రచన: మణి గోవిందరాజుల….
కారు చాలా స్మూత్ గా వెళ్తున్నది రెండేళ్ళ తర్వాత విదేశాల నుండి వచ్చిన గౌరవ్ కిటికీ లో నుండి కనపడుతున్న సిటీ ని చూసి చాలా ఆశ్చర్యపోయాడు. “అరేయ్ ప్రకాశ్ నన్నొకసారి గిల్లరా? ఇది కలా నిజమా? ఇది హైదరాబాదేనా? లేక నేను ఇంకా యూయెస్ లోనే వున్నానా?” అడిగాడు
“నువు హైదరాబాద్ వచ్చావు. నేను నిన్ను తీసుకుని ఎయిర్పోర్ట్ నుండి ఇంటికెళ్తున్నాను. ఇది నిజం. ముమ్మాటికీ నిజం” హాస్యంగా చెప్పాడు ప్రకాశ్.
“పోనీ ఇది చెప్పు నేనెళ్ళి ఒక పాతికేళ్ళు అయిందా? లేదా సినిమాల్లో చూపినట్లు నేను గత పాతికేళ్ళుగా నిద్ర పోతునే వున్నానా?అదీ కాకపోతే యే మాంత్రికుడో నన్నెత్తుకెళ్ళి ఇప్పుడు విసిరేసాడా?” ప్రశ్నాపత్రం సంధించాడు గౌరవ్.
“యేంట్రా? నీ గోల? చావగొడుతున్నావు ఇందాకటినుండి? అవును మరి నువ్వో భట్టి విక్రమార్కుడివి. నిన్ను బలిఇస్తే అన్ని తాంత్రిక శక్తులు వశమవుతాయని నిన్నెత్తుకెళ్ళాడు మాంత్రికుడు” వెక్కిరించాడు ప్రకాశ్ . “నువెళ్ళి కేవలం రెండు సంవత్సరాలు మాత్రమే అయ్యాయి. అయినా బాబ్బాబు నీకు పుణ్యం వుంటుంది. నా బుర్ర తినకు. ఇంట్లో నీ కోసం చాలా మంది యెదురు చూస్తున్నారు. వాళ్ళవి తిను. ” హాస్యంగా అంటూనే కారు రయ్యిన పోనిచ్చాడు ప్రకాశ్. యెప్పుడూ ఇల్లు చేరడానికి గంటన్నర పట్టేది. అరగంటలో ఇల్లు చేరే సరికి దిమ్మ తిరిగి పోయింది గౌరవ్ కి.
ఇల్లంతా పెళ్ళికళతో కళ కళ లాడుతున్నది ఇంటినిండా బంధుజనం సందడి. ఇంట్లోకి వెళ్తూనే అందరూ గ్రాండ్ గా వెల్కం చెప్పారు. అందర్నీ చూసి సంతోషంతో మాట్లాడుతున్నా మనసు ఒకవేపు గందరగోళం తో కొట్టుమిట్టాడుతున్నది.
“ఇప్పుడు చెప్పరా? యేమి జరిగింది? మన జనరేషన్ చూడలేమనుకున్న వింతని యెలా చూడగలుగు తున్నాము? ఎలా జరిగింది? యెవరు దీనికి కారణం?” ఎంతో ఆతృతగా అడిగాడు ఆ రాత్రి బెడ్ రూం లోకి చేరాక.
“నీ ప్రశ్నలకి సమాధానం ఇస్తే నాకేంటంటా?”
“సమాధానం ఇస్తే నీకేంటో నాకు తెలీదు కాని ఇవ్వకపోతే మటుకు నీకు ఖచ్చితంగా తన్నులే. ” ప్రకాశ్ నడ్డి మీద ఒక్కటిచ్చాడు గౌరవ్.
“చచ్చాన్రా బాబూ! నాయనా గౌరవా చెప్తాను కాని నన్ను తన్నమాక. అయినా ఇంటల్లుడిని కాబోతున్నాను. మర్యాద మర్యాద” నడ్డి సవరించుకుంటూ వేడుకుంటూనే డిమాండ్ చేసాడు ప్రకాశ్.
“అదంతా పెళ్ళయ్యాక. ఇప్పుడు కాదు” కాళ్ళు లాగబోయాడు గౌరవ్.
