గిరిజారాణి కలవల

రచన: గిరిజారాణి కలవల

 

మామూలుగా తెలుగు సినిమాల్లో వచ్చే డైలాగే ఇది… “ఇరవై నాలుగు గంటలు గడిస్తే కానీ ఏ సంగతీ చెప్పలేము…” అన్నాడు మెళ్ళో స్టెత్ సవరించుకుంటూ.. ఆ కుర్ర డాక్టర్.

డ్యూటీలోకి కొత్తగా వచ్చినా,  ఆ వాక్యం బానే కంఠోపాఠం పట్టినట్టున్నాడు.. అందుకే అప్పచెప్పేసాడు… అంతటితో ఆగకుండా అతని స్క్రిప్ట్ లో రాసిన మరో డైలాగ్ గుర్తు వచ్చి…” ఎందుకైనా మంచిది… బంధువులందరికీ కబురు పెట్టండి.. ఆవిడ ఎవరినైనా చూడాలని అనుకుంటే కనుక వెంటనే పిలిపించండి… ఆవిడకి ఆఖరికోరిక ఏదెనా వుంటే తీర్చేయండి..” అంటూ… పూర్తిగా చెప్పేసానా… ఇంకేమైనా చెప్పాలా.. అన్నట్టుగా.. నర్సు సిస్టర్ వేపు  చూసాడు…

ఆ నర్సమ్మ.. అంతేగా . అంతేగా.. అన్నట్టు బుర్ర పైకీ కిందకీ ఊపింది. ఈ మాటలు చెప్పేసి.. వాళ్ళిద్దరూ.. ఇంకేమైనా.. ఈ డైలాగులు చెప్పవలసిన పేషెంట్స్ వున్నారేమో వెతుక్కుంటూ వెళ్లిపోయారు.

ఆ మాటలకి అక్కడున్నవారందరూ మొహామొహాలు చూసుకున్నారు. అందరూ.. ఒకరి భుజాలమీద మరొకరు చేతులు వేసి… క్రికెట్ ఆటలో లాగా  గుండ్రంగా.. వచ్చి.. తలలు వంచి.. ” ఇప్పుడు.. ఏంటి కిం కర్తవ్యం?  ఏదో ఈ పూట మంచం  నుంచి దించెయ్యొచ్చు  అనుకుంటూంటే డాక్టర్ ఇంకా ఇరవైనాలుగు గంటలు అంటూ డౌట్ పెట్టాడు.. పైగా ఆఖరి కోరిక అంటున్నాడు… కొంపతీసి అది తీరకపోతే.. కానీ ఈవిడ పోదేమో.. ఆవిడ ఆఖరి కోరికేంటో మనకి తెలుసు కదా… అది ఇప్పుడు ఎక్కడ తీర్చగలమూ… అయినా గాడిదగుడ్డు కాదూ… నిజంగా ఆఖరి కోరిక కోసం ప్రాణం పోకుండా వుంటుందా ఏంటి? పోయే కాలం వస్తే అదే పోతుంది.. ఆ ప్రాణం ఎలాగూ పోతుంది.. దానికోసం ఇప్పుడు ఆ ఆఖరికోరిక తీర్చక్కర్లేదు.. ” అని తీర్మానం చేసుకున్నారు… ఆ పోడానికి సిద్ధంగా వున్న.. ముసలావిడ అరుంధతిగారి కొడుకు, కోడలు,  కూతురు, అల్లుడూ.. ఇంకా చెరి ఇద్దరి చొప్పున.. మొత్తం  నలుగురు మనవలూ.. వాళ్ళ పెళ్ళాలూ  అదీ సంగతి..

ఐ. సి. యు లో వున్న అరుంధతిగారిని ఒకరితర్వాత ఒకరు చూసి వచ్చేసి… ఇరవైనాలుగు గంటల్లో హాస్పిటల్ వాళ్ళే ఫోన్ చేస్తారెటూ.. అప్పుడు వద్దాము.. ఇక్కడుండి చేసేది లేదు పోదాం… అనుకుంటూ రెండు కుటుంబాలవారూ ఇళ్ళకి వెళ్లి పోయారు.

అదేమీ తెలియని అరుంధతి… తన ఆఖరి కోరిక తీరేదాకా.. తన గుండెని కొట్టుకోమనే చెప్పినట్టుంది..

డాక్టర్లు చెప్పిన ఇరవైనాలుగు గంటల గడువు నలభైఎనిమిదికి పెరిగింది..

మళ్లీ రెండు కుటుంబాలూ రౌండప్ చేసుకున్నారు.

అరుంధతి కూతురు… ఉమ.. ” వదినా! పోనీ డాక్టర్ చెప్పినట్లు అమ్మ ఆఖరి కోరిక తీరిస్తేనో.. పాపం ఆ ప్రాణం కొట్టుకుంటోంది.. దాని కోసమే కాబోలు..” అంది..

దానికి అరుంధతి కోడలు.. భారతి.. ” నీకేం.. నువ్వు బానే చెపుతావు.. సలహాలు… ఇప్పుడు హాస్పిటల్ ఖర్చే.. రెండు లక్షలు అయింది… ఇక ఆ కోరిక  కూడా తీర్చాలంటే కనీసం.. మరో రెండు లక్షలు అయినా పెట్టాలి. మా వల్ల కాదమ్మా!   ఏంటండీ బెల్లం కొట్టిన రాయల్లే మాట్లాడరు.. మీ చెల్లికి సమాధానం చెప్పండీ” అంది.   హమ్మా !!    ఆ తర్వాత.. అమ్మది నాకేగా అని కొట్టేద్దామనే ప్లాన్ కాబోలు.. అనుకుంది మనసులో..

అరుంధతి కొడుకు.. బ్రహ్మానందం..  భార్య భారతి మాటలకి తలూపుతూ..” అంతేగా.. అంతేగా.. ” అన్నాడు.

అన్న, వదిన మాటలకి చర్రున కోపం వచ్చింది  ఉమకి.. ఆ కోపం తన భర్త  శివరావు మీద చూపిస్తూ..”ఏంటండీ.. తుమ్మ మొద్దులా నిలబడ్డారూ.. చెప్పండీ.. అమ్మ గురించి రాత్రి మనం ఏమనుకున్నామో.. ” అంటూ.. కసిరింది.

” అది కాదు.. బామ్మర్దీ… ఇలాంటి స్టేజీ లో వున్నవారి ఆఖరి కోరిక తీర్చకపోతే.. ఆ ప్రాణం అలా కొట్టుకుంటూనే వుంటుందట..ఆ తర్వాత ఆత్మ కూడా ఇక్కడిక్కడే తిరుగుతూఉంటుందట. దయ్యమై మనల్ని పట్టుకోనూ వచ్చట.. అందుకని  చూస్తూ చూస్తూ ఎలా ఊరుకోగలము.. ఇప్పటికే హాస్పిటల్ ఖర్చు రెండులక్షలయిందని మీ ఆవిడ బాధ పడుతోంది.. ఇంకా ఇలాగే.. ఐ. సి. యు. లో.. వెంటిలేటర్ మీద ఎన్నాళ్ళుంచుతాము?  మరో రెండు మూడు లక్షలు పైగా అయేట్టుంది ఖర్చు .. ఏతావాతా ఆ తర్వాత కర్మకాండల ఖర్చు ఎలాగూ తప్పదు.. అందుకే.. అదేదో కొనేసి ఆవిడకి ఓసారి చూపించామనుకో.. తృప్తిగా కళ్ళు మూస్తుంది మీ అమ్మ గారు.. ” అన్నాడు శివరావు.

” అదేంటన్నయ్యా… మీరూ అలాగే అంటారు? ఇప్పుడు అంత పెట్టుబడి మేము ఎలా పెట్టగలము? కాస్త ఆలోచించండి.. ” అంది భారతి.

” ఔనమ్మా… అదికూడా ఆలోచించాను.. అందుకే నేను సగం పెడతాను.. మీరు సగం పెట్టండి. ఆవిడకీ సంతృప్తిగా అనిపిస్తుంది.. పైగా ఇప్పటి కోరికా అది ? మనవెవరం రాక ముందుది.. ఆవిడ కాపురానికి వచ్చినప్పటినుండీ.. కాదు కాదు.. ఆవిడ చిన్నప్పటి నుంచీ దాని మీదే వుంది ఆవిడ మనసు.. అదేదో మనం కొంటే..  ఓసారి కళ్ళారా చూసుకుని.. కళ్ళు మూసేస్తుందిక. ఆ తర్వాత కార్యక్రమాలు అయ్యాక.. మళ్లీ మనిద్దరం ఎవరి వాటా వాళ్ళు తీసేసుకుందాం.. ఇంతకిమించి మరో మార్గం లేదు ఇప్పుడు..  ” అన్నాడు శివరావు.

” ఆ సగం పెట్టాలన్నా… ఇబ్బందే అన్నయ్యగారూ.. ” అంది భారతి.. మనసులో మాత్రం ఇదేదో బావుందే.. ఇలాగైనా నా కోరికా తీరవచ్చు.. అనుకుంటూ..

వెంటనే అందుకుంది ఉమ…” మాకు మాత్రం ఇబ్బంది లేదేంటి వదినా.. అప్పో సప్పో చేయాల్సిందే మేమైనా.. ఏదో అమ్మ ఆఖరి కోరిక తీర్చగలిగితే చాలు.. ” అంది..

ఈ రూపంలో అయినా తన కోడళ్ళ కిద్దరికీ.. ఏదో అమర్చినట్లవుతుంది.. అనుకుంది తనూ లోలోపల.

” అయితే.. మరి పదండి… వెళ్లి తీసుకువద్దాము.. సాయంత్రానికి మనం తీసుకువచ్చి ఆవిడకి చూపిస్తే.. .. రాత్రికి ఏ సంగతీ తేలిపోతుంది.. ” అంటూ శివరావు అందరినీ  బయలు దేరమన్నాడు.

పొలో మని రెండు కార్లలో అందరూ బయలుదేరారు.

వాళ్ళందరూ ఎక్కడకి బయలుదేరారో.. ఏం తేబోతున్నారో..

అసలు..  ఇంతకీ ఆ అరుంధతి గారి ఆఖరి కోరిక ఏంటో తెలుసుకోవాలంటే… చాలా వెనక్కి వెళ్ళాలి. ఎంత వెనక్కి అంటే.. అరుంధతి బాల్యం లో దాకా వెళ్లి పోవాలి…

టయ్ టయ్ టయ్.. రింగులు రింగులు తిప్పుతున్నా.. ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి..

అప్పుడు.. అరుంధతికి ఆరేళ్ల వయసు.  తండ్రి, తల్లి, బామ్మ, అన్నయ్య..వీళ్లు  తన కుటుంబ సభ్యులు.  అప్పుడప్పుడు.. పండగలకీ, పబ్బాలకీ.. మేనత్త సుభధ్ర అత్తగారి ఊరు అమలాపురం నుంచి పుట్టింటికి వస్తూ వుండేది. ఓ వారం పది రోజులుండి వెళ్ళేది. మేనత్త వస్తోందంటే అరుంధతికి చాలా సంతోషంగా వుండేది. ఆవిడ వున్ననాళ్ళూ.. వెనకాలే  తిరిగేది. ఆవిడ తీసుకువచ్చే.. సున్నుండల కోసమో.. వెళ్ళేటపుడు చేతిలో పెట్టే ఐదురూపాయల కోసమో కాదు ఆ సంతోషం. మేనత్త మెడలో మెరిసిపోయే అటుకుల చంద్రహారం కోసం.. అదంటే అరుంధతికి ఎంత ఇష్టమో. పచ్చగా మెరిసి పోయే మేనత్త మెడలో ఆ  నాలుగుపేటలు… అరచేయంత బిళ్ళతో వుండే ఆ అటుకుల చంద్రహారం. ఆవిడ నడుస్తున్నపుడు.. ఊగుతూ.. తళుక్కున మెరుస్తూ.. అరుంధతిని ఆకట్టుకునేది.  ” అత్తా! ఓసారి నీ గొలుసు ఇయ్యవా..” అనడిగితే.. అబ్బే.. అస్సలు ఇచ్చేది కాదు మేనత్త. మిగిలినప్పుడు ఎంత ముద్దు చేసినా… చంద్రహారం దగ్గరకి వచ్చేసరికి మాత్రం ఒప్పుకునేది కాదు. ” ఇంకా నయమే.. ఇది పిల్లలు వేసుకోకూడదే.. నాలుగు పేటలూ నలభై తులాలు.. ఎక్కడెనా పారేసావనుకో.. మా అత్తారు గుమ్మం కూడా తొక్కనీయరు.. చిన్నపిల్లవి నీకెందుకూ ఇంత గొలుసు..” అనేది కానీ.. ముచ్చటపడుతోంది కదా.. ఓసారి కూడా అరుందతి మెళ్ళో వేసేదికాదు.

” అమ్మా! అత్తకి ఉన్న గొలుసు లాంటిది నాకూ చేయించవే.. ” అని అమ్మ దగ్గర గారాలు పోయేది అరుంధతి.

” మనకంత తాహతు లేదే తల్లీ. ఆ కరణం గారు తన దగ్గర. ఆ జమాబందీ లెక్కలు రాసేటప్పుడు  మీ నాన్నకి   ఇచ్చిన ఏదో.. రూపాయీ, అర్ధా.. డబ్బులు  మిగిల్చి.. నీకూ, నాకూ.. చెరో ముక్కుపుడకా… కాళ్ల కి వెండిపట్టీలు.. కొనగలిగారు… అంతే.. ఇక ముందుకు మాత్రం ఇక పోలేరే.. నాలుగు వేళ్ళూ వేళకి లోపలకి వెడితే చాలు… నాలుగుపేటల గొలుసంత సంబరమే మన బతుకులకి… ” అనేది అమ్మ.. ఆ నిష్టూరాలేంటో అర్ధమయేవి కావు అప్పట్లో అరుంధతికి.

రాత్రి పూట బామ్మ పక్కలో పడుకుని.. కధలు వినేటప్పుడు.. ..” బామ్మా.. అటుకుల చంద్రహారం కొనాలంటే ఎంత డబ్బులు కావాలీ? ” అనేది.

” ఓసి, పిచ్చి మొహమా.. నీకెప్పూడూ అదే ధ్యాస.. అది కొనాలంటే డబ్బులు అక్కర్లేదే.. పెళ్లి చేసుకుంటే చాలు.. అత్తారే కొనిపెడతారు.. మీ సుభధ్ర అత్తకి దాని పెళ్ళి లో.. వాళ్ళ అత్తగారు పెట్టారు ఆ చంద్రహారం.. నీకూ అలాగే మీ అత్తగారు పెడతారులే. ” అనేది ఆవిడ.

వెంటనే నాన్న దగ్గరకి పరుగెత్తుకుని వెళ్లి..” నాన్నా! నాకు తొందరగా పెళ్ళి చేసెయ్యి నాన్నా ! మా అత్తారు అటుకుల చంద్రహారం పెడతారు.. ” అంది.

” అలాగే.. బంగారు తల్లీ… ఇంకొక్క పదేళ్ళు ఆగు.. అలాగే చేసేస్తాను.. ” అనేవాడు తండ్రి.

ఓసారి.. అరుంధతికి మల్లెపూలతో జడ కుట్టింది బామ్మ.. కూతురితో.. ” సుభధ్రా! ఓసారి నీ చంద్రహారం.. అరుంధతి మెళ్ళో వెయ్యవే.. ముచ్చటపడుతోంది… ఈ జడ, ఆ హారంతో.. ఫోటో తీయిద్దాము.. దాని మోజు తీరుతుంది.. ” అని.. ఆ  హారం వేయించి స్టూడియోకి తీసుకెళ్ళి ఫోటో తీయించింది. ఆ ఫోటోకి ఫ్రేమ్ కట్టించి.. మంచం పక్కనే పెట్టుకునేది అరుంధతి.. హారం కేసి చూస్తూ పడుకునేది.

చూస్తూండగా పెళ్ళీడుకి ఎదిగింది.  వచ్చిన రెండు సంబంధాలలో ఇది బాగా నచ్చింది అరుంధతి తండ్రికి..  పెళ్లి కొడుకు  శేఖరానికి గవర్నమెంట్  ఉద్యోగం… సొంత ఇల్లు.. రెండెకరాల మాగాణి వుంది  కరెంటు ఆఫీసులో గుమాస్తా గిరీ  వుంది..  తండ్రికి రెండకరాల పొలం వుంది.. ఆయన వ్యవసాయం చేస్తాడు.. ముగ్గురు ఆడపిల్లలు.. పెద్ద పిల్లకి పెళ్ళి అయింది.. ఇంకా ఇద్దరు పెళ్ళికి వున్నారు. తల్లి లేదు.. వాళ్ళకి అరుంధతి నచ్చింది.. జాతకాలూ కుదిరాయి.

తమ తాహతుకి ఇంతకి మించి సంబంధం రాదని అనుకుని అరుంధతి తండ్రి.. మంచిరోజు చూసుకుని తాంబూలాలు మార్చుకుందామనుకున్నాడు. మళ్లీ గుర్తు చేసింది అరుంధతి.. అటుకుల చంద్రహారం గురించి తండ్రికి.

