కౌండిన్య హాస్యకథలు

రచన: రమేశ్ కలవల

 

ఓరేయ్ ఇలారా.. “ అని పిలుస్తూ” పంతులు గారు వీడికి కూడా శఠగోపురం పెట్టండి” అని అడిగింది శాంతమ్మ గారు.

“తల మీద ఇలా ఎందుకు పెడతారు నానమ్మ” అని అడిగాడు.

“అదిగో ఆ దేవుడున్నాడు చూసావు.. అదో పెద్ద శక్తి అనమాట. ఏదో ఒక రోజు ఈ పెద్ద శక్తికి తలవంచక తప్పదు నాయనా..అందుకే భక్తిగా బుర్ర వంచి దణ్ణం పెట్టుకో” అంది. వాడు నమస్కారం చేసి నానమ్మతో గుడి బయటకు నడిచాడు, ఇద్దరూ ఆలయం ఆవరణలో కూర్చున్నారు.

“ఇందా కొబ్బరి ముక్క” అంటూ చంటోడి చేతిలో పెట్టబోతుంటే, అటు వైపు మిగతా సన్యాసులతో కలిసివెడుతూ వారిలో ఒకాయన ఆగి పలకరించడంతో, శాంతమ్మ ఆయనను కుశల ప్రశ్నలు వేసింది.

ఆయన వెళ్ళిపోగానే “వాళ్ళంతా ఎవరు నానమ్మ” అని అడిగాడు.

“తెలియడంలా సన్యాసులు రా సన్నాసి” అంది

“సన్యాసం తీసుకుంటే ఇంచక్కా ఏ బంధాలు లేకుండా అలా వాళ్ళలా తిరగేచ్చు” అంది.

ఆ చంటోడితో ఇంకా జీవిత పాఠాలు గురించి చెప్పబోతుంటే “పోనీ నువ్వు కూడా సన్నాసితనం తీసుకోకూడదు” అన్నాడు.

ఒక్క సారిగా ఆ చంటోడి అన్న మాటకు తేరుకొని “సన్నాసితనం కాదురా సన్యాసం తీసుకోవడం .. అది అందరూ తీసుకోనేది కాదురా సన్నాసి… దానికి కొన్ని నియమాలు, నిష్ఠలు ఉంటాయి. నిగ్రహంగా ఉండాలి, నిరాడంబరంగా బ్రతకాలి.. తిండి వ్యామోహం ఉండకూడదు.. ఇవన్నీ నీకు ఈ వయసులో నే చెప్పినా అర్థం కావులే” అంది.

 

“పదా.. ఆకలిగా ఉంది ఇంటికి వెడదాం” అంటూ లేచి బయటకు నడిచి ఎదురుగా వస్తున్న రిక్షాని పిలిచి ఇద్దరూ ఎక్కారు.

రిక్షాలో ఆ చంటోడు తల దించుకు కూర్చోడంతో  “నీ పేరు శఠగోపురం కదా అని నువ్వు తలదించుకొని ఉండనక్కర్లేదు…ఆ ఒక్క దేముడి ముందు తప్ప నీ తల ఎప్పుడూ ఎత్తే ఉండాలిరా” అంటూ తను వాడికి ఆ పేరు ఎందుకు పెట్టిందో కూడా చెప్పింది.

“తల ఎత్తే ఉండాలన్న” చివరి వాక్యం ఈ శఠగోపురానికి మనసులో బాగా నాటుకుపోయింది.

“మ్యాచెస్ ఆర్ మేడిన్ శివకాశి” కాబట్టి ఇలాటి వారి కోసం ఓ అమ్మాయి ఎక్కడో పుట్టే ఉంటుందంటారా?

——

శఠగోపురం కి కామాక్షితో పెళ్ళై మూడేళ్ళయింది. “పెళ్ళైన తరువాత ఒక్క పండక్కి కూడా మా అమ్మా నాన్నని పిలవలేదండి” అంటూ ఓ సారి వాపోయింది పైగా తను ఏడు నెలల గర్భిణి, సహజంగా పెద్దవారు తోడు ఉంటే బావుండునని తన ఉద్దేశం.

దానికి వేరే ఎవరైనా అయితే జాలి చూపించి కనీసం ఈ ఏడాదైనా తప్పక పిలిపించి, వారితో సరదాగా గడిపి అంత దూరం నుండి సహాయానికి వచ్చినందుకు ఏ బట్టలో పెట్టించి పంపేవారు.

శఠగోపురం వేరే కోవకు చెందిన వాడు కాబట్టి కనీసం  పశ్చాత్తాపం కూడా చూపించలేదు కదా పైగా కామాక్షితో “మూడేళ్ళు నుండి పిలవ లేదు సరే.. ఇంకో మూడేళ్ళైనా పిలవనోయ్…” అంటూ దురుసుగా నోరు జారాడు. కామాక్షి ఎప్పుడూ అంతగా నొచ్చుకోలేదు.

అలాగే ఓ రోజు ఆఫీసులో బయటనుండి ఇన్పెక్షన్ కు వచ్చిన ఆఫీసర్ తో  లేనిపోని రాద్దాంతం చేసి తన బాసు తలదించేలా చేయడంతో శఠగోపురం ఉద్యోగం ఊడినంత పనయ్యింది.

 

ఇంతా జరిగినా తరువాత రోజు నుండి మళ్ళీ తన చేష్టలు షరా మామూలే, పైగా ఓ పెళ్ళికి అర్జెంటుగా వెళ్ళాలంటూ వారం రోజులు సెలవు గోల పెట్టి మరీ తీసుకున్నాడు. “ఈయనకు ఏదోరోజు మూడటం ఖాయం అని” అనుకున్న వారు చాలామంది ఉన్నారు ఆ ఆఫీసులో.

ఇక ముచ్చటగా మూడో సంఘటన కూడా చూస్తే, అర్జెంటుగా అటెండు అయిన కామాక్షి వాళ్ళ చుట్టాల పెళ్ళిలో ఆమె ఎంత వారిస్తున్నా వినకుండా గొప్పలకు పోయి ముందుగా ఐదు వేలు చదివింపులు చదివించాడు శఠగోపురం.

పెళ్ళితంతు కాగానే భోజనాలలో తన పక్కన ఒక విసిగించే మనిషి తగలడంతో ఆయనపై చిర్రెత్తి, ఆ భోజనం ఏదో సరిగా చేయక, సగం ఆకలి కడుపుతో ఆ వధూవరుల దగ్గరి తిరిగివెళ్ళి “ఇందాకా పొరపాటున ఎక్కువ చదివించానని, అసలు తను ఈ పెళ్ళికి వచ్చి పెద్ద ఓ తప్పుచేసాడని, ఆ చదివింపులలో ఓ నాలుగు వేలు తిరిగి ఇచ్చేయమని” అందరి ముందు అడిగటమేకాకుండా, వాటిని ఇచ్చేదాకా తన చుట్టాల ముందు నానా రభసా చేయడంతో కామాక్షి సిగ్గుతో చితికిపోయింది. ఇక లాభం లేదని మరుసటి రోజే పుట్టింటికి ప్రయాణమయ్యింది, ఛస్తే తిరిగి రానని భీష్మించుకు కూర్చుంది.

నెలలు గడిచాయి. కామాక్షి లేని లోటు తెలుస్తోంది కానీ తన నైజానికి ఎన్నడూ పరిస్థితులకు తల వొగ్గడుకదా?

సమయం కలిసి రాకపోతే అన్నీ ఇబ్బందులు కలిసి వచ్చినట్లు ఆఫీసులో కూడా పరిస్తితుల ప్రభావం వల్ల ఉన్న ఉద్యోగం కాస్తా దాదాపు ఊడే పరిస్థితికి వచ్చింది. ఆ సంగతి కామాక్షి చెవిన పడింది.

ఇక లాభం లేదని తనే ఏదోకటి ఆలోచించ శఠగోపురాన్ని మార్చే ప్రయత్నం చేద్దామని తలచింది. ఎంతైనా పరాయివారు కాదు కదా!

———

“ఎవరూ” అంటూ ఎవరో తలుపు కొట్టడం వినిపించగానే లోపలనుండి గడియ తీసింది వయసు పడిన శఠగోపురం వాళ్ళ నానమ్మ శాంతమ్మ.

తలుపు తీయగానే ఎదురుగా పండంటి ముని మనవడితో వచ్చిన కామాక్షి చూసి సంతోషంతో కౌగలించుకొని లోపలకు తీసుకెళ్ళింది నానమ్మ.

కామాక్షి జరిగిన విషయాలు అన్నీ పూస గుచ్చినట్లు వివరంగా చెప్పింది. అన్నీ విన్న ఆవిడ తను శఠగోపురానివి చిన్నప్పుడు విషయాలు అన్ని చెప్పింది. కాళికతో మాట్లాడి ఓ ఉపాయం పన్నింది నానమ్మ.

నానమ్మ ఓ కార్డు ఉత్తరం తీసి రాయడం మొదలు పెట్టింది

ప్రియమైన శఠగోపురానికి,

మీ నానమ్మ ఆశీర్వదించ వ్రాయునది. నీవు క్షేమమని తలుస్తాను. నా ఆరోగ్యం అంతంత మాత్రమే. వయసు మళ్ళుతోంది కదా. ఈ మధ్య సుస్తిచేసిన తరువాత కోలుకున్నాను. నీ విషయాలు తెలిసాయి, నువు చేస్తున్న పనులు ఏమి బాలేవు. ఇవన్నీ చూసి, విన్న తరువాత నేను ఓ అభిప్రాయానికి వచ్చాను. నీకు తెలిసి తెలియని వయసులో నన్ను ఓ సారి ‘సన్నాసితనం’ తీసుకోమన్నావు. నీ కోరిక మీరకు చివరి సారిగా కామాక్షిని కలిసి అదే చేయబోతున్నాను.

ఇట్లు

నానమ్మ

కార్డు పోస్టులో పడేసింది. ఓ రెండు రోజులలో ఆ కార్డు చేరగానే నానమ్మ దగ్గర నుండి రావడంతో ఆత్రుతతో తీసి చదివాడు.  ఎలాగైనా నానమ్మను కలవాలి అనుకున్నాడు. కానీ ఎక్కడికి వెళ్ళింది తెలిసేదెలా? మళ్ళీ చదివాడు. కామాక్షిను కలుస్తానంది కదూ అంటూ మళ్ళీ తన అభిమానం అడ్డు వచ్చింది.

ఒకటి రెండు రోజులు గడిచాయి, నానమ్మ విషయం పదే పదే గుర్తుకు రావడంతో ఇక తప్పదే లేక కామాక్షి దగ్గర తల దించడానికి సిద్దపడ్డాడు. వెంటనే ప్రయాణం అయ్యాడు.

——

అత్త మావగారి ఇల్లు చేరుకొని తలుపు కొట్టాడు. తలుపు తీయగానే పశ్చాత్తాపంతో కామాక్షి గురించి అడిగాడు. బయటకు వెళ్ళిందనడంతో మొహం చెల్లక దిగులుతో బయటకు నడిచాడు. ఏం చేయాలో తోచక నానమ్మతో ఎప్పుడూ వెళ్ళే గుడికి బయలుదేరాడు. అక్కడి చేరికోగానే నానమ్మ “జీవితంలో ఏదో ఓ రోజు ఆ అతీత శక్తికి తల వంచాలి నాయనా” అన్న మాటలు గుర్తుకువచ్చి ఆ స్వామికి క్షమించమని కళ్ళు మూసుకొని ప్రార్థిస్తుండగా ప్రక్కనే పరిచయం ఉన్న గొంతుతో “శాస్త్రులు గారు, వీడికి శఠగోపురం పెట్టండి” అంటూ ఓ చంటోడిని ముందుకు చేతులతో చూపించండంతో కళ్ళు తెరిచి సంతోషంతో నానమ్మను హద్దుకున్నాడు. చేతిలో ఆ పిల్లవాడిని తీసికోబోతుంటే కామాక్షి వైపు చూపించి క్షమాపణ అడగమంది. చెవులు పట్టుకొని క్షమాపణ అడిగి ఇద్దరూ మనస్పూర్తిగా స్వామికి మ్రొక్కారు. ఆ చంటోడిని తీసుకోని ముద్దాడాడు శఠగోపురం.

శుభం భూయాత్!

 

 

రచన:కౌండిన్య (రమేష్ కలవల)

ఆ కొత్తగా వచ్చిన మేనేజర్ గారి పేరు కాకరకాయల సారంగపాణి(కాసా) ఆయన మొహం చూడగానే బ్లాంక్ గా ఉండి హావభావాలు ఏమాత్రం తెలియవు. ఆయన చేరిన ఓ వారం రోజులకే ఆఫీసులో అందరి జీవితాలు కాకరకాయంత చేదుగా తయారయ్యాయి అనడంలో అతిశయోక్తి లేదు.

సారంగపాణి బట్టతల పైన ఒకే ఒక్క జుట్టు ఉండి ఎడారిలో మొలిచిన ఒకే ఒక్క మొక్కలా ఉంటుంది. మరీ కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించక పోయినా దగ్గరగా చూసిన వారికి మాత్రం చిరునవ్వు తెప్పించక మానదు.

ఆయన చేరిన దగ్గరనుండి ఆఫీసులో లేటుగా పనిచేయిస్తున్నందులకు ఒకరోజు ఒకాయన ఉండబట్టలేక “హెయిర్ కటింగ్ సెలూన్ మూసేస్తారు సార్.. మీకైతే దాని అవసరం లేకపోవచ్చు” అని నోరు కూడా జారాడు. ఆ రోజు రాత్రి పదింటి వరకూ పని చేయించాడు సారంగపాణి.

చూడటానికి మనిషి సన్నగా పుల్లలాగా ఉండి లోపల రెండు జతలు తొడుక్కుండాడని అందరి అనుమానం.

అప్పటి ఆ ఆఫీసులో మందకోడిగా సాగే పనులన్నీ ఆయన వచ్చిన తరువాత టంచనుగా అందరి ఒళ్ళు వొంచేలా చేయించడంతో, ఇక ఇలా కుదరదని ఆఫీసులో అందరూ కుమ్మకై ఆయనకున్న వీక్నెస్ ఏమిటో తెలుసుకొని, ఆయన ధోరణి మార్చేలా చేద్దామని ఓ సీక్రెట్ ఆపరేషన్ మొదలు పెట్టారు. దాని కోడ్ వర్డ్ “కాసాబ్లాంకా”.

——

కూరగాయల మార్కెట్టు. సారంగపాణి, పక్కన ఒక ఆవిడ కూరలు కొంటూ సరదాగా మాట్లాడుకోవడం చూసి ఆయనకు తెలియకుండ ఫాలో చేస్తున్నారు కోటేశ్వరరావు, ఆపరేషన్ లీడర్ కామేశ్వరరావు.

సారంగపాణి, ఆవిడ ఒక షాపులోకి వెళ్ళబోతుంటే ముందుగా కూడబలుక్కొని సారంగపాణి కాలు వేసే చోట ఓ కిలో కుళ్ళిపోయిన టమాటోలు పోయడంతో ఆయన కాలు జారి కింద పడి మూర్చబోయారు.. ఆ పక్కన అదిరిపోయి చూస్తున్న ఆవితతో “మీ అన్నయ్య గారి లాగా ఉన్నారు” అన్నాడు కోటేశ్వరరావు.
“అయ్యో! ఆయన మా ఆయనండి. బ్రతికే ఉన్నాడంటారా?..” అంది ఆందోళన పడుతూ
“ఏం ఫర్వాలేదు..ఓ చెంబుడు నీళ్ళు పోయండి, ఆయనే లేస్తారు” అంటూ సలహా ఇచ్చి తుర్రున అక్కడినుండి పారిపాయారు . ఇద్దరికీ ఆ పక్కన ఉన్నఆవిడ భార్యేనని, ఆయన్ని బ్లాక్ మెయిల్ చేయటానికి కుదరదని నిర్ణయానికి వచ్చారు..

——

ఆఫీసు, ఉదయం పదకొండు కావొస్తోంది. సారంగపాణ ఇంటర్ కామ్ లో ఫోను చేసి కాత్యాయినిని ఆ ఫైలు పట్టుకురమ్మన్నారు. కాత్యాయిని ఆపరేషన్ లీడర్ దగ్గరకు పరిగెత్తింది.

కామేశ్వరరావు ఏం చేయాలో చెప్పాడు, తన జేబులోంచి రెండు వందలు తీసి ఇచ్చాడు. కాత్యాయిని కోటేశ్వరరావు దగ్గరకు ప్లాను చెప్పింది, అతను రెండు వందలు తీసి ఇచ్చాడు. ఆ పక్క డెస్కు రామారావు దగ్గర, ఎదురు రమావతి దగ్గర, ఈ పక్క కృష్ణారావు దగ్గరా తలో రెండు వందలు తీసుకొని ఆ ఫైలులో పెట్టి సారంగపాణి ఆఫీసులోకి నడిచింది.

నిశ్శబ్దం. బయట అందరూ చెవులు రిక్కించి వింటున్నారు. కొంత సేపటికి ఢాం ఢూం అంటూ గట్టిగా చివాట్లు వినపడటంతో ఆపరేషన్ లీడర్ కామేశ్వరరావు లోపలకు పరుగెత్తాడు.

సారంగపాణి వైపు దీనంగా చూస్తున్న కాత్యాయినితో “ఆ చేతిలో ఫైలులో ఇందాక నువ్వు అమ్ముతానన్న టి వి తాలుకు డబ్బులు పెట్టాను, పొద్దున్నే బ్యాంకులో తెచ్చాను. నువ్వు చూసావొ లేదో” అన్నాడు.

“చెప్పాను కదండి సారంగపాణి గారు, ఏదో పొరపాటని ..ఇది లంచం కాదని. ఈ ఫైలులో డబ్బులు ఎలా వచ్చాయో తెలియదండి” అంది.

సారంగపాణి గొంతు సవరించి ఇక వెళ్ళ మని సైగలు చేసాడు. ఇద్దరూ బయటకు నడిచి ఆపరేషన్ ఫైయిల్ అంటూ సైగలు చేస్తూ “అమ్మో లంచాలకు లొంగే మనిషిలా కనిపించడం లేదు” అని గుసగుసలాడారు.

——

ఆ రోజు ఆఫీసులో చీకటిపడేంత వరకూ పని చేయించి అందరినీ ఇంటికి వెళ్ళమని చివరగా తను బయలుదేరాడు. ఆఫీసు బయటకు రాగానే ఎదురుగా ఒకతను నల్లగా, పొడుగ్గా, బలంగా నిగ నిగలాడే శరీరంతో తన ఒంటి చేత్తో పుల్లలా ఉన్న సారంగపాణి ని ఎడం చేత్తో పైకి ఎత్తాడు. ఆ ప్రక్కనే దగ్గరలో చీకట్లో దాక్కున్న అందరికీ ఆయన సంగతి ఇక ఇంతే అనుకున్నారు. దింపమని బ్రతిమలాడుతారు అనుకున్నారు.

ఒక్కసారిగా మార్షల్ ఆర్టు ఫోస్ పెట్టి అతని తలమీద బలంగా ఒక్కటి కొట్టారు. పట్టువదిలి క్రిందకు దించగానే రకరకాల కరాటే ఫోజులు పెట్టి అతన్ని ఓ నాలుగు పీకాడు, అంతే అతను నిమిషంలో చీకట్లో మాయమయ్యాడు.

చాటుగా ఉన్న అందరూ సారంగపాణితో పెట్టుకోకూడదని నిర్ణయానికి వచ్చి ఎటు వాళ్ళు అటు జారుకున్నారు. ముచ్చటగా మూడో సారి కూడా ఆపరేషన్ ఫెయిల్ అని అంతా అనుకున్నారు.

మూడేంటి తరువాత ముప్పై సార్లు అలానే అన్ని ఫెయిల్యూర్లే. చివరకు ఆయనకు మచ్చిక చేసుకునే ప్రయత్నంలో ఆయనకు ప్రాణమైన తాపేశ్వరం కాజాలు రోజుకు తలో కిలో ఏదో సందర్భం చెప్పి ఇచ్చినా ఆయన మారనులేదు కదా ఆయన చెప్పిన పని మాత్రం చేయకపోతే ఇంకా చీకటి పడే వరకు కూర్చొబెట్టి మరీ పని చేయిస్తున్నారు..

——

ఆ రోజు సారంగపాణి అందరినీ మీటింగు కు పిలిచారు. మొదలు పెట్టే ముందు ఆయనకున్న ఆ ఒక్క జుట్టు సరిచేసుకొని “ఈ క్వార్టర్ లో గనుక మన ఆఫీసు బ్రాంచి టార్గెట్ రీచ్ అయితే గనుక మిమ్మల్ని ఓ విదేశానికి ట్రైనింగ్ కు పంపించే బాధ్యత నాది” అంటూ ఎనౌన్స్ చేసారు.