ప్రకాశ్ గౌరవ్ మేనత్త మేనమామ పిల్లలు. ఒకరంటే ఒకరికి ప్రాణం. పుట్టినప్పటినుండి కూడా ఒకరిని వదిలి ఒకరు ఉన్నది లేదు. కలిసి చదివారు,పెరిగారు తిరిగారు. ఇప్పుడు ప్రకాశ్ గౌరవ్ కి బావగారు కూడా కాబోతున్నాడు. అదిగో ఆ సందర్భంగానే గౌరవ్ స్వదేశాగమనం. . . గౌరవ్ కి చాలా సంతోశంగా వుంది. బాల్య స్నేహితుడే బావ కాబోతున్నందుకు. యెంత మేనల్లుడైనా ఇంటల్లుడు కాబట్టి మర్యాద ఇవ్వాలని తల్లీతండ్రీ చెప్తే ఇష్టం లేకపోయినా ఒకసారి ఫోన్ చేసినప్పుడు మర్యాదగా మాట్లాడబోతే ప్రకాశ్ వారం రోజులు మాట్లాడలేదు. ఈ మర్యాదల చట్రం లో ఇరుక్కుపోతే బాల్యస్నేహితాన్ని కోల్పోతామేమోనని ప్రకాశ్ భయం. అందుకే ఇప్పుడు ఇద్దరూ మొదటిలాగే హాయిగా మాట్లాడుకోగలుగుతున్నారు.
“ఓకే! బాబా! ఓకే… సరే ఒకసారి నువు ఇక్కడున్న రోజులని రింగులు తిప్పుకుంటూ చూసుకో. . ఈ లోగా నేనో నిద్ర తీస్తాను. తెల్లవారుఝామున్నే లేపారు నన్ను” ఆవలిస్తూ ముసుగు కప్పాడు ప్రకాశ్.
ప్రకాశ్ అన్నట్లుగానే గౌరవ్ కళ్ళముందు రింగులు తిరగసాగాయి. .
*************
“ఛీ!” గట్టిగా స్టీరింగ్ మీద కొట్టాడు గౌరవ్ కోపంతో.
“అరేయ్ అలా కోపం తెచుకుంటే నీ స్టీరింగే విరుగుద్ది. అప్పుడదో బొక్క నీకు. తన కోపమే తన శత్రువు అని వూర్కే అనలేదు. చిల్ బాబా చిల్” శాంత పరచబోయాడు ప్రకాశ్.
“అరేయ్ వెళ్ళి ఒక్కొక్కళ్ళని బండనా బూతులు తిట్టాలని ఉందిరా. ఆటో వాళ్ళెళ్తున్నారంటే పోనిలే అనుకోవచ్చు. వాళ్ళకు మొదటినుండీ అలవాటు. కాని ఈ చదువుకున్న మూర్ఖులు, అందరూ సాఫ్ట్ వేర్ యెంప్లాయీస్ లాగానే వున్నారు. వాళ్ళు కూడా ట్రాఫిక్ రూల్స్ ని ఫాలో కాకపోతే యెలా? ఇప్పుడు చూడు మనకి ఫ్రీ లెఫ్ట్. అయినా మననెవ్వరూ పోనివ్వరు. ఆఖరికి స్కూల్ బస్సులు ఆర్ టీ సీ బస్సులు కూడా అడ్డం వస్తాయి. స్కూలు బస్సులే అలా పోతే ఇక పిల్లలకి వారేమి నేర్పిస్తారు?”
“చెప్పింది చాలుకానీ. ఇక పోనివ్వు. ఇక్కడ నీ మాటలు విని మెచ్చుకుని మేకతోలు కప్పేవాళ్ళు యెవరూ లేరు. ”
సీరియస్ గా కార్ పోనిస్తూ “ఎప్పుడు మారుతుందిరా మనదేశం? అటు చూడు అంత యెత్తుగా వున్న డివైడర్ ని యెక్కి ఇటు దూకుతున్నారు. పైనుండి చంకలో పిల్లాడు,చేతిలో పిల్ల. అది యెంత ప్రమాదం? యేమన్నా జరిగితే మళ్ళీ కారు వాళ్ళు కన్నూ మిన్నూ కానక డ్రైవ్ చేసారంటారు. పెద్ద వాళ్ళు ఏది చేస్తే పిల్లలదే చేస్తారు. రేపు ఈ పిల్లలు పెద్దవాళ్ళు లేకుండా కూడా ఇలానే రోడ్ క్రాస్ చేస్తారు. ” ఆవేదనగా అంటూ ట్రాఫిక్ ని తప్పించుకుంటూ నెమ్మదిగా డ్రైవ్ చేయసాగాడు గౌరవ్.
