గిరిజారాణి కలవల

రచన: గిరిజారాణి కలవల

”శిరీషా! ఏం చేస్తున్నావు?” అన్న అత్తగారి మాటకి సమాధానంగా శిరీష.
“గోపమ్మకి కాఫీ కలుపుతున్నా అత్తయ్యా” అంది.
ఆవిడ గబుక్కున గిన్నెలోకి చూసి
”ఇంత చిక్కగానే… ఇంకా నయమే… ఇలా అలవాటు చేస్తే ఇంకేవన్నా వుందా..”అంటూ శిరీష చేతిలో పాలగిన్నె తీసుకుని ఏదో వంపీ వంపనట్లు పాలు వంపి, ఆ కాఫీలో ఇన్ని నీళ్లు కలిపేసి పంచదార కాస్త ఎక్కువ వేసింది. పైగా “వాళ్ళు మనలాగా స్ట్రాంగ్ గా తాగరు… పల్చగా తియ్యగా తాగుతారు అంటూ ఆ తియ్యని నీళ్ల కాఫీని వేడి చేసి”గోపమ్మా…. కాఫీ తాగుదువుకాని… నీ గ్లాసు తీసుకుని రా.. “అంటూ పిలిచింది ఆ ఇంటి యజమానురాలు, శిరీషకి అత్తగారైన కాంతమ్మ.
ఆ పిలుపుతో తన గాజుగ్లాసు తెచ్చుకుని పెరటిగుమ్మంలో కూర్చుంది గోపమ్మ. ఆ నీళ్ల కాఫీని ఆఖరుచుక్క పడేవరకూ వంపింది కాంతమ్మ ఆ గ్లాసులోకి. వూదుకుంటూ తాగుతున్న గోపమ్మని చూసి పాపం అనుకుంది శిరీష.
ఉప్మాలో జీడిపప్పులన్నీ ఏరేసి మూకుడులో చివరగా గుప్పెడంత ఉప్మా వుంచడం, దోశలు, చపాతీలు చిన్న సైజులో వేసి ఇవ్వడం… అత్త కాంతమ్మ, పనిమనిషిని ఏదో అంటరానిదాన్ని చూసినట్లుండడం, ఇలా అధ్వానంగా తిండి పెట్టడం సహించలేకపోతోంది శిరీష. పైగా ఇంటెడు చాకిరీ.. ఎక్కడా రాజీ పడదు. తుడిచిందే పదిసార్లు తుడిపిస్తుంది… చేసిన ప్రతీపనికీ వంకలు పెడుతూ ఆ గోపమ్మని ఏదో ఒకటి అంటూనే వుంటుంది. అది కూడా సత్తెకాలంలో మనిషి కాబట్టి.. ఏదీ పట్టించుకోకుండానే వుంటుంది. ఎప్పుడైనా శిరీష చెప్పబోయినా కాంతమ్మ నీకు తెలీదు పనివాళ్ళతో ఎలా వుండాలో… మెత్తగా వుంటే నెత్తికి ఎక్కుతారు అని తన మాట కొట్టిపారేసేది.
జీతం మాట్లాడుకున్నది అంట్లు తోమడం, గదులు తుడవడం, బట్టలు ఉతకడం..ఈ పనులకే.. ఒప్పుకున్నా.. అనుకున్న పని కంటే ఎక్కువగానే చేసేది గోపమ్మ. కాంతమ్మ మాత్రం.. ఒక్క రూపాయి కూడా ఎక్కువ విదిలించేదికాదు. ఒక్క రోజు మానేసినా డబ్బులు జీతంలో నుండి కోసేసేది. ఏడాదికో పాత చీర.. అదీ ఇంకోరెండు సార్లు కడితే చిరిగిపోయే స్ధితిలో వుండేది ఇచ్చేది. అదే పరమానందంగా తీసుకునేది గోపమ్మ. పండగలకి శిరీష హైదరాబాద్ నుండి వస్తూ.. గోపమ్మకి వున్న ఇద్దరు మగ పిల్లలకి.. బట్టలు తెచ్చి అత్తగారు చూడకుండా గోపమ్మ చేతిలో పెట్టేది. వెళ్ళేటపుడు అత్తగారికి తెలీకుండా కాస్త డబ్బులు కూడా ఇచ్చేది.
ఇప్పుడు దసరా శెలవులు అని పిల్లలని తీసుకుని అత్తగారి దగ్గరకి వచ్చిన శిరీష.. అత్తగారి ధోరణి తెలిసి.. గోపమ్మ విషయంలో ఏం మాట్లాడకుండా మిన్నకుంది.
రెండు రోజుల్లో దసరా పండగ వచ్చింది. ప్రతిరోజూ ఉదయం ఆరుగంటలకల్లా వచ్చేసే గోపమ్మ ఆ రోజు ఇంకా రాలేదు. కాంతమ్మ కోపంతో శాపనార్థాలు పెట్టేస్తోంది. శిరీష బయట వాకిలి ఊడ్చి ముగ్గు పెట్టి.. అంట్లు ముందు వేసుకుంది తోమడానికి. కాంతమ్మ సణుక్కుంటూ.. గోపమ్మని తిట్టుకుంటూ.. దేవుని గది తుడుచుకొంటోంది. ఆ టైమ్ లో గోపమ్మ… నెమ్మదిగా గేటు తీసుకుని లోపలకి వచ్చింది.
”అమ్మగారూ!”అని పిలిచింది. చేతిలో చీపురుతో కాంతమ్మ… తోముతున్న గిన్నె సింక్ లో పడేసి గబగబా చేతులు కడుక్కుని శిరీషా.. హాల్లోకి వచ్చారు ఆ పిలుపు విని.
”ఏమొచ్చింది మాయ రోగం… పండగ పూటా.. ఇంత ఆలస్యంగా వచ్చావు..”అంటున్న కాంతమ్మ మాట మధ్యలోనే ఆగిపోయింది. కారణం… గోపమ్మ తలకి పెద్ద బేండేజీ కట్టు… అంతే కాదు.. గోపమ్మ వేలు పట్టుకుని అమాయకచూపులు చూస్తున్న ఓ పదేళ్ల పాప…
గోపమ్మతో ఎప్పుడూ చూడలేదు ఈ పిల్లని… మాసిన గౌను వేసుకుని.. బెరుకు బెరుకుగా గోపమ్మ వెనకాల కొంగు పట్టుకు దాక్కుని వుంది.
కాంతమ్మ.. ఒక్కసారిగా విరుచుకు పడింది.
“పండగ పూటా… ఏంటే ఇంత ఆలస్యం గా వచ్చావూ… ఆ తల కట్టేంటీ? ఈ పిల్లేంటీ? “అంది.
శిరీష కూడా.. “ఏమయింది గోపమ్మా…”అంది.
”అదే అమ్మగారూ…. నిన్న మీ ఇంటి కాడ పనయినాక మా ఇంటికి పోతన్నాను.. బస్ స్టాండులోనుంచి పోతే దగ్గర దారికదా… అటే పోతోంటే.. అక్కడ ఈ పిల్ల ఏడుస్తూ అగపడింది.. ఆడ ఓరూ జనాలు కూడా లేరు. ఎవరో ఏంటో.. తప్పిపోయిందా అని.. అడిగాను . హైదరాబాద్ లో ఎవరింట్లోనో వాళ్ళ చంటిపిల్లని ఆడించడానికని .. వీళ్ళమ్మ ఈ పిల్లని కుదిర్చి.. వెళ్లి పోయిందట. ఇదేమో.. ఆడిస్తూ.. ఆడిస్తూ.. వుండగా ఓసారి ఆ చంటిపిల్ల దీని చేతిలోనుంచి కిందకు దూకేసి కింద పడిందట. ఆ ఇంటి యజమానురాలు కోపంతో దీని చేతి మీద వాత పెట్టిందట.. ఇది భయపడి ఆ ఇంట్లోంచి పారిపోయి కనపడ్డ బస్సు ఎక్కేసి.. ఈ వూళ్లో దిగిందట.. ఏ ఊరో చెప్పు.. మీ అమ్మా వాళ్ళ దగ్గరకి తీసుకుపోతానంటే.. నోరు ఇప్పడం లేదు. బాగా భయపడిపోయింది.. సరే రెండు రోజులాగితే అదే చెపుతుంది.. అని మా ఇంటికి తోలుకెళ్ళాను. చచ్చినోడు… మా ఆయన ఎందుకు తీసుకొచ్చావూ.. గెంటెయ్యమని నాతో తగాదా పెట్టుకుని.. జుట్టు పట్టుకొని గోడకేసి కొడితే… బడబడా రగతమే.. వంటి నిండా… ఆసుపత్రికి పోయి కట్టు కట్టించుకొన్నాను. నెత్తి అంతా దిమ్ముగా వుండి పొద్దుగాల్నే లెగవలేకపోయా… అందుకే ఆలీసం అయిందమ్మగారూ “అంటూ చెప్పుకొచ్చింది గోపమ్మ.
”బానే వుంది సంబడం.. తాను దూర సందులేదు గానీ.. మెడకో డోలు.. అంటారు ఇదే కాబోలు.. దారిన పోయే తద్దినం నీకెందుకే. మళ్లీ అక్కడే వదిలెయ్యి. పైగా మీ ఆయన ఒప్పుకోలేదు కూడానూ..“అంది కాంతమ్మ.
”అదేంటమ్మగారూ.. అలా అంటారూ.. సూస్తూ సూస్తూ.. పాపం పసిపిల్లని ఎట్టా ఒగ్గేయమంటారూ… నా మొగుడు తాగుబోతు నాయాలు.. వాడట్టాగనే అంటాడు… మీరూ అలాగే అంటే ఎలా… ఈ పిల్ల తాలూకు వాళ్ళెవరైనా వచ్చేదాకా నా కాడనే వుంటుంది.. “అంది గోపమ్మ.
”అది సరే కానీ.. గోపమ్మా…. ముందు పోలీసులకు చెప్పు… లేకపోతే నువ్వే ఈ పిల్లని ఎత్తుకొచ్చావని ఎవరయినా కంప్లయింట్ ఇస్తే..నీకు ఇబ్బంది అవుతుంది..వాళ్ళు ఏదైనా చిల్డ్రన్స్ హోమ్ లో వుంచుతారు.. వాళ్ళ వాళ్ళు వచ్చేదాకా.“అని శిరీష సలహా ఇచ్చింది.
