వెళ్లేం. ఆ రైడ్స్ మావల్ల కావు అని వాటిని చూడగానే అర్దమయింది. మరో పక్క రైన్ ఫారెస్ట్ పైనుంచి వానలా పడుతూంటే మట్టితో కట్టిన గుహలాంటి దాంట్లోకి అందరూ వెళుతున్నారు. స్విమ్ సూటు వేసుకున్నవాళ్లు మాత్రమే వెళ్లాలి అనే ఆంక్ష వుండడం వల్ల మేం వెళ్లలేదు అలాగే వాటర్ పార్క్ కూడా.
ఆ పక్కన స్నో మిషన్ పెట్టేరు అదో గాజు తలుపులతో పెద్ద గదిలా కట్టేరు ఓ పక్కగ వున్నచక్రంలాంటిది తిరుగుతూ తెల్లని మంచుని విసురుతోంది స్నోసూట్స్ వేసుకున్న పర్యాటకులు కేరింతలు కొడుతూ వారి మీద పడుతున్న మంచుతో ఆడుకుంటున్నారు. వారిని చూస్తే నచ్చింది కాని మేం వెళ్లాలంటే మాత్రం బిడియపడ్డాం.
అందుకే సైట్ సీయింగ్ కి వెళదామనుకున్నాం, మిగతా వివరాలు వచ్చే సంచికలో చదువుదాం.

శలవు.