“అందరూ యెలా వెళ్తున్నారో ,మనమూ అలానే వెళ్ళాలి. అంతకంటే చేసేదేమీ లేదు. ” ఓదార్పుగా చెప్పాడు ప్రకాశ్.
“అయినా ప్రభుత్వం కూడా రూల్స్ ని కఠిన తరం చేసింది కదా? మార్పు ఒక్కసారిగా రాదురా. టైం పడుతుంది. ”
“ఎంతకాలం రా? సిగరెట్ పెట్టెమీద “సిగరెట్ స్మోకింగ్ ఈజ్ ఇంజ్యూరియస్ టు హెల్త్” అని రాసినట్లే వున్నాయి మన ప్రభుత్వపు రూల్స్. అదిగో అటు చూడు వాడికి ప్రభుత్వం ఏమీ చేయలేదన్న నమ్మకం ఎంత లేకపోతే బైక్ మీద స్పీడ్ గా వెళ్తూ మొబైల్ ని తలకు చెవులకు మధ్య పెట్టుకుని మాట్లాడుతూ వెళ్తాడు?వాడికి తెలీదా వాహనం నడుపుతూ ఫోన్ మాట్లాడితే జరిమానా వుందని? కాని నమ్మకం, తననెవరూ పట్టుకోరులే అని. ఒకవేళ పట్టుకున్నా డబ్బులిస్తే యెవడికోసం వదిలిపెడతాడులే అనే నమ్మకం. . అయినా రూల్ అనికాదు, జరిమాన పడుతుందని కాదు కాని కనీస పౌరుడిగా తన బాధ్యత తనకు గుర్తు లేకపోతే ఎలా?. మన దేశ పౌరుల్లో మార్పు రావాలంటే కనీసం పాతికేళ్ళు పడుతుంది. ” నిస్పృహగా అన్నాడు గౌరవ్.
అలానే రోజూ తిట్టుకుంటూ కాలం గడుపుతుండగా గౌరవ్ కి యూయెస్ లో జాబ్ వచ్చింది. అదిగో అప్పుడెళ్ళి మళ్ళీ ఈ పెళ్ళి సందర్భంగా ఇప్పుడొచ్చాడు.
“యేరా రింగులు ఇంకా ఆగలేదా?” కళ్ళముందు చిటికలేస్తూ అడుగుతున్న ప్రకాశ్ మాటలతో ఈ లోకం లోకి వచ్చాడు గౌరవ్. సమయం చూస్తే పన్నెండు అయింది.
“ఆపేసావు కదా రింగుల్ని. ఇప్పుడు చెప్పరా యేమి జరిగిందొ. మధ్య మధ్య అమ్మావాళ్ళు చెప్తున్నా ఏదో కొద్దిగా బాగైనా మనకదే గొప్ప కదా అనుకున్నాను. కాని ఇంత ఎక్స్పెక్ట్ చేయలేదు. నిజంగా చాలా హాయిగా వుంది సిటీ” చాలా సంతోషపడ్డాడు గౌరవ్.
“నువ్వింకోటి గమనించినట్లు లేవు. ఎక్కడన్నా బిచ్చగాళ్ళు కనపడ్డారా?”
“అవున్రా! కరెక్టే. ఎక్కడా తగల్లేదు. ఎలా? ఇంత ప్రపంచ తొమ్మిదో వింత ఎలా జరిగింది?”
“తొమ్మిదోదా?ఎనిమిదోదేంటి?”
“ఎనిమిదోది మన హైదరాబాద్ ప్రజలు ట్రాఫిక్ రూల్స్ ఫాలో అవడం” ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.
“నిజం రా మన దేశ ప్రజలు నిజమైన పౌరులుగా ఇలా వుండాలి అనేది నా కల. ఎంత హాయిగా వుంది అందరూ అలా వుంటె?”
“ఈ ఊరింపులు కాదు కాని చెప్పు ఏమి జరిగిందొ”. .
“ట్రాఫిక్ ని కంట్రోల్ చేయడానికి ప్రభుత్వం ఎన్నో రకాల ఫైన్ లు విధించింది కదా? నువు ఉన్నావా అప్పుడు? రూల్స్ ఫాలో కాకపోతే పేరెంట్స్ కి శిక్ష అనే రూల్ పెట్టిందీ?”