“ఇంతకీ ఏ కంట్రీ సార్”అని అడిగాడు కోటేశ్వరరావు.

“అది మాత్రం చెప్పను” అన్నారు.

“కష్టపడి చేస్తే నిజంగా పంపిస్తారా?” అని అడిగింది కాత్యాయిని.

“నేను మాట మీద నిలబడే మనిషిని” అన్నాడు.

“అయితే, వీళ్ళందరితో చేయించే బాధ్యత నాది సార్” అన్నాడు కామేశ్వరరావు.

సారంగపాణి అటు నడవగానే అందరూ కలిసి దీని ఆపరేషన్ “కష్టేఫలి” అని పేరు పెట్టారు.

ఆ రోజు సాయంత్రం పదకొండింట వరకూ పనిచేసి ఇంకా చేస్తానంటూ కూర్చున్న రామారావును లాక్కొని తీసుకెళ్ళాల్సి వచ్చింది.

ఒక రామారావు ఏంటి… కాత్యాయిని, రమావతి, కృష్ణారావు, కోటేశ్వరరావు అలసట లేకుండా పనిచేసి మూడు నెలలో ఉన్న పనంతా అవ్వగొట్టటమే కాకుండా ఆఫీసులో మిగిలి పాత పనులన్నీ కానించేసారు.

అది గమనించిన సారంగపాణి సహృదయంతో ఇంకా పెళ్ళి కాని రామారావును పిల్లని చూసుకొని రమ్మని ఓ రెండు వారాలు, త్వరలో రిటైర్ అవుతున్న రమావతికు పెన్షన్ ఆఫీసులో పనులు చూసుకోమని, కోటేశ్వరరావుకు వాళ్ళడివిడ ఒంట్లో బాలేదని కూరగాయలు మార్కెట్లో కూరగాయలు కొనుక్కొని తీసుకెళ్ళమని లాంటివి, పైగా వచ్చే ఏడాది ఎలాంటి పనులు చేయాలో ఖాళీగా ఉన్న కామేశ్వరరావు గారితో చర్చించిడం లాంటివి చేసారు.

—-
డెడ్లైన్ పూర్తయిన రోజు. సారంగపాణి అందరినీ మీటింగుకు పిలిచారు. గొంతు సవరించుకొని “మీరు గమనించారో లేదో.. ఈ రోజు హెయిర్ కట్ చేయించుకున్నాను” అన్నారు. ఫక్కున నవ్వబోయి కోటేశ్వరరావు నోరు నొక్కేసుకున్నాడు.

“ఈ విషయం పక్కన పెట్టి అసలు విషయానికి వస్తే..” అంటూ “నేను చేరి సరిగ్గా సంవత్సం అయ్యింది. ముందుగా మీరు పని ముభావంగా చేసినా , తరువాత చక్కటి పనితీరు ప్రదర్శించి మన టార్గెట్ ముందుగా రీచ్ చేసారు”. అందరూ చప్పట్లు కొట్టారు. అందరి పనితనాన్ని కొనియాడి చివరగా తన జేబులోంచి టికెట్లు తీస్తూ “ ఇవి కొబ్బర్లంక టికెట్ ” అన్నారు.

నిశ్శబ్ధం. ఇంతలో కామేశ్వరరావు “ఇది అన్యాయం. కష్ట పడి పనిచేస్తే అందరినీ విదేశాలకు తీసుకెడతాను అన్నారు” అన్నాడు.

“అందరం ఓ నెల ముందరే పని పూర్తి చేసాం సార్” అంది కాత్యాయిని.

సారంగపాణి ఏమి మాట్లాడకుండా మీటింగు ముగిసినట్లుగా సైగలు చేసి బయలుదేరబోయాడు.

అందరూ నిరుత్సాహ పడుతూ, కృంగిన భుజాలతో చూస్తుండగా వెనక్కు తిరిగి “ఆ టికెట్లు నాకోసం” అన్నాడు. అంతా ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

“ఇంతకీ మమల్ని ఎక్కడకు పంపుతున్నారు సార్..” అని అడిగారు ముక్తకంఠంతో.

“ఆఫ్రికాలోని మొరాకో” అన్నాడు

“ఆ దేశంలో ఏ ఊరు?” అవి అడిగాడు కోటేశ్వరరావు ఆత్రుతతో.

“కాసాబ్లాంకా” అని జవాబు ఇచ్చాడు. అందరూ ఒకళ్ళ మొహాలు ఒకళ్ళు చూసుకున్నారు.

“ఆ ఊరు ఎవరైనా విన్నారా?” అంటూ ప్రశ్నించాడు.

“పక్కనున్న కొబ్బర్లంక గురించే సరిగా తెలీదు, ఇక ఎక్కడో మొరాకో లోఉన్న కాసాబ్లాంకా గురించి మాకు ఎలా తెలుస్తుందిలేండి సారంగపాణి గారు” అన్నారు.

——

శుభం భూయాత్!

రచన: రమేశ్ కలవల

‘రెండు రోజుల నుండి చూస్తున్నా మిమ్మల్ని! ఏంటి చెత్త మా ఇంటిలోకి విసురుతున్నారు?’ అని చిరుకోపంతో అడిగింది పక్కింటి అలేఖ్య.

చెత్త కాదండి. తొక్కలు విసిరాను. ‘తొక్కలో… ‘ అనేలోగా ఆ అమ్మాయి అడ్డుకొని ‘మాటలు జాగ్రత్త’ అంది కోపంతో వేలు చూపిస్తూ

‘నే చెప్పేది వినండి. అసలు తొక్కలో ఏముంది అనుకుంటాం కదా. తొక్కలు వేస్తే మొక్కలు బాగా పెరుగుతాయి మీకు తెలుసా? అందుకే మీ తోటలో మొక్కలకోసం విసిరాను’ అన్నాడు పక్కింట్లో అద్దెకుంటున్న రోహిత్.

‘మీ తొక్కల సహాయం మాకు అక్కర్లేదు, మా ఇంట్లోకి చెత్త విసరద్దు. మీ ఇంట్లో మొక్కలకు కావలసినన్ని విసురుకోండి. నేనేమీ అనుకోను’ అంటూ లోపలికి వెళ్ళిబోతుంటే ‘నా పేరు రోహిత్. ఏ జీ బియెస్సీ చేసాను. యమ్మెస్సీ కోసం వచ్చాను అని పరిచయం చేసుకున్నాడు. లోపలికి వెళ్ళిందల్లా బయటకు వచ్చి రోహిత్ కు సారీ చెప్పి చెయ్యి కలిపింది. “అందుకేనేమో ఈ మొక్కలకు వేసే తొక్కల గురించి బాగా తెలుసు మీకు’ అంది నవ్వుతూ. అలా మొదలయ్యింది వాళ్ళ ప్రేమాయణం. ముందుగా అలేఖ్యే ప్రేమించింది.

————

ఆ రోజు పొద్దున్నే రోహిత్ పేపర్ చదువుకుంటున్నాడు. పక్కనే కూర్చున్న వాళ్ళ బాబు దగ్గరకు అలేఖ్య వచ్చి ‘ఇదిగో కన్నా ఆరెంజ్ తిను. అవి తిన్న తరువాత ఆ పీల్ తేసినవి ఆ గార్డెన్లో మొక్కలకు పడేయమ్మ మంచిది’ అంటూ ఆ పేపర్ కు తన చీర కొంగు తగిలేలా నడుస్తూ వెళ్ళింది. మాటలలో కొంచెం వెటకారం తెలుస్తూనే ఉంది రోహిత్ కు.

‘ఒరేయ్ ఏం అక్కర్లేదు ఆ బిన్లో పడేయ్.. ఓ రోజు అలా పడేసే నా బతుకు ఇలా ఏడిసింది. ఆ రోజు నా మొహం మీద మీ అమ్మ వేలు చూపించినపుడే గుర్తించలేక పోయాను కోపిష్టిదని. మా చెడ్డకోపం’ అన్నాడు. ఇద్దరి మొహాలు చూసి వాటిని ఏం చేయాలో తెలియక వాడు వాటిని జేబులో వేసుకున్నాడు.

‘చెక్కు తీసిన సొరకాయ తొక్కలు పారేయకు, ఉంచు. అయ్యగారికి ఇష్టం, పచ్చడి చేస్తాను ఈ రోజు క్యారేజీలోకి’ అంది ఆ కూరలు తరుగుతున్న వంటావిడతో రోహిత్ కు వినపడేలా.

‘సరే అమ్మగారు’ అంది ముసిముసినవ్వుతో.

అది విని ‘అందుకే రా నేను రోజూ ఆఫీసు దగ్గర హోటల్లోన్ భోంచేస్తాను. ఈ మాట అమ్మతో అనకు’ అన్నాడు తనకు వినపడకుండా కొడుకుతో

‘మరి అమ్మ ఇచ్చిందేం చేస్తావు నాన్నా?’ అని అడిగాడు.

‘మా ఆఫీసులో ఒకాయన ఉన్నాడులేమ్మ. ఆయన మీ అమ్మకి సరిగ్గా సరిపోతాడు. పచ్చగడ్డితో చేసిన పచ్చడైనా లొట్టలేసుకుంటూ తింటాడు” అన్నాడు

రోహిత్ స్నానానికి లోపలకు నడుస్తుంటే, వాళ్ళబ్బాయి బాక్సులో పెట్టడానికి అరటి పండు వొలిచి ఆ తొక్క ఆయన నడిచి వచ్చే దారిలో పడేసి ‘ఏమండి చూసుకోండి జాగ్రత్త, ప్లీజ్.. అది కొంచెం తీసి పెరట్లో విసురుతారా’ అంది.

‘జారి పడుంటే?’ అన్నాడు కోపంగా రోహిత్.

తను పట్టించుకోనట్లు నటిస్తుంటే ఎందుకొచ్చిన రాద్దాంతం అని దాన్ని తీసి బిన్లో పడేసి విసుగ్గా తల అటూ ఇటూ ఊపుతూ నడిచాడు.

లాభం లేదు. ఏదోకటి చేయాలని నిశ్చయించుకున్నాడు కానీ ఏమీ చేయలేడని తనకూ తెలుసు.

———

యధావిథిగా ఆఫీసుకు చేరుకున్నాడు. రోహిత్ రావడం చూసి వెంటనే పరిగెత్తుకొచ్చాడు తోటి ఉద్యోగి వెంకట్. తనకు ఇంకా పెళ్ళి కాలేదు.

రోహిత్ రాగానే వెంకట్ చేసే మొదటి పనేంటంటే ఆ క్యారేజీ తీసి చూడటం. ఆ పని చేస్తుంటే ‘మా ఇంటి పక్కన ఇల్లు ఖాళీ అయ్యింది. నువ్వు ఇల్లు చూస్తున్నావుట కదా చేరతావేంటి? రోజూ నీకిష్టమైన మా ఆవడ ఆర్గానిక్ వంట తినవచ్చు’ అన్నాడు.

‘తప్పకుండా గురువుగారు. కొంచెం మాట్లాడి పెట్టండి’ అన్నాడు వెంకట్.

‘సరే’ నన్నాడు రోహిత్. ఓ వారం రోజుల్లో పక్కింట్లో సెటిల్ కూడా అయ్యాడు. కూటి కోసం కోటి తిప్పలు అన్నట్లుగా, అలవాటైన అలేఖ్య వంట సాయంత్రం కూడా దక్కేలా పరిచయం పెంచుకోవటానికి శతవిధాల ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. తన వంటల గురించి వెంకట్ కు అంతగా తెలియడంతో ఎక్కడో అనుమానం కలిగింది అలేఖ్య కు.

ఆదివారం పొద్దున్న సమయం పదకొండయినా ఆదమరిచి నిద్రపోతున్నాడు వెంకట్. కిటికీ లోనుండి సరిగ్గా మొహం మీదకు అరటిపండు తొక్క పడి పెదాలకు తియ్య తియ్యగా తగులుతోంది. నిద్ర మత్తులో చిన్నగా దాన్ని తీసాడు. లేచి ఆ కిటికీ వైపుకు నడిచాడు.

ఆ కిటికీ లోనుండి బయటకు చూడగానే ఎవరో కొత్త అమ్మాయి లాగా కనపడుతోంది. ఆ అమ్మాయి రోహిత్ వాళ్ళ చంటోడిని ఎటు పడేసావ్ అని అడగడం గమనించాడు, వాడు అటు కిడికీ వైపు చూపించాడు. ఆ అమ్మాయి తనవైపు చూసేలోగా తను కనిపించకుండా తప్పుకున్నాడు వెంకట్. మసక కళ్ళతో చూసినా చూడటానికి  అందంగా కనిపించింది. ఫస్ట్ ఇంప్రెషన్ ఈస్ ది బెస్ట్ ఇంప్రెషన్ కదా మెదడు చురుగ్గా పనిచేసింది అనుకున్నాడు. నిద్ర మత్తులో ఆమెని సరిగా చూడనే లేదు కానీ తన చెవులకు వేలాడుతున్న గంటల దుద్దులు మాత్రం తన మనసు మీద చెరగని ముద్ర వేసాయి. వెంటనే గుడి గంటలు మ్రోగినట్లుగా హృదయంలో ప్రేమ గంటల చప్పుడులు వినిపించాయి. ఆమె గురించి తెలుసుకుందామని తయారవ్వడం మొదలుపెట్టాడు వెంకట్.

రోహిత్ బయటకు వచ్చి సుమేథతో వెడదాం అన్నట్లు సైగలు చేసి చంటోడిని కూడా తీసుకొని బయటకు బయలుదేరాడు. సుమేథ అలేఖ్య వాళ్ళ చెల్లెలు.

కొంతసేపటికి వెంకట్ కుంటి సాకుతో అలేఖ్య దగ్గరకు వచ్చాడు. ఊరక రారు మహానుభావులని అలేఖ్య పెద్దగా పట్టింకోలేదు.

‘మీ ఇంటికి చుట్టాలు వచ్చినట్లున్నారు?’ అని అడిగాడు.

పరిస్థితి అర్థమయ్యింది అలేఖ్యకు, అందుకు వెంకట్ తో ‘అవునండి మా అమ్మమ్మ ఊరినుండి వచ్చారు’ అంది ఏమాత్రం గమనించాడో తెలుసుకోవటానికి.

‘అబ్బే మీ అమ్మమ్మ గారి సంగతి కాదండి, ఇంకో ఆవిడ చిన్నగా, సన్నగా ఉన్నారు, గంటల దుద్దులు పెట్టుకొని ఉన్నారు చూసారు ఆవిడ గురించి’ అని నోరు జారేసాడు.

‘ఓహో. చెవులకు ఏమి వేసుకొందో అవి కూడా గమనించారా వెంకట్ గారు’ అంది అలేఖ్య.

కంగారు పడుతూ ‘అంటే..మీ ఇంటి నుండి మంచి వంటల సువాసనలు వస్తుంటే కిటికీ లోంచి చూసినపుడు ఆవిడ కనిపించారు’ అని ఇబ్బందిగా మొహం పెట్టాడు.

ఆ రోజు ఇంకా వంట మొదలే అవలేదు. ‘అవునులేండి. మా వంటల సువాసనలు మీ ఇంటి వరకూ వచ్చుంటుంది ‘ అంది మనసులో నవ్వుకుంటూ.

వెంకట్ కు మనసులో  ఇష్టాదైవం వెంకన్న గుర్తుకువచ్చాడు. స్వామి, ఎలాగైనా ఈ రోజు ఆ అమ్మాయి మళ్ళీ కనపడేలా చేసే భారం నీ మీదేమోపుతున్నాను అంటూ ఆకాశం కేసి చూసి మొక్కుకున్నాడు.

అది గమనించిన అలేఖ్య ఈ రోజు వాతావరణం మీకు అనుకూలంగానే ఉండేటట్లు ఉందిలేండి అంది.

నేను ఆ భగవంతుడితో అదే కోరుకుంటున్నానండి అన్నాడు వెంకట్. ఎక్కడో ఓ మూల మంచి కుర్రాడే అన్న అభిప్రాయం లేక పోలేదు అలేఖ్య కు. దగ్గర వరకే వెళ్ళారు కూర్చోండి అనే లోగా రోహిత్ వాళ్ళు తిరిగి రావటం వెంకట్ మొదటి సారిగా సుమేథ ను కలిసాడు. తనే చనువుగా పలకరించడంతో పాటు ఇంటిలో కూడా చకచకా పనులు చేస్తూ గలగలా మాట్లాడటంతో తనంటే సదభిప్రాయం కలిగింది. ఆలస్యం అమృతం విషం అని తరువాత రోజే రోహిత్ తో తన అభిప్రాయం వ్యక్తం చేసి ఇష్టమైతే గనుక తల్లితండ్రులతో సుమేథ విషయం మాట్లాడుతానని చెప్పాడు. అలేఖ్య తో కూడా రోహిత్ మాట్లాడి పెద్దలతో నిశ్చయించి సంబంధం ఖాయం చేసారు. సమయం ఇట్టే గడిచింది. రెండు నెలలు నిండేలోగా సుమేథ కూడా అక్కయ్య పక్కింట్లో కాపురానికి చేరింది.

—————

 

కొత్త జంట అన్యోన్యంగా ఉండటం సహజం కానీ అక్క అలేఖ్య బావగారైన రోహిత్ తో చిటపట లాడటం గమనించక పోలేదు సుమేథ.

పెళ్ళికాక ముందు సొరకాయ తొక్కల పచ్చడి నచ్చినా పెళ్ళయిన తరువాత సుమేథ చేసే సొరకాయ పచ్చడి తప్ప ఇంకేమీ నచ్చడం లేదు వెంకట్ కు.

ఇదివరలో వెంకట్ క్యారేజీ తణిఖీ చేసేవాడు. ఇపుడు వెంకట్ ఆఫీసుకు రాగానే రోహిత్ క్యారేజీ తీసి చూడటం మొదలుపెట్టాడు. అదీ కాకుండా అలేఖ్య వంటలు రోజూ అంటగడుతుండటంతో వెంకట్ ఓ రోజు థైర్యం చేసి అడిగాడు రోహిత్ ని ‘గురువుగారు, ఎప్పటినుండో అడుగుదామను కుంటున్నాను మీ తొక్కల వంటకాల గురించి వివరిస్తారా.’  అని అడగగానే సరే ఇటు కూర్చోమంటూ రోహిత్ వివరించడం మొదలుపెట్టాడు.

చూడు వెంకట్, నా ఉద్దేశం లో భర్త అనేవాడు తొక్కతో సమానం అన్నాడు. ‘అదేంటి గురువు గారు! అంత మాట అనేసారు’, అన్నాడు వెంకట్. చెబుతాను వినవయ్యా అంటూ మా ఆవిడకు ఒకరి మీద ఆధారపడడం ఇష్టం లేదోయ్ కానీ ఓ సారి దాంపత్యం మొదలైన తరువాత ఒకరి అవసరం ఇంకొకరికి ఎంతైనా అవసరం. కాయకు గానీ పండుకు కానీ తొక్క అవసరం ఎంతో ఉందయ్యా. అదే గనుక లేకపోతే కాయ గానీ పండు గానీ నిలవ గలుగుతుందా? అన్నాడు. ఈ సిద్దాంతాన్ని ఎపుడైతే తనకు బోధించానో దానితో ఏకీభవించక పోగా రోజూ తొక్కలతో వంటకాలు చేసి ఇవ్వడం మొదలుపెట్టింది మీ వొదిన గారు అన్నాడు. సమయానికి నువ్వు పరిచయం అయ్యావు కాబట్టి సరిపోయిందోయ్ వెంకట్ అన్నాడు. మళ్ళీ తను ఎమైనా అనుకుంటాడేమోనని మాట మార్చాడు.

మీ ఇంటి తొక్కలు తిన్న విశ్వాసం గురువు గారు కాబట్టి మిమ్మల్ని దీని నుండి విముక్తుడిని చేసే బాధ్యత నాది అంటూ శబథం చేసాడు వెంకట్.

———

వెంకట్ ఆ రోజు ఆఫీసుకు వెళ్ళేముందు అలేఖ్యను కలిసాడు. తను చెప్పదలుచుకున్నదంతా చెప్పాడు. సాయంత్రం సుమేథ ప్రేమగా వడ్డిస్తోంది. ఒక్కోటి తినడం మొదలుపెట్టిన తరువాత అర్థం అయ్యింది పొద్దున్న చేసిన తప్పు, పక్క వాళ్ళ సంసారంలో వేలు పెడితే కలిగే మొప్పు.

తలెత్తి చూసాడు తన చెవులకు మిరపకాయ తొడిమలు నిరసనగా పెట్టడం గమనించి ఈ అక్కా చెల్లెళ్ళతో పెట్టుకుంటే ఏ అడవిలోనో ఆకులు  అలమలు తినాల్సి వస్తుందనుకున్నాడు.