పోలీసులు మాట అనగానే గోపమ్మ భయపడిపోయింది.”ఔనా.. అమ్మగారూ… అయన్నీ నాకు తెల్వదు… మీరు చదూకొన్నోరు… మీరే సెయ్యాల… నాకు పోలీసులంటేనే భయ్యం.. “అంది గోపమ్మ.
”బానే చెప్పావులే… నీ నెత్తిన ఏదో వుందని చెపితే… నువ్వే తీసెయ్యి అందట వెనకటకి ఎవత్తో… అలాగా… నీకేదో ఈ పిల్ల దొరికితే… మేం వచ్చి పోలీసులకు చెప్పడమేమిటి? నీ ఏడుపు నువ్వేడు.. మమ్మల్ని ఇరికించకు “అంది కాంతమ్మ తన ధోరణిలో.
“అయ్యో… అత్తయ్యా… ఇందులో మనకి పోయేదేంముంది… గోపమ్మ కి తెలీదంటోంది కదా… వెళ్లి ఒకసారి.. చెప్పి వస్తా.. మరేం ఫర్వాలేదు.. పైగా ఆ ఇనస్పెక్టర్ మీ అబ్బాయికి పరిచయమే.. “అంటూ.. అత్తగారి పర్మీషన్ కోసం చూడకుండా…
“పద.. గోపమ్మా.! చెప్పి వద్దాం..”అంటూ బయలుదేరింది శిరీష.
“ఇదేం చోద్యమే… మన ఇంటా వంటా లేదు.. ఆడవాళ్ళు పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళడమేమిటీ.. పదిమందికీ తెలిస్తే.. పరువు పోతుంది… పనిదానికోసం నువ్వు వెళ్ళడమేమిటీ…”అంటూ బుగ్గలు నొక్కుకుంది కాంతమ్మ.
ఇదేం వినిపించుకోకుండా వెళ్లి పోయింది శిరీష.
పోలీసు స్టేషన్ లో… ఇనస్పెక్టర్ కి జరిగిన సంగతి చెప్పింది.. శిరీష… అంతావిని… ఆ పిల్ల ఫోటోలు తీసుకుని వివరాలు తీసుకుని… మాకు ఏదైనా ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చేదాకా చిల్డ్రన్స్ హోమ్ లో వుంచుతాము.. మీకేం అభ్యంతరం లేదుగా… “అన్నాడు అతను.
ముందు సరే అంది కానీ గోపమ్మ.. తర్వాత ఒప్పుకోలేదు. శిరీష ని పక్కకి పిలిచి…”వద్దమ్మగారూ… ఆడపిల్లని అలా వదిలేయడం నాకు ఇట్టం లేదు.. మన దగ్గరే వుంచుకుంటామని ఆ అయ్యగారికి సెప్పండి.. “అంది.
దానికి వచ్చిన ఆలోచన తనకి రాలేదని నిందించుకుని… అదే మాట ఇనస్పెక్టర్ తో చెప్పింది. వాళ్ళ వాళ్ళు ఎవరైనా వచ్చి తీసుకెళ్ళేదాకా… ఈ పిల్ళ తనతోనే వుంటుందని.. తనదే హామీ అని చెప్పి.. ఆ పిల్లని తీసుకుని ఇంటికి వచ్చింది.
ఆ పిల్లని ఇంట్లో వుంచుకుందుకి కాంతమ్మ ససేమిరా ఒప్పుకోలేదు. శిరీష ఎంతగానో బతిమిలాడినా… కూడా మెత్తపడలేదు.. చివరికి తన భర్తతో చెప్పించినా కూడా లొంగలేదు. తనతో పాటు హైదరాబాద్ తీసుకుని వెళ్లడానికి కూడా ఒప్పుకోలేదు.
ఇదంతా చూసి గోపమ్మ.. “పోనీలెండమ్మగారూ… మీరేదో మంచి మనసుతో మంచి సేద్దామనుకున్నారు పెద్దమ్మగారికి ఇట్టం లేదు.. నా గురించి మీరు తగువులాడుకోడం నాకిట్టం లేదు… మా ఆయన సంగతి నేనేదో చూసుకుంటా… నాకు దొరికిన పిల్లని నేనే మా ఇంటికి తీసుకుపోతా..”అంది గోపమ్మ.
“ఈ పిల్ల గురించి ఎవరూ రాకపోతే.. ఈ తద్దినం మా నెత్తికి చుట్టుకుంటుంది.. ఆ గోల పడలేను కానీ.. నువ్వే తీసుకుపో.. “అంది కాంతమ్మ.
ఆ తర్వాత.. శిరీష అక్కడ వున్న నాలుగు రోజులూ… అయ్యో.. దిక్కులేని ఆడపిల్లకి తన ఇంట ఆశ్రయమివ్వగల స్వేచ్ఛ కూడా తనకి లేదు.. అనుకుంటూనే బాధ పడింది. ఆ తర్వాత సెలవలు అయిపోవడంతో హైదరాబాద్ తిరిగి వెళ్ళి పోయింది.
తర్వాత ఎప్పుడో.. ఫోను చేసినప్పుడు కాంతమ్మ చెప్పింది…గోపమ్మ పని మానేసిందనీ.. గోపమ్మకి దొరికిన పిల్ల గురించి… . ఆ పిల్ల తాలూకు వాళ్ళు ఎవరూ రాలేదనీ… తనే పెంచుకుందికి నిర్ణయించుకుందనీ ఈ విషయమై గొడవ పడి .. గోపమ్మ మొగుడు.. ఇంట్లోంచి గెంటేసాడనీ… గోపమ్మ ఆ పిల్లని తీసుకుని వేరే ఊరు వెళ్ళిపోయిందనీ చెప్పింది.
అనాధ ఆడపిల్లకి ఆశ్రయమిచ్చినందుకు.. గోపమ్మని మెచ్చుకోవాలో.. భర్త వదిలేసినందుకు బాధ పడాలో తెలీలేదు శిరీషకి.
కాలగమనంలో రోజులు గడిచిపోయాయి.. ఈ క్రమంలో గోపమ్మ విషయం మరుగున పడిపోయింది.. శిరీష ఇంచుమించుగా ఆ విషయం మర్చిపోయింది.
కాంతమ్మ గారు.. ముసలితనం పైగా అనారోగ్యంతో బాధ పడుతూ వుండేసరికి.. కొడుకు తన దగ్గరికి తీసుకువచ్చాడు.. వయసు పైబడినా.. ఆవిడ నైజంలో మాత్రం మార్పు రాలేదు. యధాప్రకారం శిరీష అవేమీ పెద్దగా పట్టించుకోకుండా.. అత్తగారి బాగోగులు చూసుకొంటోంది.
ఒకరోజు… ఉదయం పేపర్ చదువుతూ… ఒకచోట శిరీష చూపు నిలబడిపోయింది.. నిజమా.. కాదా అని ఒకటికి రెండుసార్లు ఆ వార్త చదివి.. నిర్ధారణకి వచ్చి… “అత్తయ్యా ! ఈ పేపర్ లో ఈ వార్త చూడండి.. కొత్తగా కలెక్టర్ గా బాధ్యత తీసుకుంటున్న.. ఈవిడని చూడండి. పేరు లక్ష్మి అట. తన ఈ విజయానికి కారణం తన తల్లి అనీ, ఆవిడ తన స్వంత తల్లి కాదనీ.. తాను అనాధగా బస్ స్టాండ్ లో వుండగా తనని తీసుకువెళ్ళి ఎన్నో కష్టనష్టాలకోర్చి తనని పెంచి, చదివించి.. తనని ఈ స్ధాయికి తీసుకువచ్చిందనీ.. ఆవిడ ఋణం జన్మజన్మలకీ తీర్చుకోలేను.. అంటూ వ్రాసిన ఈ వార్త చూడండి. ఈ ఫోటోలో.. ఆ కలెక్టర్ లక్ష్మి పక్కన ఆవిడ తల్లి.. మన గోపమ్మే… గుర్తు పట్టారా? “అంటూ పేపర్ చూపించింది శిరీష .
ఆ వార్త చదివి అవాక్కయిపోయింది కాంతమ్మ. కళ్ళజోడు సవరించుకుని మరీ చూసింది ఆ ఫోటోని.. ఏంటీ.. పనిమనిషి గోపమ్మ.. దారిన దొరికిన అనాధని.. ఇంత చదువు చదివించి.. కలెక్టర్ ని చేసిందా.. నోట మాట రాలేదు ఆవిడకి.. కోడలి వైపు సూటిగా చూడలేకపోయింది. ఏం మాట్లాడాలో కూడా తెలియలేదు ఆవిడకి.
శిరిషే అందుకుంది..”ఒకవేళ ఆరోజు ఈ లక్ష్మిని మన ఇంట వుంచుకుందుకు కనుక మీరు ఒప్పుకుని వుంటే… మనింట్లో పనిపిల్లగానే వుండి వుండేది.. ఈ అదృష్టం పట్టుండేది కాదు. గోపమ్మ చేతిలో పడి ఆణిముత్యం అయింది.. మీరు ఒప్పుకోకపోవడం మంచిదే అయింది.”అంది.
కోడలి మాటలలో వ్యంగ్యాన్ని గుర్తించి తిరిగి సమాధానం ఇవ్వలేకపోయింది కాంతమ్మ.
పూరిపాకల్లో నివశించినా.. నీళ్ల కాఫీలు తాగినా.. గోపమ్మ లాంటివారి మనసు మాత్రం అమృతమయమని ఈ వార్త తెలిపింది.
గొప్పతనం అనేది మనసుని బట్టి వుంటుంది కానీ.. డబ్బుని పట్టి కాదు.. ఈ విషయం గోపమ్మ నిరూపించింది.. తన మొగుడు తనని వదిలేసినా.. తన చేయందుకున్న ఓ అనాధకి ఓ అందమైన జీవితాన్ని కల్పించగలిగిన.. గోపమ్మకి మనసులోనే వందనాలు చెప్పుకుంది శిరీష.