ఆయన.. తాంబూలాలు మార్చుకునే రోజున వియ్యంకుడితో అన్నాడు…  “పెళ్లి కి మేము మా పిల్లకి బాలతొడుగు కింద..  జత గాజులు, పుస్తెల గొలుసు పెడతాము… మీరు మీ కోడలికి ఎలాగూ ఏదో ఒకటి చేయించాలి కదా… అటుకుల చంద్రహారం చేయించండి.. మా పిల్లకి ఎప్పటినుండో దాని మీద మనసుగా వుంది..” అంటూ మొహమాటం లేకుండా చెప్పేసాడు.

“అయ్యో.. మీరింతగా చెప్పాలా! మా ఇంటికి వచ్చే మహాలక్ష్మికి.. చంద్రహారం చేయించమంటే కాదంటామా… అయితే.. పంట చేతికి వచ్ఛాక చేయిస్తాను.. ఇప్పుడు పెళ్లిలో నల్లపూసల దండ, ఉంగరం పెడతాం  లెండి.. ” అంటూ తప్పించుకున్నాడు అరుంధతి కాబోయే మావగారు..

“పంట చేతికి    రాక పోతుందా.. తన  కలల పంట పండకపోతుందా.. ” అనుకుని… తల వంచి మెళ్ళో తాళి కట్టించేసుకుంది అరుంధతి.. కానీ… కాలక్రమంలో పుట్టింటివారు పెట్టిన బంగారం పుస్తెల గొలుసు  స్థానంలో.. పసుపుతాడు వచ్చింది కానీ… అటుకుల చంద్రహారం పెడతామన్న మాట హుళిక్కే అయింది. పంట చేతికి రావడం మాట అటుంచి.. మిగిలిన ఇద్దరాడబడుచుల పెళ్ళి కోసం.. వున్న రెండెకరాలు అమ్మేసారు మామగారు. ఆ తర్వాత.. ఆడబడుచుల రాకపోకలు.. పురుళ్ళు, పుణ్యాలూ.. ఆ తర్వాత మామగారు మంచాన పడితే ఖర్చులూ.. ఇలా ఒకదానితర్వాత మరోటి వచ్చిపడి అటుకుల చంద్రహారాన్ని వెనక్కి నెట్టేసాయి. మధ్య మధ్యలో.. తన చిన్నప్పటి ఫోటో.. మేనత్త తన మెడలో వేసినప్పుడు తీయించుకున్న ఫోటో కేసి ఆశగా చూసుకుంటూ వుండిపోయేది పాపం.

తర్వాత.. తన పిల్లలు బ్రహ్మానందం, ఉమ పుట్టడం.. వాళ్ళ చదువులు, ఖర్చులకి సొంత ఇల్లు కూడా అమ్మాల్సిన పరిస్థితి  వచ్చింది. పేరుకి గవర్నమెంట్ ఉద్యోగమే అయినా జీతం అంతంతమాత్రమే..ఎప్పుడూ ఏదో ఒక ఖర్చు రెడీగా కూర్చునేది. పాపం.. శేఖరానికి. భార్య అరుంధతి నోరు తెరిచి అడక్కపోయినా.. ఆవిడ కోరిక తెలుసు.. ఎప్పటికైనా  ఎలాగైనా తీర్చాలనే అనుకుంటూ వుంటాడు.

” అరుంధతీ… ఉన్న ఆస్తులను అమ్మేసుకోవలసి వచ్చింది.. నా చెల్లెళ్ళు.. ఇప్పుడు మన పిల్లల కోసం. ఇప్పుడు పిల్లల బాధ్యత కూడా తీరిపోయింది.. అబ్బాయి సెటిల్ అయిపోయాడు.. అమ్మాయికి పెళ్లి చేసేసాం.. ఇక కొత్తగా ఖర్చులు లేవు.. మరో మూడు నెలలో రిటైర్ అయిపోతాను.. అప్పుడు వచ్చే డబ్బులతో నీకు అటుకుల చంద్రహారం చేయిస్తాను.. ఒట్టు.. ” అన్నాడు శేఖరం.

ఆ మాటలతో అణిగిపోయిన అటుకుల చంద్రహారం ఆశ మళ్లీ మొలకెత్తింది అరుంధతికి. భర్త ఎప్పుడు రిటైర్ అవుతాడా.. ఎప్పుడు చంద్రహారం కొంటాడా అని ఆ మూడు నెలలూ మూడు యుగాలుగా గడిపింది. రిటైర్ అయ్యాక… ఓ నెలరోజుల్లో.. శేఖరం చేతికి ఓ పెద్ద మొత్తమే అమిరింది. ఆ  సాయంత్రమే భార్యాభర్తలిద్దరూ .. బంగారం కొట్టుకి వెళ్ళారు. అయితే.. అరుంధతి కోరుకున్న నాలుగుపేటలకీ.. ఈ డబ్బుతో రెండు పేటలు కూడా రావని తెలిసింది.  పోనీ ఒక పేట తీసుకోమని భర్త చెప్పినా.. రాజీ పడలేదు అరుంధతి.. నాలుగుపేటలూ.. అరచెయ్యంత బిళ్ళ వుండాల్సిందే.. వేరేలా వద్దు కాక వద్దనేసింది. చేసేదేం లేక  ఇంటి మొహం పట్టారు.

ఇంతలో శేఖరం స్నేహితుడు.. మోహనరావు.. ఇల్లు కట్టుకుంటూ.. అవసరానికి నీ దగ్గర వున్నవి సర్దు… పదిహేను రోజుల్లో చీటీపాట డబ్బులు వస్తాయి.. అప్పుడు ఇచ్చేస్తానంటే.. కాదనలేక తనకి వచ్చిన డబ్బును.. మోహనరావుకి  ఇచ్చాడు. పదిహేను రోజులే కదా.. అని రాతకోతలేవీ లేకుండా  చేబదులుగా  ఇచ్చాడు. తానొకటి తలిస్తే దేముడొకటి తలుస్తాడు కదా.. ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి వస్తున్న  మోహనరావు యాక్సిడెంట్ అయి అక్కడక్కడే పోయాడు.. ఆ తర్వాత… ఈ డబ్బు సంగతి శేఖరం.. మోహనరావు కొడుకులని అడిగితే.. తమకేం తెలీదు.. తండ్రేం తమకి చెప్పలేదు కాబట్టి మాకు సంబంధం లేదని నిక్కచ్చి గా చెప్పేసారు. తమకి అంటూ మిగిలింది మొత్తం ఇలా పోగొట్టుకొనేసరికి శేఖరం దిగులతో మంచమెక్కాడు. భార్య కోరిక తీర్చలేకపోయాననే  బాధతో నెలలోపునే కన్ను మూసాడు.

అరుంధతి కొడుకు పంచన చేరక తప్పలేదు. ఏదో ఫర్వాలేదు.. రోజులు వెళ్ళదీస్తోంది.. అప్పుడప్పుడు ఆశగా తన చిన్నప్పటి ఫోటో కేసి చూసుకుంటూ. ఆవిడ కోరిక తీర్చలేని స్థితిలో అయితే మాత్రం లేడు కొడుకు. ఓ సారి భార్యతో..  “పోనీ పాపం.. అమ్మకి ఆ హారం కొంటేనో.” . అని పొరపాటున అన్నాడు.. అంతే.. .”ఇంత వయసులో కూడా ఆవిడకి అటుకుల చంద్రహారమేంటీ.. నవ్వుతారు అందరూ.. ఊరుకోండి..  ఆవిడకి మనం మూడుపూటలా తిండి పెడుతున్నాం చాలు.. ఇక ఆ కోరికలెక్కడ తీరుస్తాం.” . అంటూ కోడలు భారతి.. బ్రహ్మానందాన్ని..  మళ్లీ నోరెత్తనీయలేదు.

ఓపిక ఉన్ననాళ్ళూ కొడుకు, కోడలికి  చేయగలిగినంత చేసిన.. అరుంధతి.. ఇక ఎనభైలో పడిన వయసూ.. శరీరం మూలన పడి.. చివర ఇదిగో ఇలా ఐ. సి. యూ వరకూ లాక్కొచ్చాయి..

అన్ని షాపులూ తిరిగి.. చివరకు లలితా జ్యూయలరీలో నాలుగు పేటల అటుకుల చంద్రహారం.. మొత్తానికి తీసుకున్నారు బ్రహ్మానందం, ఉమ.. చెరిసగం డబ్బులేసుకుని..

తిన్నగా  హాస్పిటల్ కి వచ్చి.. అరుంధతి దగ్గరకి వెళ్ళారు.  కూతురు, కోడలు.. కొడుకు, అల్లుడు ఆవిడ బెడ్ కి అటూఇటూ చేరి.. ఆవిడ రెండు చెవుల్లోనూ…

” అటుకుల చంద్రహారం.. అటుకుల చంద్రహారం.. ఇదిగో.. ఒకసారి కళ్ళు తెరవండి..” అంటూ పదే పదే అనేసరికి.. అప్పటిదాకా అచేతనంగా వున్న అరుంధతి శరీరంలో చిరుకదలిక కనపడింది. నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచింది. ఎదురుగా.. అటుకుల చంద్రహారం కనపడేసరికి.. ఆ గాజుకళ్ళలో మెరుపు మెరిసింది. నెమ్మదిగా ఆవిడ తల పైకెత్తి.. మెడలో ఆ హారం వేసారు.. ఆ హారం స్పర్శ లోపల  గుండెకి తెలిసింది కాబోలు.. చిన్నగా కొట్టుకోవడం మొదలెట్టింది.. అక్కడే వున్న డ్యూటీ డాక్టర్..  మానిటర్ కేసి చూస్తూ ..

” వండర్.. ఆవిడ పల్స్ కరెక్టుగానే కొట్టుకుంటోంది…” అంటూ.. గబగబా మిగిలిన టెస్టులు అన్నీ చేసి.. ” చాలా ఆశ్చర్యంగా వుంది.. ఆవిడకి ఇప్పుడు ఏ ప్రోబ్లమ్ లేదు.. ఇంత సడన్ గా ఈ మార్పుకి మాకే వింతగా వుంది.. రెండు రోజుల్లో ఆవిడని ఇంటికి తీసుకెళ్ళపోవచ్చు మీరు”.. అనేసరికి.. వినగానే  ఢాం అని పడిపోయిన భారతిని, ఉమని.. అదే హాస్పిటల్ లో చేర్చారు..

క్షేమంగా ఇంటికి చేరిన అరుంధతి.. అటుకుల చంద్రహారం మోజు తీర్చుకుని .. సెంచరీ కొట్టాక.. ఓరోజు నిద్రలోనే.. ఎవరికీ చెప్పకుండానే.. శాశ్వత నిద్రలోకి వెళ్లి పోయింది తృప్తిగా..

 

 

*****

రచన: కలవల గిరిజారాణి.

జలజాపతి బదీలీ బాధలు..

