రచన: సి.హెచ్.చిన సూర్యనారాయణ
“ఏమండీ! డ్యూటీ నుండి వచ్చేటప్పుడు ఒక కొబ్బరికాయ అరడజను అరటిపళ్ళు తీసుకురండి. రేపు శివాలయానికి వెళ్ళాలి“ నా చేతికి క్యారేజీ అందిస్తూ ప్రాధేయపడింది మా ఆవిడ. మా ఆవిడ అలా అడిగినప్పుడల్లా, నాకు చాలా కోపం వస్తుంది. లోలోపల అణచి వేస్తుంటాను. ఎందుకంటె నాలో నాస్తికత్వపు భావాలు కాస్తో కూస్తో వున్నప్పటికీ, దేవుడు ఉన్నాడేమోనని భయం కూడా నాలో లేకపోలేదు.ఈ సంధిగ్ద మనస్తత్వముతో సగటు జీవనం గడుపుతున్నాను .
నా భార్యకు రెండేరెండు పనులు తెలుసు. ఒకటి వంట. రెండోది పూజ. మరో లోకము తెలియుదు ఆమెకు. పెళ్ళైన కొత్తలో యీమె నాకు సరైన భార్య కాదనిపించేది. వాళ్ళ ఉమ్మడి కుటుంబం చూసి,మా అమ్మానాన్న యీమెను కోడలుగా తెచ్చుకున్నారు. ఈ భూమ్మీద అధ్యాత్మక పోటీలు నిర్వహించు నట్లయితె తప్పనిసరిగా మా ఆవిడకే ఫస్టు ప్రైజు వస్తుంది. అందరూ పూజలు చేస్తుంటారు, కాని మా ఆవిడంత నిష్టతో, దీక్షతో ఎవరూ పూజలు చేయలేరు. జ్వరమైనా జబ్బైనా ప్రతిరోజు ఉపవాసముతో దేవునికి ప్రసాదం పెట్టకుండా పచ్చి మంచినీళ్ళైనా ముట్టదు. శ్రావణమాసము, కార్తీక మాసము లాంటి పుణ్యకాలాల్లో, పూజాసామగ్రిని అందించడానికి నన్ను పరుగులు తీయుస్తుంది. మరొక విశేషమేమిటంటే, నేనెక్కడ తప్పు పడతానేమోనని, ఉపవాస నీరసాన్ని కూడ పక్కన పెట్టి,
మరొక వైపు ఇతర ఇంటి పనులును కూడా చకచకా పూర్తి చేసేస్తుంది. నన్నుకూడా దేవునికి దండం పెట్టుకోమని పదేపదే ఒత్తిడి చేస్తుంటుంది.
* * *
ఆ రోజు ఆఫీసులో పని ఎక్కువుగాఉండటం వలనబాగా అలసిపోయాను. ఇంటికి రావడం కూడా ఆలస్యమైంది. చాలా చిరాకుగా వుంది. ఇంటికి వచ్చిన వెంటనే చేతిలో ఉన్న కారేజ్ అక్కడ పడేసి, సోఫాలో చతికిలపడ్డాను. మా ఆవిడ ఇవ్వాల్సిన కాఫీ పడితే గాని, మరలా జవసత్వాలు రావు. అలాగ అలవాటైపోతుంది మగవాని జీవనశైలి. భర్తల్లో ఉన్న నీరసాన్ని తగ్గించే భాద్యత భార్యలదే. ఇది సమాజధర్మం. దానికే కట్టుబడి పోయాము మనమంతా. అందుకే నేను కళ్ళుమూసుకొని కూర్చున్న, కాఫీ తనంతటదే నా నోటి దగ్గరిగా వస్తుందనే నమ్మకం. నేను కళ్ళు తెరిచి చూడకపోయినా తెలిసిపోతుంది మా ఆవిడ నా ముందుకొచ్చి నిలబడి ఉందని. ఎందుకంటే ఆ కాఫీ వాసన అలాంటిది.
ఆ సమయములో మా ఆవిడ కాఫీ నాకు అందించడానికి, వరాలిచ్చే దేవతలాగ ప్ర‌త్య‌క్ష‌మ‌వుతుంది.
కళ్ళు తెరిచి కాఫీ అందుకోబోతుంటే, “ఏమండీ! అరటిపళ్ళు కొబ్బరికాయ తెమ్మన్నాను తెచ్చారా?” అని అడిగింది మా ఆవిడ. అప్పటికి గాని అర్ధమవలేదు, ఈ రోజు జీవన పయనంలో అపసృతి ఏదో దొర్లిందని, మరచిపోయానని చెప్పడానికి మనసెందుకో ఒప్పుకోవడం లేదు. ఇలాంటప్పుడే కదా మగబుద్ధి సాయము చేసేది.
