రచన: రామా చంద్రమౌళి
ఆమె లీలావతి – పదవ తరగతి
అప్పటిదాకా ‘ లీలావతి గణితం ’ చదువుతోంది.. అన్నీ లెక్కలు
కాలం- దూరం, కాలం – పని, ఘాతంకముల న్యాయం
చకచకా ఒక కాగితం తీసుకుని రాయడం మొదలెట్టింది పెన్సిల్‌తో
బయట ఒకటే వర్షం.. చిక్కగా చీకటి
2
చెత్త.. తడి చెత్త.. పొడి చెత్త
ఆకుపచ్చ.. నీలి ప్లాస్టిక్‌ టబ్స్‌
‘‘ఐతే చెత్త ఎప్పుడూ పదార్థ రూపంలోనే ఉండదు
చెత్త ఎక్కువ ‘మానవ‘ రూపంలో ఉంటుంది
బాగా విద్యావంతులైన మానవులు త్వరగా చెత్తగా మారుతారు ‘‘
చెత్త ఎప్పుడూ చెడు వాసన మాత్రమే వేయదు
అప్పుడప్పుడు ‘ డీ ఓడరెంట్‌ ’ సువాసనతో ప్రత్యక్షమౌతుంది
దాన్ని గుర్తించడం చాలా కష్టం
బ్యాంక్‌లకు వందల కోట్ల అప్పులు ఎగ్గొడ్తూ ప్రధాన మంత్రి ప్రక్కనే ఒక మంత్రుంటాడు
చెత్త.. సురక్షితంగా –
సుప్రీం కోర్ట్‌ అతని నెత్తిపై చెత్తను కుమ్మరిస్తూనే ఉంటుంది
ఐనా చెత్తను గుర్తించరు
‘మన్‌ కీ బాత్‌’ లో రోడ్లను ఊడ్వడం.. చీపుళ్లను కొనడం గురించి
దేశ ప్రజలు చెవులు రిక్కించి ‘ స్వచ్ఛ భారత్‌ ’ ప్రసంగం వింటూంటారు
‘మానవ చెత్త’ ను ఊడ్చేయగ ‘చీపుళ్ళ’ గురించి
‘ఆం ఆద్మీ ’ చెప్పడు
ఐదు వందల రూపాయల అప్పు కట్టని రహీం పండ్ల బండిని జప్త్‌ చేసే బ్యాంక్‌ మగాళ్ళు
సినిమా హీరోకూ, మాల్యాకూ, నీరబ్‌ మోడీకు, దొంగ పారిశ్రామిక వేత్తలకు
వాళ్ళ ఇండ్లలోకే వెళ్ళి వేల కోట్లు
అప్పిచ్చి .. లబోదిబోమని ఎందుకు ‘ రుడాలి ’ ఏడ్పులేడుస్తారో తెలియదు
చాలావరకు చెత్త .. కోట్ల రూపాయల కరెన్సీ రూపంలో
రెపరెపలాడ్తూంటుంది లాకర్లలో
విశ్వవిద్యాయాలు
ఈ దేశ పేదల అభ్యున్నతి కోసం పరిశోధనలు చేయవు
పెద్దకూర పండుగలు.. అఫ్జల్‌గురు దేశభక్తి చర్చల్లో
ఉద్యమ స్థాయి ప్రసంగాల్లో తలమునకలై ఉంటాయి
‘హక్కుల’ గురించి మాట్లాడే చెత్తమేధావి
‘బాధ్యత’ల గురించి అస్సలే చెప్పడు –
లీలావతి ఎదుట ఆ రోజు దినపత్రిక.. దాంట్లో ఒక ఫోటో ఉంది
రైలు లోపల బెంచీపై.. ఆమె కూర్చుని చేతిలో ‘ వాట్సప్‌ ’ చూస్తోంది
ముఖంలో.. తపః నిమగ్నత
పైన కుర్తా ఉంది.. కాని కింద ప్యాంట్‌ లేదు..అర్థనగ్నం
తెల్లగా నున్నని తొడలు
రైలు బాత్రూంలో ‘ వాట్సప్‌ ’ చూస్తూ చూస్తూ..ప్యాంట్‌ వేసుకోవడం
మరచి వచ్చి కూర్చుంది.. అలా
అదీ ఫోటో.. చెత్త.. ఉన్మాద యువతరం.. మానవ చెత్త –
పది రోజుల క్రితమే తమ వీధిలో వేసిన
ఐదు లక్షల తారు రోడ్డు
నిన్న రాత్రి వానకు పూర్తిగా కొట్టుకుపోయి
‘చెత్త కాంట్రాక్టర్‌ ’ .. తడి చెత్త
లక్షల టన్నుల మానవ చెత్తతో నిండిన ఈ దేశాన్ని
ఎవరు.. ఏ చీపుళ్ళతో.. ఎప్పుడు ఊడుస్తారో
చాలా కంపు వాసనగా ఉంది.. ఛీ ఛీ-
ఐనా.. ‘ భారత్‌ మాతా కీ జై ’
3
లీలావతి పెన్సిల్‌ను ప్రక్కన పెట్టి నిద్రపోయింది
నిద్రలో కల ‘వరిస్తూ’ ఒక స్వప్నం
ఒక నల్లని బుల్‌డోజర్‌ లారీ నిండా.. కోట్లూ , టై లతో మనుషు శవాలు
కుప్పలు కుప్పలుగా
అంతా మానవ చెత్త.. చెత్తపైన వర్షం కురుస్తూనే ఉంది.. ఎడతెగకుండా
లీలావతి కల .. లేత ఎరుపు రంగులో లేలేత కల –
A Tender Dream
Translated by U. Atreya Sarma
She is Lilavati, in her Tenth grade,
till then she was studying ‘Lilavati’ the Sanskrit work on maths.
She picked up a piece of paper and pencil,
and began practicing briskly the arithmetic,
