రచన: రామా చంద్రమౌళి రాత్రి పదీ నలభై నిముషాలు. డిల్లీ రైల్వే ప్లాట్ ఫాం నంబర్ పన్నెండు. అటు చివర. ఎప్పటిదో. పాతది. దొడ్డు సిమెంట్ మొగురాలతో. సిమెంట్ పలకతో చేసిన బోర్డ్. పైన పసుపు పచ్చని పెయింట్ మీద నల్లని అక్షరాలు. ‘నయీ ఢిల్లీ ‘. పైన గుడ్డి వెలుగు. కొంచెం చీకటికూడా. వెలుతురు నీటిజలలా జారుతుందా. కారుతుందా. చిట్లుతుందా. ప్రవహిస్తుందా. వెలుతురుపై. కురుస్తూ. వెలుతురును కౌగలించుకుంటూ. . సన్నగా. మంచుతెర. పైగా పల్చగా చీకటి […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి మనిషి శరీరం ఒక బయో వాచ్. ఇరవై నాలుగు గంటల సమయానికి సెట్ చేయబడి. . ట్యూన్ చేయబడి. . అసంకల్పిత నియంత్రణతో దానంతటదే నడిచే ఒక జీవవ్యవస్థ. ఈ రోజు ఈ క్షణం ఏమి చేస్తావో. . రేపు మళ్ళీ అదే సమయానికి అదే పనిని చేయాలనే అదృశ్య కుతూహలం. . అదే సమయానికి నిద్ర. . అదే సమయానికి ఆకలి. . అదే సమయానికి సెక్స్. . అదే సమయానికి […]

– రామా చంద్రమౌళి డాక్టర్ పుష్ప ఆ వేసవి కాలపు సాయంత్రం తన ఇంటి బాల్కనీలో కూర్చుని . ఎదుట అస్తమిస్తున్న సూర్యుణ్ణి తదేకంగా చూస్తోంది దాదాపు పది నిముషాలనుండి. ఆమె హృదయం అంటుకున్న అడవిలా . మధ్య మధ్య ఘనీభవించిన మంచు మైదానంలా ఉంది. మనిషి మనోస్థితి ఎప్పటికప్పుడు మారుతూ క్షణ క్షణం. విస్ఫోటిస్తూ, కింది అంతస్తు వాకిట్లోనుండి మొలిచి ఏపుగా ఎదిగిన టేకు చెట్టు తన విశాలమైన పచ్చని ఆకులతో. విస్తరించి. చల్లగా గాలి. […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి ఏ వస్తువు విలువైనా ఆ వస్తువు లేనప్పుడే తెలుస్తుంది. మనిషి విషయంకూడా అంతే..ఒక మనిషి మననుండి దూరమౌతున్నప్పుడు. పూర్తిగా ఎడమై కోల్పోతున్నప్పుడు.. చివరికి మనిషి శాశ్వతంగా నిష్క్రమించినప్పుడు., విలువలు ఎప్పుడూ సాపేక్షాలూ..సందర్భోచితాలూ..జీవితానుభవంతో మారే పాఠాలా? మనుషులనుబట్టి..వాళ్ళ వయసులనూ,వాళ్ళ సామాజిక ప్రయోజకతనూ..ముఖ్యంగా ఆర్థిక నేపథ్యాన్ని బట్టీ,ఆ వ్యక్తితో ఎవరికైనా ఒనకూరే లాభాన్నిబట్టీ విలువలు ఎప్పటికప్పుడు మారుతూ..సంబంధిత వ్యక్తులను శాసిస్తుంటాయా.? ఔను. సరిగ్గా అంతేనేమో..సందర్భాన్ని బట్టీ..అవసరాన్నిబట్టీ..మున్ముందు ఆ వ్యక్తితో సిద్ధించబోయే ప్రయోజనాలనుబట్టే మానవ సంబంధాలన్నీ., అరవై […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి ఒకటే ఎడతెగని వర్షం. రెండురోజులనుండి. నగరం తడిచి ముద్దయింది. అంతా నీటి వాసన ఎక్కడికి వెళ్ళినా. రోడ్లూ, చెట్లూ, లక్షలకొద్ది ఇండ్లూ. అన్నీ ఎంతో కాలం తర్వాత తనివితీరా అభ్యంగన స్నానం చేసినట్టు. అంతా శుభ్రంగా. , హోటల్ దుర్గా. రిసిప్షన్ కౌంటర్ లో ఏదో రాసుకుంటున్న మాలతి అప్రయత్నంగానే తలెత్తి చూచింది ఎదురుగా ఉన్న గోడ గడియారంవైపు. ఏడు గంటల పది నిముషాలు. రాత్రి. ‘టైం తెలియనే లేదు. డ్యూటీకి వచ్చి […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి శీతాకాలపు రాత్రి.. గాఢ నిద్ర. కలలు నక్షత్రాలుగా.. ఆకాశం ఒక సముద్రంగా.. పర్వతాలు ద్రవిస్తున్న హిమనగాలుగా శోభిస్తున్న స్వప్నంలో తేలిపోతున్న వేళ, తలుపులపై ఎవరో మెల్లగా తడ్తున్న చప్పుడు. పూలు రాలుతున్న సవ్వడా, వెన్నెల కురుస్తున్న మృధు ధ్వనా.. గాలి ప్రకృతితో సంభాషిస్తున్న నిశ్శబ్ద ప్రస్తారమా.? అసహనంగా.. చికాగ్గా లేచి.. తలుపులు తెరిచి చూస్తే., కళ్ళు మిరిమిట్లు గొలిపే సాంద్ర స్వర్ణకాంతితో చంద్రుడు.. ధగ ధగా మెరిసిపోతూ.. గుండ్రగా.. పరిపూర్ణంగా.. తామ్ర చంద్రుడు. […]