————

తరువాత రోజు క్యారేజీలు వదిలి ఇద్దరూ కలిసి హోటల్ భోజనానికి వెళ్ళి రావడం చూసి బాసు అడిగాడు. పరిష్కారం నేను చూపుతానన్నాడు.  ఓ వారంలో ఆఫీసు పార్టీ రిసార్టులో పత్నీ సమేతంగా విచ్చేసినపుడు ఏం చేయాలో చెవిలో చెప్పాడు.  మీరు ప్రాక్టీసు చేయడం ఎంతైనా అవసరం అని చెప్పాడు. చెట్లు గట్రా.. అయినా మీరే చూస్తారుగా మా నటన అంటూ ఇద్దరు హుషారుగా ఉన్నారు.

ఆఫీసు ఫంక్షనుకు అందరూ ముస్తాబయ్యి వచ్చారు. అందరూ అన్నీ తింటూ పలకరించుకుంటూ సరదగా గడుపుతున్నారు. వీరిద్దరూ మాత్రం మిగతావి ఏమీ తినకుండా తొక్కలు తినడం ప్రారంభించారు.  ఇంతలో పథకం ప్రకారం ప్రక్కన కూర్చున్న బాసు లేచాడు. వీళ్ళను చూస్తుంటే కొత్తరకం రోగం వచ్చిన వాళ్ళలో అనిపిస్తున్నారు అన్నాడు. సుమేథ అడిగింది ఇంతకీ మీరెవరు? అని ‘నేను డాక్టర్ ని’ అన్నడు. వెంటనే ‘నేను యాక్టర్’ అన్నాడు వెంకట్,  రోహిత్ కాలు తొక్కాడు. గొంతు సవరించుకొని ‘అదే మా ఆఫీసు డాక్టరుగారు’ అన్నాడు. బాసుగారు దగ్గరకు వచ్చి ఏవి మీ చేతులు చూపించండి అని అడిగాడు. ఇద్దరూ ముందుగా రంగులు రాసుకోవడంతో చూసారా ఇది మొదటి దశ కాకపోతే కొన్ని రోజులు పోతే వీళ్ళు పదికాలాలూ పచ్చగా కనపడతారు అన్నాడు. అక్క అలేఖ్య వైపుకు సుమేథ కొంచెం దిగులుగా చూసింది.  ఎవరూ చూడకుండా రోహిత్ వెంకట్ కు కన్ను కొట్టాడు. ఉన్నపళంగా వెంకట్ ఆ పక్కనే ఉన్న చెట్టు ఎక్కడం మొదలుపెట్టాడు. బాసు గారు ‘అయ్యో రెండో దశ మొదలయ్యింది చూసారా ? అంటూ కంగారు పెట్టడం మొదలు పెట్టడంతో అలేఖ్యకు చిర్రెత్తి గట్టిగా ’ఆపండీ ఈ తొక్కలో గోల’ అరిచింది. ఆ అరుపుకు కంగారుపడి కొంత ఎక్కిన వాడల్లా కిందకు దూకాడు వెంకట్. సుమేథ పరిగెత్తుకు వెళ్ళింది వాళ్ళయన దగ్గరకు. ఇంకెప్పుడు అలా చేయనండి అంది.

అలేఖ్యకు ‘అర్థమయ్యింది. ఇంక ఇప్పటినుండి ఈ తొక్కల వ్యవహారం చక్కబెట్టుకుంటాము లేండి’ అంది. హమ్మయ్య అంటూ అందరూ నవ్వేసారు.

ఇంతలో అలేఖ్య వాళ్ళ చంటోడు ‘మమ్మీ వీటిని ఏంచేయను ? అంటూ వాడు తిన్న తొక్కలు చూపించాడు’

‘నాకు ఇవ్వమ్మ’ అంటూ బాసు లాక్కొని జేబులో వేసుకున్నాడు, అందరూ ఫక్కున నవ్వేసారు.

 

శుభం భూయాత్!

 

రచన: రమేశ్ కలవల

 

భార్యా భర్తలన్నాక సవాలక్షా ఉంటాయి. వారి విషయంలో మనం జోక్యం  చేసుకోకూడదు. కానీ ఇది జోక్యం జేసుకోవడం కాదేమో, ఏం జరిగిందో తెలుసుకుంటున్నాము అంతే కాబట్టి ఓ సారి ఏం జరిగిందంటే…

ఆఫీసు నుండి వచ్చి బట్టలు విడిచి భార్యకు వాటిని ఉతకడానికి  అందజేసాడు చందోళం. ఆ ప్యాంటు చూస్తూ “ఉతుకడానికేనా?” అంది ఇందోళం.

“ఏంటి, నన్నా” అని అడిగాడు హాలులోకి వెడుతూ అప్రమత్తం అవుతూ.

“మీ ప్యాంటు తో మాట్లాడుతున్నానండి. పతి దేవులు మిమ్మల్ని ఎపుడైనా అలా అన్నానా?” అంది ఇందోళం.  దీనిలో ఏదో గూడార్థం లేకపోలేదు అనుకున్నాడు.

స్నానం చేసి వచ్చాడు. చందోళం తన  పడక గదిలోకి ఏదో చూసుకొని కేకలు పెట్టడంతో  ఆ ఉతికిన దాన్ని తీసుకొని ఆ గదికి బయలుదేరింది ఇందోళం.

“రెండు వేల రూపాయలు. కనిపించడం లేదు” అన్నాడు.

“ఏదో కొంపలు మునిగినట్లు అరిస్తే బాత్రూంలో కాలుజారి పడ్డారేమో అనుకున్నాను” అంది

ఆలోచించి “ఆ గుర్తుకొచ్చింది. నువ్వు ఉతికిన ప్యాంటులో ఉండాలి. ఉతికే ముందు జేబులో చూసి తీసావా?” అన్నాడు

“ప్చ్” అంటూ బుంగ మూతి పెట్టింది.

“చూడకుండా దాంతో పాటే ఉతికేసావా?” అని అడిగాడు.

“మొన్న ఉతకడానికి వేసే ముందు జేబులు చూసి ఉతకడానికి వేసే బాధ్యత మీదే నంటే సరేనన్నారు మహానుభావా” అంది

“డబ్బులేమైనా చెట్లకి కాస్తున్నాయా?” కోపంగా విసుక్కోబోయాడు.

ఆవిడ ప్యాంటు వైపు చూసి “ ఆకలేస్తే నోట్లు మింగేయటమే? అమ్మా ఆయ్” అంటూ అటు నడవబోతుంటే “మాట మార్చకు నీదే తప్పు” అన్నాడు

“కొన్ని దేశాలలో ప్లాస్టిక్ కరెన్సీ వచ్చిందిట.  చిరిగితే ప్యాంటైనా చిరుగుతుందిట కానీ నోటు మాత్రం చెక్కు చెదరదుట” అంది ఇందోళం.

“ఇది అప్రస్తుతం” అన్నాడు.

“ఇక్కడ కూడా అలాంటిది ప్రవేశపెడితే ఇదిగో ఇలా తడిసి ముద్దయ్యేది కాదు” అంటూ తడిసిన కాగితం ముద్ద చూపించింది.

“ఇదేంటి ఇండియా ఆకారంలో ఉంది” అన్నాడు.

“అవునండి. క్రితం సారి దొరికిన మాల్దీవుల్లా చిన్న తునకలు అవ్వలేదు” అంది

“దీని వల్ల నీ ఇంటి ఖర్చులలో రెండు వేలు కట్” అన్నాడు చందోళం.

”తప్పు మీది కాబట్టి  మీ క్యారేజీలో ఈ నెలంతా రెండు అరలే పెడతాను” అంది

“ఇదిగో రెండు వేలు పాడు చేసింది నువ్వే నువ్వే నువ్వే” అన్నాడు దురుసుగా ఆ ప్యాంటు లాగుతూ

“నేను కాదు, వాషింగ్ మెషిన్” అంటూ ఆయన చేతిలోంచి ఆ ప్యాంటు లాక్కొని ఆరేయటానికి బయలుదేరింది.

ఎక్కడలేని ఉడుకుమోతుతనం వచ్చింది చందోళానికి. ఇందోళానికి వినపడేలా “ఆ రోజు నువ్వు ఇలానే జేబులోంచి తీసి ఇది ఎవ్వరో గుర్తుపెట్టండి అని అడిగితే కళ్ళు చిట్లించి చూసి మా తాత అంటే, కాదు జాతి పిత అంటూ ఆ నాశనమైన ఇంకో నోటును చూపించావు, గుర్తుందా?”

“ఆ ఆ “ అంది.

“అదీకాక నా మిత్రుడు ఎన్నాళ్ళ తరువాత ఇండియా వచ్చినపుడు  ఫోన్ చేసి ఓ మంచి బిజినెస్ ప్రపోజల్ ఉంది ఈ నెంబరుకు కాల్ చేయి అంటూ ఇచ్చిన కాగితం పరిస్థితి అంతే కదా” అన్నాడు

“అవునవును” అంది

“నేను తెలివయిన వాడిని కాబట్టి ఏదో విధంగా దానిని పరిశీలనగా చూసి ఆ నెంబరు కలిపితే ఓ పెద్దావిడ ఎత్తి నాతో విసుగెత్తి చివరలో నన్ను ఫోన్ పెట్టేయ్ అని తిట్టింది. అంతా నీ వల్లే. లేకపోతే ఇప్పటికల్లా ఓ బిజినెస్ మాగ్నెట్ నయ్యేవాడిని” అన్నాడు. కోపంతో అలిగి పడకెక్కాడు, దుప్పట్లో దూరాడు.

ఇంతలో ఇందోళం వంట చేసి, ఆయన  పరిస్థితి తెలిసి తనే కంచంలో కలుపుకొని తీసుకొచ్చి దుప్పటి ముసుగు తీసింది. ఇదిగో అంటూ కోపంతో నోరు తెరవగానే కలిపిన ముద్ద నోట్లో పెట్టింది.

తింటూ “బావుంది పచ్చడి” అన్నాడు, మళ్ళీ లేని కోపం తెచ్చుకొని అటు జరిగాడు. ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ “ఇంతకీ చెప్పడం మరిచాను. మీ మిత్రుడు ఫోన్ చేసాడు” అంది. ఆత్రుతగా దగ్గరకు జరిగాడు. ఇంకో ముద్ద పెడుతుంటే వారించాడు. ముందు ఇది తిన్న తరువాత అంటూ పెట్టి మళ్ళీ ఇంకో వంటకం కలపడానికి వంట గదిలోకి బయలుదేరింది. చందోళం కుతూహలంగా తన వెనుక నడిచాడు. “ఇంతకీ ఏమన్నాడు” అని అడిగాడు.

“చందోళం భార్య మీరేనా? అని అడిగాడు” అంది

“అబ్బా నీ గురించి అడిగితే అడిగాడు గానీ నా సంగతి ఏమన్నాడు?” అంటుండగా తను వంటింటి  నుంచి బయలుదేరడంతో వెనుకనే బయలుదేరి హాలులో కూర్చున్నాడు.

ఆవిడ పక్కన కూర్చొని ఘమ ఘమ వాసనలతో ఆ చెయ్యి దగ్గరకు వస్తుంటే, ఉండబట్టలేక నోరు తెరిచాడు మొత్తం తినేదాకా మాట్లాడితే ఒట్టు. అవ్వగానే వంటగదిలోకి నడిచింది. తనూ వెనుక నడిచాడు.

“ఇద్దరం కలిసి చదువుకున్నాం. నేనంటే ప్రాణం వాడికి తెలుసా. చిన్నప్పుడు సలహాలన్ని నేనే ఇచ్చే వాడిని” అన్నాడు.

“అందుకే ఆయన అమెరికా వెళ్ళాడు” అంది

“ఏంటి వెటకారమా?” అన్నాడు

“అయ్యో కాదండి! మీ సలహా వల్లే ఎంతో ఎత్తుకు ఎదిగాడు అంటున్నాను” అంటూ మళ్ళీ హాలులోకి నడిచింది.

“నేనడగాలే కానీ వాడి బిజినెస్ లో సగం రాసిచ్చేస్తాడు తెలుసా” అన్నాడు

“అవునవును” అంటూ ఇంకో ముద్ద పెట్టింది.

“ఎలాగైనా నీ వంట బావుంటుందోయ్ ఇందోళం” అన్నాడు

“ఇంతకీ నెంబరు ఇచ్చాడా?” అని అడిగాడు.

“రెండు వేలు పోతే పోయాయి కానీ ఈ రోజు ఓ మంచి వార్త చెప్పావు. వాడికి నా మీద వెర్రి ప్రేమ కాకపోతే అంత పెద్ద బిజినెస్ లో పార్టనర్ చేస్తాననడం?” అంటూ మాట్లాడుతూ తినడం ముగించాడు.

ఇందోళం లేచి వంటగదిలోకి వెడుతూ ”మీ స్నేహితుడు చేసారు…. కానీ మళ్ళీ ఫోన్ చెయ్య వద్దని చెప్పటానికి చేసాడు. మీరు ఆ రోజు పెద్దావిడతో విసుగుగా మాట్లాడిన ఆవిడ వాళ్ళమ్మ గారుట” అంది.

ఆశ్చర్యంతో “అవునా! నేను ఆ రోజు నానిన కాగితం మీద నెంబరు వాడిది కాదేమోనని పొరపాటు పడి, ఎత్తిన ఆవిడ వాడి తల్లి అని తెలియక  ఫోను పెట్టేయమన్నాను“ అన్నాడు వంటగదిలో చేతులు కడుగుతూ.

మూతి కడుక్కొని ఇందోళం చీర కొంగు చేతిలోకి తీసుకున్నాడు. నిరాశ పడుతూ తుడుచుకున్న తరువాత ఆ కొంగులో ముడి వేసి ఉండటం కనపడంతో అది విప్పి తీసాడు. తీరా చూస్తే లోపల తన నోటు కనిపించింది.

“అరె.. నా రెండువేల రూపాయలు” అన్నాడు కళ్ళెగరేస్తూ.

వెంటనే పశ్చాత్తాప పడి భార్యతో “ఇందోళం క్షమించు! ఇక్కడ నుండి ఉతకడానికి వేసే ముందు జేబు వెతికే బాధ్యత నాదే” అన్నాడు.

“ఫరవాలేదు లేండి. ఉతికే ముందు చూసే బాధ్యత నాదే” అంది.

“అయితే సరేనోయ్!” అంటూ “వాడు మళ్ళీ ఫోన్  చేస్తే నాకు వాడి బిజినెస్ లో ఇష్టం లేదని చెప్పేయ్” అంటూ ఆవలిస్తూ పడక గదిలోకి నడిచాడు చందోళం.

తన భోజనం తెచ్చుకోవడానికి వంటగదిలోకి వెళ్ళింది ఇందోళం.

ఇదండీ ఇందోళం  (ఇందిరా) వెడ్స్ చందోళం (చంద్రశేఖర్) గార్ల చిర్రుబుర్రులాడిన కొన్ని గంటల సన్నివేశ కథ

 