Time and Distance, Time and Work, Theory of Indices.
It was a downpour outside, with a dense darkness.
2
Wet waste and dry waste.
Green and blue plastic bins.
‘Not always is waste in the material form.
In fact, most of the waste lies in the human form,
and the highly educated are quick to turn into waste.’
When a ‘deodorant’ is used,
it would be hard to identify the waste.
A minister who defaults hundreds of crores
stays close to the prime minister.
The waste stays safe and intact.
The Supreme Court dumps on the waste on his head
yet the waste is not recognised.
The people listen with rapt attention
to the talk on ‘Swachh Bharat,’
in ‘Mann kiBaat’ about cleaning up
the roads and buying the brooms,
the ‘AamAadmi’ doesn’t mention the ‘brooms’
that can sweep away the ‘human waste.’
It isn’t known why the bank-heroes,
who seize a Rahim’s fruit cart for defaulting
a loan of five hundred rupees
beat their chest and shed crocodile tears. But
when faced with the default of cinema heroes,
the Malyas, Nirav Modis, fake industrialists
to whom they had given loans in
thousands of crores of rupees at their very doorstep.
Most of the ‘waste’ flutters in the form of
currency of crores of rupees inside the lockers.
As for the universities,
they won’t carry out research for the uplift of the country’s poor.
They are steeped in beef festivals and in the debates
and militant talks about Afzal Guru’s patriotism.
The waste intellectual talks only about the ‘rights’
but never about the ‘responsibilities.’
Lilavati had a newspaper across her,
a girl seated on a berth in a train.
Cupped the mobile in her palm
checking the WhatsApp with undivided focus.
She had the kurta on, but no pants underneath,
semi-naked, with her fair and soft thighs exposed.
In the train’s bathroom, she had been so busy with WhatsApp
She forgot to slip back into the pants.
She had come out without pants, and the photo captured her.
Waste, crazy youthful waste, human waste.
The tar-road that was laid just ten days ago
In a particular street, was washed out
in the last night’s rain.
‘Waste contractor,’ ‘Wet waste.’
The country is full of human waste, in millions of tons
Who will sweep this away?
With which brooms? and when?
It’s so stinking Yuck! Yuck!
Even then, ‘Bharat Mata ki Jai!’
3
Lilavati put aside the pencil, and got off to sleep
In her dream, a black bull-dozer truck was fully loaded
with men in coats and ties.
Heaps and heaps of human waste all lay over.
It was raining on the waste, nonstop
Lilavati’s dream, so delicate a dream, in light red.