తెలుగు కథ గత దశాబ్ది కాలంలో పెను మార్పులకు లోనౌతూ తనను తాను పునర్నిర్వచించుకుంటూ, పునర్నిర్మించుకుంటూ వృద్ధిచెందతూ వస్తోంది. వర్ధమాన రచయితల అత్యాధునిక సామాజిక, అంతరిక, సంక్షుభిత సమస్యలతో పాటు లోతైన అవగాహన కలిగి తాత్విక నేపథ్యంతో కూడా భిన్న ఆలోచనలతో, భిన్న విలక్షణ చింతనతో, మనిషి వికాసానికి దోహద పడగల భిన్నమైన కథా వస్తువులను స్వీకరిస్తూ చాలా ధైర్యంగా సరికొత్త మానవీయ పార్శ్వాలను స్పృశిస్తున్నారు. ఈ క్రమంలో తెలుగు కథ బహుముఖీన విస్తరణతో తనదైన సొంత […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి ఈ హిమశిఖరంపై.. ఐదువేల అడుగుల ఎత్తులో వీళ్ళేమి చేస్తారో తెలియదు ఆకాశంలో అక్కడక్కడా నక్షత్రాలవలె ఈ అఖండ పర్వత శ్రేణుల ఏటవాలు తలాలపై ఎన్ని కుగ్రామాలో పదిహేను ఇండ్లు ఒక ఊరు నాల్గు కుటుంబాలే ఒక గ్రామం పదిమంది మనుషులే ఒక సమూహం.. ఒక కుటుంబం తోడుగా ఒక విశాలాకాశం, ఒక పర్వతం, కొంత పచ్చని గడ్డి నిట్టనిలువుగా లంబరేఖల్లా నిలబడ్డ చెట్లు – పర్వతం ఉన్నదీ అంటే ప్రక్కన ఒక లోయ […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి అతను అప్పుడు పోస్ట్‌ గ్రాడ్యుఏట్‌ ఇంజనీరింగ్‌ విద్యార్థులకు ‘ రివర్స్‌ ఇంజినీరింగ్‌ ’ టాపిక్‌ బోధిస్తున్నాడు మట్టిలోనుండి ‘ ప్లాస్టిక్‌ ’ అనే విష పదార్థాన్ని తయారుచేసి మళ్ళీ ‘ ప్లాస్టిక్‌ ’ ను మట్టిగా మార్చలేకపోవడం గురించీ చెబుతున్నాడు మనిషి తన రూపంలో మార్పు చెందకుండానే మృగంగా మారగల మార్మిక విద్యను ఎలా నేర్చుకున్నాడో గాని మళ్ళీ మనిషిగా రూపొందలేని నిస్సహాయత గురించి కూడా చెబుతున్నాడు – అప్పుడు .. ఆ […]

రచన: రామా చంద్రమౌళి అకస్మాత్తుగా ఆమెను ‘ ఐ సి యూ ’ కు తీసుకు వెళ్ళారు ఆమెకు భర్తా, ఇద్దరు పిల్లలూ ఉన్నారు కాని వాళ్ళు చాలా బిజీ ఎక్కువరోజులు ఆమె వెంట వాళ్ళుండరు వాళ్ళు ఖండాంతరవాసులు .. వస్తూ పోతూంటారు అప్పుడప్పుడు కొందరంతే., అందరూ ఉండీ ఎవరూ లేనివారు అన్నీ ఉండీ ఏమీ లేనివారు బయటికి ‘ పూర్తిగా ’ ఉన్నట్టనిపిస్తూ లోపల పూర్తిగా డొల్లై జీవిస్తున్నవారు – ఆమె ఆ ఉదయమే వాకిట్లో […]