రచన: గిరిజారాణి కలవల

వీక్లీలో. స్లిమ్ గా వున్న హీరోయిన్ వైపూ. జలజాక్షి వైపూ. మార్చి మార్చి చూసాడు మన జ. ప.
జుట్టంతా నడినెత్తికి చేర్చి ఓ క్లిప్పు పెట్టేసి, గోనెసంచీ లాంటి నైటీ తగిలించుకుని పైనుంచి కింద దాకా ఒకే ఆకారంలో కాళ్ళు చాపుకుని, టీవీ చూస్తున్న జలజం. లంకలో సీతాదేవికి కాపలా వున్న రాక్షసకన్యలాగా,
సన్నటి మెరిసే మెరుపుతీగలా, తళుకులీను చీరలో ఆ బ్యూటీ హీరోయిన్ జ. ప కళ్ళకి దేవకన్యలా కనపడుతోంది.
లాభం లేదు. జలజంలో మార్పు తేవాలనుకున్నాడు. ఆ కార్యక్రమంలో ఈనాటి భాగంగా.
” జలజం. అంటే నీకు కోపం కానీ. అస్తమానం అలా టీవీ ముందు కూర్చుంటే ఎలా? కొంచెం శరీరానికి కదలికలు వుండాలి కదా. వాకింగులూ గట్రా.” అంటూ. తర్వాత మాటలు మింగేసాడు మన కింగ్.
గుర్రుగా చూసింది. గురుడు కేసి.
” ఏమనుకుంటున్నారు. నేను ఇంట్లో చేసే వాకింగ్ ఎంతవుతోందో తెలుసా మీకు? వంటింటిలోనుండి టివీ దగ్గరకీ. టీవీ దగ్గరనుంచి వంటింట్లోకి. ఇలా రోజుకు ఎన్నిసార్లు నడుస్తున్నానో. మధ్యలో యాడ్స్ వచ్చినపుడు, కూర మాడుతోందనో, పాలు పొంగుతున్నాయనో గుర్తు వచ్చినపుడు రన్నింగ్ కూడా చేస్తూ వుంటాను. టివీ రిమోట్ నొక్కేటపుడు వేళ్ళు స్ట్రెచింగ్ చేస్తూనే వుంటాను. ఇవన్నీ ఎక్సర్సైజ్ లు కావా? ” అని అంది.
“అది కాదు జలజం. ఈ హీరోయిన్ చూడు ఎంత స్లిమ్ గా వుందో. ” అన్నాడు.
“ఉంటుందుంటుంది. ఎందుకుండదూ. ఆవిడగారు ఒక్కో సినిమాకీ లక్షల్లో తీసుకుంటుంది కాబట్టి ఇప్పుడు అలాగే వుంటుంది. రేపు సినిమా ఛాన్స్ లు లేవనుకోండి, వీళ్ళ బండారం అప్పుడు బయట పడి బండలా తయారవుతారు. నన్నూ ఎవడైనా డైరక్టర్ సినిమాల్లోకి తీసుకుంటా అని వస్తే. నేనూ వుంటా స్లిమ్మూగా ” అంది.
“నిన్నా? సినిమాల్లోకా , హీరోయిన్ గానా ? ఎవడికీ అంత ధైర్యం, దమ్ము. లేవే జలజం. ” అన్నాడు జ. ప.
“ఏం ? నాకేం తక్కువా. నేను కల్పనారాయ్ కి ఎక్కువా. ఐశ్వర్యారాయ్ కి తక్కువా. అన్నట్టుంటాను. ఏం. కాదా. ” అంది జలజం.
ఆ మాటకి అవాక్కయిపోయి, అవతలకి పోయి గుండ్రాయితో గుండు మీద కొట్టుకుందామనుకున్నాడు.
” ఔనులే. జలజం. ఏ రాయి అయితే ఏంటి పళ్ళు రాలగొట్టుకోడానికి. అయినా. నీకు సినిమాలెందుకు గానీ. నీ ఆరోగ్యం, నీ గురించే చెపుతున్నా. రేపటినుండీ కొంచెం ఎక్సర్సైజ్ లు చెయ్యవే. లేకపోతే తర్వాత బాధ పడతావు. నా మాట విను.” అన్నాడు జ. ప బుజ్జగించే రీతిలో.
ఏ కళ నుందో. సరే అని ఒప్పుకుంది. రేపటి నుంచి ఏవేం చేయదలచుకుందో. ఆలోచించి చెప్పింది. సరే అన్నాడు జ. ప
కాసేపటికి. ఓ పేపర్ మీద ఏదో లిస్ట్ తయారుచేసి
జ. ప. చేతిలో పెట్టి.” రేపటినుండీ. మీరు చెప్పినట్టుగా బరువు తగ్గడానికి. నేను చేయబోయేవాటికి కావలిస వస్తువుల లిస్ట్ ఇదిగో. సాయంత్రం తీసుకురండి. ” అంది జలజం.
హనుమంతుడి తోక లా వున్న ఆ లిస్ట్ లో వున్నవి చదివి కళ్ళు తేలేసి నోరు వెళ్ళ బెట్టాడు.
వాకింగ్ షూస్, ఫిట్ బిట్ వాచ్, జాగింగ్ డ్రస్, బ్రాండెడ్ వాటర్ బాటిల్, ఐ ఫోనూ,చెవిలో పెట్టుకుని పాటలు వినడానికి ఇయర్ఫోనూ. ఇలా ఇలా.

ఇంకా.

యోగా నేర్చుకోవడానికి. యోగా మేట్, యోగా డ్రస్. యోగా గురూకి నెలకి పదివేలు ఫీజు.

ఇంకా.

డాన్స్ క్లాస్ మాష్టర్ కి పదిహేను వేలు ఫీజు, దానికి అవసరమైన డ్రస్సులూ.

ప్రతిరోజూ మినరల్ వాటర్ బాటిల్స్. డ్రైఫ్రూట్స్. ఆపిల్స్. కమలాలూ. బొప్పాయి వగైరాల పళ్లూ. జ్యూసులూ. ఇంకా స్ప్రౌట్సూ వగెరాలు.

స్విమ్మింగ్ కూడా అనుకుంటే. వాటికి అవసరమైనవీ.

ఇవన్నీ అయ్యాక. ఇంట్లో వంటకి టైముండదు కాబట్టి. వంటమనిషిని మాట్లాడడం. ఇలా ఇవన్నీ చదివి. జలజాపతి గుడ్లు తేలేసాడు.
అనవసరంగా కదిలించి. ఖర్చయిపోయానే అని గతుక్కుమన్నాడు.

రచన: గిరిజారాణి కలవల

 

గుర్నాధానికి ఉక్రోషం వచ్చేస్తోంది. కడుపులోనుండి తన్నుకుంటూ మరీ వస్తోంది.

రాదు మరీ… చుట్టు పక్కల ఎవరిని చూసినా… రయ్ రయ్ మంటూ.. వేలితో తోసుకునే ఫోనులే. అరచెయ్యి సైజు నుండి అరఠావు పుస్తకం సైజులో ఎవరి చేతిలో చూసినా అవే కనపడుతున్నాయి.

తను  ఇంకా టిక్కు టిక్కు నొక్కుకునే ఫోనే వాడుతున్నాడు. కొనలేక కాదు.. అదెలా వాడాలో చేతకాక.

మూడేళ్ళు నిండని పిల్లలు సైతం. . ఆ తోసుకునే ఫోనులో ఏవో ఆటలు ఆడేస్తున్నారు.

ఏంటేంటో చూడొచ్చుట ఆ ఫోను వుంటే.. ప్రపంచంమంతా జేబులోనే వుంటుందండీ అంటూ పక్కసీటు పరమేశం పళ్ళికిలిస్తూ అనేసరికి పుండు మీద కారం చల్లినట్లయింది.

ఆ అటెండర్ ఆశీర్వాదానికీ అదే ఫోను. తెగ ఫోటోలు తీసుకుంటూవుంటాడు. టేబుల్ మీద నా ఫోను చూసినప్పుడల్లా కిచకిచ నవ్వుతాడు కోతి లాగ. అందుకే వాడు వస్తూ వుంటే గుర్నాధం తన ఫోను తీసి దాచేస్తూ వుంటాడు. అయినా కనిపెట్టేస్తాడు వాడు. కావాలని తన టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి తన ఫోను తీసి ఏదేదో గీకుతూ వుంటాడు. ఇవన్నీ భరించలేకపోతున్నాడు గుర్నాధం.

ఇంటి దగ్గరా ఇదే గోల. నిన్న సాయంత్రం పక్కింటి పేరంటానికి వెళ్లిన భార్యామణి గోమతి రుసరుసలాడుతూ తిరిగొచ్చింది.

విషయం కనుక్కుంటే తేలిన సంగతేంటటంటే.. ఆ పక్కింటావిడ తన ఫోనులో స్కైప్ లో   ఇక్కడ పేరంటం అంతా అమెరికాలో కూతురికి చూపిస్తూ మురిసిపోయిందట. అదీ సంగతి.