ప్రతీ మూడేళ్ళకయినట్లే జలజాపతికి మళ్ళీ ట్రాన్స్ ఫర్ అయింది. నిజామాబాద్ నుంచి విజయనగరానికి. ఇదోమూల అదోమూల.. తప్పదుగా.. తిట్టుకుంటూ.. విసుక్కుంటూ సామాను సర్దడం మొదలెట్టింది జలజం.
పైన అటకల మీద సామాను దించలేకపోతోంది.. పనిమనిషి రెండు రోజుల నుంచీ రావడం లేదు.. ప్రయాణం వారంలో పడింది.. ఎవరైనా మనిషినైనా పంపడు ఈ అయోమయం మొగుడు. చెపితే కోపం.. మొడితే ఏడుస్తాడు అన్నట్టుంటాడు.. అని తిట్టుకుంటూ జలజాపతి కి ఫోన్ చేసింది.. ” ఇదిగో.. మీ ట్రాన్స్ ఫర్ కాదు కానీ.. నేను ఛస్తున్నాను.. అస్తమానం ఈ సామాన్లు సర్దలేక.. మీరేమో ఇటుపుల్ల అటుకూడా పెట్టరు.. నేనొక్కదాన్నే చెయ్యలేకపోతున్నా.. మీరేనా తొందరగా కొంపకి రండి.. లేకపోతే కూలి మనిషినైనా మాట్లాడండి.. ఏదీ కాదంటే.. నేను మా పుట్టింటికి పోతాను.. మీరే ఇక్కడ పేకింగ్ లు చేసుకుని అక్కడ సర్దేసేక పిలవండి.. అప్పుడు వస్తాను.. ” అంటూ గయ్యిన లేచింది.
” అంత విసుగెందుకు జలజం.. సాయంత్రం మా ఆఫీసు ప్యూన్.. సల్మాన్ ఖాన్ ని తీసుకుని వస్తాను.. మేమిద్దరం కలిసి సర్దేస్తాము.. ” అన్నాడు జలజాపతి.
” సల్మాన్ ఖాన్ నే తెస్తారో.. షారూఖ్ ఖాన్ నే తెస్తారో.. నాకనవసరం.. నేను మాత్రం ఇప్పుడు ఏ సామానూ ముట్టుకోనుగాక ముట్టుకోను. అటక మీద నుంచి గంగాళం దించేసరికి నా నడుం పడిపోయింది.. లేవలేకపోతున్నాను.. వచ్చేటపుడు హొటల్ నుంచి భోజనం కూడా తీసుకురండి” అని ఆర్డరేసింది జలజం.
ఏ మాటకామాటే చెప్పుకోవాలి.. ప్రతీసారీ.. పాపం.. జలజమే ఓపిగ్గా సామాన్లు అన్నీ అట్టపెట్టెలకి సర్దడం.. ఏదో పెద్ద సామాన్లు అయితే మాత్రం జలజాపతి ఓ చెయ్యి వెయ్యడం అంతవరకే. లారీకి ఎక్కించేటపుడు కూడా జలజమే.. వాళ్ళకి జాగ్రత్తగా అందించేది. కొత్త ఊళ్లో కూడా.. అన్నీ తానే సర్దుకునేది..
” ఏంటి సార్.. సల్మాన్ ఖాన్ అంటున్నారూ.. ఏదైన పనుందా ?” అంటూ.. తన సిక్స్ పేక్ లనీ లెక్కపెట్టుకుంటూ వచ్చాడు ప్యూన్ సత్తయ్య.
” ఔను, కండల వీరా.. ఇంటి దగ్గర పనుంది.. సాయంత్రం నాతో పాటు రా.. సామాన్లు పేకింగ్ చెయ్యాలి..” అన్నాడు జలజాపతి.
” మనమెందుకు సార్.. కష్టపడడం.. ఆ పేకింగులోళ్ళుంటారు కదా.. వాళ్ళే అట్టపెట్టెలు తెచ్చుకుంటారూ.. వాళ్ళే సద్దుతారూ.. వాళ్ళే ప్లాస్టిక్ కవర్లు చుడతారూ.. వాళ్ళే లారీ ఎక్కిస్తారూ.. వాళ్ళే అక్కడ దించుతారూ.. వాళ్ళే అక్కడ సద్దేస్తారూ.. మనకేం పనుండదు సారూ..” అంటూ దండకం చదివాడు.. సల్మాన్ ఖాన్.
” ఏమోనోయ్.. నేనెప్పుడూ వాళ్ళతో సర్దించలేదు. .. ఎలా చేస్తారో.. ఏంటో.. నువ్వు రావోయ్ కొంచెం.. ” అన్నాడు జలజాపతి.
” ఏం కాదు సార్.. వాళ్ళు బానే సద్దుతారు.. ఇంతకు ముందు ఆఫీసర్ గారు కూడా అలాగే చేసారు. ఆ పేకింగ్ వాళ్ళ నెంబరు నా దగ్గరుంది.. చేసి ఓ సారి మాట్లాడండి.. మీకే తెలుస్తుంది ” అన్నాడు సల్మాన్ ఖాన్.
వీడి దుంపతెగ… పెంచిన కండలు చూసుకుంటూ.. తాను సల్మాన్ ఖాన్ అనుకుని ఫోజులు కొడతాడు వీడు… తిండికి తిమ్మరాజు పనికి పోతరాజు వీడు.. పని చెపితే పారిపోయేరకం… వీడితో లాభం లేదనుకుని..
చేసేదేంలేక..
” సరే.. అదేదో.. నువ్వే మాట్లాడు వాళ్ళతో.. .” అన్నాడు జలజాపతి.
” అలో.. అలో.. .. పేకర్సూ.. మూవర్సూ.. వాళ్ళేనా.. మాకు విజీనగరానికి ట్రాన్స్ ఫర్ అయిందీ.. మీరొచ్చి సామాన్లు సద్దిపెట్టాలి.. ఎంతవుతుందీ? ట్రాన్సు పోర్టు కూడా మీదేగా.. దానికెంతవుతుందీ? అక్కడ కూడా సామాను దించేసి సర్దుతారటగా.. దానికెంతవుతుందీ? మొత్తం కలిపి చెపుతారా? విడివిడిగా చెపుతారా? .. ఏంటీ.. ముందొచ్చి సామాన్లు చూసి చెపుతారా? అయితే సాయంత్రం ఫలానా అడ్రస్ కి వచ్చేయండి.. ” అని సల్మాన్ ఖానే.. జలజాపతి తరపున వకాల్తా తీసుకుని మాట్లాడేసాడు.
” సారూ… సాయంత్రం ఇంటికొస్తారట.. మేడమ్ గారికి చెప్పండి. ”
అలాగే.. అన్నాడు కానీ.. పని హడావుడి లో పడి జలజానికి ఈ విషయం చెప్పడం మర్చిపోయాడు జలజాపతి.
ఆ తర్వాత ఆఫీస్ లో రిలీవర్ రావడం.. ఫేర్ వెల్ పార్టీ.. ఈ హడావుడి ముగిసి ఇంటికి చేరాడు.
ఎదురుగా జలజాక్షి.. టీ. వీ లో..” దెబ్బకి ఠా.. దొంగల ముఠా ” సినిమా దీక్ష గా చూస్తోంది. భర్త ని చూసిన జలజం..
” హమ్మయ్య.. వచ్చారా? ఇందాకటి నుండి మీ గురించే ఎదురు చూస్తున్నాను..” అంది జలజాక్షి.
” ఏమిటోయ్.. హడావుడి.. ఏంటి సంగతి?” అన్నాడు జలజాపతి.
” అదో పెద్ద కధ.. వుండండి చెపుతాను..” అంటూ.. భర్త కళ్ళ ముందు వేలితో రింగులు రింగులు తిప్పింది.
” ఏంటే.. ఇది ? ఈ తిప్పుళ్ళేంటీ? ” అన్నాడు జలజాపతి.
” జరిగిన సంగతి చెప్పాలంటే… సినిమాల్లో అలాగే రింగులు తిరుగుతాయిగా ” అంది.
” నా ఖర్మ.. ఏంటో చెప్పు ముందు .. ” అన్నాడు జలజాపతి.
చెప్పడం మొదలెట్టింది..
ఇందాకా కాలింగ్ బెల్లు కొడితే … మీరే అనుకుని తలుపు తీసాను..
జెమా జెట్టీల్లా వున్న ఇద్దరు.. . నన్ను తోసుకుంటూ లోపలకి వచ్చేసారు.
బిత్తరపోయాను. ” ఎవరు మీరు? ఏంటలా లోపలకి వచ్చేస్తున్నారు? ఆగండక్కడ..” అంటూ అరుస్తూనేవున్నాను… వాళ్ళు వినిపించుకోకుండా హడావుడిగా ఇల్లంతా కలియ తిరిగేస్తున్నారు.
అలమార్లు, బీరువాలు తలుపులు తీసి చూసేస్తున్నారు. ఒకడైతే ఎవరికో ఫోన్ చేసి..” డబల్ డోర్ ఫ్రిజ్ వుంది.. పెద్ద బాక్స్ తీసుకురండి.. రెండు బీరువాలు.. అటక మీద స్టీలు సామాన్లు బాగానే వున్నాయి.. టి. వీ సైజు కూడా పెద్దదే.. మంచాలు అయితే కంప్లసరీ విప్పేస్తేనే కుదురుతుంది… సోఫాసెట్ కూడా వుంది.. పెద్ద వెహికలే తేవాలి..” అని చెప్పడం విని.. నాకు అనుమానం రూఢీ అయిపోయింది. వీళ్ళెవరో ఇల్లు దోచేయడానికి వచ్చిన గజదొంగలే అనుకున్నాను.
” మేడమ్.. కిచెన్ ఎక్కడుందీ? గ్రైండరూ.. ఓవెనూ వున్నాయా? ” అంటూ ఇద్దరూ వంటింటిలోకి వెళ్ళారు.
ఇక లాభం లేదు… పక్కవాళ్ళనెవరినైనా పిలుద్దామన్నా… ఆ పక్కవాళ్ళు, ఈ పక్కవాళ్ళు కలిసి టూర్ కి వెళ్ళారు.. వీళ్ళిద్దరూ కూడబలుక్కుని ఇల్లు దోచేసాలా వున్నారు.. నేనిక వీరఝాన్సీరాణి అవతారం ఎత్తాల్సిందే అనుకున్నాను.
వాళ్ళ వెనకాలే వంటింటిలోకి నెమ్మదిగా నేనూ వెళ్ళాను. వరస పెట్టి చూసిన టి. వి సీరియల్స్ అన్నిటినీ గుర్తు చేసుకున్నాను. “గుడ్డి మందారం” సీరియల్ లో.. విలన్ భూపతి నుండి.. తనని తాను కాపాడుకునేందుకు గుడ్డి హీరోయిన్ చేసిన పని ఠకీమని గుర్తు వచ్చి.. కారం డబ్బా మూత తీసాను.రెండు గుప్పిళ్ళు.. నిండా కారం తీసుకుని.. ఇద్దరి కళ్ళలోకి ఒకేసారి కొట్టాను .. అనుకోని ఈ సంఘటనతో.. కళ్ళలో కొట్టిన కారం భగ్గుమనేసరికి గావుకేకలు పెట్టారిద్దరూ.. కళ్లు తెరవలేక ఇద్దరూ మంటా.. మంటా అని అరవడం మొదలెట్టారు.
అంతటితో ఆగలేదు నేను. మరో సీరియల్.
.” పట్టుకో.. పట్టుకో.” . లో అత్తగారు..
ఆదివరాహలక్ష్మి పెట్టే బాధలు పడలేక కోడలు ..
కూర్మ మహాలక్ష్మి.. పరిగెడుతూంటే.. తన భారీ శరీరంతో.. కోడలిని పట్టుకోలేక.. నూనె సీసా కింద వంపేసి.. జారి పడిన కోడలిని పట్టుకోవడం గుర్తు వచ్చి.. రెండులీటర్ల నూనెని.. నేల మీద ధారగా వాళ్ళిద్దరి చుట్టూ వంపేసాను. ఇహ.. చూస్కోండి.. అసలే కళ్ళు మంట.. ఆపై.. నేలమీద నూనె జారుడు.. లేవడం.. జర్రుమనడం.. లేవడం.. జర్రుమనడం.
ఇదే అదునుగ తీసుకుని.. పచ్చడి బండ తీసుకుని.. బడబడా పచ్చడి దంచినట్లే.. ఇద్దరినీ ఎక్కడపడితే అక్కడ ఇద్దరినీ.. పచ్చడి చేసి పారేసి.. బయటకి వచ్చి.. వంటింటికి గొళ్లెం పెట్టేసి.. హాల్లోకి వచ్చి కూర్చుని.. ఇదిగో.. . ” దెబ్బకు ఠా.. దొంగలముఠా” సినిమా చూస్తూ కూర్చున్నా..
లేకపోతే.. నా ఇల్లే దోచుకుందామని వస్తారా.. వెధవలు.. తగిన శాస్తి చేసాను.. మీరు పోలీసులకు కబురు చేయండి.. మిగిలింది వాళ్ళే చూసుకుంటారు.. ” అంది జలజం..
అప్పుడు జలజాపతి బుర్ర కి ఏదో సిక్త్ సెన్స్ కొట్టింది.. గబగబా వెళ్లి వంటింటి తలుపు గొళ్లెం తీసి లోపలకి వెళ్ళాడు. నూనెలో తడిసి నిగనిగా మెరుస్తూ.. ఇద్దరు దొర్లుతూ కనపడ్డారు.
” ఇదిగో.. కొంపతీసి.. మీరిద్దరూ పేకర్సూ. మూవర్సూ కాదు కదా! ” అన్నాడు.. కంగారుగా..
” కొంపతీసి కాదు కానీ.. మీ కొంపలో సామాను చూసుకుని వస్తామని మీకు చెప్పాం కదా! మీరు మేడమ్ గారికి ఆ విషయం చెప్పలేదా? మా ఇద్దరికీ కూసాలు కదిలిపోయాయి.. ఏ పార్టు ఎక్కడ ఎలా వుందో కూడా తెలీని స్టేజీ లా వుంది మాకు. అయ్యా! మీకో దండం.. మీ సామాను సర్దడానికో దండం.. మీ ఆవిడ గారికి శత సహస్ర దండాలు.. ఏదైనా ఆటో పిలిపించి… మమ్మల్ని హాస్పిటల్ కి పేకింగ్ చేసి.. మూవింగ్ చేయించండి.. ” అన్నాడొకడు..
” అయ్యే.. పొరపాటయిపోయింది.. క్షమించండి… మరి మా సామాన్లు సర్దడం ఎలా? ఎప్పుడు వస్తారు? ” అని అడిగాడు.
” ముందు మా శరీరంలోని పార్టులు సర్దుకోనివ్వండి.. తర్వాత మీ ఇల్లు సర్దడం సంగతి ఆలోచిస్తాము.. ” అన్నారు వాళ్ళిద్దరూ..
” జలజం.. సామాన్లు సర్దలేకపోతున్నానూ.. నడుం పట్టేసిందీ.. అన్నావని.. వీళ్ళ ని మాట్లాడాను.. వాళ్ళ నడుంలు చితక్కొట్టేసావు కదే… ఇప్పుడిక నాకు తప్పేట్టులేదు.. ఈ పేకింగూ.. మూవింగూ.. అన్నాడు జలజాపతి.
” నీ చావు నువ్వు చావు” సీరియల్ లో మునిగిపోయిన జలజానికి.. జలజాపతి మాటలు చెవికెక్కలేదు..

__________________________________________

రచన: గిరిజారాణి కలవల

 

రోజూ పేపర్ల లో వచ్చే క్లాసిఫైడ్స్ చూడడం అలవాటు ముత్యాలరావుకి. రియల్ ఎస్టేట్ లూ.. స్ధలాలూ.. గజాలూ.. రేట్లూ.. కనుక్కోవడం ఇదే పని. ఆ బ్రోకర్లకి ఫోన్లు చేయడం.. వాళ్ళు కారులో వచ్చి, సైట్ల దగ్గరకి వెళ్లి.. ఆ స్ధలాల గురించి చెపుతూ వుంటే.. అన్నీ శ్రద్ధ గా వినేవాడు. పక్కనే ఉన్న స్దలాల ఓనర్స్ దగ్గర కి వెళ్ళి రేట్లు కనుక్కోవడం.. భవిష్యత్తులో పెరిగే అవకాశాలు ఉన్నాయా లేదా అని బేరీజు వేసుకోవడం.. ఓ పదేళ్ల నుంచి ఇదే ప్రయత్నం లో వున్నాడు పాపం.

ఎప్పటికైనా.. ఐదొందల గజాల స్దలమైనా కొని ఇల్లు కట్టుకోవాలనే తపన. కానీ ఎక్కడా కలిసిరావడం లేదు. .. అతనికున్న విపరీత వాస్తు పిచ్చి..ఒక దాంట్లో ఈశాన్యం పెరిగిందంటాడు.. ఇంకో దాంట్లో ఆగ్నేయం తగ్గిందంటాడు.. మరోదానికిపక్కన వున్న గుడిగోపురం నీడ ఇందులో పడుతోంది అనేవాడు. ..  ఒకవేళ స్ధలం నచ్చి.. అన్నీ బావుంటే.. అబ్బే.. ఇది మరీ రోడ్డు పక్కనే వుంది.. పొల్యూషన్ ఎక్కువ ఇది వద్దనేవాడు. మరోటి రోడ్డు కి మరీ దూరమనేవాడు.  అద్దెలకి ఇచ్చేమాటుంటే.. ఇంత దూరం ఎవరూ అద్దెలకి రారని ఒకటి వదులుకున్నాడు.

ఏతావాతా.. ఏదో ఒక స్ధలం కొని పడేసి వుండు.. రేట్లు పెరిగినప్పుడు.. అమ్మి.. మంచి ఇల్లు కట్టించుకోవచ్చని.. హితోభిలాషులు చెపితే.. ఆ వేటలో పడ్డాడు.

ఇల్లు కట్టుకోవాలనే కోరికే కాదు.. ఓ చిన్నపాటి రియల్ ఎస్టేట్ బిజినెస్ చేద్దామనే కోరిక కూడా… తక్కువ లో స్ధలం కొని.. తర్వాత ఎక్కువ రేటుకి అమ్ముదామనే ఆలోచన వుంది ముత్యాలరావు కి. కానీ కాలమే కలసి రావడం లేదు.

ఎయిర్ పోర్ట్ వచ్చిందీ.. శంషాబాద్ లో అయితే.. తొందరగా రేట్లు పెరుగుతాయని అందరూ అంటూంటే.. ఓ బ్రోకర్ ని పట్టుకుని.. మూడొందల గజాలు కొని రిజిస్ట్రేషన్ చేయించాడు. ఆరేళ్ళయింది.. రేటు పెరగడం మాట అటుంచి.. తాను పెట్టిన పెట్టుబడి కూడా వచ్చేట్టు కనపడలేదు.. ఈ ఆరేళ్ల కాలంలో..

తనకంటే చిన్నవాళ్ళూ. మొన్న మొన్న ఉద్యోగాలలో చేరిన వాళ్ళూ చూస్తూండగానే ఓ ఇంటివాళ్ళయిపోతున్నారు. ముత్యాలరావుకే జాతకంలో ఇల్లు యోగం కనపడ్డం లేదు.

ఆఫీసులో ఎవరో చెప్పారు ముత్యాల రావుకి.. ..  కామినేని హాస్పిటల్ నుంచి కాస్త.. పక్కకి  లోపలకి వెడితే.. ఇళ్ల స్ధలాలు కాస్త అందుబాటులో  వున్నాయని. ఆ మర్నాడే.. అటు వెళ్ళాడు, స్నేహితుడు ముకుందంతో కలిసి..  కనుచూపు మేరలో ఇంకా ఎవరూ ఇళ్లు కట్టిన దాఖలాలు లేవు.  స్దలాల నిండా చెత్తా చెదారం, ముళ్ళ మొక్కలు వున్నాయి. రెండొందల గజాల స్దలం రిజిస్ట్రేషన్ తో కలిపి రెండు లక్షలవుతుందట. బ్రోకర్ చెప్పాడు. బేరం చేస్తే.. ఇంకాస్త తగ్గొచ్చుకూడా అని సలహా కూడా చెప్పాడు… తీసుకోవాలో.. వద్దో అనే ఆలోచనలో పడ్డాడు ముత్యాలరావు. చాలా లోపలకి వుంది ఈ స్ధలం.. ఇప్పట్లో ఇటువేపు.. ఏవీ అందుబాటులోకి వచ్చే అవకాశాలు కనపడ్డం లేదు.. ఇక్కడ లాభం లేదు తీసుకుని.. అని అనుకుని.. వద్దని చెప్పేసాడు ముత్యాలరావు.. తోడుగా వచ్చిన ముకుందరావు మాత్రం ఏం ఆలోచించాడో ఏంటో.. తూర్పు ఫేసింగ్ వున్న స్దలానికి.. ఓ పదివేలు అడ్వాన్స్ ఇచ్చి.. నెలలో రిజిస్ట్రేషన్ చేయించుకుంటానని చెప్పాడు.  ” ఏంటోయ్.. ముకుందం.. పిచ్చా.. వెర్రా.. ఏముందని ఇక్కడ? ఇక్కడ కొంటానంటున్నావు? ఇంకేదైనా మంచిది చూద్దాం.. తొందరెందుకు.. ఇద్దరం పక్కపక్కనే తీసుకుందాం..” అని సలహా చెప్పాడు ముత్యాలరావు..

” నాకు తిరిగే ఓపికా లేదు.. ఇంతకంటే ఎక్కువ డబ్బు పెట్టే స్థోమతా లేదు.. చూద్దాం.. పెరిగిన నాడే పెరుగుతుంది.. నాకు ఇది చాల్లే.. ” అనేసాడు ముకుందం.

అతనినో వెర్రి వాడిలా జమకట్టేసి..” నీ ఖర్మ.. ” అనేసాడు ముత్యాలరావు..

ఆ తర్వాత హైదరాబాద్ నలుమూలలా స్ధలాల వేటలో తిరుగుతూనే వున్నాడు ముత్యాలరావు.

ముత్యాలరావు భార్య.. భర్త ని ఈ విషయంలో తిట్టని రోజు లేదు.. తెల్లారి లేచిన మొదలు.. ఎక్కడ స్దలాల రేట్లు ఎంతున్నాయీ.. తర్వాత ఎంతవరకూ పెరిగే అవకాశాలున్నాయీ.. ఇదివరలో తాను కొన్న శంషాబాద్ స్ధలం ఎంత పెరిగిందీ… ఇదే గోల.. ఇప్పటికి.. ఈ తిరుగుళ్ళకీ.. అక్కడక్కడా ఇచ్చిన అడ్వాన్స్ లూ అన్నీ కలిపితే… బంగారం లాంటి వంద గజాల స్ధలం నగరం నడిబొడ్డున వచ్చేదే.. అంటూ సాధిస్తూ వుంటుంది.

”  అనవే.. అను.. ఏదో ఒకరోజు నవ్విన నాపచేనే పండుతుంది. ఎక్కడోక్కడ మంచి స్ధలం కొనకపోతే.. నా పేరు ముత్యాలరావే కాదు..” అనేవాడు.