“అవును అప్పుడు కూడా ఇంకెవరినో తీసుకొచ్చి మేనేజ్ చేయడం మొదలు పెట్టారు. ఇంకా రక రకాలుగ ఫైనులు విధించినా దానికి ప్రత్యమ్నాయం ఏదో ఒకటి వుండేది. అందుకే సక్సెస్ కాలేకపోయింది. ఆ తర్వాత నేను వెళ్ళిపోయాను. ”
“ అదిగో ఆ సమయం లోనే కొత్త కమీషనర్ వచ్చాడు. ఆయనొచ్చాక కూడా ఒక నెల రోజుల వరకు పెద్ద తేడా ఏమీ లేదు. కాని ఆ తర్వాత మొదలయింది అసలు డ్రామా. ”
“అరేయ్! నీ బోడి సస్పెన్సూ నువ్వూను. విషయానికిరా”
“ఎంత డబ్బు ఫైన్ కింద పెట్టినా కూడా ఉన్నవాళ్ళకు లక్ష్యం లేదు. కట్టలేని వాళ్ళు సాధారణ సగటు ఉద్యోగి అంత డబ్బు ఎలా కట్టగలడు అని ఎదురుదాడికి దిగుతున్నారాయె. అంతే కాని కొద్ది ముందుగా బయలుదేరి ఆఫీసుకు టైం కి చేరుకుందాము ఎటువంటి ట్రాఫిక్ రూల్ బ్రేక్ చేయకుండా అనుకునే వాళ్ళే లేరు. . పోనీ అని పేరెంట్స్ కి శిక్ష అంటే మారతారేమో అనుకుంటే హమ్మయ్య నా కొడుక్కు జైల్ శిక్ష తప్పింది కదా అని సంతోష పడే వెర్రి తలితండ్రులున్న దేశం మనది. మొబైల్ మాట్లాడుతూ వెళ్తే ప్రమాదం తనకొక్కడికే కాదు తోటి ప్రయాణికులకు కూడా అన్న చిన్న విషయం తెలుసుకోలేని యువత ఉన్న దేశం మనది. అందుకే కొత్తగా వచ్చిన కమీషనర్ ముఖ్యంగా ఈ రెండు ప్రాబ్లమ్స్ మీదే దృష్టి పెట్టాడు. ఆ నెలరోజులూ ఆయన ఖాళీగా ఏమీ లేడు. ట్రాఫిక్ సమస్యని ఎలా తీర్చాలి అన్న దాని మీదే దృష్టి పెట్టాడు. ”
“సోదాపి సంగజ్జెప్పు. ”
“అదిగో అలా అరిస్తే నేను చెప్పను” రెండు చేతులతో నోరు మూసుకున్నాడు ప్రకాష్.
“అయితే సరే చక్కిలిగిలి పెడతా నీ ఇష్టం” బెదిరించాడు. చక్కిలి గిలి పెడితే ప్రకాశ్ అస్సలు తట్టుకోలేడు.
“బాబోయ్! వద్దులే విను. నెల తర్వాత సిటీ లో ఉన్న బిచ్చగాళ్ళందరినీ , ట్రాఫిక్ దగ్గర అమ్ముకునేవాళ్ళనీ కూడగట్టాడు. ప్రతి సిగ్నల్ దగ్గరా పదిమంది దాకా ఉంటారు. ఎవరైనా సరే ట్రాఫిక్ క్రాస్ చేస్తున్నా,మొబైల్ మాట్లాడుతూ కనపడ్డా వీళ్ళెళ్ళి వాళ్ళ చుట్టూ నిలబడి చప్పట్లు కొట్టుకుంటూ పాటపాడతారు. అది ఫొటో/వీడియో తీసి యూ ట్యూబ్ లో పెట్టేసే వాళ్ళు. “ట్రాఫిక్ రూల్ ని అతిక్రమిస్తూ బిచ్చగాళ్ళకు/స్ట్రీట్ వెండర్స్ కి దొరికిన వ్యక్తి” అంటూ. . ఫైన్ మామూలె. . ఆ తర్వాత వాళ్ళు కట్తే ఫైన్ వాళ్లకు పంచేవారు. వీళ్ళను మానిటర్ చెస్తూ ఒక ట్రాఫిక్ పోలీస్ ఉండేవాడు. ఫుల్లు ట్రాఫిక్ లో కూడా నేర్పుగా తిరిగే టాలెంట్ బిచ్చగాళ్ళ సొంతం. అందుకే ఎంత తప్పించుకుందామన్నా రూల్స్ బ్రేక్ చేసేవాళ్ళు దొరికి పోయేవారు. మొదట్లో బాగా గొడవ చేసినా తర్వాత్తర్వాత ట్రాఫిక్ కి అలవాటు పడ్డారు.