“మార్కెట్‌లో ఈరోజు అరటిపళ్ళు కొబ్బరికాయలు లేవు లక్ష్మి“తడుముకోకుండా అబద్దమాడేసాను.
మగవాళ్ళ అబ‌ద్దాలు ఆడవాళ్ళకి తెలియనివి కావు. వాదించలేక మౌనంగా ఉంటారు కాని, వారు న‌మ్మలేద‌నే విషయము వాళ్ళ ముఖాలలో స్పష్టంగా కనిపించేస్తుంది. ఇక్కడకూడా అదే జరిగింది.
మా ఆవిడ కళ్ళల్లో కన్నీరు రాలేదు గాని ,ముఖములో ఏడుపు లక్షణాలు ఎగిసిపడుతున్నాయి.
“మీరెప్పుడూ.. ఇంతే, నాపనంటే మీకు లెక్కలేదు. ఇప్పుడు గుడికి ఏం పట్టుకొని వెళ్ళాలి?”
మా ఆవిడ ముఖము ఎర్రబారిపోయింది.నామీద చాలాకోపం వచ్చినట్లుంది.ఏదో గొణుగుతుంది
“తుంపరలు పడుతున్నప్పుడే అడ్డుకోకపోతే తుఫానుగా మారిపోయే ప్రమాదముంది. ఇప్పుడు మౌనముగా ఉంటే తప్పు ఒప్పు కున్నట్లవుతుంది. మగవాడి చేయి కిందపడి పోతే, భవిష్యత్తులో గృహ సామ్రాజ్యాధిపత్యానికి గండిపడే అవకాశముంది జాగ్రత్త సుమా“నా మనసు నన్నుహెచ్చిరిస్తుంది.
స్వరం పెంచాను“ఇప్పుడేమైపోయిందని అలా బాధపడిపోతున్నావ్ లక్ష్మి, ఇవాల్టికి ఏదోలాగ పూజ చేసేయ్‌. ఏమై పోదులే” ఎప్పుడైన నేను గొంతు పెంచితె ఆమె తగ్గిపోతుంది.నిజము చెప్పాలంటె, నాతో వాదించడానికి ఆమెకు ఇష్టం ఉండదు .
కాని ఈసారి వాదించడానికే నిర్ణయించుకొన్నట్లుంది.
“దేవుని గురించి అలా మాట్లాడము తప్పనిపించడం లేదా?” ఆమె కూడా గొంతు పెంచింది. పెంచిన గొంతు ఏడుపును అణుచుకుంటుOదని తెలుస్తుంది
“ఇప్పుడు నేనేమీ మాట్లాడకపోతే రేపటి నుండి నాపరిస్థితి ఏమిటి?.ఇదే పద్ధతి అలవాటై పోదా? అప్పుడు నేనేమైపోవాలి?.ఈ రోజెలాగైనా సరే ,నా భార్యను మాట్లాడనీయకుండా చెయ్యాలి. మరికొంచెము గట్టిగా చెప్పాల్సిందే“నా మగమనసు నాకు సహకరిస్తుంది.
“ఇంక చాల్లే ఆపు నీ గొణుగుడు . నన్ను ఇంటిదగ్గర ప్రశాంతంగా ఉండనీయవా, “ఊరికే నస పెడుతున్నావు“గద్దించాను గాని నాకంతకన్నామాటలేవీ దొరకలేదు,మా ఆవిడిని నోరిప్పకుండా చెయ్యడానికి.
“దేవుడు కోసం నాలుగరిటిపళ్ళు, కొబ్బరికాయ తీసుకురావడానికి తీరిక లేదు గాని, నా నోరు మూయించడానికి మాత్రం రెండు కాళ్ళ మీద లేచిపోతారు“మా ఆవిడలో ఇప్పుడు ఏడుపులేదు, ముఖం సీరియస్ గా మారిపోయింది.
నాకూ లోలోపల భయమేస్తుంది. ఈ వాదన ఎక్కడకు దారి తీస్తుందోనని. ఎందుకంటె భార్యాభర్తల వాదన అలకలతో ముగుస్తుంది. ఆ అలకల పర్వం ముగియడానికి సుమారు ఓ నెల రోజులు పడుతుంది. ఆ నెల రోజులు యింట్లోనరకము. ఎవరు ముందు మాట్లాడాలన్నది తేల్చుకోలేక నిశ్శబ్దంతో ఇంటి వాతావరణము నిర్వీర్యమైపోతుంది. అదీ నా భయం.