పేపర్ లో ఓ వార్త ముత్యాలరావుని ఆకర్షించింది. కోకాపేట లో స్ధలాలు హాట్ కేకుల్లా అమ్ముడుపోతున్నాయి… ఈ రోజు కొన్నవాడే అదృష్ట వంతుడూ.. ఈ రోజు రూపాయి పెట్టుబడి పెడితే.. నాలుగు రోజుల్లోనే నాలుగింతలవుతోంది.. అక్కడ పొలాలు అన్ని ప్లాట్లు గా పెట్టేసి అమ్ముతున్నారు.. అన్న వార్త చదవగానే.. పరుగు పరుగున కోకాపేట చేరాడు. నిజమో… అక్కడ వాతావరణం పేపర్లో చెప్పినట్టే వుంది. ఇప్పుడు ఎలాగోలా ఇబ్బంది పడి పెట్టుబడి పెడితే.. నాలుగు రోజుల్లోనే నాలుగింతలు లాభం వచ్చిందని.. అక్కడ వాళ్ళు చెప్పగానే..  భార్య వద్దని నెత్తీ నోరూ మొత్తుకున్నా.. తనకి  చేతకాకపోయినా… భారీగా అప్పు చేసి., భార్య నగలు అమ్మేసి.. చేతిలో వున్నదంతా ఊడ్చేసి.. ఓ ఎకరం  స్ధలం.. అక్కడ రైతు బూసయ్య దగ్గర కొనేసాడు. అమ్మిన బూసయ్య దగ్గర నుంచీ.. కొనుక్కున్న ముత్యాలరావు దగ్గర నుంచీ.. కమీషన్ తీసుకున్న బ్రోకర్.. సద్గుణరావు.. ఆనందంగా వెళ్లి పోయాడు. ఎంత వ్యవసాయం చేసినా రాని డబ్బు ఎకరాలు ఎకరాలు అమ్మేస్తే..  వచ్చిన డబ్బును సంచుల నిండా కూరుకుని.. బూసయ్య కి ప్రతిరోజూ పండగే.. తిరుగుళ్లు.. తాగుళ్ళు.. జల్సాలు..

ఇలా వుంటే.. మన ముత్యాలరావు ప్రతిరోజూ.. తాను కొన్న స్ధలం ఏదైనా రేటు పెరిగిందేమో అని ఎదురు చూపులే.. మనవాడి లెగ్గు మహత్యమో.. మరోటో.. ఆ తర్వాత.. అప్పటిదాకా.. ఆకాశాన్ని అంటిన స్ధలాల ఖరీదులు అమాంతంగ  పడిపోయాయి. పెళ్ళం మెడలో నగలు అమ్మి.. అప్పులు చేసి కొన్న కోకాపేట్ స్ధలం వెక్కిరించడం మొదలెట్టేసరికి ఏడుపే శరణ్యమయింది ముత్యాలరావు కి.

పుండు మీద కారం జల్లినట్టుగా.. మధ్యలో ముకుందరావు గృహప్రవేశం ఆహ్వానం ఒకటి.. అప్పుడు.. ముళ్ళచెట్లు.. చెత్తాచెదారం గా వుంది.. ఇక్కడ ఏం డెవలప్ అవలేదు.. తాను వద్దనుకున్నచోట.. స్ధలం కొనుక్కున్న ముకుందరావు బేంక్ లో లోను పెట్టి.. ఓ చిన్నపాటి డాబా ఇల్లు కట్టేసాడట.

గృహప్రవేశం కి వెళ్ళిన ముత్యాలరావు కి.. గిర్రున కళ్ళు తిరిగాయి. అప్పుడు తాను చూసిన స్ధలానికి ఇప్పుడు వున్న స్ధలానికి ఎంత తేడానో.. ఆ వరుసలో కనీసం పదిహేను ఇళ్లు లేచాయి.. కిరాణా కొట్లు.. ఓ బడి.. చిన్న డిస్పెన్సరీ.. ఇలా అవసరమయినవన్నీ కనపడ్ఢాయి. కాలనీ లోకే సిటీబస్సు వసతి వచ్చేసింది. ముకుందరావు చెప్పిన మాటలతో మతిపోయింది ముత్యాలరావు కి.  ” ఆ రోజు.. నీతో వచ్చినపుడు.. నేనూ కొంచెం సందేహించిన మాట నిజమే.. కానీ తక్కువలో వస్తోందని ధైర్యం చేసి కొనేసి నెమ్మదిగా స్ధలం బాగు చేయించి.. ఇల్లు కట్టడానికి పునాదులు వేయించాను. నన్ను చూసి మరి కొందరు ముందుకు వచ్చారు ఇల్లు కట్టడం మొదలెట్టీకున్నారు. అలా నెమ్మదిగా ఈ కాలనీ ఇలా పెరిగిపోయింది. తక్కువ లో వున్నాయని.. మా పిల్లలిద్దరి పేర్ల మీద ఇక్కడే రెండు స్ధలాలు కొనేసాను. అంతా నీ దయవల్లే. ఆ రోజు నువ్వూ కొనుక్కుని వుంటే బావుండేది.. ఇప్పుడు ఇక్కడ చాలా పెరిగిపోయాయి రేట్లు. ఏదో బేంక్ లో లోను పెట్టుకుని.. పైనా కిందా కలిపి నాలుగు పోర్షన్లు వేసాను. వచ్చే అద్దెలు వడ్డీకి సరిపోతాయి. ఇంతకీ నువ్వెక్కడైనా కొన్నావా? ” అని అడిగేసరికి…. లేదంటూ తల అడ్డంగా ఊపి.. గృహప్రవేశపు భోజనం చేసి బయటపడ్డాడు ముత్యాలరావు.

ఉన్న ఆస్థులూ.. దాచుకున్న డబ్బులు, నగలూ మొత్తం పోగేసి.. నాలుగురోజుల్లో కోటీశ్వరుడైపోదామనే ఆశతో కొనుక్కున్న కోకాపేట స్ధలం.. చేతులు చాపి తనని కబళించేసిందని చెప్పలేకపోయాడు.

తాను కొనుగోలు చేసిన కోకాపేట స్ధలంలో.. తానూ.. తన భార్యా కలిసి చిన్న కాఫీ హోటల్ పెట్టుకున్నట్లు చెప్పలేకపోయాడు ముత్యాలరావు.

ఆ కాఫీ హోటల్ లోనే.. సప్లయర్ కమ్ క్లీనర్ గా పని చేసేది .. ఆ స్ధలం అమ్ముకున్న  బూసయ్యే.. నడమంత్రపుసిరిగా ఒక్కసారిగా వచ్చి పడ్డ డబ్బు ఒక్కసారిగానే ఖర్చయిపోయేసరికి.. నిలువునా దివాలా తీసేసాడు బూసయ్య.

అమ్మిన బూసయ్యకీ.. కొనుక్కున్న ముత్యాలరావుకీ అచ్చిరాని కోకాపేట స్ధలం.. ఇద్దరినీ చూసి నవ్వుతోంది.

 

 

రచన: గిరిజారాణి కలవల

”శిరీషా! ఏం చేస్తున్నావు?” అన్న అత్తగారి మాటకి సమాధానంగా శిరీష.
“గోపమ్మకి కాఫీ కలుపుతున్నా అత్తయ్యా” అంది.
ఆవిడ గబుక్కున గిన్నెలోకి చూసి
”ఇంత చిక్కగానే… ఇంకా నయమే… ఇలా అలవాటు చేస్తే ఇంకేవన్నా వుందా..”అంటూ శిరీష చేతిలో పాలగిన్నె తీసుకుని ఏదో వంపీ వంపనట్లు పాలు వంపి, ఆ కాఫీలో ఇన్ని నీళ్లు కలిపేసి పంచదార కాస్త ఎక్కువ వేసింది. పైగా “వాళ్ళు మనలాగా స్ట్రాంగ్ గా తాగరు… పల్చగా తియ్యగా తాగుతారు అంటూ ఆ తియ్యని నీళ్ల కాఫీని వేడి చేసి”గోపమ్మా…. కాఫీ తాగుదువుకాని… నీ గ్లాసు తీసుకుని రా.. “అంటూ పిలిచింది ఆ ఇంటి యజమానురాలు, శిరీషకి అత్తగారైన కాంతమ్మ.
ఆ పిలుపుతో తన గాజుగ్లాసు తెచ్చుకుని పెరటిగుమ్మంలో కూర్చుంది గోపమ్మ. ఆ నీళ్ల కాఫీని ఆఖరుచుక్క పడేవరకూ వంపింది కాంతమ్మ ఆ గ్లాసులోకి. వూదుకుంటూ తాగుతున్న గోపమ్మని చూసి పాపం అనుకుంది శిరీష.
ఉప్మాలో జీడిపప్పులన్నీ ఏరేసి మూకుడులో చివరగా గుప్పెడంత ఉప్మా వుంచడం, దోశలు, చపాతీలు చిన్న సైజులో వేసి ఇవ్వడం… అత్త కాంతమ్మ, పనిమనిషిని ఏదో అంటరానిదాన్ని చూసినట్లుండడం, ఇలా అధ్వానంగా తిండి పెట్టడం సహించలేకపోతోంది శిరీష. పైగా ఇంటెడు చాకిరీ.. ఎక్కడా రాజీ పడదు. తుడిచిందే పదిసార్లు తుడిపిస్తుంది… చేసిన ప్రతీపనికీ వంకలు పెడుతూ ఆ గోపమ్మని ఏదో ఒకటి అంటూనే వుంటుంది. అది కూడా సత్తెకాలంలో మనిషి కాబట్టి.. ఏదీ పట్టించుకోకుండానే వుంటుంది. ఎప్పుడైనా శిరీష చెప్పబోయినా కాంతమ్మ నీకు తెలీదు పనివాళ్ళతో ఎలా వుండాలో… మెత్తగా వుంటే నెత్తికి ఎక్కుతారు అని తన మాట కొట్టిపారేసేది.
జీతం మాట్లాడుకున్నది అంట్లు తోమడం, గదులు తుడవడం, బట్టలు ఉతకడం..ఈ పనులకే.. ఒప్పుకున్నా.. అనుకున్న పని కంటే ఎక్కువగానే చేసేది గోపమ్మ. కాంతమ్మ మాత్రం.. ఒక్క రూపాయి కూడా ఎక్కువ విదిలించేదికాదు. ఒక్క రోజు మానేసినా డబ్బులు జీతంలో నుండి కోసేసేది. ఏడాదికో పాత చీర.. అదీ ఇంకోరెండు సార్లు కడితే చిరిగిపోయే స్ధితిలో వుండేది ఇచ్చేది. అదే పరమానందంగా తీసుకునేది గోపమ్మ. పండగలకి శిరీష హైదరాబాద్ నుండి వస్తూ.. గోపమ్మకి వున్న ఇద్దరు మగ పిల్లలకి.. బట్టలు తెచ్చి అత్తగారు చూడకుండా గోపమ్మ చేతిలో పెట్టేది. వెళ్ళేటపుడు అత్తగారికి తెలీకుండా కాస్త డబ్బులు కూడా ఇచ్చేది.
ఇప్పుడు దసరా శెలవులు అని పిల్లలని తీసుకుని అత్తగారి దగ్గరకి వచ్చిన శిరీష.. అత్తగారి ధోరణి తెలిసి.. గోపమ్మ విషయంలో ఏం మాట్లాడకుండా మిన్నకుంది.
రెండు రోజుల్లో దసరా పండగ వచ్చింది. ప్రతిరోజూ ఉదయం ఆరుగంటలకల్లా వచ్చేసే గోపమ్మ ఆ రోజు ఇంకా రాలేదు. కాంతమ్మ కోపంతో శాపనార్థాలు పెట్టేస్తోంది. శిరీష బయట వాకిలి ఊడ్చి ముగ్గు పెట్టి.. అంట్లు ముందు వేసుకుంది తోమడానికి. కాంతమ్మ సణుక్కుంటూ.. గోపమ్మని తిట్టుకుంటూ.. దేవుని గది తుడుచుకొంటోంది. ఆ టైమ్ లో గోపమ్మ… నెమ్మదిగా గేటు తీసుకుని లోపలకి వచ్చింది.
”అమ్మగారూ!”అని పిలిచింది. చేతిలో చీపురుతో కాంతమ్మ… తోముతున్న గిన్నె సింక్ లో పడేసి గబగబా చేతులు కడుక్కుని శిరీషా.. హాల్లోకి వచ్చారు ఆ పిలుపు విని.
”ఏమొచ్చింది మాయ రోగం… పండగ పూటా.. ఇంత ఆలస్యంగా వచ్చావు..”అంటున్న కాంతమ్మ మాట మధ్యలోనే ఆగిపోయింది. కారణం… గోపమ్మ తలకి పెద్ద బేండేజీ కట్టు… అంతే కాదు.. గోపమ్మ వేలు పట్టుకుని అమాయకచూపులు చూస్తున్న ఓ పదేళ్ల పాప…
గోపమ్మతో ఎప్పుడూ చూడలేదు ఈ పిల్లని… మాసిన గౌను వేసుకుని.. బెరుకు బెరుకుగా గోపమ్మ వెనకాల కొంగు పట్టుకు దాక్కుని వుంది.
కాంతమ్మ.. ఒక్కసారిగా విరుచుకు పడింది.
“పండగ పూటా… ఏంటే ఇంత ఆలస్యం గా వచ్చావూ… ఆ తల కట్టేంటీ? ఈ పిల్లేంటీ? “అంది.
శిరీష కూడా.. “ఏమయింది గోపమ్మా…”అంది.
”అదే అమ్మగారూ…. నిన్న మీ ఇంటి కాడ పనయినాక మా ఇంటికి పోతన్నాను.. బస్ స్టాండులోనుంచి పోతే దగ్గర దారికదా… అటే పోతోంటే.. అక్కడ ఈ పిల్ల ఏడుస్తూ అగపడింది.. ఆడ ఓరూ జనాలు కూడా లేరు. ఎవరో ఏంటో.. తప్పిపోయిందా అని.. అడిగాను . హైదరాబాద్ లో ఎవరింట్లోనో వాళ్ళ చంటిపిల్లని ఆడించడానికని .. వీళ్ళమ్మ ఈ పిల్లని కుదిర్చి.. వెళ్లి పోయిందట. ఇదేమో.. ఆడిస్తూ.. ఆడిస్తూ.. వుండగా ఓసారి ఆ చంటిపిల్ల దీని చేతిలోనుంచి కిందకు దూకేసి కింద పడిందట. ఆ ఇంటి యజమానురాలు కోపంతో దీని చేతి మీద వాత పెట్టిందట.. ఇది భయపడి ఆ ఇంట్లోంచి పారిపోయి కనపడ్డ బస్సు ఎక్కేసి.. ఈ వూళ్లో దిగిందట.. ఏ ఊరో చెప్పు.. మీ అమ్మా వాళ్ళ దగ్గరకి తీసుకుపోతానంటే.. నోరు ఇప్పడం లేదు. బాగా భయపడిపోయింది.. సరే రెండు రోజులాగితే అదే చెపుతుంది.. అని మా ఇంటికి తోలుకెళ్ళాను. చచ్చినోడు… మా ఆయన ఎందుకు తీసుకొచ్చావూ.. గెంటెయ్యమని నాతో తగాదా పెట్టుకుని.. జుట్టు పట్టుకొని గోడకేసి కొడితే… బడబడా రగతమే.. వంటి నిండా… ఆసుపత్రికి పోయి కట్టు కట్టించుకొన్నాను. నెత్తి అంతా దిమ్ముగా వుండి పొద్దుగాల్నే లెగవలేకపోయా… అందుకే ఆలీసం అయిందమ్మగారూ “అంటూ చెప్పుకొచ్చింది గోపమ్మ.
”బానే వుంది సంబడం.. తాను దూర సందులేదు గానీ.. మెడకో డోలు.. అంటారు ఇదే కాబోలు.. దారిన పోయే తద్దినం నీకెందుకే. మళ్లీ అక్కడే వదిలెయ్యి. పైగా మీ ఆయన ఒప్పుకోలేదు కూడానూ..“అంది కాంతమ్మ.
”అదేంటమ్మగారూ.. అలా అంటారూ.. సూస్తూ సూస్తూ.. పాపం పసిపిల్లని ఎట్టా ఒగ్గేయమంటారూ… నా మొగుడు తాగుబోతు నాయాలు.. వాడట్టాగనే అంటాడు… మీరూ అలాగే అంటే ఎలా… ఈ పిల్ల తాలూకు వాళ్ళెవరైనా వచ్చేదాకా నా కాడనే వుంటుంది.. “అంది గోపమ్మ.
”అది సరే కానీ.. గోపమ్మా…. ముందు పోలీసులకు చెప్పు… లేకపోతే నువ్వే ఈ పిల్లని ఎత్తుకొచ్చావని ఎవరయినా కంప్లయింట్ ఇస్తే..నీకు ఇబ్బంది అవుతుంది..వాళ్ళు ఏదైనా చిల్డ్రన్స్ హోమ్ లో వుంచుతారు.. వాళ్ళ వాళ్ళు వచ్చేదాకా.“అని శిరీష సలహా ఇచ్చింది.
పోలీసులు మాట అనగానే గోపమ్మ భయపడిపోయింది.”ఔనా.. అమ్మగారూ… అయన్నీ నాకు తెల్వదు… మీరు చదూకొన్నోరు… మీరే సెయ్యాల… నాకు పోలీసులంటేనే భయ్యం.. “అంది గోపమ్మ.
”బానే చెప్పావులే… నీ నెత్తిన ఏదో వుందని చెపితే… నువ్వే తీసెయ్యి అందట వెనకటకి ఎవత్తో… అలాగా… నీకేదో ఈ పిల్ల దొరికితే… మేం వచ్చి పోలీసులకు చెప్పడమేమిటి? నీ ఏడుపు నువ్వేడు.. మమ్మల్ని ఇరికించకు “అంది కాంతమ్మ తన ధోరణిలో.
“అయ్యో… అత్తయ్యా… ఇందులో మనకి పోయేదేంముంది… గోపమ్మ కి తెలీదంటోంది కదా… వెళ్లి ఒకసారి.. చెప్పి వస్తా.. మరేం ఫర్వాలేదు.. పైగా ఆ ఇనస్పెక్టర్ మీ అబ్బాయికి పరిచయమే.. “అంటూ.. అత్తగారి పర్మీషన్ కోసం చూడకుండా…
“పద.. గోపమ్మా.! చెప్పి వద్దాం..”అంటూ బయలుదేరింది శిరీష.
“ఇదేం చోద్యమే… మన ఇంటా వంటా లేదు.. ఆడవాళ్ళు పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళడమేమిటీ.. పదిమందికీ తెలిస్తే.. పరువు పోతుంది… పనిదానికోసం నువ్వు వెళ్ళడమేమిటీ…”అంటూ బుగ్గలు నొక్కుకుంది కాంతమ్మ.
ఇదేం వినిపించుకోకుండా వెళ్లి పోయింది శిరీష.
పోలీసు స్టేషన్ లో… ఇనస్పెక్టర్ కి జరిగిన సంగతి చెప్పింది.. శిరీష… అంతావిని… ఆ పిల్ల ఫోటోలు తీసుకుని వివరాలు తీసుకుని… మాకు ఏదైనా ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చేదాకా చిల్డ్రన్స్ హోమ్ లో వుంచుతాము.. మీకేం అభ్యంతరం లేదుగా… “అన్నాడు అతను.
ముందు సరే అంది కానీ గోపమ్మ.. తర్వాత ఒప్పుకోలేదు. శిరీష ని పక్కకి పిలిచి…”వద్దమ్మగారూ… ఆడపిల్లని అలా వదిలేయడం నాకు ఇట్టం లేదు.. మన దగ్గరే వుంచుకుంటామని ఆ అయ్యగారికి సెప్పండి.. “అంది.
దానికి వచ్చిన ఆలోచన తనకి రాలేదని నిందించుకుని… అదే మాట ఇనస్పెక్టర్ తో చెప్పింది. వాళ్ళ వాళ్ళు ఎవరైనా వచ్చి తీసుకెళ్ళేదాకా… ఈ పిల్ళ తనతోనే వుంటుందని.. తనదే హామీ అని చెప్పి.. ఆ పిల్లని తీసుకుని ఇంటికి వచ్చింది.
ఆ పిల్లని ఇంట్లో వుంచుకుందుకి కాంతమ్మ ససేమిరా ఒప్పుకోలేదు. శిరీష ఎంతగానో బతిమిలాడినా… కూడా మెత్తపడలేదు.. చివరికి తన భర్తతో చెప్పించినా కూడా లొంగలేదు. తనతో పాటు హైదరాబాద్ తీసుకుని వెళ్లడానికి కూడా ఒప్పుకోలేదు.
ఇదంతా చూసి గోపమ్మ.. “పోనీలెండమ్మగారూ… మీరేదో మంచి మనసుతో మంచి సేద్దామనుకున్నారు పెద్దమ్మగారికి ఇట్టం లేదు.. నా గురించి మీరు తగువులాడుకోడం నాకిట్టం లేదు… మా ఆయన సంగతి నేనేదో చూసుకుంటా… నాకు దొరికిన పిల్లని నేనే మా ఇంటికి తీసుకుపోతా..”అంది గోపమ్మ.
“ఈ పిల్ల గురించి ఎవరూ రాకపోతే.. ఈ తద్దినం మా నెత్తికి చుట్టుకుంటుంది.. ఆ గోల పడలేను కానీ.. నువ్వే తీసుకుపో.. “అంది కాంతమ్మ.
ఆ తర్వాత.. శిరీష అక్కడ వున్న నాలుగు రోజులూ… అయ్యో.. దిక్కులేని ఆడపిల్లకి తన ఇంట ఆశ్రయమివ్వగల స్వేచ్ఛ కూడా తనకి లేదు.. అనుకుంటూనే బాధ పడింది. ఆ తర్వాత సెలవలు అయిపోవడంతో హైదరాబాద్ తిరిగి వెళ్ళి పోయింది.
తర్వాత ఎప్పుడో.. ఫోను చేసినప్పుడు కాంతమ్మ చెప్పింది…గోపమ్మ పని మానేసిందనీ.. గోపమ్మకి దొరికిన పిల్ల గురించి… . ఆ పిల్ల తాలూకు వాళ్ళు ఎవరూ రాలేదనీ… తనే పెంచుకుందికి నిర్ణయించుకుందనీ ఈ విషయమై గొడవ పడి .. గోపమ్మ మొగుడు.. ఇంట్లోంచి గెంటేసాడనీ… గోపమ్మ ఆ పిల్లని తీసుకుని వేరే ఊరు వెళ్ళిపోయిందనీ చెప్పింది.
అనాధ ఆడపిల్లకి ఆశ్రయమిచ్చినందుకు.. గోపమ్మని మెచ్చుకోవాలో.. భర్త వదిలేసినందుకు బాధ పడాలో తెలీలేదు శిరీషకి.
కాలగమనంలో రోజులు గడిచిపోయాయి.. ఈ క్రమంలో గోపమ్మ విషయం మరుగున పడిపోయింది.. శిరీష ఇంచుమించుగా ఆ విషయం మర్చిపోయింది.
కాంతమ్మ గారు.. ముసలితనం పైగా అనారోగ్యంతో బాధ పడుతూ వుండేసరికి.. కొడుకు తన దగ్గరికి తీసుకువచ్చాడు.. వయసు పైబడినా.. ఆవిడ నైజంలో మాత్రం మార్పు రాలేదు. యధాప్రకారం శిరీష అవేమీ పెద్దగా పట్టించుకోకుండా.. అత్తగారి బాగోగులు చూసుకొంటోంది.
ఒకరోజు… ఉదయం పేపర్ చదువుతూ… ఒకచోట శిరీష చూపు నిలబడిపోయింది.. నిజమా.. కాదా అని ఒకటికి రెండుసార్లు ఆ వార్త చదివి.. నిర్ధారణకి వచ్చి… “అత్తయ్యా ! ఈ పేపర్ లో ఈ వార్త చూడండి.. కొత్తగా కలెక్టర్ గా బాధ్యత తీసుకుంటున్న.. ఈవిడని చూడండి. పేరు లక్ష్మి అట. తన ఈ విజయానికి కారణం తన తల్లి అనీ, ఆవిడ తన స్వంత తల్లి కాదనీ.. తాను అనాధగా బస్ స్టాండ్ లో వుండగా తనని తీసుకువెళ్ళి ఎన్నో కష్టనష్టాలకోర్చి తనని పెంచి, చదివించి.. తనని ఈ స్ధాయికి తీసుకువచ్చిందనీ.. ఆవిడ ఋణం జన్మజన్మలకీ తీర్చుకోలేను.. అంటూ వ్రాసిన ఈ వార్త చూడండి. ఈ ఫోటోలో.. ఆ కలెక్టర్ లక్ష్మి పక్కన ఆవిడ తల్లి.. మన గోపమ్మే… గుర్తు పట్టారా? “అంటూ పేపర్ చూపించింది శిరీష .
ఆ వార్త చదివి అవాక్కయిపోయింది కాంతమ్మ. కళ్ళజోడు సవరించుకుని మరీ చూసింది ఆ ఫోటోని.. ఏంటీ.. పనిమనిషి గోపమ్మ.. దారిన దొరికిన అనాధని.. ఇంత చదువు చదివించి.. కలెక్టర్ ని చేసిందా.. నోట మాట రాలేదు ఆవిడకి.. కోడలి వైపు సూటిగా చూడలేకపోయింది. ఏం మాట్లాడాలో కూడా తెలియలేదు ఆవిడకి.
శిరిషే అందుకుంది..”ఒకవేళ ఆరోజు ఈ లక్ష్మిని మన ఇంట వుంచుకుందుకు కనుక మీరు ఒప్పుకుని వుంటే… మనింట్లో పనిపిల్లగానే వుండి వుండేది.. ఈ అదృష్టం పట్టుండేది కాదు. గోపమ్మ చేతిలో పడి ఆణిముత్యం అయింది.. మీరు ఒప్పుకోకపోవడం మంచిదే అయింది.”అంది.
కోడలి మాటలలో వ్యంగ్యాన్ని గుర్తించి తిరిగి సమాధానం ఇవ్వలేకపోయింది కాంతమ్మ.
పూరిపాకల్లో నివశించినా.. నీళ్ల కాఫీలు తాగినా.. గోపమ్మ లాంటివారి మనసు మాత్రం అమృతమయమని ఈ వార్త తెలిపింది.
గొప్పతనం అనేది మనసుని బట్టి వుంటుంది కానీ.. డబ్బుని పట్టి కాదు.. ఈ విషయం గోపమ్మ నిరూపించింది.. తన మొగుడు తనని వదిలేసినా.. తన చేయందుకున్న ఓ అనాధకి ఓ అందమైన జీవితాన్ని కల్పించగలిగిన.. గోపమ్మకి మనసులోనే వందనాలు చెప్పుకుంది శిరీష.