” అయినా ఏ వస్తువు వెంటనే కొన్నారనీ.. మీ సంగతి నాకు తెలీదేంటి?  ఫ్రిజ్, మిక్సీ ఇలాంటివి  అందరిళ్ళలోనూ వచ్చేసాక ఆఖరి కి పనిమనిషి, వాచ్మెన్ కూడా వాడడం మొదలెట్టాక భయం, భయంగా కొన్నారు. ఇక ఇప్పుడు ఈ ఫోను కొనేసరికి ఎన్నాళ్లు అవుతుందో, అసలు కొంటారో లేదో నాకు డౌటే.. చేతకాని పీత అంటారు మీలాంటి వాళ్ళని. అదేం బ్రహ్మవిద్యా? అంతలా భయపడతారు..అందరూ అన్ని టెక్నాలజీలని వుపయోగించేస్తున్నారు. మీరే ఇంకా బిసి కాలంలో  వున్నారు. ” అంటూ సాధించేస్తోంది .

స్వర్ణకమలం సినిమాలో భానుప్రియ అన్నట్టు ” ప్రపంచమంతా ముందుకు పోతోంది. మనమే ఇంకా ఇలా వున్నాం ” అన్నట్టుగా వుంది.

అదే టైమ్ లో ఇంట్లో   వున్న లాండ్ ఫోన్ మోగింది.  గోమతే గబగబా వెళ్లి అందుకుంది. అటు పక్క కొడుకు రవి.. బెంగళూరు నుంచి.  ” అమ్మా.. ఎలా వున్నారు? నాన్న గారు కులాసానా?  రేపు మేము వస్తున్నాము. రెండు రోజులు సెలవలు వచ్చాయి. ఇంకో రెండు రోజులు పెట్టుకుని వస్తున్నాము.”  అన్నాడు.

” సరే సరే.. రండి.. నాకు మనవడిని చూడాలనిపిస్తోంది.” అంది గోమతి.

ఫోన్ పెట్టేసి.. ” ఏవండీ.. రేపు రవి, కోడలు,పిల్లాడు వస్తున్నారు.  కూరలూ,  పళ్ళు తీసుకురండి ” అని చెప్పింది. సంచీ తీసుకుని బయటకి నడిచాడు గుర్నాధం.

మర్నాడు ఉదయమే దిగారు  కొడుకు కోడలు. స్నానాలూ, టిఫిన్లు అయ్యాక అందరూ హాల్లో కూర్చుని వుండగా.. కోడలు సుజాత ఓ చిన్న బాక్స్ తీసుకు వచ్చి రవికి అందించింది. రవి అది తెరిచి.. అందులోనుండి ఓ స్మార్ట్ ఫోన్ తీసి తండ్రికి ఇచ్చాడు. అది చూసి గోమతి మొహం చాటంత అయింది.

గుర్నాధం మాత్రం.. ” నాకెందుకురా ఈ ఫోను? కావాలంటే నేను కొనుక్కోలేనా? అది ఎలా ఆపరేట్ చెయ్యాలో చాతకాక కొనుక్కోలేదు కానీ.. నాకు వద్దు.” అన్నాడు.

” అది కాదు నాన్నా… చాతకాదు, చాతకాదు.. అనుకుంటూ నువ్వు కొనుక్కోవడం లేదు. అందుకనే నేను నీకు అన్నీ నేర్పిద్దామని సెలవు పెట్టుకుని మరీ వచ్చాను. చాలా సులభమే ఇది నేర్చుకోవడం. పైగా చాలా ఉపయోగం కూడాను. అన్నీ ఆన్లైన్ లోనే చేసుకోవచ్చు. బాంక్ పనులూ, రిజర్వేషన్లు ఇలా ఎన్నో చేసుకోవచ్చు. నువ్వు అనవసరంగా దీన్ని వాడడానికి భయపడుతున్నావు అంతే. ” అంటూ అందులో సిమ్ వేసి.. వాడడానికి సిధ్ధం చేసాడు.

ఇక తప్పదని గుర్నాధం కొడుకు దగ్గర ఫోన్ పాఠాలు నేర్చుకోవడం  మొదలెట్టాడు. ఓ చిన్న నోట్ బుక్ పెట్టుకుని  రాసుకుని మరీ నేర్చుకోవడం మొదలెట్టాడు.

ఫర్వాలేదు కాస్త గాడిలో పడేసరికి, కొడుకు కోడలు వెళ్లి పోయారు.

ఆఫీసుకి తీసుకెళ్ళి అటెండర్ ముందు తనూ ఫోనుని గీకడం మొదలెట్టాడు. గేస్ బుక్ చేయడాలూ, రైలు, బస్సు రిజర్వేషన్లు నేర్చుకోవడం చేస్తున్నాడు.  అంతగా అర్థం కావడం లేదింకా. రోజంతా దానితోనే తిప్పలు పడుతున్నాడు. రాత్రి పొద్దుపోయేదాకా టిక్కు టిక్కు ఏదో ఒకటి నొక్కి చూసుకుంటూనే వున్నాడు. ఇక చాలు పడుకోండి… కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడు అని గోమతి అరిచేసరికి ఫోన్ ఆఫ్ చేసి పడుకున్నాడు.

 

మంచి నిద్రలో వున్న గుర్నాధానికి సడన్ గా గుండె పట్టుకున్నట్టనిపించింది. కళ్లు తెరిచి చూస్తే పక్కన భార్య కనపడలేదు.. పిలిచాడు.. అయినా బదులు లేదు.. వంటి నిండా చమటలు పట్టేస్తున్నాయి.. ఏం చెయ్యాలో తోచక.. పక్కనే వున్న ఫోన్ తీసుకుని అందులో అప్పటికే సేవ్ చేసుకుని వున్న హాస్పిటల్ ఫోన్ నెంబర్ డయల్ చేసాడు.

ఈయన చెప్పేది వినిపించుకోకుండా… అవతలనుంచి ఇలా వినపడసాగింది.. ” నమస్కారం… మా హాస్పిటల్ సేవలు వినియోగించుకుంటున్నందుకు మీకు ధన్యవాదాలు.. చెప్పండి మీకు ఎటువంటి సేవ కావాలి?

ఎమర్జెన్సీ అయితే ఒకటి నొక్కండి..

సాధారణ సుస్తీ అయితే రెండు నొక్కండి…

ఛీప్ డాక్టర్ అపాయింట్ మెంట్ కోసమైతే మూడు నొక్కండి…

జూనియర్ డాక్టర్ సరిపోతుందనుకుంటే నాలుగు నొక్కండి..

టెస్టు లూ, ఎక్సరేలూ అయితే ఐదు నొక్కండి.. ” అంటూ ఇంకా నెంబర్లు అన్నీ ఏకరవు పెడుతోంది.

మన గుర్నాధానికి ఈ మాటలతో గుండె ఇంకా స్పీడ్ గా కొట్టుకోవడం మొదలెట్టింది.

” నీ అమ్మ కడుపు కాలా… అంబులెన్స్ పిలవాలంటే ఏ నెంబరో చెప్పవే తల్లీ… ఈలోగా ఇక్కడ నా నెంబర్ క్లోజ్ అయిపోయేట్టుందీ… అంబులెన్స్ .. అంబులెన్స్..” అని అరవడం మొదలెట్టాడు.

ఈ అరుపులకి గోమతి గబుక్కున లేచి,  నిద్రలో అరుస్తున్న గుర్నాధాన్ని.. గబగబా తట్టి లేపింది. ఉలిక్కిపడి లేచి కూర్చున్నాడు.

” ఏమిటండీ.. అంబులెన్స్.. అని అరుస్తున్నారూ.. ఏం కలొచ్చిందీ.. ” అని అడిగేసరికి… అయోమయంగా మొహం పెట్టి…

” ఏంటీ.. ఇదంతా కలలోనా? ఇంకా నిజంగానే హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చింది అనుకున్నా.. ఇదంతా ఈ ఫోన్ మూలంగానే… ఏది బుక్ చేసుకోవాలన్నా… అది కావాలంటే ఒకటీ.. ఇది కావాలంటే రెండూ నొక్కండి అంటోంది.. అదే తలుచుకుంటూ పడుకున్నా.. గుండె నొప్పి వచ్చి.. హాస్పిటల్ కి ఫోన్ చేసినట్లు.. అక్కడా ఇలాగే అంటున్నట్టూ కల వచ్చిందే.. ” అని భార్య తో అన్నాడు.

” ఈ ఫోన్లతో ఇంత తతంగం ఏంటే… రేపు ఎవరైనా తల్లిదండ్రులుతో మాట్లాడాలని ఫోన్ చేస్తే.. మీ నాన్నతో మాట్లాడాలంటే ఒకటి నొక్కండి.. మీ అమ్మతో మాట్లాడలంటే రెండు నొక్కండి.. అని కూడా అంటుందేమో…  ఈ స్మార్ట్ ఫోన్ యుగం ఏంటో అంతా అయోమయం.. మనలాంటి వాళ్ళకి.. నా వల్ల కాదు.. ఈ ఆన్ లైనులూ.. బుకింగులూ.. గట్రా నాకు వద్దు.. నేను బేంక్ కి వెళ్ళే.. నా పనులు చూసుకుంటాను… స్టేషన్ కి వెళ్ళే రైలు రిజర్వేషన్లు చేసుకుంటాను.. ఇవేమీ నాకొద్దు.. అంటూ గొణుక్కుంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు గుర్నాధం.