రచన: రమేశ్ కలవల

“సార్, నేను ‘చెప్పుకోండి చూద్దాం’ కంపెనీ నుండి ఫోన్ చేస్తున్నాను”
“ఏ కంపెనీ? “
“చెప్పుకోండి చూద్దాం”
“ఎపుడూ వినలేదే మీ కంపెనీ పేరు”
“గెస్ కంపెనీ సార్, మీరు తెలుగు వారు కదా అని ‘చెప్పుకోండి చూద్దాం’ కంపెనీ అన్నాను”
“ఓ.. ఎందుకు కాల్ చేసారు?” అన్నాడు
“మీ యావిడ గారి డెలివరీట కదా?”
“ఎవరు నువ్వు ? అసలు ఎవరిచ్చారు నా నెంబరు? బుద్దుందా లేదా? యావిడ అంటావేంటి, ఆవిడ అనకుండా? తెలుగు మాట్లాడటం వచ్చా ముందు ఫోన్ పెట్టేయ్” అన్నాడు చిటపటలాడుతూ.
“సార్ నా మాట కొంచెం వినండి. ఏదో అలవాటులో పొరపాటుతో అలా అనేసాను. నేను మా యావిడని యావిడనే పిలుస్తాను, మీ ఆవిడను కూడా యావిడనేసాను, క్షమించాలి. ఇంతకీ మీరు తండ్రి కాబోతున్నందుకు కంగ్రాట్స్”
“ఆ సంగతి ఎవరు చెప్పారు మీకు?”
“మాకు పర్సనల్ గా ఎవరూ చెప్పరు సార్. మా కంపెనీ కు అలా తెలిసిపోతాయంతే” అన్నాడు
“ఏంటి తెలిసేది?”
“మీ విషయాలు సార్”
“అసలు నీకు.. నీకు నా నెంబర్ ఎలా వచ్చింది చెప్పు ముందు?” దబాయించాడు.
“మా పార్టనర్ కంపెనీ డాటాబేస్ నుండి తెలుస్తాయి సార్. ముఖ్యంగా గుడ్ న్యూస్ షేర్ చేసుకుంటాము.”
“మరి బ్యాడ్ న్యూస్”
“మా వేరే విభాగం వారు వాటి గురించి చూస్తారు, ఇంతకీ నాలుగు నెలలలో డెలివరీ అంటే అంత పెద్దగా సమయం కూడా లేదు మీకు”
“ఎన్ని నెలలు మిగిలాయో కూడా తెలుసనమాట?”
“తెలుసండి మీరు ‘ముందుచూపు హాస్పటల్’ లో చేర్పిద్దామనుకుంటున్నారుట కదా?”
“అసలు నువ్వు ఏమనుకుంటున్నావు? నా మీద నిఘా వేశారా మీ కంపెనీ?” కోపంతో అరవబోయాడు.
“అబ్బే! అలాంటివి మా కంపెనీ పాలసీకి విరుద్ధం”
“నా విషయాలన్నీ మరెలా తెలిసాయి?”
“మీరు నెట్లో ముందుచూపు హస్పటల్ గురించి సెర్చ్ చేస్తే మా కంపెనీ కు తెలిసిపోతుందంతే”
“ఏంటి తెలిసిపోయేది?”
“మీ విషయాలు సార్. కోపం తెచ్చుకోవద్దు”
“అసలు నువ్వు ఫోన్ నా కెందుకు చేసినట్లు?”
“మీరు తండ్రి కాబోతున్నారు గనుక ఓ మంచి పాలసీ గురించి మీతో మాట్లాడాలని చేసాను. మా కంపెనీ మీలాంటి వారి విషయాలను సేకరించి దానికి తగ్గట్టుగా మీకు రాబోయే కాలంలో ఉపయోగపడేవి మేము ఊహించి చెబుతాము”
“నేను ఆఫీసులో ఉన్నాను ఎక్కువ సేపు మాట్లాడటం కుదరదు”
“మీ ఆఫీసు వారు కూడా మా కంపెనీ పాలసీను రికెమెండ్ చేస్తారు సార్ కాబట్టి మీకు మాట్లాడటానికి మీ బాసు గారికి ఇబ్బంది ఉండదని నా అభిప్రాయం”
“నేను పాలసీలు గట్రా పర్సనల్ గా కలిసి మాట్లాడితే తప్ప తీసుకోను” అని ఫోన్ పెట్టేసాడు వెనక్కి తిరిగాడు రెండు అడుగులు వేసాడో లేదో “మీ పక్కనే ఉన్నాను సార్ పర్సనల్ గా మాట్లాడతాను అటు పదండి వెడదాం” అన్నాడు.
“ఇప్పటిదాక నా దరిదాపులలో ఉన్నవాడివి ఫోన్ ఎందుకు చేసావు?” అని నిలదీసాడు.
“పాలసీ తీసుకుంటామని ఒప్పించే దాకా కష్టమర్లతో ఫోన్లో మాట్లాడాలని మా కంపెనీ పాలసీ. ఆ సంభాషణలు అన్నీ రికార్డ్ అవుతాయి .కొత్తగా జాయిన్ అయిన వారి ట్రైనింగ్ కు వాడతారు” అన్నాడు. ఆ దగ్గరలో ఉన్న టేబుల్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి ల్యాప్టాప్ ఓపెన్ చేసాడు. విసుగుగా అటు నడిచాడు.
“ఇంతకీ ఏంటి ఈ పాలసీ?” అని అడిగాడు
“చెబుతాను సార్. ఈ పాలసీ తీసుకుంటే మీ బాబు లేక పాప తో పాటు..”
“మా ఆవిడకు బాబు పుడతాడో పాప పుడుతుందే తెలుసుండాలే మీకు?”
“మా పాలసీకి బాబు అయినా పాప అయినా దానితో నిమిత్తం లేదు కాబట్టి వారి గురించి ప్రస్తావన తీసుకు రాలేదు”
“ఇంతకీ ఎక్కడ ఉన్నాము.. ఆ .. మీ బాబు కానీ పాపతో పాటు ఓ కంప్యూటర్ ను పెంచుతాము”
“కంప్యూటరా? అయితే మా ఆవిడ పిల్లలని ఎందుకు కంటున్నట్లు మరీ?”
“తప్పు చేసారు సార్. కంట్రోల్ చేసుకోవాల్సింది”
“అంటే?”
“ముందు జాగ్రత్త కు పిల్లలని కనకుండా సరిపోయేది”
“పోనీ ఓ కంప్యూటర్ని కనమనేదా మా యావిడ ని” అన్నాడు వేళాకోళంగా.
“తప్పుగా అర్థం చేసుకోకండి. రాబోయే రోజులలో అన్నీ పనులు కంప్యూటర్లే చేస్తాయని ఈ మధ్య ఓ సర్వేలో తేలింది”. అన్నాడు
“అంటే పనులు చేయించుకోవటానికా మేము పిల్లలను కనేది? అయినా మీ పాలసీకి మా ఆవిడ డెలివరీ కీ సంబంధం ఏంటి?”
చెబుతాను వినండి అంటూ చెప్ప సాగాడు. ఇప్పటికే ఆఫీసులలో సగం పనులు కంప్యూటర్లే చేస్తున్నాయి. మీ పిల్లలు పెద్దవాళ్ళైయ్యేసరికే ఆ తరం మనుషులు, ముఖ్యంగా మీ పిల్లలు ఏ పనికి పనికిరారని మా కంపెనీ అంచనా.
“మాటలు జాగ్రత్త గా రానీ బాబు” అన్నాడు.
“ముఖ్యంగా పిల్లలు అనబోయి మీ పిల్లలన్నాను సార్, అందరూ పిల్లల పరిస్థితి అలాగే ఉంటుంది, మీకు బి పీ ఉంది కాబట్టి మీరు ఆవేశ పడకూడదు”
“నా బీ పీ సంగతి కూడా మీ కంపెనీ తెలుసా?”
తల ఊపడంతో “వెరీ గుడ్…” అన్నాడు
“మీ బాడీలో రక్త ప్రసరణ కంట్రోల్ అవుతుంది ఇటు ఈ స్క్రీన్ వైపు అదే పనిగా ఓ పది సెకండ్లు మెల్లకన్నుతో చూడండి” అన్నాడు.
“మెల్లకన్ను పెట్టి చూడాల్సింది ల్యాపుటాప్ ను కాదు నిన్ను” అన్నాడు.
“మళ్ళీ విషయానికొద్దాము. మీరు నెలనెల కట్టే ప్రీమియంతో కంప్యూటర్ కు ఒక్కొక్క పార్టు కొంటాము. మీ పిల్లలు స్కూలు చదువులకు వచ్చే సరికే మీ కంప్యూటర్ నిర్మాణం కూడా పూర్తిగా తయారవుతుంది. అప్పుడు మిమ్మల్ని పిలుస్తాము. మీ ఆవిడతో పాటు రావాల్సివస్తుంది కానీ పిల్లలు తీసుకురాకూడదు” అన్నాడు.
“పిల్లలెందుకు రాకూడదు ?” అని అడిగాడు.
“పిల్లలని తీసుకువస్తే వాళ్ళు కంప్యూటర్ పాడు చేస్తారని మా కంపెని పాలసీ ప్రకారము తీసుకురానివ్వము, ఇకపోతే మీ ఆవిడ తప్పకుండా రావాల్సి ఉంటుంది ఎందుకంటే కంప్యూటర్ కు మీరిద్దరూ కలిసి అక్షరాభ్యాసం చేయించాల్సి ఉంటుంది. ఒక సారి అక్షరాభ్యాసం అవ్వగానే మేము దానికి ట్రైనింగ్ ఇవ్వడం మొదలుపెడతాము.” అన్నాడు
“మీకు ప్రీమియం కడుతూ మా పిల్లలకూ స్కూలు ఫీజులు కడుతూ చదివించాలా? అన్నాడు.
సార్ మీరు అర్థం చేసుకోవడం లేదు. మీకు ముందే చెప్పాను. మున్ముందు డబ్బు సంపాదించేది మీరు పెట్టుబడి పెట్టే ఈ కంప్యూటర్లే , మీ పిల్లల చదువులకు పెట్టే ఖర్చు మీరు రిస్క్ తీసుకుంటున్నట్లే, అది మీ ఇష్టం అన్నాడు.
“మరి పిల్లలెందుకో?”
“బొమ్మలు కొనుక్కోకుండా సరిపోతుందని నా ఉద్దేశం. చక్కగా ఆడుకోండి సరదాగా గడపండి కానీ పనిమంతులవుతారని, సంపాయిస్తారని మాత్రం అనుకోవద్దని మా కంపెనీ సలహా”
“ఉదాహరణకు చెబుతాను చూడండి. ఇప్పుడు మీరు తెలుగు వాక్యాన్ని మరాఠిలో ట్రాన్స్లేట్ చేయాలనుకోండి మీరేంచేస్తారు? మీ మొబైల్ కంప్యూటర్ లో ట్రాన్సులేటర్ ను అడుగుతారు కానీ రెండుభాషలు తెలిసిన మనుషులని అడగరు కదా? మనిషి అవసరం లేకుండా పోయింది. అలాగే ఈ రోజు మీరు కారును నడుపుతున్నారు కానీ మీ పిల్లలు పెద్దయ్యే సరికే దానంతట అవే నడిపే కార్లు తప్ప ఇప్పుడున్న డ్రైవర్ల అవసరం అస్సలు ఉండదు. ఇక డాక్టర్ల సంగతి అంటారా వారి అవసరం కూడా లేకుండా మీ సమస్య ప్రకారం ఏ మందు వేసుకోవాలో అవే చెబుతాయి” అన్నాడు
ఇది విని కొంచెం ఆలోచనలో పడ్డాడు. కొంచెం మొగ్గు చూపాడని తెలుసుకున్నాడు అతను.
మా పాలసీలో కూడా రకరకాలున్నాయి. అంటే మీ ప్రీమియం ను బట్టి కంప్యూటర్ నైపుణ్యం నిర్ణయించబడుతుంది, శిక్షణ ఇవ్వబడుతుంది. మీరు మా పాలసీకి ఎప్పుడైనా మార్పులు చేసుకోవచ్చు, మీకు నచ్చితే రెండు కంప్యూటర్లు ఒకే సారి పెంచడానికి ప్రీమియం కట్టుకోవచ్చు.
రెండు అని ఎందుకు చెబుతున్నాననుకుంటున్నారా? పిల్లలు ఒకళ్ళను చూసి ఒకళ్ళు నేర్చుకున్నట్లు కంప్యూటర్లు కూడా నేర్చుకుంటున్నాయి ఈ విషయం మీకు తెలిసే ఉంటుంది” అన్నాడు.
“అవునా?” అన్నాడు
“అవును ఇది అక్షరాలా నిజం. ఒక దాన్ని చూసి ఇంకొకటి తమలో తప్పులను సరిదిద్దుకొంటాయి”
“ఎన్ని తెలివితేటలు? ఏది ఆ కంప్యూటర్ ఎలా ఉంటుందో ఓ సారి చూపిస్తారా?” అని కుతూహలంగా అడిగాడు.
“రోబో సినిమాలో లాగా అచ్చంగా మనిషి లాగానే ఉంటుంది. మీరు ఎవరి పోలికలతో కావాలో ముందుగా చెబితే అలా తయారుచేయించే బాధ్యత మాది” అన్నాడు.
“ఇంతకీ ఎంతవుతుందన్నారు?” అని అడిగాడు.
“మీ జీతంలో ఇపుడు మీరు పెట్టే ఖర్చులు పోగా మీకు నెలకు పాతిక వేలు సేవ్ చేస్తున్నారు కరక్టేనా” అన్నాడు
ఇవన్నీ ఎలా తెలుసూ అన్న ప్రశ్నలు అడగటం మానేసి మీ కంపెనీ ఎంత తెలివైంది గురూ అంటూ ఆశ్చర్యం అంగీకరిస్తూ తల ఊపాడు.
మా పాలసీకి నెలకు పదిహేను వేలు చాలు, మీకు ఇంకా సేవింగ్సు పదివేలు మిగులుతాయి అన్నాడు.
“మొన్న ఓ డబ్బున్నాయన ఒకే సారి ఓ పాతిక కంప్యూటర్ల పాలసీ తీసుకున్నాడు సార్ ఎందుకంటే ఇవాళ మ్యాన్ పవర్ అంటున్నాము కదా తరువాత కాలంలో ఎన్ని కంప్యూటర్లు ఉంటే అంత బలగం సంపాదించినట్లే”
“చూడండి మీకే గనుక ఓ పది కంప్యూటర్లు ఉంటే రాబోయే కాలంలో కంప్యూటర్ యుద్దాలకు కొన్ని కంప్యూటర్లు కావాలన్నారనుకోండి ఆ ఆర్మీకి మీ కంప్యూటర్లు పంపుకోవచ్చు”
“ఇలా బోలెడు విషయాలు, వాటి ఉపయోగాలు మా పాలసీ డాక్యుమెంట్లో తెలుస్తాయు. చెప్పండి ఏమంటారు మా పాలసీ తీసుకుంటారా? మీ ఆవిడి గారిని సలహా తీసుకోవాలంటే మళ్ళీ కలుస్తాను. ఒక్క విషయం మాత్రం చెప్పదలుచులుకున్నాను ఎంత త్వరగా తీసుకుంటే అంత మంచిది, కనీసం నాలుగు నెలలు పడుతుంది కంప్యూటర్ ఆర్డర్ ఇచ్చి నమూనా తయారు చేయించడానికి” అన్నాడు.
“అబ్బే మా యావిడ నేను ఎంత చెబితే అంతే! కాబట్టి ఇపుడే ఆ అప్లికేషన్ పూర్తి చేసేద్దాం” అన్నాడు.
“దీంట్లో పూర్తి చేయటానికి ఏమీ లేదు. మీ అన్నీ విషయాలు మా దగ్గర ఉన్నాయి కాబట్టి మీరు టచ్ స్క్రీను మీద గీకి సంతకం చేస్తే చాలు” అన్నాడు.

వెంటనే సంతకం చేసి, “అవునూ ఓ విషయం అడగటం మరిచిపోయానూ, పుట్టగానే నామకరణం చేయడం మా ఇంటి ఆనవాయితి. తయారు చేయగానే ఈ కంప్యూటర్ కు కూడా నామకరణం చేస్తే బావుంటుందన్న ఆలోచన తట్టింది, అభ్యంతరం ఏమి ఉండదు కదా? “ అని అడిగాడు.

“అబ్బే, అదేలేందండి! ఏదో కొంత రుసుం కట్టాల్సి ఉంటుందంటే తప్ప మీ కంప్యూటర్ మీ ఇష్టం నామకరణం చేస్తారో, బారసాల చేసుకుంటారో మీ ఇష్టం కానీ అన్నప్రాసన నో నో సార్” అన్నాడు.
సంతోషంగా ఇంటికి చేరాడు. “ఈ నాలుగు నెలల ఎదురు చూపులతో తట్టుకోలేక పోతున్నానోయ్ అన్నాడు వాళ్ళ ఆవిడతో. ఆవిడకేం తెలుసు ఈ పాలసీ గోల?”
నెలలు ఇట్టే గడిచిపోయాయి. ముద్దులొలుకుతున్న పాప పుట్టింది.
*****
“ఇది మనుషులు చేసిన బొమ్మ! దీనితో ఆడుకోవాలి, సరదాగా గడపాలి. మనకేదో సంపాదించాలి పెట్టాలి, తను సంపాదించుకోని బాగుపడాలి అన్న భయం ఇంకలేదోయ్. నేను రిటైర్ అయ్యేసరికే ఓ నాలుగు మన కంప్యూటర్ పిల్లలు ఇంచక్కా సంపాదించి పెడుతూ, పనులు చేసి పెడుతూ ఉంటే మనందరం కాలుమీద కాలువేసుకొని సరదాగా గడపడమే” అన్నాడు.
“మన అమ్మాయితో పాటు ఇంకో పేరు కూడా ఆలోచించు” అనే లోగా తన మొబైల్ మోగింది.
“సార్ నేను గెస్ కంపెనీ నుండి మీ కంప్యూటర్ నమూనా తయారయ్యింది.” అన్నాడు
“మంచి శుభవార్త చెప్పారు. ఇంతకీ నాకు బాబునా పాప పుట్టింది చెప్పుకోండి చూద్దాం అని అడిగాడు”
“ఒక్క సారి అంటూ చెక్ చేసి మా కంపెనికి తెలిసింది సార్ పాప పుట్టిందిట కదా, అచ్చం మీ ఆవిడ లానే ఉందిట కదా?” అన్నాడు.
“మీ కోరిక ప్రకారం మీ కంప్యూటర్ కూడా చూడటానికి మీ ఆవిడ గారు పోలికే సార్”
“నామకరణం ఫీజుల సంగతి మైయిల్లో పంపిస్తాను. త్వరలో కలుస్తాను సార్” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు.
పట్టలేని సంతోషం. “ఇద్దరు పిల్లలోయ్ మనకి! ఒకళ్ళు ఆడుకోవటానికి, ఇంకొకళ్ళు సుఖపెట్టటానికి” అన్నాడు.

“ఏమిటో మీరన్నది ఏమి అర్థం కాలేదు” అంది
“నీతో తరువాత చెబుతాలేవోయ్! ఆశ్చర్యపోతావు!” అన్నాడు.

రచన: రమేశ్ కలవల

 

ధీవర .. ప్రసర సౌర్య భార .. అని బ్యాగ్ గ్రౌండ్ లో సాంగ్ వినపడుతోంది. ఎత్తుగా ఉన్న గోడ మీదకు దూకి ఆ ఇంట్లోకి ఇట్లా చొరపడి అట్లా పట్టుకెళ్ళాడు. వచ్చింది ఒక్కడే కానీ వెళ్ళేటప్పుడు నలభై మంది వెళ్ళిన శబ్థం వచ్చింది. అతనే ఆలీబాబా అట్లదొంగ!

ప్రతీ సంవత్సరం అట్లతద్ధినాడు మాత్రమే దొంగతనం చేస్తాడు. ఎందుకు చేస్తున్నాడో ఎవరికీ తెలీదు. అసలు చిక్కితేగా అడగటానికి? మొదటి సంవత్సరం భార్యలు ఏ కాకో, పిల్లో ఎత్తుకుపోయాయిలే అనుకున్నారు, వచ్చే సంవత్సరం కిటికీలు, తలుపులు గట్రా వేసుకొని జాగ్రత్త పడతార క్షమించమని దేవుణ్ణి ప్రార్థించారు. రెండో సంవత్సరం కూడా అలా జరగడంతో జంతువుల మీద అనుమానం పోయి భర్తల మీద పడ్డారు. అదీ కూడా కాదని తెలుసుకొని పశ్చాత్తాప పడి ఏదో పూర్వ జన్మ పాపాల వల్ల ఇలా జరిగిందేమో, వచ్చే ఏడాది జరగకుండా చేస్తే ఓ ఐదు ఎక్కువ అట్లు పంచుతానని ఒట్టేసుకున్నారు. ఇక వరుసగా మూడో సంవత్సరం కూడా జరగడంతో అదొక సంచలన వార్తగా తయారయ్యింది. ఇక పనిలోని టివీ ఛానల్సు వారు వేరే గ్రహాల ఏలియన్స్ ఈ దోసెలకు అలవాటుపడుంటాయి అంటూ బ్రేకింగ్ న్యూస్ మీద బ్రేకింగ్ న్యూస్ లు ఆ ఆకాశం కేసి చూపిస్తూ, ఏం కనిపించినా ఫోన్ కానీ ఎస్ యం యస్ చేయండంటూ ఓ సంచలనం సృష్టించారు.

మళ్ళీ ధీవర.. ప్రసర సౌర్య భార .. ఉత్సర.. స్థిర గంభీర ..అంటూ బ్యాగ్ గ్రౌండ్ లో వినిపించింది. ఎత్తైన గోడ మీదకు దూకాడు, ఆ డాబా మీద హారతి ఇస్తుంటే తనను పిలిచిన వాడిలాచెయ్యి జాపి బ్యాలెన్సు తప్పి బొక్క బోర్లా పడి ఆ అమ్మాయి కాళ్ళ మీద పడ్డాడు.ఆ పడటంలో ఆయన దొంగలించిన అట్లు కొన్ని ఆ అమ్మాయి పట్టుకున్న ప్లేటులో పడటంతో అంతా భగవంతుడి లీల అనుకుంది పిచ్చిపిల్ల. ఆ పడిన ఓ అట్టు తుంచి నోట్లో పెట్టుకోబోతుంటే ఆపి తన సంచి లోంచి ఓ క్రిస్పీ దోసె తీసి ఇచ్చాడు. అది ఆస్వాదిస్తూ తింటూ మీరెవరు? అని అడిగింది. ఆలీబాబా, అట్లదొంగ అని నోరు జారాడు.  అమ్మ దొంగా, మీరెనా క్రిందట సంవత్సరం నా అట్లు దొంగలించింది? చిలిపి అంటూ కిందటి ఏడాది అట్లన్నీ పల్చగా రావడంతో ఏ గాలికో ఎగిరిపోయాయని ఎంత బాధపడ్డానో తెలుసా? అందుకే ఈ సారి దిబ్బరొట్టెలేసాను అంది. అబ్బచా! అట్లతద్దినాడు దిబ్బరొట్టెలేంటమ్మా, పాడు! అన్నాడు అదికాదులే ఆలీబాబా, ఈ సంవత్సరం కూడా నీళ్ళు ఎక్కువయ్యి రుమాలీ రోటీ లాగా వచ్చాయిలే అంది. ఏది ఇందాక ఇచ్చిన ఆ క్రిస్పీ దోసె ఇంకోటి ఇవ్వు అట్లా కూర్చొని మాట్లాడుకుందాం అంది ప్రేమగా. ఆమ్మో, ఇంకా చాలా ఇళ్ళు వెళ్ళాల అన్నాడు. ఈ సంవత్సరం ముహూర్తం కొంచెం లేటు ఆలీబాబా, నీకు తెలీదా? అంది. అవునా? నా ఫోనులో తిది, గ్రహణం చెప్ప్ ఆప్ సరిగా పనిచేయలేదు అన్నాడు. నే చెప్తాగా కూర్చో అంటూ ఆ మొహానికి గుడ్డ తీసేయ్ ఊపిరాడకుండా అంది. అమ్మో, గుర్తుపట్టేస్తావేమో? అన్నాడు. పోనీలే వద్దులే అంది. సరేలే నువ్వెవరికీ చెప్పేదానిలా అనిపించడం లేదు అంటూ తన ముసుగు తీసాడు. అబ్బా! ఎంత అందం ఆలీబాబా అంది. కందగడ్డలా అయ్యింది మొహం సిగ్గుతో. ఇంకో దోసె ఇవ్వు అంది. ఇచ్చి ఇదే లాస్టు అన్నాడు అట్టు ఇస్తూ. ఛీ పో అంది తను.

అట్టు తింటూ ‘అవునూ, ఇలా ఎంత కాలం దొంగలా ఇళ్ళ వెంట తిరుగుతావు ? అని అడిగింది ఆలీబాబా సొట్ట బుగ్గ నిమురుతూ. సంవత్సరానికి ఒక్క రోజే కదమ్మ! అన్నాడు. పోనీలే అంది, అయినా ఇలాంటి పనిచేయవలసిన అవసరం నీకెందుకురా? అంది ఈ పని ఎందుకు చేస్తున్నాడో రాబట్టడానికి. ఓస అదా అని తెప్పబోతూ భోరున ఏడ్చాడు చిన్న పిల్లాడిలా, తల్లిలా దగ్రరకు తీసుకొని ఓదార్చింది. వెనక్కు నెట్టి ఏం సెంటు నువ్వు రాసిందని అడిగాడు. కళ్ళు పెద్దవి చేసి బావుందా పండగ స్పెషల్ అచ్చం అట్ల వాసన వొస్తోంది కదూ అంది. కొంచెం వెనక్కు జరిగి ఇదిగో అట్లని అవమానిస్తే నాకు చిరాకు, అన్నాడు. సరే ఇందాక ఏదో చెబుతున్నారు అని మళ్ళీ గుర్తు చేసింది. భోరున మళ్ళీ ఏడ్చి తన చీర కొంగుతో తుడుతుకుంటూ ‘ అసలు ఏమయ్యిందంటే? ఆ సంవత్సరం అట్లతద్దినాడు కరెంట్ పోయి గుడ్డి దీపంలో ఇంట్లో నేను పెట్టిన తెల్ల పేయింట్ తో ఓ రెండు గంటలు కష్టపడి దోసెలు వేసింది. నేను ఆఫీసు నుండి రాగానే నా చేత చీకట్లో అదోలా ఉన్నాయి అంటున్నా వినకుండా తినిపించింది. అన్నీ తిన్నతరువాత కరెంటు రాగానే నేను తను చేసింది పిండితో కాదని చూపించగానే, మళ్ళీ కడుపులో ఏదైనా అవుతుందని నా ముక్కు మూసి ఆ పక్కనున్న కిరోసిన్ నోట్లో పోసింది. అప్పటి నుండి ఇంకెవరి ఈ పరిస్థితి రాకుడదని నే అట్ల దొంగగా మారాను’ అన్నాడు. అమ్మో, ఎంత విషాద గాధో! అంటూ ఆలీబాబా సంచిలో ఇంకో అట్టుకోసం చేయి పెట్టింది. తన చేతిమీద ఒక్క చిన్న దెబ్బేసాడు ఇంకా దుఃఖం పోక.