రచన: గిరిజారాణి కలవల

వీక్లీలో. స్లిమ్ గా వున్న హీరోయిన్ వైపూ. జలజాక్షి వైపూ. మార్చి మార్చి చూసాడు మన జ. ప.
జుట్టంతా నడినెత్తికి చేర్చి ఓ క్లిప్పు పెట్టేసి, గోనెసంచీ లాంటి నైటీ తగిలించుకుని పైనుంచి కింద దాకా ఒకే ఆకారంలో కాళ్ళు చాపుకుని, టీవీ చూస్తున్న జలజం. లంకలో సీతాదేవికి కాపలా వున్న రాక్షసకన్యలాగా,
సన్నటి మెరిసే మెరుపుతీగలా, తళుకులీను చీరలో ఆ బ్యూటీ హీరోయిన్ జ. ప కళ్ళకి దేవకన్యలా కనపడుతోంది.
లాభం లేదు. జలజంలో మార్పు తేవాలనుకున్నాడు. ఆ కార్యక్రమంలో ఈనాటి భాగంగా.
” జలజం. అంటే నీకు కోపం కానీ. అస్తమానం అలా టీవీ ముందు కూర్చుంటే ఎలా? కొంచెం శరీరానికి కదలికలు వుండాలి కదా. వాకింగులూ గట్రా.” అంటూ. తర్వాత మాటలు మింగేసాడు మన కింగ్.
గుర్రుగా చూసింది. గురుడు కేసి.
” ఏమనుకుంటున్నారు. నేను ఇంట్లో చేసే వాకింగ్ ఎంతవుతోందో తెలుసా మీకు? వంటింటిలోనుండి టివీ దగ్గరకీ. టీవీ దగ్గరనుంచి వంటింట్లోకి. ఇలా రోజుకు ఎన్నిసార్లు నడుస్తున్నానో. మధ్యలో యాడ్స్ వచ్చినపుడు, కూర మాడుతోందనో, పాలు పొంగుతున్నాయనో గుర్తు వచ్చినపుడు రన్నింగ్ కూడా చేస్తూ వుంటాను. టివీ రిమోట్ నొక్కేటపుడు వేళ్ళు స్ట్రెచింగ్ చేస్తూనే వుంటాను. ఇవన్నీ ఎక్సర్సైజ్ లు కావా? ” అని అంది.
“అది కాదు జలజం. ఈ హీరోయిన్ చూడు ఎంత స్లిమ్ గా వుందో. ” అన్నాడు.
“ఉంటుందుంటుంది. ఎందుకుండదూ. ఆవిడగారు ఒక్కో సినిమాకీ లక్షల్లో తీసుకుంటుంది కాబట్టి ఇప్పుడు అలాగే వుంటుంది. రేపు సినిమా ఛాన్స్ లు లేవనుకోండి, వీళ్ళ బండారం అప్పుడు బయట పడి బండలా తయారవుతారు. నన్నూ ఎవడైనా డైరక్టర్ సినిమాల్లోకి తీసుకుంటా అని వస్తే. నేనూ వుంటా స్లిమ్మూగా ” అంది.
“నిన్నా? సినిమాల్లోకా , హీరోయిన్ గానా ? ఎవడికీ అంత ధైర్యం, దమ్ము. లేవే జలజం. ” అన్నాడు జ. ప.
“ఏం ? నాకేం తక్కువా. నేను కల్పనారాయ్ కి ఎక్కువా. ఐశ్వర్యారాయ్ కి తక్కువా. అన్నట్టుంటాను. ఏం. కాదా. ” అంది జలజం.
ఆ మాటకి అవాక్కయిపోయి, అవతలకి పోయి గుండ్రాయితో గుండు మీద కొట్టుకుందామనుకున్నాడు.
” ఔనులే. జలజం. ఏ రాయి అయితే ఏంటి పళ్ళు రాలగొట్టుకోడానికి. అయినా. నీకు సినిమాలెందుకు గానీ. నీ ఆరోగ్యం, నీ గురించే చెపుతున్నా. రేపటినుండీ కొంచెం ఎక్సర్సైజ్ లు చెయ్యవే. లేకపోతే తర్వాత బాధ పడతావు. నా మాట విను.” అన్నాడు జ. ప బుజ్జగించే రీతిలో.
ఏ కళ నుందో. సరే అని ఒప్పుకుంది. రేపటి నుంచి ఏవేం చేయదలచుకుందో. ఆలోచించి చెప్పింది. సరే అన్నాడు జ. ప
కాసేపటికి. ఓ పేపర్ మీద ఏదో లిస్ట్ తయారుచేసి
జ. ప. చేతిలో పెట్టి.” రేపటినుండీ. మీరు చెప్పినట్టుగా బరువు తగ్గడానికి. నేను చేయబోయేవాటికి కావలిస వస్తువుల లిస్ట్ ఇదిగో. సాయంత్రం తీసుకురండి. ” అంది జలజం.
హనుమంతుడి తోక లా వున్న ఆ లిస్ట్ లో వున్నవి చదివి కళ్ళు తేలేసి నోరు వెళ్ళ బెట్టాడు.
వాకింగ్ షూస్, ఫిట్ బిట్ వాచ్, జాగింగ్ డ్రస్, బ్రాండెడ్ వాటర్ బాటిల్, ఐ ఫోనూ,చెవిలో పెట్టుకుని పాటలు వినడానికి ఇయర్ఫోనూ. ఇలా ఇలా.

ఇంకా.

యోగా నేర్చుకోవడానికి. యోగా మేట్, యోగా డ్రస్. యోగా గురూకి నెలకి పదివేలు ఫీజు.

ఇంకా.

డాన్స్ క్లాస్ మాష్టర్ కి పదిహేను వేలు ఫీజు, దానికి అవసరమైన డ్రస్సులూ.

ప్రతిరోజూ మినరల్ వాటర్ బాటిల్స్. డ్రైఫ్రూట్స్. ఆపిల్స్. కమలాలూ. బొప్పాయి వగైరాల పళ్లూ. జ్యూసులూ. ఇంకా స్ప్రౌట్సూ వగెరాలు.

స్విమ్మింగ్ కూడా అనుకుంటే. వాటికి అవసరమైనవీ.

ఇవన్నీ అయ్యాక. ఇంట్లో వంటకి టైముండదు కాబట్టి. వంటమనిషిని మాట్లాడడం. ఇలా ఇవన్నీ చదివి. జలజాపతి గుడ్లు తేలేసాడు.
అనవసరంగా కదిలించి. ఖర్చయిపోయానే అని గతుక్కుమన్నాడు.

రచన: గిరిజారాణి కలవల

 

గుర్నాధానికి ఉక్రోషం వచ్చేస్తోంది. కడుపులోనుండి తన్నుకుంటూ మరీ వస్తోంది.

రాదు మరీ… చుట్టు పక్కల ఎవరిని చూసినా… రయ్ రయ్ మంటూ.. వేలితో తోసుకునే ఫోనులే. అరచెయ్యి సైజు నుండి అరఠావు పుస్తకం సైజులో ఎవరి చేతిలో చూసినా అవే కనపడుతున్నాయి.

తను  ఇంకా టిక్కు టిక్కు నొక్కుకునే ఫోనే వాడుతున్నాడు. కొనలేక కాదు.. అదెలా వాడాలో చేతకాక.

మూడేళ్ళు నిండని పిల్లలు సైతం. . ఆ తోసుకునే ఫోనులో ఏవో ఆటలు ఆడేస్తున్నారు.

ఏంటేంటో చూడొచ్చుట ఆ ఫోను వుంటే.. ప్రపంచంమంతా జేబులోనే వుంటుందండీ అంటూ పక్కసీటు పరమేశం పళ్ళికిలిస్తూ అనేసరికి పుండు మీద కారం చల్లినట్లయింది.

ఆ అటెండర్ ఆశీర్వాదానికీ అదే ఫోను. తెగ ఫోటోలు తీసుకుంటూవుంటాడు. టేబుల్ మీద నా ఫోను చూసినప్పుడల్లా కిచకిచ నవ్వుతాడు కోతి లాగ. అందుకే వాడు వస్తూ వుంటే గుర్నాధం తన ఫోను తీసి దాచేస్తూ వుంటాడు. అయినా కనిపెట్టేస్తాడు వాడు. కావాలని తన టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి తన ఫోను తీసి ఏదేదో గీకుతూ వుంటాడు. ఇవన్నీ భరించలేకపోతున్నాడు గుర్నాధం.