కాని ఇప్పుడు నేనూరుకొని వెనుదిరిగితే, రేపటి నుండి యీ యింట్లో నా మాటకు విలువేముంటుంది? అందుకే ఇవ్వాళ ఎలాగైనా ఈమె నోరు మూయించాలనే ఇంకా గట్టి నిర్ణయానికొచ్చేసాను నేను. ఆమె మనసును బాగా నొప్పించే మాటను ప్రయోగించడం తప్ప నాకు వేరే మార్గము దొరకలేదు. ఏదో ఉపదేశమిస్తున్నట్లు మాట్లాడడం మొదలుపెట్టాను.
“చూడు లక్ష్మీ నేనొక మాటడుగుతాను చెబుతావా?”
మా ఆవిడేమీ మాట్లాడలేదు గాని, ఏదీ చెప్పండి అన్నట్లు నావైపు చూసింది.
“నువు చిన్నప్పటి నుండి దేవునికి పూజ చేస్తున్నావు కదా , దేవుడు నీకేమైనా యిచ్చాడా?”
మా ఆవిడ అదోలా చూసింది నావైపు
నా ఉపదేశము కొనసాగిస్తున్నాను “నీకా చదువూ సంధ్యా లేదు. పెద్ద అందగత్తెవి కావు. పేదరికములో పుట్టావు.
పోనీ నలుగురిలో మాట్లాడడం వచ్చా అంటే అదీ రాదు. ” ఎప్పటి నుండో నాలో దాక్కున్నద్వేషనిధి, లోపాల జాబితా రూపంలో బయటపడేసాను.
“ఎప్పుడూ పూజ పూజఅంటావు గాని దేవుడు నీకేమిచ్చాడో చెప్పు“
ఎప్పుడైనా ,నా మాటల్లో కోపం పెరిగినట్లు మా ఆవిడ భావిస్తే, వెంటనే ఏడుచుకుంటూ లోపలికి వెళ్లిపోతుంది .అక్కడకు ఆ ఘట్టము ముగిసిపోవడం జరుగుతుంది. కాని ఈ సారెందుకో అలా జరగలేదు సరికదా.
మా ఆవిడ త న పైటకొంగుతో ముఖం తుడుచుకుని, విచిత్రంగా చిరునవ్వు నవ్వడం మొదలుపెట్టింది.
ఈమెకు నా మాటలు వినిపించలేదా? అర్ధంకాలేదా? నా అంచనా ప్రకారం ఏడవాలి కదా, నవ్వుతుందేమిటి?
నాకేమీ అంతుపట్టలేదు. మరోసారి చెబితే బాగుంటుంది అనిపించింది.
“చూడు లక్ష్మీ .. నువు దేవునికి ఇన్ని పూజలు చేస్తున్నావు కదా, నీకు దేవుడు ఎప్పుడైనా నీ జీవితంలో ఏదైనా ఇచ్చాడా?” మా ఆవిడ వైపు సూటిగా చూస్తున్నాను, సమాధానం కొరకు ఎదురుచూస్తూ. ఈసారి నా పథకం పారుతుందని నమ్మకం.
ఆశ్చర్యమేమిటంటే మా ఆవిడ ముఖములో ఇప్పుడు కూడా ఏమాత్రము విషాద చాయలు అలుము కోలేదు. పైపెచ్చు ఆమె ముఖము పున్నమి చంద్రునిలా వెలుగుపోతుంది.
నా ముఖము లోకి చూస్తూ, ప్రశాంతంగా“ఏమండీ మీరనుకున్నట్టు దేవుడు నాకేమీ అన్యాయం చెయ్యలేదండి. భగవంతుడు నాకన్నీ ఇచ్చాడు. నాపూజలన్నీఫలించాయి కాభట్టే అందం ,చదువు,ధనం,గుణం అన్నీ ఉన్నమిమ్మల్ని నాకు భర్తగా ఇచ్చాడు. మీరు నాకు దేవుడిచ్చిన భ‌ర్త కదండి“అంటూ ఆనంద తాండవం చేస్తున్నట్లు చలాకీగా నడచుకుంటూ మరొక గదిలోకి వెల్లిపోయింది.
ఒక్క క్షణం నిశ్చేష్టడునైపోయాను. అహంకార జ్వోలలును అమృతంతో ఆర్పుతున్నట్టుంది నాకు.
ప్రేమ ,ద్వేషము పోటీ పడి, ద్వేషాన్ని ప్రేమ తరుముతున్నట్టుంది.
మనసు చలించిపోయింది. కను లు చెమ్మగిల్లాయి.
బయటకు బయలుదేరాను, కొబ్బరి కాయ అరటిపళ్ళు తీసుకురావడానికి
1 thought on “41. పూజాఫలం”