ధీవర.. ప్రసర సౌర్య భార .. ఉత్సర.. స్థిర గంభీర .. అంటూ ఫోన్ రింగుటోను తో మ్రోగింది. అరే! నీ టేస్టు నా టేస్టు ఒకటేనే. ఇద్దరిదీ ఒకటే రింగుటోను! అన్నాడు. ఆమె ఆ ఫోన్ ఎత్తి ‘ ఇతడే. నే కలగన్న నా ప్రియుడు నా మదిలోని మన్మధుడు ‘ అంటూ ఓ చరణం పాడి పెట్టేసింది. ‘సీక్రెట్ కోడామ్మ బుజ్జి! ‘ అని అడిగాడు. ‘అవును ఆలీబాబా మా ఆయన ఇంటికి వచ్చే ముందు ఓ రింగు ఇస్తాడురా! అంది ముద్దెక్కువై.

ఇంతలో పోలీసు వ్యానుల సైరన్లు, మీడయా వ్యానులు ఆ ఇంటిని చుట్టుముట్టాయి. మైకులలో ‘తప్పించుకోవడం అట్లు తిన్నంతా సులువు కాదు, కాబట్టి మర్యాదగా లొంగిపో’ అంటున్నారు. ఆ అట్లసంచిలో ఆఖరి క్సిస్పీ దోసె తీసుకొన ఆ దోసెల సంచి అక్కడ పాడేసి వీడుకోలు చెప్పి చిటికలో గాలిదుమారంలా మాయమయ్యాడు మన ప్రియమైన ఆలీబాబా అట్లదొంగ.

ఆ అట్ల సంచి ఆమె పక్కన ఉండటంతో ఆమే ప్రతి ఏటా చేసే దొంగ అనుకొని మీడియా తెగ వీడీయోలు తీస్తుంటే కోపంతో  అట్లు కొమెరా మీదకు విసిరింది. అసలే దొంగ తప్పించుకున్నాడని చిరాకుగా ఉంది అని అరిచింది. మీడియా రిపోర్టర్లు ‘ఇంతకీ మీరెవరూ?’ అని అడిగారు. ‘నేను

అట్లదొంగ ఆలీబాబా లో ప్రేమలో పడ్డ..’ అనబోతూ నాలుకు కొరుక్కొని ‘ఆలీబాబా అట్లదొంగ సమాచారం అందించిన అట్ల సువాసనలొచ్చే డిటెక్టివ్ గంథం బుడ్డిని ‘ అంది

‘అదండీ సంగతీ! దీన్ని బట్టి ఈ ఈరోజు మనకు తెలిస్ందేంటంటే ఏలియన్స్ అట్లు ఇష్టం లేదని… ఓవర్ టు యు’ అని మేడమ్ ఓ దోసె ఇస్తారా? మీ వార్త అందేసరికే సగం తింటున్నవాడిని కాస్తా పరిగెత్తుకు రావాల్సివచ్చింది అన్నాడు.

ఆ సంచి ఇచ్చి, ఎంజాయ్! అంది. ఆలీబాబా మాయమయ్యన దిశగా చూసింది!!

 

రచన: రమేశ్ కలవల

తనకు ఊహ తెలిసిన రోజులు. అద్దంలో చూసుకుంటూ అక్కడ మచ్చ ఎలా పడిందా అని చిన్న బుర్రతో చాలా సేపు ఆలోచించాడు. అర్ధం కాక మళ్ళీ తువాలు కట్టుకొని అమ్మ దగ్గరకు బయలు దేరాడు.
“అమ్మా, ఇక్కడ ఏమైయ్యింది నాకు?” అని వెనక్కి తిరిగి చూపిస్తూ అడిగాడు.
“అదీ… నువ్వు పుట్టగానే ఎంతకీ మాట్లాడక పోయేసరికే ఆ హస్పటల్ లో ఓ నర్సు అక్కడ నిన్ను గట్టిగా గిచ్చగానే ఆ మచ్చ పడిందమ్మా” అంది తల్లి
“అదిగో అటు చూడు ఆ చంద్రుడు కూడా మచ్చ ఉంటుంది కాబట్టి ఏమి ఫర్వాలేదు” అంది
“అస్సలు ఆ నర్సు ఎవరమ్మా? .. ఎక్కడ ఉంటుంది? ” అంటూ కుశల ప్రశ్నలు వేసాడు.
తల్లి వాడి బుగ్గలు గిల్లుతూ “ఆవిడ ఇప్పుడెక్కడుందే తెలీదురా. నాన్నగారికి బోలెడు ట్రాన్సఫర్లు అయ్యేవి కదా. మనం ఆ ఊరు వదిలేసి వేరే ఊరు వచ్చేసాం” అంది
ఇది ఎపుడో చిన్నపుడు జరిగిన సంఘటన.
—————

మెడిసిన్ మొదటి సంవత్సరం. క్లాసులో పాఠంలో భాగంగా పిల్లలు పుట్టగానే చేయవలసిన పనులు, డాక్టర్లు, నర్సుల బాధ్యతల గురించి వివరించారు, ఎవరికైనా ఏదైనా ప్రశ్నలుంటే చేతులెత్తమన్నారు మాస్టారు.
తను చెయ్యెత్తి “పిల్లలు పుట్టగానే ఏడవకపోతే గిచ్చవచ్చా?” అని అడిగాడు.
ఆ ప్రశ్నకు అందరూ ఫక్కున నవ్వారు.
“నో.. నో .. నెవర్.. అలా గిచ్చడాలు, చెక్కిల గంతలు పెట్టడం, తొడపాశం లాంటి చేయకూడదు. సిట్ డౌన్” అన్నాడు ప్రొఫెసర్ గారు. క్లాసులో అందరూ ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వారు.
సాయంత్రం హాస్టల్ రూమ్ లో తన మచ్చను ఓ సారి చూసుకొని, మెడికల్ ప్రోసీజర్ కు విరుద్దంగా తనని ఆ నర్సు గిచ్చడం గురించి తలుచు కొని బాధపడ్డాడు. ఆ కిటికీలోనుంచి కనపడుతున్న చంద్రుడిని చూసి తల్లి తనతో చిన్నపుడు చెప్పిన విషయం గుర్తుకు తెచ్చుకొని తనను తాను సముదాయించుకున్నాడు. నాలుగు సంవత్సరాలు తెలియకుండా గడచిపోయాయి.
ఫైనల్ ఇయర్ ఎంగ్సామ్ ఇలా గిచ్చే పరిస్థితి మీద ప్రశ్న వస్తే అటు నర్సులకు, బేబీలకు సైతం రాకూడదూ అంటూ ఓ రెండు పేపర్లు తీసుకొని మరీ తన అభిప్రాయం రాసాడు. గోల్డు మెడలిస్టు కొట్టేసాడు. పిల్లల డాక్టరుగా కొత్త ఊర్లో హాస్పిటల్ లో చేరాడు.
—————
ఉద్యోగంలో చేరిన ఓ రెండు నెలలకే ఇంట్లో సంబంధాలు చూడటం మొదలు పెట్టి తనకు నచ్చేలా ఓ అమ్మాయిని చూపించారు, సిగ్గుపడుతూ నచ్చిందని తన అంగీకారం చెలియజేసాడు. తల్లి కూడా “మాకు ఈ అమ్మాయి నచ్చింది నువ్వు చేస్తున్న ఆసుపత్రిలోనే నర్సుగా చేరబోతోంది” అంది
“నర్సా? డాక్టర్ అయితే బావుంటుందేమో?” అన్నాడు.
తల్లికి పరిస్తితి అర్ధమై “అందరూ నర్సులూ అలా ఉంటారేంటిరా? పిల్ల ఎంత నాజూకు గా ఉందో చూడు. చరువాత చదువుకుంటుందిలే” అని సర్ధి చెప్పింది. పెళ్ళి బ్రహ్మాండంగా అయ్యింది, పెళ్ళిలో మంచి జోడని ప్రశంసల వర్షం కురిపించారు.
ఓ నెల రోజులలో పండక్కి అల్లుడుగారిని అత్తమామ గారింటికి పిలిచారు. ఇల్లంతా పండగ వాతావరణంతో సరదాగా గడిచింది. అల్లుడంటే ఎంతో ముద్దు అత్తగారికి. ఆ రోజు రాత్రి భోజనం అవ్వగానే ఆ సందడిలో ఆవిడ తన అలవాటులో పొరపాటున అనుకోకుండా ముద్దు ఎక్కువై పక్కన ఉన్న అల్లుడు గారిని వీపు మీద గిచ్చడం జరిగింది. ఇబ్బందిగా తన గదిలోకి పరిగెత్తాడు. అల్లుడు గారికి సిగ్గెక్కువే అన్నారు అత్తగారు.
గదిలోకి వెళ్ళి చూసుకున్నాడు. సరిగ్గా అలాంటి మచ్చే ఇంకోటి వీపు మీద పడింది.. కన్నీళ్ళు గిర్రున తిరిగాయి. ఆ కిటికీ వైపుకు నడిచాడు. అక్కడ చంద్రుడిని చూస్తూ “నీకు ఒకటే మచ్చ.. నాకు రెండు” అన్నట్లుగా సైగలు చేస్తుండగా భార్య గదిలోకి ప్రవేశించింది.
———
“నిన్ను ఒకటి అడగాలి” అన్నాడు.
“సరే అడగండి” అంది
“నీ గురించి కాదు.. మీ అమ్మ గారి గురించి” అన్నాడు.
”మా అమ్మ గురించా?” అంది ఆశ్చర్యపడుతూ
“మీ అమ్మగారు ఏం చేస్తుంటారు?” అని అడిగాడు.
”ఇపుడు వంటిల్లు సర్దుతూ ఉండాలి” అంది
“అబ్బా ఇపుడు కాదు.. ఉద్యోగం సంగతి?” అని అడిగాడు
“ఇపుడు చేయడం లేదండి.. అయినా ఇవన్నీ ఈ సమయంలో ఎందుకండీ?” అంది
“ఏ ఉద్యోగం” అని అడిగాడు.
“పెళ్ళి కాక ముందు ఏదో ఉద్యోగం చేసేది అండి” అంటూ ప్రేమగా చెయ్యి పట్టుకుంది.
“అదే ఏం ఉద్యోగం చేసే వారు?” అన్నాడు. కొంచెం విసుగు ప్రదర్శిస్తూ
“గుర్తులేదండి.. అయినా అవన్నీ అవసరమంటారా?” అనేలోగా
“ఏ ఊరిలో చేసేవారు?” అని మళ్ళీ ఇంకో ప్రశ్న సంధించాడు. ఆ ప్రశ్నతో ఆపకుండా ప్రశ్న మీద ప్రశ్నలు అడుగుతుంటే భార్యకు ఒళ్ళు మండి తనకూ చిన్నప్పటి నుండి ఉన్న పాత అలవాటు ప్రకారం ఓ సారి గట్టిగా గిచ్చింది… అది కూడా సరిగ్గా ..వాళ్ళ అమ్మగారి లాగానే.
“ఓరి దేముడోయ్.. కొంప మునిగింది.. ఆ చిన్నప్పటి నర్సు ఈ నర్సు కచ్చితంగా ఒక్కరే …వాళ్ళ కూతురికి కూడా ఈ అలవాటు….” అనేలోగా నోరు కుక్కేసి “ఊరుకోండి ..అందరికి వినపడేలాగా అంత గట్టిగా అరుస్తారెందుకు?” అంటూ
“ఆ గుర్తుకొచ్చిందండి. మా అమ్మ కూడా అప్పలాయపాలెంలో నర్సుగా చేసేది.. చాలా ఏళ్ళ క్రితం లేండి” అంది
ఆ చంద్రుడి వైపుకు చూస్తూ అదోలా నవ్వి ”నీకూ ఒక్కటే మచ్చ అంటావా? దూరపు కొండలు నునుపు లాగా నీకు కూడా కనపడని ఎన్నో మచ్చలు ఉండి ఉండాలి… ఇప్పటికి నాకు మూడు.. ఇంకా ఎన్ని భరించాలో..” అన్నాడు
“మీకు అమ్మ చేసిన వంట పడలేదేమో? రేపటి నుంచి నేను చేస్తాలెండి” అంది.
“కాదు ..నీకు ఓ సంగతి చెప్పాలి” అంటుండగా సడన్ గా కరెంటు పోయింది.
ఆ కరెంట్ పోయిన కోపం మళ్ళీ తన మీద చూపిస్తుందేమో నని దూరంగా జరిగాడు, ఆ చెరగని మచ్చల గురించి ఆలోచిస్తూ ఒంట్లో వణుకు మొదలయ్యింది.
శుభం భూయాత్!