 

రచన: గిరిజారాణి కలవల

మధ్యాహ్నం భోజనమయి పడుకునే టైమూ… కొరియర్ అబ్బాయి బెల్లు కొట్టే టైమూ.. ఎప్పుడూ ఒకేసారి అవుతాయి. సరిగ్గా మిట్టమధ్యాహ్నం ట్రింగ్ ట్రింగ్ కొట్టడం.. నిద్ర కాస్తా ఎగిరిపోతుంది దెబ్బకి. ఎన్నిసార్లో చెప్పాను శ్రీవారికి.. ఈ టైమన్నా మార్చండీ లేకపోతే మీ ఆఫీసు అడ్రస్ అయినా ఇచ్చుకోండీ అని.. వింటేగా..
విసుక్కుంటూ తలుపు తీసా… కొరియర్ వాడే.. అయితే ఏ వస్తువూ కాదు.. కవర్ ఇచ్చి వెళ్ళాడు. శుభలేఖలా వుంది. ఎవరిదబ్బా.. అని ఓపెన్ చేసాను.
పేరు చూడగానే ఎగిరి గంతేసాను. నా ప్రాణస్నేహితురాలు లత పెళ్ళి శుభలేఖ. కనీసం ఫోన్ అయినా చేసి చెప్పలేదు అనుకున్నా. .. నాలుగు పీకాలి దాన్ని అనుకున్నా.
వరుడు.. సుధాకర్ అని వుంది. ఆశ్చర్యపోయాను. అశోక్ తో కదా లతకి పెళ్ళి జరగాల్సింది. ఇప్పుడు సుధాకర్ అని వుంది.. ఏదో జరిగి వుంటుందనుకున్నాను.
వెంటనే ఫోన్ చేసాను. లతే లిఫ్ట్ చేసింది.
” హలో.. రమా! ఎలా ఉన్నావే… శుభలేఖ అందిందా? నాలుగు రోజులు ముందుగా రావాలి నువ్వు.” అంది లత.
” అది సరే కానీ… ఈ సుధాకర్ ఎవరే? అశోక్ కాదా.. పెళ్లి కొడుకు? నాకు అయోమయంగా వుంది. ఏమైందో చెప్పు.” అన్నాను.
” అవన్నీ.. ఫోన్ లో చెప్పేవి కాదు.. వస్తావుగా.. అప్పుడు చెపుతాను.. ” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది లత.

ఏం జరిగిందో.. ఏంటో.. అర్థం కాలేదు తనకి. ఏడాది క్రితం బావతో తన పెళ్లి అయిపోయి హైదరాబాద్ వచ్చేసాక తన కొత్త కాపురం, అచ్చట్లు ముచ్చట్లలో.. లతతో మాట్లాడడం తగ్గింది తనకి. అదీ చెయ్యలేదు తనకి ఫోను. ఇదిగో ఇప్పుడు ఈ శుభలేఖతో చిన్న ఆటంబాంబు పేల్చింది. తాను ప్రేమించిన అశోక్ తోనే తన పెళ్లి అని నాకూ తెలుసు. లత తల్లిదండ్రులు కూడా ఒప్పుకున్నారు. ఆ అశోక్ తో తనకీ పరిచయం వుంది. అతనితోనే కదా లత కి పెళ్ళి అనుకుంటూంటే.. ఇప్పుడు సడన్ గా తెరమీదకి వచ్చిన ఈ సుధాకర్ ఎవరో? అనుకుంది.