ఇంటి దగ్గరా ఇదే గోల. నిన్న సాయంత్రం పక్కింటి పేరంటానికి వెళ్లిన భార్యామణి గోమతి రుసరుసలాడుతూ తిరిగొచ్చింది.

విషయం కనుక్కుంటే తేలిన సంగతేంటటంటే.. ఆ పక్కింటావిడ తన ఫోనులో స్కైప్ లో   ఇక్కడ పేరంటం అంతా అమెరికాలో కూతురికి చూపిస్తూ మురిసిపోయిందట. అదీ సంగతి.

” అయినా ఏ వస్తువు వెంటనే కొన్నారనీ.. మీ సంగతి నాకు తెలీదేంటి?  ఫ్రిజ్, మిక్సీ ఇలాంటివి  అందరిళ్ళలోనూ వచ్చేసాక ఆఖరి కి పనిమనిషి, వాచ్మెన్ కూడా వాడడం మొదలెట్టాక భయం, భయంగా కొన్నారు. ఇక ఇప్పుడు ఈ ఫోను కొనేసరికి ఎన్నాళ్లు అవుతుందో, అసలు కొంటారో లేదో నాకు డౌటే.. చేతకాని పీత అంటారు మీలాంటి వాళ్ళని. అదేం బ్రహ్మవిద్యా? అంతలా భయపడతారు..అందరూ అన్ని టెక్నాలజీలని వుపయోగించేస్తున్నారు. మీరే ఇంకా బిసి కాలంలో  వున్నారు. ” అంటూ సాధించేస్తోంది .

స్వర్ణకమలం సినిమాలో భానుప్రియ అన్నట్టు ” ప్రపంచమంతా ముందుకు పోతోంది. మనమే ఇంకా ఇలా వున్నాం ” అన్నట్టుగా వుంది.

అదే టైమ్ లో ఇంట్లో   వున్న లాండ్ ఫోన్ మోగింది.  గోమతే గబగబా వెళ్లి అందుకుంది. అటు పక్క కొడుకు రవి.. బెంగళూరు నుంచి.  ” అమ్మా.. ఎలా వున్నారు? నాన్న గారు కులాసానా?  రేపు మేము వస్తున్నాము. రెండు రోజులు సెలవలు వచ్చాయి. ఇంకో రెండు రోజులు పెట్టుకుని వస్తున్నాము.”  అన్నాడు.

” సరే సరే.. రండి.. నాకు మనవడిని చూడాలనిపిస్తోంది.” అంది గోమతి.

ఫోన్ పెట్టేసి.. ” ఏవండీ.. రేపు రవి, కోడలు,పిల్లాడు వస్తున్నారు.  కూరలూ,  పళ్ళు తీసుకురండి ” అని చెప్పింది. సంచీ తీసుకుని బయటకి నడిచాడు గుర్నాధం.

మర్నాడు ఉదయమే దిగారు  కొడుకు కోడలు. స్నానాలూ, టిఫిన్లు అయ్యాక అందరూ హాల్లో కూర్చుని వుండగా.. కోడలు సుజాత ఓ చిన్న బాక్స్ తీసుకు వచ్చి రవికి అందించింది. రవి అది తెరిచి.. అందులోనుండి ఓ స్మార్ట్ ఫోన్ తీసి తండ్రికి ఇచ్చాడు. అది చూసి గోమతి మొహం చాటంత అయింది.

గుర్నాధం మాత్రం.. ” నాకెందుకురా ఈ ఫోను? కావాలంటే నేను కొనుక్కోలేనా? అది ఎలా ఆపరేట్ చెయ్యాలో చాతకాక కొనుక్కోలేదు కానీ.. నాకు వద్దు.” అన్నాడు.

” అది కాదు నాన్నా… చాతకాదు, చాతకాదు.. అనుకుంటూ నువ్వు కొనుక్కోవడం లేదు. అందుకనే నేను నీకు అన్నీ నేర్పిద్దామని సెలవు పెట్టుకుని మరీ వచ్చాను. చాలా సులభమే ఇది నేర్చుకోవడం. పైగా చాలా ఉపయోగం కూడాను. అన్నీ ఆన్లైన్ లోనే చేసుకోవచ్చు. బాంక్ పనులూ, రిజర్వేషన్లు ఇలా ఎన్నో చేసుకోవచ్చు. నువ్వు అనవసరంగా దీన్ని వాడడానికి భయపడుతున్నావు అంతే. ” అంటూ అందులో సిమ్ వేసి.. వాడడానికి సిధ్ధం చేసాడు.

ఇక తప్పదని గుర్నాధం కొడుకు దగ్గర ఫోన్ పాఠాలు నేర్చుకోవడం  మొదలెట్టాడు. ఓ చిన్న నోట్ బుక్ పెట్టుకుని  రాసుకుని మరీ నేర్చుకోవడం మొదలెట్టాడు.

ఫర్వాలేదు కాస్త గాడిలో పడేసరికి, కొడుకు కోడలు వెళ్లి పోయారు.

ఆఫీసుకి తీసుకెళ్ళి అటెండర్ ముందు తనూ ఫోనుని గీకడం మొదలెట్టాడు. గేస్ బుక్ చేయడాలూ, రైలు, బస్సు రిజర్వేషన్లు నేర్చుకోవడం చేస్తున్నాడు.  అంతగా అర్థం కావడం లేదింకా. రోజంతా దానితోనే తిప్పలు పడుతున్నాడు. రాత్రి పొద్దుపోయేదాకా టిక్కు టిక్కు ఏదో ఒకటి నొక్కి చూసుకుంటూనే వున్నాడు. ఇక చాలు పడుకోండి… కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడు అని గోమతి అరిచేసరికి ఫోన్ ఆఫ్ చేసి పడుకున్నాడు.

 

మంచి నిద్రలో వున్న గుర్నాధానికి సడన్ గా గుండె పట్టుకున్నట్టనిపించింది. కళ్లు తెరిచి చూస్తే పక్కన భార్య కనపడలేదు.. పిలిచాడు.. అయినా బదులు లేదు.. వంటి నిండా చమటలు పట్టేస్తున్నాయి.. ఏం చెయ్యాలో తోచక.. పక్కనే వున్న ఫోన్ తీసుకుని అందులో అప్పటికే సేవ్ చేసుకుని వున్న హాస్పిటల్ ఫోన్ నెంబర్ డయల్ చేసాడు.

ఈయన చెప్పేది వినిపించుకోకుండా… అవతలనుంచి ఇలా వినపడసాగింది.. ” నమస్కారం… మా హాస్పిటల్ సేవలు వినియోగించుకుంటున్నందుకు మీకు ధన్యవాదాలు.. చెప్పండి మీకు ఎటువంటి సేవ కావాలి?

ఎమర్జెన్సీ అయితే ఒకటి నొక్కండి..

సాధారణ సుస్తీ అయితే రెండు నొక్కండి…

ఛీప్ డాక్టర్ అపాయింట్ మెంట్ కోసమైతే మూడు నొక్కండి…

జూనియర్ డాక్టర్ సరిపోతుందనుకుంటే నాలుగు నొక్కండి..

టెస్టు లూ, ఎక్సరేలూ అయితే ఐదు నొక్కండి.. ” అంటూ ఇంకా నెంబర్లు అన్నీ ఏకరవు పెడుతోంది.

మన గుర్నాధానికి ఈ మాటలతో గుండె ఇంకా స్పీడ్ గా కొట్టుకోవడం మొదలెట్టింది.

” నీ అమ్మ కడుపు కాలా… అంబులెన్స్ పిలవాలంటే ఏ నెంబరో చెప్పవే తల్లీ… ఈలోగా ఇక్కడ నా నెంబర్ క్లోజ్ అయిపోయేట్టుందీ… అంబులెన్స్ .. అంబులెన్స్..” అని అరవడం మొదలెట్టాడు.

ఈ అరుపులకి గోమతి గబుక్కున లేచి,  నిద్రలో అరుస్తున్న గుర్నాధాన్ని.. గబగబా తట్టి లేపింది. ఉలిక్కిపడి లేచి కూర్చున్నాడు.

” ఏమిటండీ.. అంబులెన్స్.. అని అరుస్తున్నారూ.. ఏం కలొచ్చిందీ.. ” అని అడిగేసరికి… అయోమయంగా మొహం పెట్టి…

” ఏంటీ.. ఇదంతా కలలోనా? ఇంకా నిజంగానే హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చింది అనుకున్నా.. ఇదంతా ఈ ఫోన్ మూలంగానే… ఏది బుక్ చేసుకోవాలన్నా… అది కావాలంటే ఒకటీ.. ఇది కావాలంటే రెండూ నొక్కండి అంటోంది.. అదే తలుచుకుంటూ పడుకున్నా.. గుండె నొప్పి వచ్చి.. హాస్పిటల్ కి ఫోన్ చేసినట్లు.. అక్కడా ఇలాగే అంటున్నట్టూ కల వచ్చిందే.. ” అని భార్య తో అన్నాడు.

” ఈ ఫోన్లతో ఇంత తతంగం ఏంటే… రేపు ఎవరైనా తల్లిదండ్రులుతో మాట్లాడాలని ఫోన్ చేస్తే.. మీ నాన్నతో మాట్లాడాలంటే ఒకటి నొక్కండి.. మీ అమ్మతో మాట్లాడలంటే రెండు నొక్కండి.. అని కూడా అంటుందేమో…  ఈ స్మార్ట్ ఫోన్ యుగం ఏంటో అంతా అయోమయం.. మనలాంటి వాళ్ళకి.. నా వల్ల కాదు.. ఈ ఆన్ లైనులూ.. బుకింగులూ.. గట్రా నాకు వద్దు.. నేను బేంక్ కి వెళ్ళే.. నా పనులు చూసుకుంటాను… స్టేషన్ కి వెళ్ళే రైలు రిజర్వేషన్లు చేసుకుంటాను.. ఇవేమీ నాకొద్దు.. అంటూ గొణుక్కుంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు గుర్నాధం.

 

రచన: గిరిజారాణి కలవల

మధ్యాహ్నం భోజనమయి పడుకునే టైమూ… కొరియర్ అబ్బాయి బెల్లు కొట్టే టైమూ.. ఎప్పుడూ ఒకేసారి అవుతాయి. సరిగ్గా మిట్టమధ్యాహ్నం ట్రింగ్ ట్రింగ్ కొట్టడం.. నిద్ర కాస్తా ఎగిరిపోతుంది దెబ్బకి. ఎన్నిసార్లో చెప్పాను శ్రీవారికి.. ఈ టైమన్నా మార్చండీ లేకపోతే మీ ఆఫీసు అడ్రస్ అయినా ఇచ్చుకోండీ అని.. వింటేగా..
విసుక్కుంటూ తలుపు తీసా… కొరియర్ వాడే.. అయితే ఏ వస్తువూ కాదు.. కవర్ ఇచ్చి వెళ్ళాడు. శుభలేఖలా వుంది. ఎవరిదబ్బా.. అని ఓపెన్ చేసాను.
పేరు చూడగానే ఎగిరి గంతేసాను. నా ప్రాణస్నేహితురాలు లత పెళ్ళి శుభలేఖ. కనీసం ఫోన్ అయినా చేసి చెప్పలేదు అనుకున్నా. .. నాలుగు పీకాలి దాన్ని అనుకున్నా.
వరుడు.. సుధాకర్ అని వుంది. ఆశ్చర్యపోయాను. అశోక్ తో కదా లతకి పెళ్ళి జరగాల్సింది. ఇప్పుడు సుధాకర్ అని వుంది.. ఏదో జరిగి వుంటుందనుకున్నాను.
వెంటనే ఫోన్ చేసాను. లతే లిఫ్ట్ చేసింది.
” హలో.. రమా! ఎలా ఉన్నావే… శుభలేఖ అందిందా? నాలుగు రోజులు ముందుగా రావాలి నువ్వు.” అంది లత.
” అది సరే కానీ… ఈ సుధాకర్ ఎవరే? అశోక్ కాదా.. పెళ్లి కొడుకు? నాకు అయోమయంగా వుంది. ఏమైందో చెప్పు.” అన్నాను.
” అవన్నీ.. ఫోన్ లో చెప్పేవి కాదు.. వస్తావుగా.. అప్పుడు చెపుతాను.. ” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది లత.

ఏం జరిగిందో.. ఏంటో.. అర్థం కాలేదు తనకి. ఏడాది క్రితం బావతో తన పెళ్లి అయిపోయి హైదరాబాద్ వచ్చేసాక తన కొత్త కాపురం, అచ్చట్లు ముచ్చట్లలో.. లతతో మాట్లాడడం తగ్గింది తనకి. అదీ చెయ్యలేదు తనకి ఫోను. ఇదిగో ఇప్పుడు ఈ శుభలేఖతో చిన్న ఆటంబాంబు పేల్చింది. తాను ప్రేమించిన అశోక్ తోనే తన పెళ్లి అని నాకూ తెలుసు. లత తల్లిదండ్రులు కూడా ఒప్పుకున్నారు. ఆ అశోక్ తో తనకీ పరిచయం వుంది. అతనితోనే కదా లత కి పెళ్ళి అనుకుంటూంటే.. ఇప్పుడు సడన్ గా తెరమీదకి వచ్చిన ఈ సుధాకర్ ఎవరో? అనుకుంది.