రచన: రమేశ్ కలవల

ఇంద్రుడితో యుద్ధం చేసి అమృతం తెచ్చిన వైనతేయుడిలా డిస్ట్రిబ్యూటర్లతో పోరాడి డబ్బులు కట్టల బ్యాగు అచ్యుతరావుగారికి అందించాడు పక్కిసామి. సినిమా ప్రొడ్యూసర్ అచ్యుతరావు గారికి ఎక్కడకైనా వెళ్ళేటపుడు పక్కిసామి పక్కన ఉండి తీరాల్సిందే. పక్కిసామి ఎన్ని డబ్బులు కట్టలు బ్యాగులలో మోసుకొచ్చిన ఒక్కసారి కూడా లోపలకు కన్నేసి కూడా చూడడు. నిస్వార్థపరుడు, అచ్యుత రావు గారి మీద గౌరవం అలాంటిది.
అచ్యుతరావుగారు ఆ అందించిన బ్యాగులోంచి డబ్బుల కట్టలు తీసి తను పడుకునే పరుపు కింద పరిచి, ఇక మిగిలినవి తలకింద ఎత్తుగా ఉండేలా పెట్టబోతున్నాడు. ఆయన భార్యా ఆ ధనాన్ని చూస్తూ మురిసిపోతోంది. ఇంతలో స్రిప్టురైటర్ మునీస్వర్రావు ఇంట్లో పనబ్బాయిలు వద్దంటున్నా కథ ఇప్పుడే ప్రొడ్యూసర్ గారికి వినిపించాలంటూ దూసుకొని లోపలకు వచ్చాడు. ఆ అలజడి విని మిగిలిన డబ్బుల బ్యాగు దిండులా తలకింద పెట్టి పడుకున్నాడు అచ్యుతరావు గారు.
“సార్ ని వద్దన్నా లోపలకు వచ్చారు” అన్నాడొకడు. “నేను ఆయనను చేత్తో అడ్డుకొంటే సారు కరవబోయాడు” అన్నాడు రెండో పనివాడు. విష్ణుమూర్తి దగ్గరకు రావడటానికి నారదుడికి పర్మిషన్ కావాలా అన్నట్లుగా మొహం పెట్టాడు ఆ స్రిప్టు రైటర్. ఫర్వాలేదు అన్నట్లుగా ఆ ప్రొడ్యూసర్ గారు సైగలు చేయగానే ఆ ఇద్దరూ ద్వారపాలకులు జయ, విజయులు బయలుదేరారు. అచ్యుతరావు గారు ఆ పరిచిన డబ్బుల కట్టల శేష తల్పం మీద పడుకున్న విష్ణుమూర్తి లాగా గోచరిస్తున్నాడు, ఆయన కాళ్ళ దగ్గర వాళ్ళ ఆవిడ లక్ష్మిదేవి లాగా, స్రిప్టు రైటర్ ఆ శ్రీమన్నారాయణుడికి లోకం సంగతులు వివరించటానికి వచ్చిన నారదుడిలా వినయంగా వొంగి నించున్నాడు. మొత్తానికి ఆ గది వైకుంఠంలా ఉంది.
“మంచి స్క్రిప్టు సార్.. కొత్త లవ్ స్టోరీ” అన్నాడు మునీస్వర్రావు. “నువ్వు అలానే అంటావు” అన్నారు అచ్యుతరావు గారు. పక్కిసామిని పిలిచాడు. ఏ కథైనా పక్కిసామి ఓకే అంటేనే అచ్యుతరావు గారు ఓకే చేసేది. పక్కిసామి వచ్చి పక్కన నించున్నాడు, అచ్యుతరావు గారు “సరే వినిపించు” అన్నారు, తన భార్య వైపుకు చూసి సైగలు చేసాడు ఆవిడ కాళ్ళు వత్తడం మొదలుపెట్టింది.
మనసులో నారాయణ మంత్రం స్మరించిన వాడిలా కళ్ళు మూసుకొని తన ఇష్ట దైవాన్ని ప్రార్థించి దీంట్లో హీరోయిన్ పేరు “రుక్కు” అన్నాడు. ఆ హీరోయిన్ కాళ్ళు చిగురాకుల్లా మృదువుగా లేతగా ఉంటాయు.. ఆమె చేతులు.. అనగానే ఆ ప్రొడ్యూసర్ గారు “పాతకాలం ప్రబంధాలలో లాగా వర్ణించక్కర్లేదు” అన్నాడు. “అదికాదండి ఆవిడ ఎలా ఉంటుందో చెప్పాలి కదా? రచయితకు వర్ణనే ముఖ్యం కదండి” అన్నాడు. “నాకు అర్థమయ్యింది హీరోయిన్ ఎలా ఉండాలో, నువ్వు కానివ్వు” అన్నారు అచ్యుత రావుగారు. దీంట్లో విలన్ పాలబాబు. వాళ్ళ నాన్న పెద్ద పాల డైరీ ఓనరు అంటూ సన్నివేశం చెబుతున్నాడు.
పాలబాబు వాట్సాప్ లో రుక్ కు మెసేజ్ పంపిస్తాడు. వెడ్డింగ్ కార్డు డిజైన్ ఎలా ఉంది? అని అడుగుతాడు. తను మెసేజ్ చదివిందో లేదోనని ఓ పది సార్లు ఇన్ఫర్మేషన్ నొక్కి మొత్తానికి చదివిందని తెలుసుకొని “టైపింగ్” అన్న స్టేటస్ చూసి తెగ మురిసిపోతాడు. ఇంతలో రుక్ ఓ ఎర్రటి మొహం ఎమోజీ పంపి, కార్డు డిజైన్ ఒకే బట్ వరుడు నాట్ ఓకే, నా పెళ్ళి నీతో జరగదు అంటూ “రుక్ జోస్యం” చెబుతుంది. పాలబాబు ఓ స్మైల్ పంపుతాడు. ఇది మొదటి సన్నివేశం అని ఆగాడు. “ ఇంతకీ హీరో ఎవరు “ అని అడిగారు అచ్యుతరావు గారు. “అక్కడికే వస్తున్నాను సార్” అన్నాడు మునీస్వర్రావు. రుక్ కు పదేళ్ళ వయసులోనే వాళ్ళ నాన్న గారు మొబైల్ ఫోను కొని ఇస్తారు. సంవత్సరం తిరగగానే రుక్ కు కళ్ళద్దాలు వస్తాయి.
. “అంటే హీరోయిన్ కళ్ళద్దాలు పెట్టుకుంటుందా?” అని అడిగారు అచ్యుతరావు.
“కళ్ళద్దాలు చిన్నప్పుడు వేసే కారెక్టర్లో పెట్టుకుట్టుందండి, అయినా హీరోయిన్ కళ్ళద్దాలుంటే తప్పేంటండి” అంటూ
రుక్ ఆన్లైన్ లో ఓ రాణిలాగా చలామణి అవుతూ ఉంటుంది. పాతకాలంలో చెలికత్తెలు రాణి గారిని పొగుడుతుంటారే అలాగే ఆన్లైన్ల వాళ్ళు స్నేహితులు పొగుడ్తూ, మంచి కామెంట్స్ చేయడం వల్ల ఆహ్లాదంగా ఉండి అందంగా తయారవుతూ ఉంటుంది. ఆన్లైన్ స్నేహితులే ఆమెకు బలం. రుక్ ఆన్లైన్ లో అందరి ప్రొఫైల్ చూస్తూ ఒక సారి ఒకతను గురించి వింటుంది. అతని ప్రొఫైల్ కు వెళ్ళి అతని గురించి, చిన్నప్పటి నుండి చేసే చేష్ఠలు అన్నీ చదువుతుంది. అతనంటే ఓ ప్రత్యేకమైన అభిమానం ఏర్పడుతుంది. అతనే మన సినిమాలో హీరో అన్నాడు.
ఆ హీరో చిన్నప్పుడు వాళ్ళ ఉర్లో చదువుకోనేటప్పుడు పాకెట్ మనీ కోసం అందరి ఇళ్ళకీ వేసే పాల ప్యాకెట్లు ఉద్యోగం సంపాదిస్తాడు. హీరోకు ఆ డైరీలో పాలు, పెరుగు లాంటివి భలే ఇష్టం. ఒక్కోసారి తనే పాలు తాగేసేసి, పెరుగు తినేసి ఖాళీ కవర్లు ఇంటి బయట పడేసి వెళ్ళిపోతుంటాడు. ఇలా రోజూ ఆకతాయి పనులు చేస్తుంటే అందరూ వెళ్ళి కంప్లైంట్ ఇచ్చినా ఏమీ లాభం లేకపోయింది. కొంతమంది తింటే తిన్నాడులే అని వదిలేసేవాళ్ళు. ఇలా ఊళ్ళో అందరిళ్ళకూ వెళ్ళడం వల్ల అతని గురించి అందరికీ తెలుస్తుంది. హీరో అంటే అందరికీ విపరీతమైన ప్రేమ కూడా పెరుగుతుంది. అలాగే ఓ రోజు ఊర్లో పిల్లలందరూ ఆడుకుంటుంటే ఓ పెద్ద పాము వస్తే హీరో పిల్లలను రక్షిస్తాడు, పాముతో భయం లేకుండా ఆడుకుంటాడు , అది తెలిసి ఊర్లో అందరూ హీరో ఎంతో ఎత్తుకు ఎదిగి ఊరికి ఉపయోగపడతాడని అందరూ అంటారు. ఇలా బోలేడు సన్నివేశాలు హీరోలో హీరోయిజం చూపించేలా ఉంటాయి.
“ఎక్కడో విన్న కథ లాగా ఉందయ్యా!” అన్నారు అచ్యుత రావు గారు.
“అన్నీ అలానే ఉంటాయండి. పాత కథైనా కొత్తదనంగా చెప్పడంలో, సినిమా తీయడంలో ఉంటుంది. ఇదిగోండి ఇంకో మంచి సన్నివేశం చెబుతాను వినండి. ఇదీ కథకు టర్నింగ్ పాయింట్,” అన్నాడు మునీస్వర్రావు.
ఈ సన్నివేశంలో హీరోకి పాలబాబుకి పెద్ద ఫైట్ అవుతుంది. పాలబాబు “బ్రతికుంటే మా నాన్న చేసిన బజ్జీలు తినైనా బ్రతుకుతా గానీ నాకు ఈ డైరీ వద్దూ, ఈ పెళ్ళి వద్దూ బాబోయ్” అని పరిగెడుతుంటాడు. చిరుతలా వెనక పరిగెడుతున్న హీరో ఆడియన్స్ వైపుకు మొహం తిప్పుతాడు ఇక్కడ ఇంటర్వల్” అన్నాడు.
“అదేంటంది! హీరో పాలబాబును ఎందుకు కొడతాడు?” అని అడిగాడు అచ్యుతరావుగారు.
“అది ప్రేక్షకులకు చివరలో తెలుస్తుంది” అంటూ
సెకండ్ హాఫ్ లో సినిమా మొదలవ్వగానే పాలబాబు నాన్న ఆ పాల డైరీ ముందు మిరపకాయల బజ్జీ కొట్టులో బజ్జీలు వేస్తుంటాడు. ఇది పాలబాబు ఫ్లాష్ బ్యాక్.
“బజ్జీ కొట్టేంటి? అంటే ఆ పాల డైరీ పాలబాబు నాన్నది కాదా?” అని అడిగింది అచ్యుతరావుగారి భార్య.
“అప్పట్లో రైతులు వాళ్ళింట్లో పితికిన పాలు డైరీలో ఇచ్చి బయట ఉన్న బజ్జీ కొట్లో బజ్జీలు తినడమే కాకుండా చిన్న మొత్తాల అప్పులు చేస్తుంటారు” చిన్న మొత్తాలు పెద్దవై గోరు కొండంతలవ్వగా, పాలబాబు నాన్నకు ఎన్నాళ్ళు ఈ మిరపకాయ బజ్జీలు చిన్న బిజినెస్ చేయాలి? ఛీ.. కొడితే ఏనుగు కుంభస్థలం కొట్టాలి అనుకొని రైతులతో కుమ్మక్కై డైరీ కే ఎసరు పెడతాడు. అదేసమయంలో పిల్లవాడు పుట్టడం, వాడు పుట్టినందువల్ల అదే సమయంలో డైరీ చేజిక్కినందువల్ల చాలా అదృష్టం కలిసివచ్చిందని “పాలబాబు” అని పేరు పెట్టాడు వాళ్ళ నాన్న. బజ్జీలో కల్తీ నూనె వాడినట్లు డైరీలో కల్తీ చేయడం వల్ల ఊర్లో అందరూ కలత చెందుతుంటారు. ఏదో రోజు మన కథ హీరో పెద్దయిన తరువాత వఆయన బట్టతల మీద మొట్టికాయ కొట్టకపోతాడా అని అందరూ ఎదురు చూస్తుంటారు. మంచి టేస్టుకు అలవాటైన హీరోకు ఆ డైరీ వేరే వాళ్ళ పాలయ్యిందని, టేస్టు లో తేడా గమనించి మంచి సమయం కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంటాడు.అటూ పాలబాబు, ఇటు హీరో, మరో వైపు రుక్ పెరిగి పెద్దవాళ్ళవుతుంటారు అన్నాడు స్క్రిప్టు రైటర్.
“హీరోకి పేరు లేదా?” అన్నాడు.
“అంటే మీ అబ్బాయి పేరే హీరోకి పెడదామని అనుకున్నాను, మిమ్మల్ని ముందు అడిగి” అన్నాడు స్క్రిప్టు రైటర్ అచ్యుతరావు గారితో.
“క్రిష్, చాలా బావుంటుంది” అన్నాడు వాళ్ళావిడ వైపుకు చూసి ఆ ప్రొడ్యూసర్.
“ఇంతకీ క్రిష్ ఆ పాలబాబు ను ఎందుకు కొడతాడు” అని అడుగుతాడు అచ్యుతరావు గారు టెన్షన్ తట్టుకోలేక అదీకాక వాళ్ళబ్బాయి హీరో లాగా ఫీల్ అవుతూ.
“రుక్ కు వెడ్డింగ్ కార్డు పంపగానే ఇంక ఏం చేయాలో తెలీక వాళ్ళ అంకులును పంపి ఎలాగైనా క్రిష్ ను కలిసి తన గురించి చెప్పి తన పర్సనల్ వాట్సాప్ నెంబరు అర్జెంటుగా తీసుకురమ్మని కబురు పంపుతుంది.
పెళ్ళి ఇంక ఓ వారంలో పడుతుంది ఇంట్లో వాళ్ళకి అనుమానం రాకుండా ఆ అంకుల్ మొత్తానికి కలిసి రుక్ గురించి చెబుతాడు.
క్రిష్ కూడా రుక్ ది ఇంటరెస్టింగ్ కారెక్టర్ లాగా ఉంది అనుకోని తన ఆన్లైన్లో తన ప్రోఫైల్ చూస్తాడు. చూడగానే లవ్ ఎట ఫస్ట్ సైట్ లాగా రుక్ అంటే అభిమానం పెంచుకుంటాడు. కానీ రుక్ కు అన్నయ్య ఉన్నాడని అతని ప్రోఫైల్ ద్వారా తెలుసుకొని, చెల్లెలు విషయంలో తేడాలు వస్తే ఊరుకోడని జాగ్రత్తపడాలనుకుంటాడు. అయినా సరే రిస్క్ తీసుకోవడానికి సిద్దపడతాడు క్రిష్.
రుక్ కు వాళ్ళ అంకుల్ దగ్గరనుండి కొన్ని రోజుల వరకూ ఏ విధమైన మెసేజ్ రాకపోయేసరికే కంగారు పడుతూ తన ప్రొఫైల్ పిక్చర్ అరగంటకు మారుస్తూ, క్రిష్ పాత పోస్టు వెతికి మరీ లైకులు కొడుతూ ఉంటుంది. వాళ్ళ ఆన్లైన్ ఫ్రెండ్స్ కు మెసేజులకు రిప్లై కూడా ఇవ్వకుండా కూర్చొని దిగులుగా ఉంటుంది.
పెళ్ళి రేపు అనగా వాళ్ళ అంకుల్ తిరిగి వస్తాడు. రుక్ సంతోషానికి హద్దులు ఉండవు. వాళ్ళ అంకుల్ అన్నీ సంగతులు క్రిష్ కు చెప్పానని పెళ్ళి జరగబోయే హోటల్ బయట దేవుడి మందిరం ఉంటుంది అక్కడ క్రిష్ కలుస్తానని చెబుతాడు. క్రిష్ వాట్సప్ నెంబరు తీసుకొని ”క్రిష్, నీ గురించి చాలా విన్నాను, ఆన్లైన్ లో చదివాను. నాకు తెలుసు నీకు బోలెడు మంది ఫాలోవర్స్ ఉన్నారని, నీ హ్యాండ్సమ్నెస్ కు బోలెడు మంది నీ వెంటపడతారని తెలుసు అయినా సరే నేను నీ ప్రేమలో పడ్డాను. పెళ్ళంటూ చేసుకుంటే నిన్ను తప్ప ఇంకెవరినీ చేసుకోనని శపథం చేసాను. వన్ థింగ్ ఐ వాంట్ టు టెల్ యూ, ఐ యామ్ ఓన్లీ మేడ్ టు గెట్ మారీడ్ టు యు! ఐ వాంట్ టు బీ యువర్ వైఫ్ నాటోంన్లీ ఇన్ దిస్ లైఫ్ బట్ నెక్ట్ హండ్రెడ్ లైవ్స్” అని సెండ్ కొట్టింది.
“అయితే పాలబాబు కు మూడిందన్న మాట” అంది అచ్యుతరావు గారి భార్య. “అవునండి! క్లైమాక్సు బాగా తీయమని డైరక్టర్ గారికి చెప్పాలి” అన్నాడు పక్కిబాబు.
“నాకో ఐడియా వచ్చిందయ్యా!” అన్నాడు అచ్యుతరావు గారు. చెప్పండి అన్నాడు మునీస్వర్రావు.
“క్లైమాక్సు లో రుక్ కార్లోంచి దిగగానే హోటల్ లో పెళ్ళి మండపంలో నడిచేలోగా క్రిష్ ఆ వందస్తుల హోటల్ టాప్ నుండి స్పైడర్ మ్యాన్ లాగా సన్నటి తీగ వెనుక కట్టుకోని దిగ్ రుక్ కి చేయి అందించాలి, క్రిష్ రుక్ పైకి గాల్లోకి ఆ వైర్ సహాయంతో రూఫ్ టాప్ ఎగురుతూ వెడితే అదిరిపోతుంది అన్నాడు, తరువాత పాలబాబు లిఫ్ట్ లో పైకి పరుగెట్టాలి. ఓ మంచి క్లైమాక్సు ఫైట్ ఆ రూఫ్ టాప్ లో పెట్టిద్దాం” అన్నారు అచ్యుత రావు గారు.
“ఓ తప్పకుండా సార్” అన్నాడు మునీస్వర్రావు.
ఇంతలో మాటలలో క్రిష్ బయటనుండి తిరిగి వచ్చి ఆ బెడ్ రూమ్ లోకి నడుస్తాడు.
“సార్! ఈ స్రిప్టు మీ అబ్బాయి ని దృష్టిలో పెట్టుకొనే రాసాను” అన్నాడు మునీస్వర్రావు. క్లైమాక్సు లో ఏమవుతుందోన సీను చెప్పమంటారా? అని అడిగాడు.వద్దు అని సైగలు చేసి అచ్యుత రావు గారు పక్కిబాబు వైపుకు చూసాడు. స్రిప్టు నచ్చినట్లు తల ఊపాడు. భార్య మొహం ఎలాగూ వికసించి ఉండటంతో తన తల కింద పెట్టిన బ్యాగ్ తీసి మునీస్వర్రావు కి ఇచ్చి “ఉంచుకోవయ్యా!” అంటూ చేతిలో ఆ స్రిప్టు పేపర్లు లాక్కున్నాడు. “నువ్వు ఇంకేమీ చెప్పక్కర్లేదు అంతా అర్థం అయ్యింది” అన్నాడు అచ్యుతరావు గారు.
సరిగ్గా మూడు నెలలు తిరగ్గానే వాళ్ళబ్బాయి క్రిష్ హీరోగా సినిమా తీసి, ఎబ్రాడ్ లో వెయ్యి థియేటర్లు, ఇండియాలో రెండువందలు థియేటర్లలో రిలీయ్ చేయటానికి సిద్దంచేసారు. మొదటి రోజూ ప్రివ్యూ. క్లైమాక్సు సీను నడుస్తోంది.
క్రిష్ రుక్ కౌగలించుకొని తీగ వాళ్ళిద్దరినీ పైకి లాగుతుంటే రుక్ పాలబాబు కు బాయ్ చెబుతూ చిలిపిగా కన్నుకొడుతుంది . అది చూసి పాలబాబు “డాడీ..” అంటూ మారాం చేస్తుంటాడు. రుక్ వాళ్ళ అన్నయ్య “ఓరీ క్రిష్ …మిల్క్ ప్యాకెట్లు లో పాలు పెరుగు దొంగిలించి తిని కండలు పెంచావు. నీ కారెక్టర్ అస్సలు బాలేదు, నీ ఫ్రొఫైల్ చూసాను … మా రుక్ కు మ్యాచ్ కుదరదు” అంటాడు.
క్రిష్ బటన్ నొక్కుతాడు. పైకి వెళ్తున్నది కాస్తా మళ్ళీఆగి కిందకి వస్తుంది. క్రింద దాకా వచ్చిన తరువాక రుక్ వాళ్ళ అన్నయ్య రుక్ ను పట్టుకోబోతాడు, కుదరక క్రిష్ ను పట్టుకుంటాడు. క్రిష్ బ్యాక్ పోకెట్ లోంచి ఎలక్ట్రిక్ షేవర్ తీసి రుక్ వాళ్ళ అన్నయ్య మీసాలు లేకుండా కట్ చేస్తాడు, ఒక్క తనను తంతాడు. ఇంకో జేబులోంచి మొబైల్ తీసి, మీసాలు లేకుండా ఒక ఫొటో తీసి పైకెళ్ళటానికి బటన్ నొక్కుతాడు. ఇద్దరూ పైకి వెడిపోతూ ఆ మీసాలు లేని ఫొటో ఆన్లైన్ లో ఇన్సల్టు చేయటానికి పోస్టు చేయపోతాడు క్రిష్.. రుక్ వాళ్ళ అన్నని క్షమించమంటుంది. సరేనని పోస్టుచేయకుండా క్షమించానంటాడు క్రిష్.
ఇదంతా చూస్తున్న పాలబాబు అప్పటి దాకా లేని పౌరుషం ఉప్పొంగి రూఫ్ టాప్ కు లిఫ్టులో బయలు దేరతాడు.
ఆ సినిమా క్లైమాక్సు అంత బాగా కుదిరినందుకు అచ్యుత రావు గారి వాళ్ళ భార్య వైపుకు చూస్తాడు. సినిమా లో కొడుకును చూస్తూ ఆవిడ కళ్ళనిండా నీళ్ళు చూసి అసలు సినిమా ఎలా చూడగలుగుతోందబ్బా అనుకుంటాడు అచ్యుతరావు గారు.

స్రిప్టు ప్రకారం అసలైతే క్రిష్ రుక్ రూఫ్ టాప్ లో హెలీపాడ్ నుండి వెళ్ళిపోవాల్సింది కానీ పాలబాబు పైకి చేరగానే క్రిష్ ఇంకా ఎదురుగా నించొనే ఉంటాడు. “నీకోసమే ఎదురు చూస్తున్నాను” అంటాడు. ఆ సీనుకు పక్కిబాబు వేసిన విజిల్ కు సినిమా హాలు పక్కనే ఉన్న ఈ మధ్యనే నాణ్యత లేకుండా కట్టిన అపార్టుమెంట్ బ్లాకు కూలి పడిపోతుంది, ఇంకా ఎవరూ గృహప్రవేశం కాలేదు కాబట్టి ఫర్వాలేదు.
మునీస్వర్రావు క్రిష్ పెట్టిన ఫోజు కు తట్టుకోలేక తన బ్యాగ్లోంచి కొన్ని డబ్బులు పైకి విసిరి మళ్ళీ ఎందుకు చేసానా అనుకొని కింద పడినవి ఏరుకోవడంలో బిజీ అయిపోయాడు
ఇక సినిమా సన్నివేశంలో పాలబాబు ముందుకు నడుస్తాడు, క్రిష్ ఉన్నచోటే నించొని ఉంటాడు. ఇంకా ముందుకు నడుస్తాడు. ఆడియన్స్ టెన్షన్ తో “క్రిష్ బటన్ నొక్కు…” అని అరుస్తుంటారు. హెలీకాప్టర్ నుండి రుక్ సైగలు చేస్తూ టెన్షన్ పడుతూఉంటుంది, కానీ క్రిష్ థైర్యంగా అలానే నించుంటాడు. పాలబాబు క్రిష్ ముందుకెళ్ళి నించుంటాడు ముక్కు మక్కు ఆనుకునేలా ఇద్దరూ నిలబడతారు. ఇద్దరూ మెల్లకన్నుతో చాలా సేపు నించుంటారు, ప్రేక్షకులకు టెన్షన్తో ఉంటారు. కొంతసేపటిక క్రిష్ కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి మాములుగా చూసి పాలబాబు కళ్ళు తిరిగి “సగం దాకా వచ్చిన తరువాత లిఫ్టు అవుటాఫ్ ఆర్డర్… ఫిఫ్టీ ఫ్లోర్సు నడిచి వచ్చా…” అంటూ డబ్బున వెనక్కి పడతూ “క్రిష్ …నువ్వు పెద్ద మాయగాడివి” అంటాడు.
క్రిష్ కాలర్ ఎగరేసి అప్పుడు బటన్ నొక్కుతాడు. హెలీకాప్టర్ లో రుక్ చెయ్యి అందిస్తుంది. సినిమాలో వాళ్ళ పెళ్ళి వెనకాల జరుగుతుంటే టైటిల్ పడుతూ సినిమా ముగిస్తుంది. అందరూ చప్పట్లు కొడుతూ లేస్తారు.
“సినిమా ఎబ్రాడ్ లో వారం ఖచ్చింతగా ఆడుతుంది సార్” అంటాడు స్ర్కిప్టు రైటర్ మునీస్వర్రావు అచ్యుతరావు గారితో.
“రెండు రోజులాడితే చాలు మన డబ్బులు మన కొచ్చేస్తాయి” అంటాడు అచ్యుత రావు.
ఆడియో రిలీజ్ రోజు క్రిష్ స్టేజీ మీద “అసలు చెప్పాలంటే ఈ స్టోరీ మా నాన్నగారి బయోపిక్, ఇంత మంచి స్ర్కిప్టు నా మొదటి సినిమాకు రావడం నా అదృష్టం” అన్నాడు వాళ్ళ నాన్న, అమ్మ వైపుకు చూసి ఓ కిస్ గాలిలో వదులుతాడు. పిచ్చి ప్రేక్షకులు చప్పట్లు కొట్టారు.
క్రిష్ తరువాత డైరక్టర్ స్టేజీ మీదకు వచ్చి మైకు తీసుకొని “ఈ స్టోరీ పాతదే” అని నోరు జారాడు. అంతా నిశ్శబ్దం కానీ “మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పుకునే కథ ఇది. కొత్తదనం జోడించాం” అన్నాడు. ఎవడో ఒకడు తప్పట్లు కొడతాడు, వాడిని చూసి మిగతావాళ్ళు కూడా తప్పట్లు కొడతారు.
ఇక స్ర్కిప్టు రైటర్ ఆ మైకు తీసుకొని “క్రిష్ బాబు కోసమే ఇది ప్రత్యేకంగా రాయడం జరిగింది. మీరు నమ్మరు కానీ దీనికి సీక్వెల్ కూడా రాసాను ఇంకా అచ్యుత రావు గారికి కూడా వినిపించ లేదు ఆడియన్స్, ఫాన్స్ మీకే మొదట రివీల్ చేస్తున్నాను, ఒక్క సీన్ చెబుతాను” అంటూ
“ఈ సినిమాలో క్రిష్ ఆస్ట్రోనాట్” అన్నాడు. ఆయన అన్నది సరిగా అర్థం కాని వాళ్ళు, వినపడని వాళ్ళు కూడా చప్పట్లు, విజిల్స్ తో గోల గోల చేసారు. ఇండియా వాళ్ళు ఆకాశంలో ఓ స్పేస్ స్టేషన్ పెడతారు, దాంట్లో దేవతావృక్షం పారిజాతం చెట్టు వేస్తే పెరుగుతుందా లేదా అని ఎక్సెపరిమెంట్ కోసం ఆ మొక్కని వేస్తారు. అది కాస్తా అక్కడ విరగ పూస్తుంది. హీరో వాళ్ళ మిసెస్ సినిమాలో హీరోయన్ ఆ ప్లాంటును ఎలాగైనా తెచ్చి ఇవ్వమంటుంది. క్రిష్ సరే అంటాడు. అతను స్పెషల్ మిషన్ మీద ఎలా వెళ్ళి సాధిస్తాడో అదే అద్భుతమైన కథ”
ఆ హాలులో ఫాన్స్ ఒకళ్ళ మీద ఒకళ్ళు పడి అతి చేస్తుంటే “జాగ్రత్తలు చెప్పి ఇంటికి వెళ్ళమని క్రిష్ ముగించాడు”
ఆ సినిమా గురించి రాయబోయే విలేకరి మాత్రం మనసులో “ఇలాంటి రచయితల వల్లే కథలు కంచికి వెళ్ళడం ఎప్పుడో మానేసాయ్, మనం ఇంటికి పోతే సరిపోతుంది” అనుకున్నాడు.
కథ కంచికి ప్రేక్షకులు ఇంటికి!
సమాప్తం.