లత, తను చిన్నప్పటి నుంచి క్లాస్ మేట్స్ మి. ఇంటర్ వరకూ కలిసే చదువుకున్నాము. ఇక ఆ తర్వాత ఇద్దరి చదువుకీ బ్రేక్ పడింది దానికి కారణం
మా వూరు పల్లెటూరికి ఎక్కువా.. పట్నానికి తక్కువా.. అలా వుంటుంది. జూనియర్ కాలేజీ వరకే అక్కడ వుంది. డిగ్రీ చదవాలంటే.. పాతికమైళ్ళ దూరంలో వున్న వూరికి వెళ్ళాల్సిందే. ఆడపిల్లలని బయటకి పంపి ఏం చదివిస్తాంలే.. వున్న వూళ్లో చదువువరకూ లాగించింది చాలు అనుకునే పెద్దలే ఎక్కువ మా వూళ్లో. మా అమ్మానాన్న, లత తల్లిదండ్రులు అందుకు మినహాయింపు ఏమీ కాదు.
ఇంటర్ అవగానే ఇక చాల్లే చదువు అని మా ఇద్దరికి ఫుల్ స్టాప్ పెట్టించేసారు.
నా కైతే నా కన్నా నాలుగేళ్ళు ముందుపుట్టిన బావ రెడీగానే వున్నాడు.. ఏదో ఒక టైమ్ లో నన్ను ఎగరేసుకుపోడానికి.. కానీ
లతకే , దగ్గర వాళ్ళలో ఎవరూ లేరు పెళ్ళి కొడుకులు.. వాళ్ళమ్మ నాన్నలు.. తెలిసినవాళ్ళకీ, పెళ్లిళ్ళ పేరయ్య లకీ.. ఏవైనా మంచి సంబంధాలు వుంటే చూడమని చెప్పారు. ఏవో వస్తున్నాయి.. వీళ్లకి నచ్చక కొన్నీ, వాళ్ళకి నచ్చక కొన్నీ.. పోతున్నాయి.
ఆ శ్రావణంలో నాకూ బావకీ ముడిపెట్టేసారు. పెళ్ళవగానే హైదరాబాద్ లో కాపురం పెట్టాము. నెల్లాళ్ళకే బావని కంపెనీ వాళ్ళు మూడునెలలపాటు జర్మనీ పంపేసరికి.. నేను అమ్మనాన్నల దగ్గరకి వచ్చాను.
ఖాళీగా కూర్చున్న మేమిద్దరం రోజూ మా ఇద్దరి ఇళ్లలో ఎక్కడోక్కడ కలుసుకుని కబుర్లు చెప్పుకోవడమో, సినిమాలకి వెళ్ళడమో, చేస్తూ వుండేవాళ్ళం. కొంచెం పుస్తకాలు పిచ్చి కూడా వుంది ఇద్దరికీ. వీక్లీలు చదువుతూ, వాటిలో కధల మీద, సీరియల్స్ మీద చర్చలు చేసుకునేవాళ్ళం.
అలాంటి ఓ వారపత్రికలో ‘ కలం స్నేహం చేయాలని వుందా, మీ అభిరుచుల , అలవాట్లతో మీ వివరాలు అడ్రస్ లు పంపండి.. మీకు తగిన స్నేహితులని ఎన్నుకోండి’ అనే ప్రకటన చూసి.. మా లత .. సరదాగా తన అడ్రస్.. వివరాలూ.. పంపింది. వారం తిరిగేసరికి ఉత్తరాలు కుప్పలు, కుప్పలు రావడం మొదలయ్యాయి. ఇది బిత్తరపోయింది వాటిని చూసి. రకరకాల ఉత్తరాలు అవన్నీ… ప్రేమించుకుందాం అంటూ కొన్ని, పెళ్లి చేసుకుందాం. అంటూ కొన్ని, అక్కా.. అంటూ కొన్ని, చెల్లీ అంటూ కొన్ని.. ఇలా వచ్చాయి. నేను, లత కూర్చుని ఇవన్నీ చదవడం.. నవ్వకుంటూ అన్నీ చింపి పడేసేవాళ్ళం. అలా వచ్చిన వాటిలో దానికి ఎక్కువగా నచ్చింది… అశోక్ దగ్గరనుండి వచ్చిన ఉత్తరం.
పిచ్చి పిచ్చి.. పైత్యపు వ్రాతలు లేవు, అక్కా, చెల్లీ వరసలు లేవు.. మంచి భావకవిత్వం, చక్కటి అభిరుచులూ.. మంచి మంచి మాటలూ… ఇలా వున్నాయి. లతకి కూడా కాస్త కవిత్వం పిచ్చి వుండడంతో… అశోక్ రాతలు దాని అభిరుచులకి తగ్గట్టుగా వుండడంతో.. అశోక్ తో కలం స్నేహం కొనసాగించింది. ఇద్దరూ వ్రాసుకునే ఉత్తరాలలో ఎక్కడా ఇబ్బందికరం కాకపోవడమూ, పైగా మా ఇద్దరి మధ్య ఎటువంటి రహస్యాలూ కూడా లేకపోవడంతో.. నేనూ ఆ ఉత్తరాలు చదివేదాన్ని. నాకూ నచ్చాయి ఆ ఉత్తరాలు. వాటిని బట్టి, నేను, లత అతని పట్ల ఒక మంచి అంచనా వేసుకున్నాము. లత ఇంట్లో కూడా ఈ స్నేహానికి ఎటువంటి అభ్యంతరం పెట్టలేదు.. ఈ క్రమంలో వీరిద్దరి అభిరుచులూ, అలవాట్లు ఒకేలా వుండి… అభిప్రాయాలు ఒకరితో ఒకరు పంచుకోవడంలో.. తామిద్దరూ పెళ్ళి ఎందుకు చేసుకోకూడదు అని అనుకున్నారు. అయితే పెద్దవారి అనుమతితోనే అని లత అనేసరికి.. అశోక్ లత తల్లిదండ్రులులకి ఫోన్ చేసి.. తన గురించి వివరాలు అన్నీ చెప్పాడు.
బెంగళూరులో బోర్డర్ సెక్యూరిటీ ఫోర్స్ లో చేస్తున్నానీ, తన ఊరు కృష్ణా జిల్లాలో ఓ పల్లెటూరు అనీ, అక్కడే పొలాలు, తోటలూ వున్నాయనీ, తండ్రి వ్యవసాయదారుడనీ చెప్పాడు.
ఈ వివరాలు లత నాన్నగారికి బానే నచ్చేసాయి. కృష్ణా జిల్లాలో పొలాలూ, తోటలూ అంటే బాగానే ఆస్తిపరులైవుంటారు, పిల్లాడు కూడా నెమ్మదస్తుడిలా, మర్యాదగా మాట్లాడుతున్నాడూ, జీతం అదీ కూడా బానే వుంది.. వెతుక్కోకుండా, వచ్చేస్తున్నాడు.. అనుకున్నారు. లత వాళ్ళమ్మ మాత్రం తొందరపడి మాటివ్వకండి.. ఓసారి అతన్ని ఇక్కడ కి రమ్మని పిలవండి.. మాట్లాడదాము అనేసరికి.. అదీ నిజమే అనిపించి.. అశోక్ ని తమ ఊరికి రమ్మని చెప్పారు.
ఆ తర్వాత వారం అశోక్.. మా వూరు వచ్చాడు. ఇదే చూసుకోవడం.. లత, అశోక్.. అప్పటివరకు ఫోటోలు చూసుకోవడమే.. అశోక్ వచ్చాడని నన్ను కూడా పిలిచింది. ఉత్తరాలలో నా గురించి చెపుతూ వుండేది అశోక్ కి.. మనిషి బావున్నాడు.. అందగాడు.. చక్కటి రూపం.. మాట కూడా చాలా మర్యాదగా, పొందిగ్గా వుంది.
మధ్యాహ్నం భోజనాలయ్యాక.. అశోకే ఈ టాపిక్ ఎత్తాడు.. తన తల్లిదండ్రులు అయితే.. ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకోరు.. ఎందుకంటే తనకి మేనమామ కూతుర్ని ఇచ్చి చేయాలని వాళ్ళు డిసైడైపోయారు.. తనకి ఇష్టం లేదని చెప్పినా సరే.. ఆమెనే చేసుకోవాలని బలవంతం పెడుతున్నారు. తనకి లత బాగా నచ్చింది.. లతని వదిలి వుండలేను… మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే.. మా ఇద్దరికీ మీరు దగ్గరుండి , పెళ్లి జరిపించండి. ఆ తర్వాత మావాళ్లు ఏమీ అనలేరు ఇక. ముందు పెళ్ళి అయిపోతే వాళ్ళని ఎలాగోలా దారికి తెచ్చుకోగలను.. ముందు పేచీ పెట్టినా తర్వాత ఎలా గోలా ఒప్పుకుంటారు. ఒక్కగానొక్క కొడుకుని వాళ్ళు వదులుకోరు.. ఇలా చెపుతూంటే.. నిజమే కదా అనిపించింది.
ప్రస్తుతం మూఢాలు జరుగుతున్నాయి…. ఇప్పుడు ముహూర్తాలు వుండవు.. ఆ తర్వాత మాట్లాడుకుందాం.. అని లత నాన్నగారు అనేసరికి సరే అన్నాడు అశోక్.
అశోక్.. తండ్రి వివరాలు.. వూరూ.. అడ్రస్ అన్నీ అడిగి తెలుసుకున్నారు. ” అంకుల్.. మీరిప్పుడు మా నాన్న గారిని ఈ విషయం అడిగితే చచ్చినా ఒప్పుకోరు.. తర్వాత అయితే ఒప్పుకుంటారన్న ధీమా నాకుంది.” అన్నాడు.
“ఇప్పుడు కదిలించను. పెళ్లి తర్వాతనే ..” అన్నారు లత నాన్నగారు.