లత, తను చిన్నప్పటి నుంచి క్లాస్ మేట్స్ మి. ఇంటర్ వరకూ కలిసే చదువుకున్నాము. ఇక ఆ తర్వాత ఇద్దరి చదువుకీ బ్రేక్ పడింది దానికి కారణం
మా వూరు పల్లెటూరికి ఎక్కువా.. పట్నానికి తక్కువా.. అలా వుంటుంది. జూనియర్ కాలేజీ వరకే అక్కడ వుంది. డిగ్రీ చదవాలంటే.. పాతికమైళ్ళ దూరంలో వున్న వూరికి వెళ్ళాల్సిందే. ఆడపిల్లలని బయటకి పంపి ఏం చదివిస్తాంలే.. వున్న వూళ్లో చదువువరకూ లాగించింది చాలు అనుకునే పెద్దలే ఎక్కువ మా వూళ్లో. మా అమ్మానాన్న, లత తల్లిదండ్రులు అందుకు మినహాయింపు ఏమీ కాదు.
ఇంటర్ అవగానే ఇక చాల్లే చదువు అని మా ఇద్దరికి ఫుల్ స్టాప్ పెట్టించేసారు.
నా కైతే నా కన్నా నాలుగేళ్ళు ముందుపుట్టిన బావ రెడీగానే వున్నాడు.. ఏదో ఒక టైమ్ లో నన్ను ఎగరేసుకుపోడానికి.. కానీ
లతకే , దగ్గర వాళ్ళలో ఎవరూ లేరు పెళ్ళి కొడుకులు.. వాళ్ళమ్మ నాన్నలు.. తెలిసినవాళ్ళకీ, పెళ్లిళ్ళ పేరయ్య లకీ.. ఏవైనా మంచి సంబంధాలు వుంటే చూడమని చెప్పారు. ఏవో వస్తున్నాయి.. వీళ్లకి నచ్చక కొన్నీ, వాళ్ళకి నచ్చక కొన్నీ.. పోతున్నాయి.
ఆ శ్రావణంలో నాకూ బావకీ ముడిపెట్టేసారు. పెళ్ళవగానే హైదరాబాద్ లో కాపురం పెట్టాము. నెల్లాళ్ళకే బావని కంపెనీ వాళ్ళు మూడునెలలపాటు జర్మనీ పంపేసరికి.. నేను అమ్మనాన్నల దగ్గరకి వచ్చాను.
ఖాళీగా కూర్చున్న మేమిద్దరం రోజూ మా ఇద్దరి ఇళ్లలో ఎక్కడోక్కడ కలుసుకుని కబుర్లు చెప్పుకోవడమో, సినిమాలకి వెళ్ళడమో, చేస్తూ వుండేవాళ్ళం. కొంచెం పుస్తకాలు పిచ్చి కూడా వుంది ఇద్దరికీ. వీక్లీలు చదువుతూ, వాటిలో కధల మీద, సీరియల్స్ మీద చర్చలు చేసుకునేవాళ్ళం.
అలాంటి ఓ వారపత్రికలో ‘ కలం స్నేహం చేయాలని వుందా, మీ అభిరుచుల , అలవాట్లతో మీ వివరాలు అడ్రస్ లు పంపండి.. మీకు తగిన స్నేహితులని ఎన్నుకోండి’ అనే ప్రకటన చూసి.. మా లత .. సరదాగా తన అడ్రస్.. వివరాలూ.. పంపింది. వారం తిరిగేసరికి ఉత్తరాలు కుప్పలు, కుప్పలు రావడం మొదలయ్యాయి. ఇది బిత్తరపోయింది వాటిని చూసి. రకరకాల ఉత్తరాలు అవన్నీ… ప్రేమించుకుందాం అంటూ కొన్ని, పెళ్లి చేసుకుందాం. అంటూ కొన్ని, అక్కా.. అంటూ కొన్ని, చెల్లీ అంటూ కొన్ని.. ఇలా వచ్చాయి. నేను, లత కూర్చుని ఇవన్నీ చదవడం.. నవ్వకుంటూ అన్నీ చింపి పడేసేవాళ్ళం. అలా వచ్చిన వాటిలో దానికి ఎక్కువగా నచ్చింది… అశోక్ దగ్గరనుండి వచ్చిన ఉత్తరం.
పిచ్చి పిచ్చి.. పైత్యపు వ్రాతలు లేవు, అక్కా, చెల్లీ వరసలు లేవు.. మంచి భావకవిత్వం, చక్కటి అభిరుచులూ.. మంచి మంచి మాటలూ… ఇలా వున్నాయి. లతకి కూడా కాస్త కవిత్వం పిచ్చి వుండడంతో… అశోక్ రాతలు దాని అభిరుచులకి తగ్గట్టుగా వుండడంతో.. అశోక్ తో కలం స్నేహం కొనసాగించింది. ఇద్దరూ వ్రాసుకునే ఉత్తరాలలో ఎక్కడా ఇబ్బందికరం కాకపోవడమూ, పైగా మా ఇద్దరి మధ్య ఎటువంటి రహస్యాలూ కూడా లేకపోవడంతో.. నేనూ ఆ ఉత్తరాలు చదివేదాన్ని. నాకూ నచ్చాయి ఆ ఉత్తరాలు. వాటిని బట్టి, నేను, లత అతని పట్ల ఒక మంచి అంచనా వేసుకున్నాము. లత ఇంట్లో కూడా ఈ స్నేహానికి ఎటువంటి అభ్యంతరం పెట్టలేదు.. ఈ క్రమంలో వీరిద్దరి అభిరుచులూ, అలవాట్లు ఒకేలా వుండి… అభిప్రాయాలు ఒకరితో ఒకరు పంచుకోవడంలో.. తామిద్దరూ పెళ్ళి ఎందుకు చేసుకోకూడదు అని అనుకున్నారు. అయితే పెద్దవారి అనుమతితోనే అని లత అనేసరికి.. అశోక్ లత తల్లిదండ్రులులకి ఫోన్ చేసి.. తన గురించి వివరాలు అన్నీ చెప్పాడు.
బెంగళూరులో బోర్డర్ సెక్యూరిటీ ఫోర్స్ లో చేస్తున్నానీ, తన ఊరు కృష్ణా జిల్లాలో ఓ పల్లెటూరు అనీ, అక్కడే పొలాలు, తోటలూ వున్నాయనీ, తండ్రి వ్యవసాయదారుడనీ చెప్పాడు.
ఈ వివరాలు లత నాన్నగారికి బానే నచ్చేసాయి. కృష్ణా జిల్లాలో పొలాలూ, తోటలూ అంటే బాగానే ఆస్తిపరులైవుంటారు, పిల్లాడు కూడా నెమ్మదస్తుడిలా, మర్యాదగా మాట్లాడుతున్నాడూ, జీతం అదీ కూడా బానే వుంది.. వెతుక్కోకుండా, వచ్చేస్తున్నాడు.. అనుకున్నారు. లత వాళ్ళమ్మ మాత్రం తొందరపడి మాటివ్వకండి.. ఓసారి అతన్ని ఇక్కడ కి రమ్మని పిలవండి.. మాట్లాడదాము అనేసరికి.. అదీ నిజమే అనిపించి.. అశోక్ ని తమ ఊరికి రమ్మని చెప్పారు.
ఆ తర్వాత వారం అశోక్.. మా వూరు వచ్చాడు. ఇదే చూసుకోవడం.. లత, అశోక్.. అప్పటివరకు ఫోటోలు చూసుకోవడమే.. అశోక్ వచ్చాడని నన్ను కూడా పిలిచింది. ఉత్తరాలలో నా గురించి చెపుతూ వుండేది అశోక్ కి.. మనిషి బావున్నాడు.. అందగాడు.. చక్కటి రూపం.. మాట కూడా చాలా మర్యాదగా, పొందిగ్గా వుంది.
మధ్యాహ్నం భోజనాలయ్యాక.. అశోకే ఈ టాపిక్ ఎత్తాడు.. తన తల్లిదండ్రులు అయితే.. ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకోరు.. ఎందుకంటే తనకి మేనమామ కూతుర్ని ఇచ్చి చేయాలని వాళ్ళు డిసైడైపోయారు.. తనకి ఇష్టం లేదని చెప్పినా సరే.. ఆమెనే చేసుకోవాలని బలవంతం పెడుతున్నారు. తనకి లత బాగా నచ్చింది.. లతని వదిలి వుండలేను… మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే.. మా ఇద్దరికీ మీరు దగ్గరుండి , పెళ్లి జరిపించండి. ఆ తర్వాత మావాళ్లు ఏమీ అనలేరు ఇక. ముందు పెళ్ళి అయిపోతే వాళ్ళని ఎలాగోలా దారికి తెచ్చుకోగలను.. ముందు పేచీ పెట్టినా తర్వాత ఎలా గోలా ఒప్పుకుంటారు. ఒక్కగానొక్క కొడుకుని వాళ్ళు వదులుకోరు.. ఇలా చెపుతూంటే.. నిజమే కదా అనిపించింది.
ప్రస్తుతం మూఢాలు జరుగుతున్నాయి…. ఇప్పుడు ముహూర్తాలు వుండవు.. ఆ తర్వాత మాట్లాడుకుందాం.. అని లత నాన్నగారు అనేసరికి సరే అన్నాడు అశోక్.
అశోక్.. తండ్రి వివరాలు.. వూరూ.. అడ్రస్ అన్నీ అడిగి తెలుసుకున్నారు. ” అంకుల్.. మీరిప్పుడు మా నాన్న గారిని ఈ విషయం అడిగితే చచ్చినా ఒప్పుకోరు.. తర్వాత అయితే ఒప్పుకుంటారన్న ధీమా నాకుంది.” అన్నాడు.
“ఇప్పుడు కదిలించను. పెళ్లి తర్వాతనే ..” అన్నారు లత నాన్నగారు.
ఆ మరునాడు అశోక్ వెళ్లి పోయాడు. ఆ తర్వాత బావ వచ్చి, నన్ను హైదరాబాద్ తీసుకెళ్లి పోయాడు. వెళ్ళే ముందు లతకి చెప్పాను.. ముహూర్తం పెట్టగానే చెప్పమని.
ఆ తర్వాత రెండు మూడుసార్లు ఫోన్ చేసుకున్నామంతే… నేనూ నా కొత్త కాపురం హాడావుడిలో పడిపోయి ఆ విషయం మర్చిపోయాను.
ఇప్పుడు ఈ శుభలేఖ చూడగానే.. అదంతా గుర్తు వచ్చింది.
బావ రాగానే.. టికెట్ బుక్ చేయించుకుని, పెళ్లికి పదిరోజుల ముందే మా ఊరికి బయలు దేరాను. పెళ్లి టైమ్ కి బావని రమ్మన్నా.. ఇద్దరం కలిసి వచ్చేద్దామని చెప్పాను. సరే అని చెప్పి.. నన్ను రైలు ఎక్కించాడు. ఎప్పుడెప్పుడు లతని కలుస్తానా.. ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవాలనే ఆత్రంగా వున్నాను.
మర్నాటి ఉదయం స్టేషన్ కి నాన్న వచ్చారు. ఇంటికి వెళ్ళాక స్నానం, టిఫిన్ ముగించుకుని.. అమ్మకి చెప్పి లత ఇంటికి బయలుదేరాను. అక్కడ పెళ్ళి హడావుడి కనపడుతోంది. ఇంటికి రంగులు.. డెకరేషన్..
వచ్చిన దగ్గర బంధువులు, ఈ సందడిలో లత ని పట్టుకుని రూమ్ లోకి తీసుకువెళ్ళాను.
వెంటనే ఆత్రంగా అడిగాను…” ఏమిటే.. ఏమైంది? అశోక్ ని ఎందుచేత చేసుకోవడం లేదు? అంకుల్, ఆంటీ ఒప్పుకున్నారు కదా.. నీకూ నచ్చాడు కదా.. ఏమైంది అసలు..ఈ సుధాకర్ ఎవరు? ఈ పెళ్ళి నీ ఇష్టపూర్వకంగానే చేసుకుంటున్నావా?” ఇలా ప్రశ్నలతో లతని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసేసాను.
“అంతా చెపుతాను.. కంగారు పడకే తల్లీ..ముందు కాస్త ఏదెనా తిందువు గాని ” అంది లత.
“తిండి విషయం తర్వాత.. ముందు ఇదేదో నాకు చెప్పు.. ” అని నేను అనేసరికి..
రూమ్ తలుపు వేసి, లత నా ఎదురుగా కూర్చుని చెప్పడం మొదలెట్టింది.
” ఆ రోజు అశోక్ చెప్పిన మాటలు నీకు గుర్తు వున్నాయి కదా.. నాన్న కూడా మూఢాలు వెళ్ళాక ముహూర్తము పెట్టుకుందాం అనేసరికి, సరే.. మీ ఇష్టం.. అని అశోక్ తిరిగి బెంగళూరు వెళ్లి పోయాడు. ఆ తర్వాత కూడా నాకు ఉత్తరాలు వ్రాసాడు. ఓ పదిహేను రోజుల తర్వాత మా ఢిల్లీ బాబాయి ఏదో పని మీద మా ఊరు వచ్చి మా ఇంటికి వచ్చాడు. అప్పుడు అమ్మ నాన్న.. ఈ అశోక్ సంబంధం గురించి బాబాయికి చెప్పారు. తను బెంగళూరు వెళ్లి అశోక్ ని ఓసారి చూసి వస్తా అని బాబాయి అన్నారు. సరే అన్నారు నాన్న కూడా. బెంగళూరు వెళ్ళిన బాబాయి ఆఫీసు కి వెళ్ళి అశోక్ ని పరిచయం చేసుకున్నారు. అశోక్ కూడా బాబాయిని చాలా మర్యాదగా రిసీవ్ చేసుకుని, తన రూమ్ లోనే తనతో పాటు రెండు రోజులుంచుకుని, సెలవు పెట్టుకొని సిటీ అంతా చూపించాడట. అశోక్ వినయం, మర్యాద బాబాయికి కూడా బాగా నచ్చాడు. తన తల్లిదండ్రులు గురించి మాకు చెప్పినట్లే బాబాయికి కూడా చెప్పాడు అశోక్.
తిరిగి వచ్చిన బాబాయి.. అశోక్ గురించి అంతా బాగానే చెప్పాడు.. అశోక్ ఉద్యోగం, ఆఫీసు, జీతం అన్నీ ఎంక్వయిరీ చేసాను.. అంతా బావుందని చెప్పాడు. నేను హమ్మయ్య అనుకున్నా. కానీ బాబాయికి మరో డౌట్ వచ్చింది.. అశోక్ తల్లిదండ్రులు వూరు వెళ్లి ఓసారి ఎంక్వయిరీ చేసి వస్తానని వెళ్ళాడు.
ఆ వూరిలో తను ఎవరో ఎందుకు వచ్చినట్లో చెప్పకుండా.. అశోక్ కుటుంబం గురించి ఆరా తీసాడు. ఆ ఊళ్లో వారు చెప్పింది విని నిర్ఘాంతపోయాడు బాబాయి.
ఆ వూరిలో ప్రస్తుతం అశోక్ తల్లిదండ్రులు లేనే లేరట. అతను చెప్పినట్లుగా వారికి పొలాలు, తోటలు కూడా లేవట. చాలా బీద కుటుంబమట వారిది. అన్నిటికన్నా షాక్.. ఏంటంటే.. అశోక్ కి అంతకు ముందే పెళ్ళి అయిందట. అశోక్ చాలా శాడిస్ట్ అనీ, అతను పెట్టే టార్చర్ తట్టుకోలేక.. నాలుగో నెల గర్బవతి అయిన అతని భార్య .. సూసైడ్ చేసుకుని చనిపోయిందట. తగిన సాక్ష్యాధారాలు లేక అశోక్ మీద కేసు కొట్టేసారట. ఆ తర్వాత అతని తల్లిదండ్రులు ఈ వూరు వదిలి వెళ్ళి పోయారట. ఎక్కడకి వెళ్ళిందీ తమకి తెలీదని ఆ ఊరి వారు చెప్పడంతో.. బాబాయికి నోట మాట రాలేదట. అశోక్ కూడా ఎక్కడ వుంటున్నదీ, ఏ ఉద్యోగం చేస్తున్నదీ తమకి తెలీదని చెప్పారు వాళ్ళు.
ఇంటికి వచ్చి బాబాయి ఈ సంగతులు చెప్పగానే నాన్న తాటిచెట్టంత ఎగిరారు. అశోక్ తో స్నేహం చేసి కలం స్నేహం చేసినందుకు నన్ను చఢామఢా తిట్టేసారు. తను కూడా ముందు వెనక చూసుకోకుండా ఒప్పుకున్నందుకు తనని తనూ తిట్టుకున్నారు. ఆ విషయమై బాబాయి.. అశోక్ ని తిడుతూ ఉత్తరం రాసి.. ఇంకెప్పుడూ.. నాకు లెటర్స్ వ్రాయవద్దనీ.. ఏదైనా గొడవలూ, బెదిరింపులు చేస్తే పోలీసు రిపోర్టు ఇస్తాననీ గట్టిగా వార్నింగ్ ఇచ్చాడు.
నాకు కూడా.. ఈ సంఘటనతో కళ్ళు తెరుచుకున్నాయి. ఇంకా నయం.. ఎక్కడా.. ఏ మాత్రం నేను ఉత్తరాలలో కానీ.. ప్రవర్తనలో కానీ తొందర పడలేదు. .. లేకపోతే నానా రభస అయిపోయేదాన్ని.. అదృష్టం బావుండ బట్టి గోతిలో పడలేదు. బాబాయి ముందుచూపు వల్ల నా జీవితం నాశనం కాకుండా.. ఒడ్డున పడ్డాను. కాస్త స్థిమిత పడ్డాక బాబాయే తనకి తెలిసిన ఈ సంబంధం తీసుకువచ్చాడు.. మారు మాట్లాడకుండా ఒప్పుకున్నాను. ” అని జరిగిన సంగతులన్నీ చెప్పింది లత.
నాకు చాలా భయం వేసింది..” అమ్మో.. ఎంత మోసం చేసాడు అశోక్.. తేనె పూసిన కత్తి.. కట్టుకున్న భార్య ఉసురు తీసాడు.. నిన్ను చేసుకుని వుంటే.. ఏం చేసేవాడో.. ముందుగా ముప్పు తెలుసుకోగలిగారు.. నయమే.. అతని మాట తీరు చూసి ఎంత మంచివాడో అనుకున్నా.. అయినా మనదే తప్పు . అమ్మానాన్న ఇచ్చిన స్వేచ్ఛని దుర్వినియోగం చేసుకుంటే ఇలాగే అవుతుంది. ఇది అందరు ఆడపిల్లలకీ ఓ గుణపాఠం అవుతుంది. ” అన్నాను నేను.
ఈ కలం స్నేహాలూ, ఫేస్బుక్ స్నేహాలు నిజమే అనుకుని భ్రమ పడి ఎందరో మోసపోతున్నారు.. వారందరికీ ఇదో కనువిప్పు అవుతుంది అనుకున్నా.
వేద మంత్రాలు, మంగళవాయిద్యాల నడుమ లత మెడలో సుధాకర్ మంగళసూత్రం కడుతూండగా.. లత మోములో మెరిసే కాంతి నాకు ప్రస్ఫుటంగా కనిపించింది. వీరిద్దరూ కలకాలం హాయిగా వుండాలని ఆ భగవవంతుని ప్రార్ధించాను.