“మొదట్లో అడుక్కునేదానికన్నా బాగా తక్కువ డబ్బులొస్తున్నాయని బిచ్చగాళ్ళు చాలా గొడవ చేసారు. కానీ మరి ఆయన ఎలా ఒప్పించాడో తెలీదు గప్ చుప్. . . . ట్రాఫిక్ బాగా కంట్రోల్ అయింది. అప్పుడు వారందరినీ చెత్తని కంట్రోల్ చేసే వారికింద మార్చాడు రోడ్డు మీద ఎవరన్నా చెత్త వేస్తూ కపడితే సేం ట్రీట్ మెంట్. ఇప్పుడు వారందరికీ ప్రభుత్వ జీతాలు . ”
పడీ పడీ నవ్వసాగాడు గౌరవ్. ”అయ్యో నేనెంత మిస్ అయ్యాను. మా లాబ్ లో సోషల్ నెట్వర్క్ ఉండదు. వారానికి ఒకసారి అమ్మవాళ్లతో మాట్లాడ్డమే. అప్పుడు కూడా కొద్ది సమయమే ఇచ్చేవారు అందుకే తెలీలేదు. సరే ఒకసారి బయట తిరిగొద్దాము పద”
కారు అద్దాలు తీసుకుని డ్రైవ్ చేయసాగాడు గౌరవ్. చల్లని గాలి చక్కిలిగిలి పెడుతున్నది. వాతావరణం చాలా ఆహ్లాదకరంగా ఉంది. రోడ్ సైడ్ ఇడ్లీ దోస సెంటర్స్ చాలా శుభ్రంగా వెంటనే వెళ్ళి తినాలనేంత నీట్ గా వున్నాయి. హాయిగా వెనక్కి వాలి నిదానంగా వెళ్తుంటే ఒక దృశ్యం ఆకర్శించింది గౌరవ్ ని. “అరేయ్ ఎన్ని మారినా జనాలు రోడ్ మీద యూరినేట్ చేయడం మానరు కదా?” విసుక్కున్నాడు.
“అలా అనకురా! ఒక్కసారి మొత్తం మార్పు రాదురా. బయట తిరుగుతున్న వెండార్స్ యెక్కడ వెళ్తారు? రోజంతా ఇంటికెళ్ళేదాకా ఆపుకుంటే హెల్థ్ ప్రాబ్లమ్స్ వస్తాయి. దీన్ని ఒక ఉద్యమం లాగా చెయ్యాలి. ప్రభుత్వం వారు పబ్లిక్ టాయిలెట్స్ ని విరివిగా నిర్మించాలి. మళ్ళీ దాన్ని మెయింటెయిన్ చెయ్యాలి. వాటిని కొంత డబ్బు పే చేసి వాడుకుందాము అన్న గ్రహింపు వీళ్ళకు రావాలి. సులభ్ వాళ్ళు చేసారు కాని అందులో కూడా శుభ్రత తక్కువ. ఇదంతా ఒక సర్కిల్. . మళ్ళీ ఎవరో వస్తారు ఇలాగే” చెప్పాడు ప్రకాశ్.
చల్లగాలిని తనలో నింపుకుంటూ పూలరథం లా వెళ్ళసాగింది కారు.
Traffic samasyaki meerichina parishkaaram chala bavundi 🙂
sooooppper darling. what an idea.
Superb vadina Telangana police ki pumpimchali
Nice mani…..oka manchi solutiin chupinchavu……fallow aitae nijamgaanae ee traffic jam nunchi bayatapadataaamemo…..good thought and presentation too…
Wow!! Brilliant solution!! Nicely written
Traffic నియంత్రణ కి చెప్పిన సొల్యూషన్ చాలా బాగుంది. నిజంగా అలా జరిగితే అది ప్రపంచ వింతలలో మొదటి స్థానం పొందుతుంది…
Thankyou