ఆ మరునాడు అశోక్ వెళ్లి పోయాడు. ఆ తర్వాత బావ వచ్చి, నన్ను హైదరాబాద్ తీసుకెళ్లి పోయాడు. వెళ్ళే ముందు లతకి చెప్పాను.. ముహూర్తం పెట్టగానే చెప్పమని.
ఆ తర్వాత రెండు మూడుసార్లు ఫోన్ చేసుకున్నామంతే… నేనూ నా కొత్త కాపురం హాడావుడిలో పడిపోయి ఆ విషయం మర్చిపోయాను.
ఇప్పుడు ఈ శుభలేఖ చూడగానే.. అదంతా గుర్తు వచ్చింది.
బావ రాగానే.. టికెట్ బుక్ చేయించుకుని, పెళ్లికి పదిరోజుల ముందే మా ఊరికి బయలు దేరాను. పెళ్లి టైమ్ కి బావని రమ్మన్నా.. ఇద్దరం కలిసి వచ్చేద్దామని చెప్పాను. సరే అని చెప్పి.. నన్ను రైలు ఎక్కించాడు. ఎప్పుడెప్పుడు లతని కలుస్తానా.. ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవాలనే ఆత్రంగా వున్నాను.
మర్నాటి ఉదయం స్టేషన్ కి నాన్న వచ్చారు. ఇంటికి వెళ్ళాక స్నానం, టిఫిన్ ముగించుకుని.. అమ్మకి చెప్పి లత ఇంటికి బయలుదేరాను. అక్కడ పెళ్ళి హడావుడి కనపడుతోంది. ఇంటికి రంగులు.. డెకరేషన్..
వచ్చిన దగ్గర బంధువులు, ఈ సందడిలో లత ని పట్టుకుని రూమ్ లోకి తీసుకువెళ్ళాను.
వెంటనే ఆత్రంగా అడిగాను…” ఏమిటే.. ఏమైంది? అశోక్ ని ఎందుచేత చేసుకోవడం లేదు? అంకుల్, ఆంటీ ఒప్పుకున్నారు కదా.. నీకూ నచ్చాడు కదా.. ఏమైంది అసలు..ఈ సుధాకర్ ఎవరు? ఈ పెళ్ళి నీ ఇష్టపూర్వకంగానే చేసుకుంటున్నావా?” ఇలా ప్రశ్నలతో లతని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసేసాను.
“అంతా చెపుతాను.. కంగారు పడకే తల్లీ..ముందు కాస్త ఏదెనా తిందువు గాని ” అంది లత.
“తిండి విషయం తర్వాత.. ముందు ఇదేదో నాకు చెప్పు.. ” అని నేను అనేసరికి..
రూమ్ తలుపు వేసి, లత నా ఎదురుగా కూర్చుని చెప్పడం మొదలెట్టింది.
” ఆ రోజు అశోక్ చెప్పిన మాటలు నీకు గుర్తు వున్నాయి కదా.. నాన్న కూడా మూఢాలు వెళ్ళాక ముహూర్తము పెట్టుకుందాం అనేసరికి, సరే.. మీ ఇష్టం.. అని అశోక్ తిరిగి బెంగళూరు వెళ్లి పోయాడు. ఆ తర్వాత కూడా నాకు ఉత్తరాలు వ్రాసాడు. ఓ పదిహేను రోజుల తర్వాత మా ఢిల్లీ బాబాయి ఏదో పని మీద మా ఊరు వచ్చి మా ఇంటికి వచ్చాడు. అప్పుడు అమ్మ నాన్న.. ఈ అశోక్ సంబంధం గురించి బాబాయికి చెప్పారు. తను బెంగళూరు వెళ్లి అశోక్ ని ఓసారి చూసి వస్తా అని బాబాయి అన్నారు. సరే అన్నారు నాన్న కూడా. బెంగళూరు వెళ్ళిన బాబాయి ఆఫీసు కి వెళ్ళి అశోక్ ని పరిచయం చేసుకున్నారు. అశోక్ కూడా బాబాయిని చాలా మర్యాదగా రిసీవ్ చేసుకుని, తన రూమ్ లోనే తనతో పాటు రెండు రోజులుంచుకుని, సెలవు పెట్టుకొని సిటీ అంతా చూపించాడట. అశోక్ వినయం, మర్యాద బాబాయికి కూడా బాగా నచ్చాడు. తన తల్లిదండ్రులు గురించి మాకు చెప్పినట్లే బాబాయికి కూడా చెప్పాడు అశోక్.
తిరిగి వచ్చిన బాబాయి.. అశోక్ గురించి అంతా బాగానే చెప్పాడు.. అశోక్ ఉద్యోగం, ఆఫీసు, జీతం అన్నీ ఎంక్వయిరీ చేసాను.. అంతా బావుందని చెప్పాడు. నేను హమ్మయ్య అనుకున్నా. కానీ బాబాయికి మరో డౌట్ వచ్చింది.. అశోక్ తల్లిదండ్రులు వూరు వెళ్లి ఓసారి ఎంక్వయిరీ చేసి వస్తానని వెళ్ళాడు.
ఆ వూరిలో తను ఎవరో ఎందుకు వచ్చినట్లో చెప్పకుండా.. అశోక్ కుటుంబం గురించి ఆరా తీసాడు. ఆ ఊళ్లో వారు చెప్పింది విని నిర్ఘాంతపోయాడు బాబాయి.
ఆ వూరిలో ప్రస్తుతం అశోక్ తల్లిదండ్రులు లేనే లేరట. అతను చెప్పినట్లుగా వారికి పొలాలు, తోటలు కూడా లేవట. చాలా బీద కుటుంబమట వారిది. అన్నిటికన్నా షాక్.. ఏంటంటే.. అశోక్ కి అంతకు ముందే పెళ్ళి అయిందట. అశోక్ చాలా శాడిస్ట్ అనీ, అతను పెట్టే టార్చర్ తట్టుకోలేక.. నాలుగో నెల గర్బవతి అయిన అతని భార్య .. సూసైడ్ చేసుకుని చనిపోయిందట. తగిన సాక్ష్యాధారాలు లేక అశోక్ మీద కేసు కొట్టేసారట. ఆ తర్వాత అతని తల్లిదండ్రులు ఈ వూరు వదిలి వెళ్ళి పోయారట. ఎక్కడకి వెళ్ళిందీ తమకి తెలీదని ఆ ఊరి వారు చెప్పడంతో.. బాబాయికి నోట మాట రాలేదట. అశోక్ కూడా ఎక్కడ వుంటున్నదీ, ఏ ఉద్యోగం చేస్తున్నదీ తమకి తెలీదని చెప్పారు వాళ్ళు.
ఇంటికి వచ్చి బాబాయి ఈ సంగతులు చెప్పగానే నాన్న తాటిచెట్టంత ఎగిరారు. అశోక్ తో స్నేహం చేసి కలం స్నేహం చేసినందుకు నన్ను చఢామఢా తిట్టేసారు. తను కూడా ముందు వెనక చూసుకోకుండా ఒప్పుకున్నందుకు తనని తనూ తిట్టుకున్నారు. ఆ విషయమై బాబాయి.. అశోక్ ని తిడుతూ ఉత్తరం రాసి.. ఇంకెప్పుడూ.. నాకు లెటర్స్ వ్రాయవద్దనీ.. ఏదైనా గొడవలూ, బెదిరింపులు చేస్తే పోలీసు రిపోర్టు ఇస్తాననీ గట్టిగా వార్నింగ్ ఇచ్చాడు.
నాకు కూడా.. ఈ సంఘటనతో కళ్ళు తెరుచుకున్నాయి. ఇంకా నయం.. ఎక్కడా.. ఏ మాత్రం నేను ఉత్తరాలలో కానీ.. ప్రవర్తనలో కానీ తొందర పడలేదు. .. లేకపోతే నానా రభస అయిపోయేదాన్ని.. అదృష్టం బావుండ బట్టి గోతిలో పడలేదు. బాబాయి ముందుచూపు వల్ల నా జీవితం నాశనం కాకుండా.. ఒడ్డున పడ్డాను. కాస్త స్థిమిత పడ్డాక బాబాయే తనకి తెలిసిన ఈ సంబంధం తీసుకువచ్చాడు.. మారు మాట్లాడకుండా ఒప్పుకున్నాను. ” అని జరిగిన సంగతులన్నీ చెప్పింది లత.
నాకు చాలా భయం వేసింది..” అమ్మో.. ఎంత మోసం చేసాడు అశోక్.. తేనె పూసిన కత్తి.. కట్టుకున్న భార్య ఉసురు తీసాడు.. నిన్ను చేసుకుని వుంటే.. ఏం చేసేవాడో.. ముందుగా ముప్పు తెలుసుకోగలిగారు.. నయమే.. అతని మాట తీరు చూసి ఎంత మంచివాడో అనుకున్నా.. అయినా మనదే తప్పు . అమ్మానాన్న ఇచ్చిన స్వేచ్ఛని దుర్వినియోగం చేసుకుంటే ఇలాగే అవుతుంది. ఇది అందరు ఆడపిల్లలకీ ఓ గుణపాఠం అవుతుంది. ” అన్నాను నేను.
ఈ కలం స్నేహాలూ, ఫేస్బుక్ స్నేహాలు నిజమే అనుకుని భ్రమ పడి ఎందరో మోసపోతున్నారు.. వారందరికీ ఇదో కనువిప్పు అవుతుంది అనుకున్నా.
వేద మంత్రాలు, మంగళవాయిద్యాల నడుమ లత మెడలో సుధాకర్ మంగళసూత్రం కడుతూండగా.. లత మోములో మెరిసే కాంతి నాకు ప్రస్ఫుటంగా కనిపించింది. వీరిద్దరూ కలకాలం హాయిగా వుండాలని ఆ భగవవంతుని ప్రార్ధించాను.