రచన: రమేశ్ కలవల

“ఏవండి, పెళ్ళిలో ఆర్కెస్ట్రా అన్నారు, సంగీత్ అన్నారు.. అందరి పిల్లల పెళ్ళిళ్ళు గ్రాండ్ గా చేసుకుంటుంటే మన ఒక్కగానొక్క కూతురు పెళ్ళి కూడా అదిరిపోయేలాగా చేయాలి కదండి” అంది కుశల.
“ఆ సంగతి నాకు వదిలేయ్” అని కంగారుపడకు అన్నట్లు సైగలు చేసి మళ్ళీ టీ వి లో క్రికెట్ మ్యాచ్ చూడటం మొదలుపెట్టాడు.
“పెళ్ళి వారంలో పడింది, ఇంట్లో చుట్టాలంతా వచ్చి ఉన్నారు. మీరు తీరిగ్గా క్రికెట్ చూస్తే ఎలాగండి? వాళ్ళకి ఫోను చేసి ఆ రెండు పనులు ఈ పూట అవ్వగొట్టండి, నాన్చద్దండి” అంది కుశల
అక్కడ టీ వీ లో క్రికెట్ మ్యాచ్ రక్తి కడుతోంది. ఆయన అభిమాన టీమ్ బాగా ఆడటంతో దాంట్లో చీర్ గాల్స్ ను పదే పదే చూపిస్తున్నారు. వారు ఉల్లాసంగా, ఉత్సాహంగా నృత్య ప్రదర్శన చేస్తూ వారి టీమ్ ను ప్రోత్సహిస్తున్నారు. ఆయనకు నచ్చిన టీమ్ బాగా ఆడటంతో ఆ టీ వీ ముందు ఆయన కూడా ఆ చీర్ గాల్స్ ను అనుకరిస్తూ స్టెప్లు వేయబోయి జారుతున్న లుంగీని సరైన సమయంలో పట్టుకున్నాడు, ప్రమాదం తప్పిందనుకున్నాడు. అదంతా చూస్తున్న కుశల కోపంతో “పెళ్ళి విషయాలు మీకు ఏ మాత్రం పట్టడం లేదు కాబోలు” అంటూ వెళ్ళి ఆ టీ వీ ఆపేసింది కుశల
ఆందోళన పడుతున్న కుశల వైపుకు చూసి “సరేగానీ, నాకు ఓ మంచి ఆలోచన వచ్చింది. మన అమ్మాయి పెళ్ళిలో ఓ లేటెస్టు ట్రెండ్ సెట్ చేద్దాం” అన్నాడు. కుశల ఏదో చెప్పండన్నట్లుగా మొహం పెట్టింది. ఇంతలో హరి “టి ట్వంటీ క్రికెట్ లో లాగా పెళ్ళిలో చీర్ గాల్స్ ను పెట్టిస్తే ఎలా ఉంటుంది” అన్నాడు. “ఏడ్చినట్లుంది. సరదాకి కూడా ఓ సమయం ఉండద్దూ. మీతో పెట్టుకుంటే అయ్యేలాగా లేదు నేనే ఏదోకటి చేస్తాను” అంటూ కుశల వేరే గదిలోకి వెళ్ళింది. హరి కి మాత్రం తనకు తట్టిన ఐడియా విపరీతంగా నచ్చింది, అప్పుడే ఆ గదిలోనుంచి అటు వెళ్ళబోతున్న చెల్లెలు కూతుర్లు, తమ్ముడు కూతుర్ని పిలిచాడు. మళ్ళీ టీ వీ ఆన్ చేసాడు హరి. ఆ చీర్ లీడర్స్ ను చూపిస్తూ “అమ్మాయిలు, మీరు అచ్చం అలాగే డాన్స్ చేయగలరా?” అని అడిగాడు. “ఓ అది ఎంత పని” అంటూ వాళ్ళలానే వయ్యారంగా డాన్స్ వేయడంతో “పెళ్ళిలో మీరు ముగ్గురూ ఇలాగే చేస్తే గనుక ఒక్కొక్కళ్ళకు వెయ్యి రూపాయలు ఇస్తాను. ఈ వారం రోజులూ ప్రాక్టీసు చేస్తారా?” అని అడిగారు హరి. “ఓ తప్పకుండా” అంటూ “వాళ్ళ చేతిలో ఉండేవి ఎలాగా?” అని అడిగారు. “అవా! పాం పాం లు జిగేల్ జిగేల్ మనేవి నేను తీసుకొస్తాను కదా” అన్నాడు.
“ఇంతకీ మీకు క్రికెట్ లో చీర్ గాల్స్ ఎలా వచ్చారో తెలుసా?” అని అడిగాడు హరి. లేదన్నట్లు తల ఊపి తెలుసుకోవాలన్నట్లు కుతూహలంతో హరి వైపుకు చూసారు. “ఓ రోజు క్రికెట్ క్లబ్లో ఒకావిడ బోర్ కొట్టకుండా పాటలు పొట్టుకొని బూజులు దులుపుతుంటే ఆవిడ వేసే స్టెప్లు చూసి ఆ క్లబ్ వోనర్ ఇదేదో బావుందని, ఈ డాన్స్ క్రికెట్ ఆడుకున్నపుడు పెట్టిస్తే బావుంటుందని తలచి ఇంకో ఇద్దరిని పెట్టి డాన్స్ పెట్టించగానే అది అందరికీ బాగా నచ్చి అప్పటి నుండి ప్రతీ మ్యాచ్ లో అలానే చేస్తున్నారనమాట” అన్నాడు హరి. “నిజంగా” అని అడిగారు హరి సంగతి తెలిసి. “అవునుకానీ, మీరు మటుకు పెళ్ళిలో అదరకొట్టేయాలి” అనగానే ఆ టీ వీ ముందు నించొని ప్రాక్టీసు చేయడం మొదలు పెట్టారు.
వారం రోజులు గిర్రున తిరిగాయు పెళ్ళి రోజు రానే వచ్చింది. కుశల సంగీత్, ఆర్కెష్ట్రా మాట్లాడనందుకు పెళ్ళిలో హరి కనపడితే చాలు దెప్పి పొడుస్తూనే ఉంది. హరి ఉద్దేశ్యం ఏమిటంటే క్రికెట్ లో లాగా పెళ్ళి తంతులలో కూడా గోల్స్ ఉంటాయనమాట. వధువరులు నీరసపడకుండా ఈ చీరింగ్ ఎంతో ఉపయోగపడుతుందని తన అభిప్రాయం, అదీకాక ఒక్కొక్క తంతుకు ఒక్కో రకం పాట, బీట్ తో స్టెప్స్ వేస్తుంటే ఆ తంతుకు అందం కూడా వస్తుందని ఆలోచించాడు.పెళ్ళిళ్ళలో అస్సలు బొత్తిగా తంతుల వైపు దృష్టి లేకుండా ఏ బాతాకాణీ వేసుకునే వారికి, తోచక సెల్ఫీలు తీసుకునే వారి స్టేజీ మీద చీర్ గాల్స్ చేసేది చూస్తూ, ఈ వధువరుల వైపు కూడా చూస్తారని ఓ ఆశ కూడా.
కళ్యాణ మండపం ముందు వచ్చే వారిని ఆహ్వానించడానికి ఓ బల్ల వేసి జల్లటానికి పన్నీరు, రాయటానికి గంథం, బొట్టు పెట్టడానికు కుంకుమ అన్నీ పెట్టారు. ఇంతలో హరి వాళ్ళ ఓ సారి వేలి విడిచిన కాలు పట్టుకొన్న మావయ్య, అత్తయ్య రావడంతో ఆహ్వానించి పన్నీరు జల్లి, గంథం, బొట్టు పెట్టారు. తరువాత అకస్మాత్తుగా తెరచాటునుండి ముగ్గురు చీర్ గాల్స్ వచ్చారు. క్రికెట్ మ్యాచ్ చీర్ గాల్స్ కు ఏమాత్రం తీసిపోరు. ఆ వచ్చిన వారి పక్కనే నించొని డాన్స్ మొదలుపెట్టారు. ఆ చేతిలో మెరిసిపోతున్న పాం పాం లోతో ఆయన మొహం మీద ఓ సారి రాసారు. ఆయనకు అసలే డస్ట్ ఎలర్జీ, అలా రాయడంతో ఓ రెండు తుమ్ములు తుమ్మి “ఏరా హరి, ఏవిటిరా ఇదంతా? నా మీద ఇంకా నీకు కోపం పోలేనట్లుంది” అన్నారు. “అదేం లేదు మావయ్యా! ఏదో పెళ్ళిలో కొత్త ట్రెండ్ సెట్ చేద్దామని. మీరు లోపలికి పదండి” అంటూ పెళ్ళి జరుగుతున్న ప్రదేశానికి తీసుకొని వెళ్ళాడు హరి.
తరువాత వాళ్ళ దూరపు చుట్టాలయిన “బాయిలర్” బామ్మగారు కావడంతో ఆ చీర గాల్స్ అటు పరిగెత్తారు. ఆవిడ ఎవరింటి కెళ్ళినా సరే బాయిలర్ లో వేడి వేడిగా సల సలా కాగే నీళ్ళు పోసుకోవడం అలవాటు, అందుకే అందరికీ ఆవిడ బాయిలర్ బామ్మాగారనే తెలుసు. ఆవిడ కాలు క్రింద మోపారో లేదో ముగ్గరూ చెంగు చెంగున “ఒన్ టూ త్రీ ఫోర్” అంటూ డాన్స్ మొదలు పెట్టారు. అది చూసి ఆవిడ ఎక్కడ లేని సంతోషం వేసి దిగగానే “ఏదీ ఒకటి నాకు కూడా ఇవ్వండ్రర్రా” అంటూ వాళ్ళ చేతిలో ఓ పాం పాం లాక్కొని డాన్స్ వేయడం మొదలుపెట్టబోతుంటే అటు వెడుతున్న కుశల అది కాస్తా చూసి “ఇదేనా మీరు పెళ్ళిలో పెట్టిస్తానన్నది” అని హరిని కోపంతో అంటూ ఆ పాం పాం పిల్లల మొహాన పడేసి బాయిలర్ బామ్మగారిని పలకరిస్తూ లోపలకు తీసుకెళ్ళింది.
పెళ్ళి తంతులు జరుగుతున్నాయి. ఈ ముగ్గురూ చీర్ గాల్స్ జనాలు నించున్న చోట్లా అకస్మాత్తుగా ప్రత్యక్షం అవుతున్నారు ప్రదర్శన ఇస్తున్నారు, సందడి చేస్తున్నారు. ఒకళ్ళిద్దరు ఈ అకస్మాత్తుగా డాన్సులు వేయడంతో పెద్దవాళ్ళు దడుచుకున్నారు. కొంతమందికి అది వింతగా అనిపించి ముసి ముసి నవ్వులు కూడా నవ్వుతున్నారు.
శుభ ముహూర్తం ఆసన్నమయ్యింది. హరి మండపం పైనుండి చుట్టూరా చూసి ఆ చీర్ గాల్స్ కు సైగలు చేయడంతో వాళ్ళు కూడా ఆ స్టేజ్ ఎక్కారు. ఓ పక్కన డాన్స్ మొదలుపెట్టారు. పంతులు గారు “వాయిద్యాలు వాయిద్యాలు” అని అరుస్తున్నారు, ఇంతలో ఆయన ఇటు తిరిగే సరికి వీళ్ళ డాన్సులు చేయడం చూసి కళ్ళార్పకుండా అటు చూసారు. ఎన్నో పెళ్ళిళ్ళు చేయించిన మనిషి ఆయన ఎన్నడూ ఇలా చూడలేదు కానీ ఇదేదో కొత్తగా, ఆకర్షణగా ఉండటంతో ఆయన చిరునవ్వు నవ్వి తన మానా మంత్రాలు చదవడం మొదలు పెట్టారు. పెళ్ళికి విచ్చేసిన వారందరూ అటు స్టేజి వైపుకు చూస్తూ ఉండిపోయారు. ఒక్కో తంతుకు ఒక్కో నృత్యం చేసి ఆ ముగ్గురూ కూడా అందరినీ అలరించారు, అందరి మనసుకు నచ్చేలా డాన్స్ లతో ఆకట్టుకున్నారు. పెళ్ళి యథావిధిగా ముగిసింది. అందరినీ భోజనాలకు వెళ్ళమని మైకులలో చెప్పడంతో కొందరు లేచి బయలుదేరారు.
ఓ పక్క భఫే భోజనాలు పెడుతుంటే ఇంకో వైపు నించొని తింటున్నారు. ఇంతలో ఆ తింటున్న దగ్గర ఓ ఎనౌంట్మెంట్ చేయటంతో అందరి చూపు అటు మళ్ళింది. “మీ భోజనాలతో పాటుగా ఆర్కెష్ట్రా కాకుండా కొత్తగా ఉండేలా చీర్ గాల్స్ ప్రదర్శన చేయబోతున్నారు” అనగానే ఆ ముగ్గురూ ఆ పక్కనే ఉన్న స్టేజీ ఎక్కారు. మంచి పాటలతో వయ్యారంగా డాన్స్ చేస్తుంటే అందరూ మైమరిచీ ఊగిపోతూ భోజనం చేస్తూ వీక్షిస్తున్నారు.
కొంతసేపటి తరువాత ఎక్కడి నుండి వచ్చారో బాయిలర్ బామ్మ గారు, ఇంకో ఇద్దరితో ఆ స్టేజి మీదకు చేరి ఆ ముగ్గురు పిల్లల చేతిలోనుండి ఆ పాం పాం లు లాక్కొన్నారు. ఆవిడ మధ్యలో నించొని మైఖేల్ జాక్సన్ లా ఓ చేయి పైకి ఎత్తి ఓ పోజు పెట్టారు. మైఖేల్ లానే కీచు గొంతుతో ఓ పాట మొదలు పెట్టి మ్యాజిక్ తో చక్కటి రిథమ్ తో డాన్స్ వేయడంతో అక్కడ ఉన్న వారు, భోజనం చేస్తున్న వారు నోరు తెరిచి ఆ ప్రదర్శన చూస్తూ, చప్పట్లు కొడుతూ, కేరింతలు కొట్టడంతో అక్కడ పెళ్ళి పీటలు మీద కూర్చున్న పెళ్ళికొడుకు, పెళ్ళి కూతురుకి అక్కడ ఏం జరుగుతుందో చూడాలన్న కుతూహలం కలిగింది. ఎలాగూ అరుంధతీ నక్షత్రం చూపించే తంతు ఉంది కాబట్టి అటు బయటకు నడిచారు. ఆ బామ్మ గార్లు చేతులలో ఉన్న వాటితో ఆ నృత్యం చేయడం చూసి పెళ్ళి కొడుకు, పెళ్ళి కూతురు ఆశ్చర్యపోయారు. అటు అరుంధతీ నక్షత్రాన్ని చూసే తంతుతో పాటు బామ్మగార్ల ప్రదర్శన చూసి ముగ్దులయ్యారు.
ఇంతలో హరి దగ్గరకు ఒకాయన పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి ఫోన్ అందిస్తూ “ మా సార్ మీతో మాట్లాడుతారుట” అంటూ ఫోన్ అందించాడు.
“హలో” అన్నాడు
“హలో. నేను హైదరాబాద్ క్రికెట్ జట్టు కల్చరల్ సెక్రటరీ మాట్లాడుతున్నాను. మీ అమ్మాయి పెళ్ళిలో ముగ్గురు పిల్లలు, ముగ్గురు బామ్మ గార్లు చీర్ గాల్స్ అద్భుతమైన ప్రదర్శన ఇస్తున్నారట కదా.? ఓ నెల రోజులలో మేము ఓ చారిటీ క్రికెట్ మ్యాచ్ ఆడబోతున్నాము ఆ మ్యాచ్ లో వారితో ప్రదర్శన ఇప్పిద్దామని కాల్ చేసాను” అన్నారు.
“సార్ బానే ఉంది కానీ ఇప్పుడే నాలుగు పెళ్ళిళ్ళలో వారి ప్రోగ్రామ్ పెట్టించాలని నలుగురు అడిగారు, కాబట్టి మీరేమనుకోక పోతే డేట్సు ఒక్క సారీ చూసి కాల్ చేస్తానని” ఫోన్ పెట్టేసారు.
అటు ఆ బాయిలర్ బామ్మగారి వైపుకు పరుగెట్టుకొని వెళ్ళి ఆ సంగతి చెప్పగానే ఆవిడ “ఓరేయ్ హరి మాకు కూడా టీ వీ లో కనిపించే వారిలా మోడ్రన్ డ్రెస్ కుట్టిస్తేనేరా డాన్సులు వేసేది. ఇలా పట్టు చీరలలో చేయడం కష్టంగా ఉంది” అన్నారు. అక్కడ ఉన్నవారంతా నవ్వేసారు.
“ఓ ఆ మాత్రం చేయలేనా” అన్నాడు హరి. ఇంతలో కుశల ఏం జరుగుతుందో చూడటానికి అటు రాగానే తన స్నేహితురాలు “ఏది ఏమైనా మీ అమ్మాయి పెళ్ళలో కొత్తగా సందడి పెట్టించావు కుశల, మా అందరికీ మీ ఐడియా భలే నచ్చింది” అంటూ పొగుడుతుంటే ఏం అనాలో అర్థం కాక హరి వైపుకు చూసింది. హరి కాలర్ ఎగరేసాడు.
“బాయిలర్ బామ్మగారి వైపుకు తిరిగి ఇంతకీ ఏ క్రికెట్ టీమంటే ఇష్టం అని చెప్పావు?” అని అడిగాడు
“మియా! మేరొకో క్యా సమ్జా ? తుమ్హారుకు ఇత్నా భీ నై మాలూమ్ ? హమ్ బచపన్ మే హైదరాబాద్ కె హర్ మొహల్లే మే క్రికెట్ దేఖా హై తో హైదరాబాద్ టీమ్ కో ఛీర్ కరేంగా!” అంది
“కైసే కైసే యైసే యైసే హో గయా ధేఖో?” అన్నాడు హరి పక్కనున్న ఆయనతో

సమాప్తం.