రచన: గిరిజారాణి కలవల

పొద్దున్నే అష్టావధానం.. శతావధానం అయిపోతోంది..
ఓ పక్క కుక్కర్.. ఓ… తెగ కూసేస్తోంది రా.. రమ్మని.. రా.. రా.. రమ్మని..
ఇంకో పక్క సాంబారు కుతకుతలాడిపోతోంది… పోపుకి టైమయిందంటూ..
మరో వేపు శ్రీవారు కారుతాళాలు కనపడక కారుకూతలతో.. తైతక్కలాడుతున్నారు.. .
ఇంకో వైపు పనిమనిషి గిన్నెల మోతలు..
సుతుడి సుత్తి ఇంకో రకం..
పూజగదిలో అమ్మవారి అష్టోత్తరమే చదివాను.. నాది చదవలేదేమని అయ్యవారు అలిగి.. ఎక్కడ అష్టకష్టాలు పెడతారో అని.. అదో భయం ఇంకో పక్క…
ఇవీ.. ఈ కుత కుత కూతల మోతల మధ్య నా వెతలు… హాడావుడి లో అప్పడప్పుడు చిరు వాతలు.
ఇన్నిటి మధ్య.. అప్పుడే ఫోన్ మోగుతూంటే.. ఆ టైమ్ లో రేగే తిక్కకి అసలు లెక్కే వుండదు..
ఇప్పుడు ఆ గబ్బర్ సింగ్ గబ్బు మాటలెందుకు గుర్తొస్తాయో.. అర్ధం లేదు..
ఓ రింగ్ వచ్చి ఆగిపోయింది.. కాసేపాగి రెండు రింగులు… ముచ్చటగా మూడో నిముషంలో మూడే రింగులు…
అర్థం అయిపోయింది.. ఆ రింగులరాణి ఎవరో….. అసలు మొగుడితో వేగలేకపోతోంటే.. మధ్యలో ఈ అర్ధమొగుడు ఒకటీ… ఫోను తీస్తే ఒక గోల.. తియ్యకపోతే మరో గోల…
తనది జియో సిమ్మే.. తన సొమ్మేదో అరిగిపోతున్నట్టు మిస్సుడు కాల్ ఇస్తుంది.. నాకు కాలిపోతూవుంటుంది.. ఆ కాల్ చూస్తే.. కుతకుతలాడే పొయ్యిలు అన్నీ సిమ్ లో పెట్టి.. తిరిగి ఫోను చేసాను. అటువైపు రెడీగానే వుంది.
” వదినోయ్… ఈ రోజు బిగ్ బజార్ లో అన్నీ ఆఫర్ లే అట.. ఒకటి కొంటే ఒకటి ఫ్రీ అట.. పేపర్ చూడలేదా! నేను మధ్యాహ్నం మూడింటికల్లా వస్తాను. రెడీగా వుండు.. వెడదాం.” అంటూ అప్పచెప్పేసింది పాఠం.
చచ్చాను బాబోయ్ అనుకున్నా.. ఈరోజు నా చిన్ననాటి స్నేహితురాలు వూళ్ళోకి వచ్చింది. వెళ్ళి కలుసుకుందామనుకున్నా.. ఇంతలో ఇదొకటి.. ఆడపడుచు వున్న వూళ్లో వుండడం నా చావుకొచ్చింది. రావడం కుదరదని చెపితే… వెంటనే వాళ్ళ అన్నగారికి.. వాళ్ళమ్మకీ న్యూస్ వెళ్లిపోతుంది. ఈయన అష్టోత్తరం ఎలాగోలా భరించగలను కానీ, అత్తగారి సహస్రనామాలు నా వల్ల కాదు.. స్నేహితురాలికి ఏదో ఒకటి చెప్పుకుని ఈవిడ గారితో ఆ బిగ్ బజార్ కి వెళ్ళడమే ఇక తక్షణ కర్తవ్యం అనుకున్నా..
ఈ ఫోన్ వస్తుందని పొద్దున్నే పేపరు చూసినప్పుడే అనుకున్నా… ఈ ఆఫర్ లూ, ఫ్రీగా వస్తున్నవీ వున్నాయంటే చాలు.. ఎంతదూరమైనా.. ఎగురుకుంటూ వచ్చేస్తుంది. ఈవిడ జాతకం ఏంటో కానీ.. జీవితం అంతా ఫ్రీ సర్వీస్ మీదే లాగించేస్తుంది. మొగుణ్ని కూడా ఫ్రీగానే కొట్టేసింది.. మేనత్త కొడుకు కదా… ఊరికే వచ్చేసాడు. ఆ మాటే నేను ఎప్పుడైనా మా ఆయన దగ్గర అంటే తెగ ఉడికిపోతారు..
” మీ చెల్లి కి ఎంచక్కా ఫ్రీ గా వచ్చేసాడు. నాకే.. మా నాన్న ఎంత బేరం చేసాడో మిమ్మల్ని కొనడానికి.. అప్పటికీ వసుదేవుడి టైపులో.. మీ నాన్నగారి గారి కాళ్లు కూడా పట్టుకుందామనుకున్నారట పాపం”..
” అంటే.. ఏంటే.. మా నాన్న గాడిద అనుకుంటున్నావా?” అని గుర్రులు..
” మీ నాన్నేంటీ.. మిమ్మల్ని అదే అనుకుంటున్నా.. మీ కాళ్లు నిజంగానే పట్టుకున్నారుగా, కన్యాదానం చేసేటప్పుడు “.. అందామనుకునేదాన్ని…అంటే ఇంకేమైనా వుందీ… కురుక్షేత్ర సంగ్రమమే ఇక.
ఏది కొంటే ఏది ఫ్రీ గా వస్తుందా! అని చూసి, అది నాచేత కొనిపించి… ఆ ఫ్రీగా వచ్చేది తను కొట్టేస్తూ వుంటుంది. వాళ్ళింటి నిండా.. మా ఇంటి వస్తువుల తాలూకు వచ్చిన ఫ్రీ సామాన్లే… తనకి ఓసారి బకెట్ అవసరమయింది… చూస్తే ఏదో చెత్త వాషింగ్ పౌడర్ ఆరుకేజీల పేకెట్ కొంటే బకెట్ ఫ్రీ అట.. వద్దు మొర్రో అంటున్నా కూడా.. బలవంతంగా అంటగట్టించి… బకెట్ తీసుకునిపోయింది. ఆ పౌడర్ తో బట్టలు ఉతకడం మాట అలా వుంచి టాయిలెట్ లు కడగడానికి కూడా పనిచెయ్యలేదు. అలాగే ఎప్పుడో తాగుతాం కాఫీ అన్నా వినిపించుకోకుండా… స్టీలుగ్లాసు ఇస్తున్నారని ఏకంగా కేజీ కాఫీపొడి కొనిపించింది. అది చెల్లుబాటు అవడానికి ఆరునెలలు పట్టింది. మా ఆయన ఏదో కార్డుకి నెలకి ఓసారి సినిమా టిక్కెట్లు ఫ్రీ అన్నారొకసారి.. అప్పటినుంచి అవి వాడుకుని ఇంటిల్లపాది సినిమాకి వెళ్లి పోయేవారు. ఇలా ఏది ఎక్కడ ఫ్రీ యా అని వెతుకుతూనే వుంటుంది.
వద్దంటే మా వీధి చివర వున్న గుర్నాధం కొట్లోనే ఇంటికి కావలసిన సరుకులు కొంటుంది. వాడు అన్నీ చచ్చులూ, పుచ్చులూ, మన్నూ, మసానం అన్నీ కలిపేసి అమ్మేస్తాడు. అన్నీ కల్తీ సరుకులే వాడి దగ్గర. అక్కడ కొనొద్దని ఎన్నో సార్లు చెప్పాను… వినిపించుకుంటే కదూ! బయట కంటే ఓ రెండు రూపాయలు తక్కువ ప్రతీ దానిమీదా.. అంటుంది.. నీ ఖర్మ.. అనుకునేదాన్ని. ఓ సారి అక్కడ ఏదో ఐదుకేజీల ఆయిల్ డబ్బా కొంటే, రెండు స్టీల్ ప్లేట్లు ఫ్రీ అంటే కొనుక్కుని వెళ్ళింది. ఆ తర్వాత నాకు ఫోను చేసి… ” వదినా! ప్లేట్లతో పాటుగా ఈ నూనె డబ్బా మీద.. Fat free అని కూడా వుంది.. అదివ్వడం మర్చిపోయినట్టున్నాడు గుర్నాధం.. అటువైపు వెడితే అడిగి తీసుకుని వుంచు” అంది మా అయోమయం ఆడపడుచు… ఈ మేనత్త తెలివితేటలు నా కొడుక్కి వస్తాయేమో అని దిగులు పట్టుకుంది నాకు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే.. ఈ ఉచిత ప్రహసనాలు చాలానే వున్నాయి.
మథ్యాహ్నం మూడింటికి ఓ మిస్సుడు కాలు… బయలుదేరినట్టుంది అనుకుంటూ.. తిరిగి ఫోన్ చేసాను. ” కిందకి వచ్చేయ్యి.. వదినా! ఆటో లో వున్నాను” అని ఆర్డర్. ఔను మరి ఇక్కడ దాకానే ఆటో మాట్లాడుకుని, ఇంట్లోకి వస్తే.. ఇక్కడే ఆటోవాడికి తను డబ్బులు ఇవ్వాలిగా మరి.. ఒకేసారి బిగ్ బజార్ దాకా మాట్లాడి, దారిలో నన్ను ఎక్కించుకుంటే.. మొత్తం డబ్బులు ఇవ్వడానికి నేనొక బకరాని వున్నానుగా.. ఇక్కడెందుకు దిగుతుందీ! మళ్ళీ రిటర్న్ లో ఇక్కడ దిగి… రాత్రికి తినడానికి అన్నీ పార్శిళ్ళు కట్టించుకుని, వాళ్ళ అన్నగారిని కారులో దింపమని అడుగుతుంది.
” ఇదిగో.. తాళం వేసి దిగుతున్నా..” అంటూ వచ్చి ఆటో ఎక్కాను.
” నీ చీర బావుంది .. వదినా! ఎక్కడ కొన్నావు?” ఆటో ఎక్కగానే మొదటి మాట.
” చెన్నై షాపింగ్ మాల్ లో తీసుకున్నా… మొన్న నా పుట్టినరోజు కి” అన్నాను.
” అయ్యో! అక్కడ రేట్లు ఎక్కువ కదా! అక్కడెందుకు కొన్నావు? సి ఎమ్. ఆర్ లో అయితే ఒక చీర కి ఇంకో చీర ఫ్రీ అట.. అక్కడ తీసుకోకపోయావా? ” అంది.
ఆ ఫ్రీ చీర తీసుకుపోదామని.. ప్లాన్ కాబోలు.. అనుకున్నా.. కచ్చగా..
” అవి.. అలాంటివి మన్నవులే… అయినా ఇది నాకు నచ్చింది. అందుకే తీసుకున్నా ” అనేసాను ఖరాఖండిగా.
ఇంతలో బిగ్ బజార్ వచ్చింది… మా ఇంటి దగ్గర నుంచి ఇక్కడకయితే ఏభై రూపాయలు… అమ్మగారు మరి తన ఇంటి నుంచి మాట్లాడిందిగా.. నూటేభై… నోరు మూసుకుని ఇచ్చాను.
” ముందు పైకి వెళ్లి. . చూసుకుంటూ కిందకి వద్దాం వదినా! ”
ఔను… ముందు పైకెళ్ళి నన్నో తోపు కిందకి తొయ్యడానికేగా.. అనుకున్నా మనసులో..
ముందు జాగ్రత్త చర్యగా ఈసారి కార్డు తేలేదు… ఈవిడ సంగతి తెలుసుకదా… ఓ పదివేలు పర్సులో పడేసుకుని వచ్చాను.
పైన బట్టల సెక్షన్ లోకి వెళ్ళాము.” వదినా! అన్నయ్య పుట్టినరోజు వస్తోందిగా.. షర్టు లు చూద్దాం పద… నా సెలక్షన్ వాడికి చాలా ఇష్టం… నిన్ను సెలక్ట్ చేసింది నేనేగా.. అందుకే నువ్వంటే మా అన్నయ్య కి ఎంత ఇష్టమో.. ” అంటూ ఓ కుళ్లు జోకేసింది.
” ఔనొను.. నీ సెలక్షన్ బావుంటుంది.. కానీ.. ఈ సారి పుట్టినరోజు కి వేసుకోని చొక్కాలే నాలుగున్నాయి.. ఇక కొనుక్కోనని అన్నారు మీ అన్నయ్య. ” అన్నాను.
” ఆ.. వాడలాగే అంటాడు.. మనం కొనేది మనం కొనెయ్యడమే.. వాడేం కాదనుడులే.. ” అంటూ నా మాట తీసిపారేసి, చొక్కాలు సెక్షన్ లో దూరింది. నిమిత్తమాత్రురాలిలా చూస్తూండిపోయాను. తిరిగి తిరిగి నాలుగు చొక్కాలు తీసుకొచ్చింది.
” ఎలా వున్నాయి వదినా? ” అంది..
ఎలా వున్నా నా నోట వచ్చే సమాధానం ఒకటే..
” బావున్నాయి ” అన్నా..
” రెండు కొంటే రెండు ఫ్రీ అట… అదిగో చూడు.. Buy 2 get 2.. అని పెట్టాడు..” అంది.
అయితే మా ఆయనకి ఆ buy వి రెండు.. మీ ఆయనకి get వి రెండూ.. అనుకున్నా.
ఆ తర్వాత పిల్లల బట్టలు… నా ఖర్మ కొద్ది ఆవిడ గారి కొడుకూ.. నా కొడుకు ఈడు వాడే.. మూడు నెలలే తేడా.. కాబట్టి ఇక్కడ కూడా కొన్నవి నాకూ.. ఫ్రీవి తనకీ..
అలా తన సెలక్షన్ లతోనే షాపింగ్ పూర్తవుతుంది ఎప్పుడూను..
ప్లాస్టిక్ డబ్బాలు, స్టీలు సామాన్లలో ఫ్రీ లు పెట్టలేదు.. ఆ జోన్ లోకి వెళ్ళదేమో అనుకున్నా… పెట్టకపోయినా అవీ వదల్లేదు.. తనకి ఒక్కదానికీ కొనమంటే ఏమైనా అనుకుంటాననుకుంటుంది కాబోలు.. ఏది తీసినా రెండు సెట్లు తీస్తుంది.. నీకోటి.. నాకోటి.. అంటుంది దయార్ధహృదయురాలు.
ఏమాటకామాటే చెప్పుకోవాలి.. షాపింగ్ చేసినంతసేపూ ఆ తోపుడుబండిని తానే తోసేది. నన్ను చేయి కూడా వేయనిచ్చేదికాదు. “ఫర్వాలేదు వదినా” అనేది… అందులోంచి ఏదైనా తీసి పక్కన పెట్టేస్తానేమో అని అనుమానమేమో అనిపిస్తుంది నాకైతే..
అలా.. ఫ్రీ.. ఫ్రీ.. ఫ్రీ.. అంటూ అంతా కలియతిరిగి.. బిల్లింగ్ దగ్గరకి రాగానే… ఏదో ఫోన్ మాట్లాడుకుంటూ.. దూరంగా నిలబడేది. మొత్తం అన్నిటికీ బిల్లు వేయించి నీరసంగా బయటకి రావడం నా వంతు.
ఇలాంటి షాపింగ్ లు మాకు మూడునెలలకోసారి పరిపాటి అయిపోయయి.
ఓరోజు పొద్దున్నే మా ఆయనకి ఫోను… చెల్లి గారి ఫేమిలీ.. ఫేమిలీ వాంతులు, విరోచనాలతో హాస్పిటల్ పాలయినట్లు. వెంటనే మా ఫేమిలీ మొత్తం పరుగెత్తాం..ఏమయిందో, ఏంటో. అని..
మూడు బెడ్స్ మీదా.. ముగ్గురు.. సెలైన్ బాటిల్స్ ఎక్కించుకుంటూ కనిపించారు. ఫుడ్ పాయిజన్ అయిందని డాక్టర్ అన్నారు.
పొద్దున్నే.. మా పనమ్మాయి చెప్పిన విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. కల్తీ సరుకులు అమ్ముతున్నాడని గుర్నాధం కొట్టు సీజ్ చేసారట.. వాడి మీద కేసు బుక్ అయిందనీ చెప్పింది.
వెంటనే అడిగాను.. నిన్న ఏం తిన్నారని..
ముక్కుతూ.. మూలుగుతూ.. చెప్పింది..
” గోధుమపిండి పేకెట్లు ఒకటి కొంటే మూడు ఫ్రీ ఆఫర్ వుంటే.. గుర్నాధం కొట్లో తీసుకున్నా వదినా!. రాత్రికి చపాతీలు ఆ పిండితో చేసాను.. తిన్నపుడు బానే వున్నాయి.. మధ్య రాత్రి నుండే.. ముగ్గురికీ ఇలా మొదలయ్యాయి..” అంది.
తిక్క కుదిరింది.. ఇప్పటికైనా ఈ ఫ్రీ పిచ్చి వదులుతుంది అనుకున్నా.
” డాక్టర్ గారు ఫర్వాలేదు అన్నారులే… సాయంత్రం డిశ్చార్జ్ చేస్తారట. రెండు రోజులు రెస్ట్ తీసుకుందురు గాని.. మా ఇంటికి తీసుకెడతా ” అన్నారు శ్రీవారు.
” వదినా… ఈ హాస్పిటల్ డాక్టర్ నీకు వేలు విడిచిన మేనమామకి తోడల్లుడి కొడుకటగా.. ట్రీట్మెంట్ ఫ్రీ గా చేస్తాడేమో.. కాస్త అడుగు.”
ఈ మాటలకి నేనూ.. మా ఆయనా మొహామొహాలు చూసుకున్నాం.. ఈ ఫ్రీ పిచ్చి పీక్ స్టేజికి వెళ్లి పోయిందనుకున్నాను.
” అతను ఒకప్పుడు వుండేవారు ఇక్కడ.. ఇప్పుడు లేరు.. ” అన్నాను.
” అయ్యో! ఔనా! ఎంత బిల్లు అవుతుందో ఏంటో? ” రాబోయే బిల్లు ని తలుచుకుని బిపి పెంచేసుకుంటూంటే… మూడో బెడ్ మీద నుంచి వాళ్ళాయన… ” ఫర్వాలేదు, శ్యామలా! ఇన్సూరెన్స్ కవరేజి వుంది.. కంగారు పడకు” అని వూరడించేసరికి మా ఆడపడుచు మొహం అంత నీరసంలోనూ కూడా వెలుగులు సంతరించుకుంది.
” అయితే.. ఇంకో రెండు రోజులు ఇక్కడే వుందామండీ! ఇరవైనాలుగు గంటలూ ఏసీ లో వుండవచ్చు ఎంచక్కా..” అనేసరికి…
అంతే.. నాకు సడన్ గా..
బిపీ డౌన్ అయి సుగర్ పెరిగి.. తల తిరిగి.. ఢాం అని కూలపడిపోయాను.