రచన: రమేశ్ కలవల

 

ఆ రోజు ఇడ్లీ జంట తమను తాము చూసుకుంటూ ఎంతో మిడిసి పడుతున్నాయు.
వాటిని చూసి అక్కడున్న రెండు వడలు “ఎందుకో అంత మిడిసిపాటు?” అన్నాయి
అందులో మిస్టర్ ఇడ్లీ కొంచెం గర్వం ప్రదర్శిస్తూ “ఈ రోజు తారీకు ఎంతో తెలుసా” అని అడిగాయి.
“తారీకులు గుర్తుపెట్టునేంత ఏ సంగతో?” అన్నాయి వడలు
“ఈ రోజు మార్చి మప్పై. ప్రపంచమంతా ఇడ్లీల దినాన్ని ఘనంగా మూడేళ్ళ నుండి చేసుకుంటున్నారు. మీకు ఏమి తెలిసినట్లులేదే” అంది మురిసిపోతూ
ఆ వడలు కాస్తా నొచ్చుకున్నాయి. “ఇడ్లీ డే ట. వీళ్ళకు ఓ రంగా? ఓ రుచా? ఎప్పుడు చప్పగా ఉంటాయనే కదా వారితో పాటు మనల్ని కూడా ప్లేట్లలో పక్కన పెట్టి అమ్ముతారు హోటళ్ళలో. ఆమాత్రం తెలీదు వీళ్ళకు? వీటికి ప్రత్యేకంగా ఓ దినం కూడానూ?” అని గుసగుస లాడుకుంటున్నాయి.
ఆ వడల పరిస్థితి అర్థమయ్యి వాళ్ళతో “కొంచెం పక్కకు తప్పుకుంటే మేము ఓ పెద్ద ఫంక్షనుకు హాజరుకావాలి. ఈ రోజు అక్కడ సంబరాలు ఘనంగా జరుగుతాయి. మమ్మల్ని ప్రత్యేకంగా సత్కరిస్తారుట. ఇదిగో ఆహ్వానం కూడా పంపారు” అన్నాయి ఆ ఇడ్లీలు.
“ఏం సంబరాలో అవి? మీరు రోజూ మాతోనేగా కలిసి ఉండేది. ఈ రోజు మీరొక్కరే వెళ్ళి ఆ సంబరాలు చేసుకోకపోతే మమ్మల్ని కూడా తీసుకెళ్ళచ్చుగా?” అని అడిగాయి ఆ వడలు.
ఇంతలో మిసెస్ ఇడ్లీ మిస్టర్ ఇడ్లీతో “రేపు వాళ్ళకి కూడా ఓ దినం అంటూ ప్రకటించినా ప్రకటించవచ్చు .. కాబట్టి మనతో వాళ్ళని కూడా కలుపుకుంటేనే మంచిది” అని సలహా ఇచ్చింది.
ఆ మాటకు ఆ మిస్టర్ ఇడ్లీకి గర్వం వచ్చి “ఆ వడలకు మనలాగా అసలు నిండుతనం ఏది? మధ్యలో ఇంత రంధ్రం ఉంటుంది. ప్రతీ ఒక్కరూ ఇలా ప్రత్యేక దినాలు కావాలంటే ఎలా? ఓ అర్హత అంటూ ఉండద్దు?” అన్నాడు మిసెస్ ఇడ్లీతో వెటకారంగా.
“గట్టిగా మాట్లాడకండి. వింటే నొచ్చుకుంటారు” అని ఆయనతో అంటూ మిసెస్ ఇడ్లీ అటు తిరిగి చూసింది. వాళ్ళు అది విని మొహాలు వాడినట్లుగా పెట్టారు. వేయించినవి కాబట్టి వాళ్ళ హవభావం బయటకు ఏమాత్రం కనపడనివ్వ లేదు. ఆ మిసెస్ ఇడ్లీ బ్రతిమిలాడినట్లుగా చూసింది “సరే రమ్మను. కాకపోతే ఓ షరతు.. ఓ పక్కనే నించొని చూడమను” అన్నాడు మిస్టర్ ఇడ్లీ.
“ఇంతకీ ఏమి ఫంక్షను?” అని అడిగాయి వడలు
“మేము వెళ్ళే చోట ఈ రోజు వెయ్యి రకాల ఇడ్లీలు ప్రదర్శించ బోతున్నాయనమాట” అంటూ “అక్కడ బుల్లి బుల్లి ఇడ్లీలు, వేగించిన ఇడ్లీలు, రంగు రంగుల ఇడ్లీలు అదీకాక వాటిలో రకరకాలైన సగ్గుబియ్యం ఇడ్లీలు, రవ్వ ఇడ్లీలు ఇలాగా బోలెడు ఇడ్లీలు ప్రదర్శిస్తారనమాట. వాటిన్నికంటే అందమైన, స్వచ్ఛమైన జంటగా మమ్మల్ని ఎంపికచేసారు. అక్కడ మమ్మల్ని సన్మానించి ఓ ప్రత్యేకమైన ప్రదేశంలో ఉంచుతారనమాట” అంది డబ్బా కొట్టుకుంటూ.
వడలు నోరు వెళ్ళపెట్టుకొని చూస్తూ వింటున్నాయి ఆ ఇడ్లీలను. మనసులో “నిజమేనేమో, ఇడ్లీలో ఏదో ప్రత్యేకత ఉందేమో? లేకపోతే వేయి రకాలుగా మలవటానికి కుదురుతుందంటే మాటలా? మనం ఉన్నాము ఒక్క రంగు కంటే ఎక్కువ రంగు ఎన్నడూ కనివిని ఎరుగలేదు సుమీ!” అంటూ తమ కన్నంలోంచి ఒకరినొకరు చూసుకున్నాయి. ఈ సంభాషణంతా దోసెలు, పూరీలు, కట్టె పొంగలి, దద్దోజనం, ఉప్మా లాంటివి చాటుగా విన్నాయి.
ఇడ్లీలు ముందు దొర్లుతూ నడవటం మొదలుపెట్టాయి, వెనుక వడలు నడుస్తున్నాయి. మిగతా టిఫిన్లు చడి చెప్పుడూ చేయకుండా వాటి వెనుక నడుస్తున్నాయి. కొంత దూరం నడవగానే మిస్టర్ ఇడ్లీకి ఎందుకో అనుమానం వేసింది వెనుక ఎవరో ఉన్నారని. వెనక్కి తిరిగేలోగా క్షణకాలంలో అంతా దాక్కున్నారు. ఇడ్లీలు అక్కడికి చేరుకున్నారు. లోపలకు వెళ్ళే ముందు ఇడ్లీలు వడలతో “మేము ప్రవేశించగానే మామీద ఫోకస్ లైట్లు వేస్తారు. మేము నడుస్తూ ముందుకు వెడతాము. మేము నడవగానే మీరు వెనకాలే ఆ చీకటిలో లోపలకు ప్రవేశించి ఎక్కడో ఒక చోట ఉండండి. సరేనా? వెళ్ళేటపుడు కలిసి తిరిగి వెడదాము” అంటూ వివరించి వారి పిలుపుకు వేచి ఉన్నాయి. రకరకాల ఇడ్లీలను ఆహ్వానిస్తున్నట్లుగా వినపడుతున్నాయి చివరలో ఈ మిస్టర్ అండ్ మిసెస్ ఇడ్లీలకు ఆహ్వానం పలికారు.
“లేడీస్ అండ్ జంటిల్మెన్ .. ఈ రోజు ప్రదర్శనలో పాల్గొన్న ఇడ్లీలన్నింటిలోకి అందమైన జంట మరియు ప్రత్యేక అతిథులుగా విచ్చేసిన మిస్టర్ అండ్ మిసెస్ సౌతిండియన్ ఇడ్లీ” అని ఆహ్వానించగానే లైట్ల వెలుగులో మెరిసిపోతూ ముందుకు నడిచారు. ఆ లైట్లు ఆ ఇడ్లీల వైపుకు ఫోకస్ చేసి ముందుకు వెళ్ళేకొద్ది వెనుక చీకటిలో ఆ వడలు, ఒకరి తరువాత ఒకరు అన్నీ టిఫిన్లు ఓ మూలకు చేరుకున్నాయి. ఇంతమంది వెనకనే ఉన్నారని గమనించిన వడలు కంగారులో గట్టిగా అరవబోయేలోగా దోసెలు నోరు నొక్కేసరికే మిగతావి ఊపిరిపీల్చుకున్నారు.
విచ్చేసిన పలు రకాల ఇడ్లీలు ఒక చోటకు చేరాయి. ఓ పెద్ద స్టేజీ ఏర్పాటు చేసారు. అక్కడ ముందుగా ఆ ర్యాంప్ మీద “క్యాట్ వాక్ విత్ ఇడ్లీస్” అనే షో జరగబోతోంది. అందమైన మోడల్స్ చక్కటి దుస్తులు ధరించి నిగనిగ లాడే ప్లేట్లు పట్టుకొని తెరవెనుక నించొని ఉన్నారు. ముందుగానే ఇడ్లీ జంటలకు వారు ఎవరి ప్లేటులో ప్రవేశించాలో తెలియజేసారు. ఓ జంట ఇడ్లీలు హడావుడిగా బయలు దేరాయి ఆ మోడల్ వొంగి ప్లేటు పెట్టగానే ఆ ప్లేటు మీదకు ఇడ్లీ జంట చేరి ఒకరికొకరు ఆనుకొని ఓ భంగిమ పెట్టారు. ఆ మోడల్ ర్యాంప్ మీద ఆ ప్లేటును అందరి ముందు ప్రదర్శిస్తూ ఆకర్షణగా నడుస్తూ వెడుతోంది. అక్కడ వీడియోలు, చిత్రాలు పదే పదే ఆ జంట ఇడ్లీలను తీస్తున్నారు. టివి ల కోసం ప్రత్యక్ష ప్రసారాలు జరుగుతున్నాయి. ఆ రకం ఇడ్లీ నచ్చిన వారు చప్పట్లతో అభినందిస్తున్నారు.
తరువాత వేగించిన ఇడ్లీల వరుస వచ్చింది. వీరి ముద్దు పేరు “ఫ్రైడ్లీలు” వీరి మోడల్ కూడా తన ప్లేటును ప్రదర్శిస్తూ ముందుకు నడిచింది. ఈ ఇడ్లీ జంట నించొన్న ప్లేటు మీద వారి వొంటి మీద ఉన్న నూనె కారడం అదీకాక వారిని ప్రదర్శిస్తున్న మోడల్ వయ్యారి భామ నడక నడవటంతో కుదుపులకు తట్టుకోలేక మిసెస్ ఇడ్లీ దొర్లుకుంటూ కిందకు జారి పడింది. మిస్టర్ ఇడ్లీ చెయ్యి అందించాడు కానీ ఏం లాభంలేక పోయింది. వీడియో కెమెరాలు అలా దొరలుతూ వెడుతున్న దానిపై పదే పదే చూపిస్తున్నారు.
ఆ మూల నుండి అంతా గమనిస్తున్న టిఫిన్లు ఏం జరుగుతోందో ఆశ్చర్యంగా స్కీను వైపుకు చూస్తూ ఉన్నారు. అలా దొరలుతూ జడ్జెస్ కూర్చున్న వరకూ టేబులు దగ్గరకు చేరింది. అందులో ఒక జడ్జి వొంగి ఆ మిసెస్ ఇడ్లీని చేతిలోకి తీసుకున్నారు. ఇంతలో ఇద్దరి వడలలో ఒకరు “ఏదోకటి చేయాలి లేకపోతే నోట్లో వేసుకునేలా ఉన్నాడు” అంది. కాకపోతే జడ్జి ఆ ఫ్రెడ్లీ అందాన్ని ఒక్కసారి దగ్గరగా పరికించి చూసి, ఓ ముద్దు పెట్టి లేచి వెళ్ళి ఆ మోడల్ కు అందజేసారు. మిసెస్ ఇడ్లీ తిరిగి మిస్టర్ ఇడ్లీతో కలుసుకోవడంతో చప్పట్లతో ఆ ప్రదేశం మారు మ్రోగింది.
ఇకపోతే బుల్లి బుల్లి పిల్ల “బుడ్లీలు” ప్రదర్శన అందరి మనసుకు హత్తుకునేలాగా ప్రదర్శించడంతో అక్కడంతా చర్చనీయాంశంగా అయ్యింది. ఎంతైనా ముద్దు బుడ్లీలు ముద్దు బుడ్లీలే. కాకి పిల్లలు కాకికి ముద్దులాగా బుడ్లీలంటే ఇడ్లీ తల్లితండ్రులకు ఎంత ముద్దో! వారి ప్రదర్శన అయ్యి తిరిగి రాగానే బుడ్లీల మీద మిగతా ఇడ్లీలు ప్రేమానురాగాలు కురిపించడం ప్రత్యక్ష ప్రదర్శనలలో బ్రేకింగ్ న్యూస్లలో చూపిస్తున్నారు.
తరువాత కొత్తదైన సగ్గుబియ్యం ఇడ్లీల “సగ్లీలు” ప్రదర్శన మొదలయ్యింది. ఇంతలో ఆ టిఫిన్లలో ఒకరు “వీరి శాఖ వేరే శాఖట గదా? వీరికి కూడా ప్రదర్శన లో బానే చోటిచ్చారే?” అంది. “నీకెలా తెలుసు?” అని కొందరు అడిగారు. “నాకు మాత్రం వాటి శాఖ వేరే అని ఏం తెలుసు ఆ వంటాయన అంటుంటే విన్నాను” అంది. “ఇదిగో వాళ్ళలాగా మనకు శాఖలు, పట్టింపులు ఉండవు. చిన్నతనంగా అలా వాగకూడదు. అటు చూడు ఎవరైతేనే ఎంత మంచి ప్రదర్శనో చూడు” అని వినిపించడంతో వారందరి దృష్టి అటుమళ్ళింది.
చివరగా ప్రత్యేక అతిథులైన మన మిస్టర్ అండ్ మిసెస్ సౌతిండియన్ ఇడ్లీల ప్రదర్శనకు అందరూ ఎంతగానో వేచి ఉన్నారు. మిగతా తొమ్మిది వందలా తొంభై తొమ్మిది ఇడ్లీ జంటల ప్రదర్శన వేరు ఈ స్వచ్ఛమైన, సుందరమైన, పాదరసంలాంటి, మేలిమి ముత్యం లాంటి, పౌర్ణమి చంద్రుడు లాగా మెరిసి పోతున్న ఇడ్లీ జంట ప్రదర్శన వేరు. వీరి అందం ఆ మోడల్స్ కంటే చూడముచ్చటగా ఉండటంతో వీరి ప్రదర్శనకు మోడల్స్ అవసరం లేదని నిశ్చయించారు. వీరే క్యాట్ వాక్ చేస్తారనమాట. వీరి ప్రదర్శన చూడటానికి టిఫిన్స్ అంతా సిద్దమయ్యాయి. దద్దోజనంలో మెతుకు మెతుకు, ఉప్మాలో రవ్వకు రవ్వ కూడా ప్రదర్శన చూడటానికి ఆసక్తికరంగా వేచి ఉన్నాయి. ఇంతలో జిగేల్ మని రకరకాల డిస్కో లైట్లు వెలుగులతో పెద్దగా వీరిని క్యాట్ వాక్ ఎనైన్సెమెంట్ చేసారు. అందరి కళ్ళు పెద్దవి చేసి అటు చూడటం మొదలుపెట్టారు.
మంచి సంగీతం వినిపిస్తూ ఇద్దరూ చూడముచ్చటగా ఒకిరినొకరు ఆనుకొని ఆ వెలుగులో నడుస్తూ వస్తుంటే, ఆ చిత్రం రోమాంచితంగా ఉండి అందరూ లేచి నించొని, కరతళాధ్వనులతో వారికి ప్రత్యేక ఆహ్వానం పలుకుతూ మైమరిచి కన్నార్పకుండా ఆ జంటను చూస్తున్నారు. ఆ జంట వారి ముందు అద్భుతంగా ప్రదర్శించి, అందరినీ ముగ్గులను చేసి వారి క్యాట్ వాక్ ముగించారు. వారి ముగించిన కొన్ని నిమిషాల వరకూ చప్పట్లు కొడుతూనే ఉన్నారు. వారిని మళ్ళీ పిలిపించి ప్రత్యేక సత్కారం జరిపారు. మిగతా వడ, దోస,పూరి, దద్దోజన, కట్టెపొంగలి, ఉప్మాలు మా దినాలు ఎప్పుడు జరుపుకుంటారో ఏమో అని గట్టిగా నిట్టూర్చాయి.
ఇంతలో అందరూ ఓసారి వినమని చెప్పడంతో అందరి ధ్యాస అటుమళ్ళింది. క్యాట్ వాక్ అద్భుత ప్రదర్శనలు ముగిశాయి కాబట్టి ఇపుడు వారందరిని ఒక చోట ఉంచి అందరూ దగ్గరగా వీక్షించడానికి వీలుగా ఒక ప్రదర్శన జరుగుతుంది కాబట్టి అందరినీ అభ్యర్థించేది ఏమిటంటే వాటిని దూరంగా మాత్రమే చూడగలరు, వాటిని ముట్టుకోవద్దని మాత్రం కోరారు. అన్నీ ఇడ్లీల జంటలు వారి వారి ప్లేట్లలో నించొని రకరకాలు ఫోజులు పెట్టారు ప్రదర్శనకు సిద్దమయ్యారు.
అందరూ వాటిని నడుస్తూ రకరకాలు ఇడ్లీలను వీక్షిస్తున్నారు. అంతా సవ్యంగా నడుస్తోంది అనుకునేలోగా జరగరానిది ఒకటి జరగబోయింది. ఒక కొంటె మనిషి మిస్టర్ అండ్ మిసెస్ సౌతిండియన్ ఇడ్లీలను ఉండబట్టలేక చేతిలో ప్లేటును తీసుకోవడం జరిగింది. ముందుగానే ఇడ్లీలను ముట్టుకోవద్దని చెప్పినా అతను పెడచెవిన పెట్టి వాటిని అలా చేయడంతో వీడియో వారి వైపుకు చూపించడంతో అది గమనించిన అందరూ ఒక్కసారిగా కేకలు పెట్టారు. అతనికి వాటిని చూస్తూ తట్టుకోలేక పోతున్నాడు, వాటిని ఎలాగైనా భక్షించాలని పెట్టుకున్నాడు. అదంతా గమనిస్తున్న వడలు అప్రమత్తం అయ్యాయి. త్వరగా వెళ్ళి ఏదోవిధంగా లైట్లు ఆపమని దోసెలతో చెప్పారు. వెంటనే వెళ్ళి వాటిని ఆపారు. క్షణం కూడా ఆలశ్యం చేయకుండా ఆ ఇడ్లీ జంటలు మిగతా టిఫిన్లతో మాయమయ్యాయి. కొంతసేపటికి లైట్లు వేసారు. చూస్తే ఒక్క ఇడ్లీ కనపడకపోవడంతో అందరూ నువ్వు తిన్నావా అంటే నువ్వు తిన్నావా అన్నట్లుగా ఒకరునొకరు చూసుకుంటున్నారు.
సమయానికి వాళ్ళని రక్షించినందుకు వడలకు ఆ మిస్టర్ అండ్ మిసెస్ సౌతిండియన్ ఇడ్లీల జంటలు కృతజ్ఞతలు తెలియజేసాయి. ఇందాక గర్వం ప్రదర్శించినందులకు క్షమించమని అడిగాడు ఆ మిస్టర్ ఇడ్లీ. మన టిఫిన్ల అందరిలో ప్రత్యేక స్థానం సంపాదించుకొని, దినాలు జరుపునే అంతలా ఎదిగిన మీకు ఆ మాత్రం చేయడం మా బాధ్యత అన్నారు ఆ వడలు. మిగతా అందరూ ఏకీభవించారు. వారు అందరూ కలిసి ఒక్కసారిగా తిరిగిరావడంతో అక్కడ ఎంత సేపుగా వేచి చూస్తున్న రకరకాలు చట్నీలు, సాంబార్లు, కూరలు వగైరాలు “ఎక్కడికి మాయమయ్యారు? మీకోసం ఎంత గాలించామో తెలుసా? “ అన్నారు. తిరిగొచ్చిన వారు జరిగిందంతా చెప్పారు. అందరూ మున్ముందు ఇలాంటి ఇబ్బందులు కలుగకుండా చూసుకోవడానికి ప్రత్యేక సభను త్వరలో ఏర్పాటు చేయాలన్నారు. ఈ రభసలో గాయపడిన కొన్ని ఇడ్లీలను సముదాయిస్తూ అందం శాశ్వతం కాదని కొందరు నొక్కి చెప్పారు.
ఇంతలో ఒకరు “ఇడ్లీ డే” అంటే “భక్షించి పైకి పంపించే డే” అని ఎవరికి తెలుసు? ఏదో సన్మానాలు చేస్తామంటే వెళ్ళాము కానీ లేకపోతే వెళ్ళే వాళ్ళం కాదు అన్నారు.
అవునవును మన రక్షణ కోసం ఈ ప్రత్యేక దినాలను బహిష్కరించాలి అంటూ ఉద్యమం సాగిద్దామంటూ “పదండి ముందుకు పదండి త్రోసుకు” అన్నడొక శ్రీ శ్రీ ఇడ్లీ గారు ఉద్యమం లేవదీస్తూ.
అందరూ క్షేమంగా వచ్చినందుకు మనందరం ఇడ్లీ డే జరుపుకోవాలి అంటూ ఒకరు సలహా ఇచ్చారు.

శుభం భూయాత్!