రచన: గిరిజారాణి కలవల

పొద్దున్నే అష్టావధానం.. శతావధానం అయిపోతోంది..
ఓ పక్క కుక్కర్.. ఓ… తెగ కూసేస్తోంది రా.. రమ్మని.. రా.. రా.. రమ్మని..
ఇంకో పక్క సాంబారు కుతకుతలాడిపోతోంది… పోపుకి టైమయిందంటూ..
మరో వేపు శ్రీవారు కారుతాళాలు కనపడక కారుకూతలతో.. తైతక్కలాడుతున్నారు.. .
ఇంకో వైపు పనిమనిషి గిన్నెల మోతలు..
సుతుడి సుత్తి ఇంకో రకం..
పూజగదిలో అమ్మవారి అష్టోత్తరమే చదివాను.. నాది చదవలేదేమని అయ్యవారు అలిగి.. ఎక్కడ అష్టకష్టాలు పెడతారో అని.. అదో భయం ఇంకో పక్క…
ఇవీ.. ఈ కుత కుత కూతల మోతల మధ్య నా వెతలు… హాడావుడి లో అప్పడప్పుడు చిరు వాతలు.
ఇన్నిటి మధ్య.. అప్పుడే ఫోన్ మోగుతూంటే.. ఆ టైమ్ లో రేగే తిక్కకి అసలు లెక్కే వుండదు..
ఇప్పుడు ఆ గబ్బర్ సింగ్ గబ్బు మాటలెందుకు గుర్తొస్తాయో.. అర్ధం లేదు..
ఓ రింగ్ వచ్చి ఆగిపోయింది.. కాసేపాగి రెండు రింగులు… ముచ్చటగా మూడో నిముషంలో మూడే రింగులు…
అర్థం అయిపోయింది.. ఆ రింగులరాణి ఎవరో….. అసలు మొగుడితో వేగలేకపోతోంటే.. మధ్యలో ఈ అర్ధమొగుడు ఒకటీ… ఫోను తీస్తే ఒక గోల.. తియ్యకపోతే మరో గోల…
తనది జియో సిమ్మే.. తన సొమ్మేదో అరిగిపోతున్నట్టు మిస్సుడు కాల్ ఇస్తుంది.. నాకు కాలిపోతూవుంటుంది.. ఆ కాల్ చూస్తే.. కుతకుతలాడే పొయ్యిలు అన్నీ సిమ్ లో పెట్టి.. తిరిగి ఫోను చేసాను. అటువైపు రెడీగానే వుంది.
” వదినోయ్… ఈ రోజు బిగ్ బజార్ లో అన్నీ ఆఫర్ లే అట.. ఒకటి కొంటే ఒకటి ఫ్రీ అట.. పేపర్ చూడలేదా! నేను మధ్యాహ్నం మూడింటికల్లా వస్తాను. రెడీగా వుండు.. వెడదాం.” అంటూ అప్పచెప్పేసింది పాఠం.
చచ్చాను బాబోయ్ అనుకున్నా.. ఈరోజు నా చిన్ననాటి స్నేహితురాలు వూళ్ళోకి వచ్చింది. వెళ్ళి కలుసుకుందామనుకున్నా.. ఇంతలో ఇదొకటి.. ఆడపడుచు వున్న వూళ్లో వుండడం నా చావుకొచ్చింది. రావడం కుదరదని చెపితే… వెంటనే వాళ్ళ అన్నగారికి.. వాళ్ళమ్మకీ న్యూస్ వెళ్లిపోతుంది. ఈయన అష్టోత్తరం ఎలాగోలా భరించగలను కానీ, అత్తగారి సహస్రనామాలు నా వల్ల కాదు.. స్నేహితురాలికి ఏదో ఒకటి చెప్పుకుని ఈవిడ గారితో ఆ బిగ్ బజార్ కి వెళ్ళడమే ఇక తక్షణ కర్తవ్యం అనుకున్నా..
ఈ ఫోన్ వస్తుందని పొద్దున్నే పేపరు చూసినప్పుడే అనుకున్నా… ఈ ఆఫర్ లూ, ఫ్రీగా వస్తున్నవీ వున్నాయంటే చాలు.. ఎంతదూరమైనా.. ఎగురుకుంటూ వచ్చేస్తుంది. ఈవిడ జాతకం ఏంటో కానీ.. జీవితం అంతా ఫ్రీ సర్వీస్ మీదే లాగించేస్తుంది. మొగుణ్ని కూడా ఫ్రీగానే కొట్టేసింది.. మేనత్త కొడుకు కదా… ఊరికే వచ్చేసాడు. ఆ మాటే నేను ఎప్పుడైనా మా ఆయన దగ్గర అంటే తెగ ఉడికిపోతారు..
” మీ చెల్లి కి ఎంచక్కా ఫ్రీ గా వచ్చేసాడు. నాకే.. మా నాన్న ఎంత బేరం చేసాడో మిమ్మల్ని కొనడానికి.. అప్పటికీ వసుదేవుడి టైపులో.. మీ నాన్నగారి గారి కాళ్లు కూడా పట్టుకుందామనుకున్నారట పాపం”..
” అంటే.. ఏంటే.. మా నాన్న గాడిద అనుకుంటున్నావా?” అని గుర్రులు..
” మీ నాన్నేంటీ.. మిమ్మల్ని అదే అనుకుంటున్నా.. మీ కాళ్లు నిజంగానే పట్టుకున్నారుగా, కన్యాదానం చేసేటప్పుడు “.. అందామనుకునేదాన్ని…అంటే ఇంకేమైనా వుందీ… కురుక్షేత్ర సంగ్రమమే ఇక.
ఏది కొంటే ఏది ఫ్రీ గా వస్తుందా! అని చూసి, అది నాచేత కొనిపించి… ఆ ఫ్రీగా వచ్చేది తను కొట్టేస్తూ వుంటుంది. వాళ్ళింటి నిండా.. మా ఇంటి వస్తువుల తాలూకు వచ్చిన ఫ్రీ సామాన్లే… తనకి ఓసారి బకెట్ అవసరమయింది… చూస్తే ఏదో చెత్త వాషింగ్ పౌడర్ ఆరుకేజీల పేకెట్ కొంటే బకెట్ ఫ్రీ అట.. వద్దు మొర్రో అంటున్నా కూడా.. బలవంతంగా అంటగట్టించి… బకెట్ తీసుకునిపోయింది. ఆ పౌడర్ తో బట్టలు ఉతకడం మాట అలా వుంచి టాయిలెట్ లు కడగడానికి కూడా పనిచెయ్యలేదు. అలాగే ఎప్పుడో తాగుతాం కాఫీ అన్నా వినిపించుకోకుండా… స్టీలుగ్లాసు ఇస్తున్నారని ఏకంగా కేజీ కాఫీపొడి కొనిపించింది. అది చెల్లుబాటు అవడానికి ఆరునెలలు పట్టింది. మా ఆయన ఏదో కార్డుకి నెలకి ఓసారి సినిమా టిక్కెట్లు ఫ్రీ అన్నారొకసారి.. అప్పటినుంచి అవి వాడుకుని ఇంటిల్లపాది సినిమాకి వెళ్లి పోయేవారు. ఇలా ఏది ఎక్కడ ఫ్రీ యా అని వెతుకుతూనే వుంటుంది.
వద్దంటే మా వీధి చివర వున్న గుర్నాధం కొట్లోనే ఇంటికి కావలసిన సరుకులు కొంటుంది. వాడు అన్నీ చచ్చులూ, పుచ్చులూ, మన్నూ, మసానం అన్నీ కలిపేసి అమ్మేస్తాడు. అన్నీ కల్తీ సరుకులే వాడి దగ్గర. అక్కడ కొనొద్దని ఎన్నో సార్లు చెప్పాను… వినిపించుకుంటే కదూ! బయట కంటే ఓ రెండు రూపాయలు తక్కువ ప్రతీ దానిమీదా.. అంటుంది.. నీ ఖర్మ.. అనుకునేదాన్ని. ఓ సారి అక్కడ ఏదో ఐదుకేజీల ఆయిల్ డబ్బా కొంటే, రెండు స్టీల్ ప్లేట్లు ఫ్రీ అంటే కొనుక్కుని వెళ్ళింది. ఆ తర్వాత నాకు ఫోను చేసి… ” వదినా! ప్లేట్లతో పాటుగా ఈ నూనె డబ్బా మీద.. Fat free అని కూడా వుంది.. అదివ్వడం మర్చిపోయినట్టున్నాడు గుర్నాధం.. అటువైపు వెడితే అడిగి తీసుకుని వుంచు” అంది మా అయోమయం ఆడపడుచు… ఈ మేనత్త తెలివితేటలు నా కొడుక్కి వస్తాయేమో అని దిగులు పట్టుకుంది నాకు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే.. ఈ ఉచిత ప్రహసనాలు చాలానే వున్నాయి.
మథ్యాహ్నం మూడింటికి ఓ మిస్సుడు కాలు… బయలుదేరినట్టుంది అనుకుంటూ.. తిరిగి ఫోన్ చేసాను. ” కిందకి వచ్చేయ్యి.. వదినా! ఆటో లో వున్నాను” అని ఆర్డర్. ఔను మరి ఇక్కడ దాకానే ఆటో మాట్లాడుకుని, ఇంట్లోకి వస్తే.. ఇక్కడే ఆటోవాడికి తను డబ్బులు ఇవ్వాలిగా మరి.. ఒకేసారి బిగ్ బజార్ దాకా మాట్లాడి, దారిలో నన్ను ఎక్కించుకుంటే.. మొత్తం డబ్బులు ఇవ్వడానికి నేనొక బకరాని వున్నానుగా.. ఇక్కడెందుకు దిగుతుందీ! మళ్ళీ రిటర్న్ లో ఇక్కడ దిగి… రాత్రికి తినడానికి అన్నీ పార్శిళ్ళు కట్టించుకుని, వాళ్ళ అన్నగారిని కారులో దింపమని అడుగుతుంది.
” ఇదిగో.. తాళం వేసి దిగుతున్నా..” అంటూ వచ్చి ఆటో ఎక్కాను.
” నీ చీర బావుంది .. వదినా! ఎక్కడ కొన్నావు?” ఆటో ఎక్కగానే మొదటి మాట.
” చెన్నై షాపింగ్ మాల్ లో తీసుకున్నా… మొన్న నా పుట్టినరోజు కి” అన్నాను.
” అయ్యో! అక్కడ రేట్లు ఎక్కువ కదా! అక్కడెందుకు కొన్నావు? సి ఎమ్. ఆర్ లో అయితే ఒక చీర కి ఇంకో చీర ఫ్రీ అట.. అక్కడ తీసుకోకపోయావా? ” అంది.
ఆ ఫ్రీ చీర తీసుకుపోదామని.. ప్లాన్ కాబోలు.. అనుకున్నా.. కచ్చగా..
” అవి.. అలాంటివి మన్నవులే… అయినా ఇది నాకు నచ్చింది. అందుకే తీసుకున్నా ” అనేసాను ఖరాఖండిగా.
ఇంతలో బిగ్ బజార్ వచ్చింది… మా ఇంటి దగ్గర నుంచి ఇక్కడకయితే ఏభై రూపాయలు… అమ్మగారు మరి తన ఇంటి నుంచి మాట్లాడిందిగా.. నూటేభై… నోరు మూసుకుని ఇచ్చాను.
” ముందు పైకి వెళ్లి. . చూసుకుంటూ కిందకి వద్దాం వదినా! ”
ఔను… ముందు పైకెళ్ళి నన్నో తోపు కిందకి తొయ్యడానికేగా.. అనుకున్నా మనసులో..
ముందు జాగ్రత్త చర్యగా ఈసారి కార్డు తేలేదు… ఈవిడ సంగతి తెలుసుకదా… ఓ పదివేలు పర్సులో పడేసుకుని వచ్చాను.
పైన బట్టల సెక్షన్ లోకి వెళ్ళాము.” వదినా! అన్నయ్య పుట్టినరోజు వస్తోందిగా.. షర్టు లు చూద్దాం పద… నా సెలక్షన్ వాడికి చాలా ఇష్టం… నిన్ను సెలక్ట్ చేసింది నేనేగా.. అందుకే నువ్వంటే మా అన్నయ్య కి ఎంత ఇష్టమో.. ” అంటూ ఓ కుళ్లు జోకేసింది.
” ఔనొను.. నీ సెలక్షన్ బావుంటుంది.. కానీ.. ఈ సారి పుట్టినరోజు కి వేసుకోని చొక్కాలే నాలుగున్నాయి.. ఇక కొనుక్కోనని అన్నారు మీ అన్నయ్య. ” అన్నాను.
” ఆ.. వాడలాగే అంటాడు.. మనం కొనేది మనం కొనెయ్యడమే.. వాడేం కాదనుడులే.. ” అంటూ నా మాట తీసిపారేసి, చొక్కాలు సెక్షన్ లో దూరింది. నిమిత్తమాత్రురాలిలా చూస్తూండిపోయాను. తిరిగి తిరిగి నాలుగు చొక్కాలు తీసుకొచ్చింది.
” ఎలా వున్నాయి వదినా? ” అంది..
ఎలా వున్నా నా నోట వచ్చే సమాధానం ఒకటే..
” బావున్నాయి ” అన్నా..
” రెండు కొంటే రెండు ఫ్రీ అట… అదిగో చూడు.. Buy 2 get 2.. అని పెట్టాడు..” అంది.
అయితే మా ఆయనకి ఆ buy వి రెండు.. మీ ఆయనకి get వి రెండూ.. అనుకున్నా.
ఆ తర్వాత పిల్లల బట్టలు… నా ఖర్మ కొద్ది ఆవిడ గారి కొడుకూ.. నా కొడుకు ఈడు వాడే.. మూడు నెలలే తేడా.. కాబట్టి ఇక్కడ కూడా కొన్నవి నాకూ.. ఫ్రీవి తనకీ..
అలా తన సెలక్షన్ లతోనే షాపింగ్ పూర్తవుతుంది ఎప్పుడూను..
ప్లాస్టిక్ డబ్బాలు, స్టీలు సామాన్లలో ఫ్రీ లు పెట్టలేదు.. ఆ జోన్ లోకి వెళ్ళదేమో అనుకున్నా… పెట్టకపోయినా అవీ వదల్లేదు.. తనకి ఒక్కదానికీ కొనమంటే ఏమైనా అనుకుంటాననుకుంటుంది కాబోలు.. ఏది తీసినా రెండు సెట్లు తీస్తుంది.. నీకోటి.. నాకోటి.. అంటుంది దయార్ధహృదయురాలు.
ఏమాటకామాటే చెప్పుకోవాలి.. షాపింగ్ చేసినంతసేపూ ఆ తోపుడుబండిని తానే తోసేది. నన్ను చేయి కూడా వేయనిచ్చేదికాదు. “ఫర్వాలేదు వదినా” అనేది… అందులోంచి ఏదైనా తీసి పక్కన పెట్టేస్తానేమో అని అనుమానమేమో అనిపిస్తుంది నాకైతే..
అలా.. ఫ్రీ.. ఫ్రీ.. ఫ్రీ.. అంటూ అంతా కలియతిరిగి.. బిల్లింగ్ దగ్గరకి రాగానే… ఏదో ఫోన్ మాట్లాడుకుంటూ.. దూరంగా నిలబడేది. మొత్తం అన్నిటికీ బిల్లు వేయించి నీరసంగా బయటకి రావడం నా వంతు.
ఇలాంటి షాపింగ్ లు మాకు మూడునెలలకోసారి పరిపాటి అయిపోయయి.
ఓరోజు పొద్దున్నే మా ఆయనకి ఫోను… చెల్లి గారి ఫేమిలీ.. ఫేమిలీ వాంతులు, విరోచనాలతో హాస్పిటల్ పాలయినట్లు. వెంటనే మా ఫేమిలీ మొత్తం పరుగెత్తాం..ఏమయిందో, ఏంటో. అని..
మూడు బెడ్స్ మీదా.. ముగ్గురు.. సెలైన్ బాటిల్స్ ఎక్కించుకుంటూ కనిపించారు. ఫుడ్ పాయిజన్ అయిందని డాక్టర్ అన్నారు.
పొద్దున్నే.. మా పనమ్మాయి చెప్పిన విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. కల్తీ సరుకులు అమ్ముతున్నాడని గుర్నాధం కొట్టు సీజ్ చేసారట.. వాడి మీద కేసు బుక్ అయిందనీ చెప్పింది.
వెంటనే అడిగాను.. నిన్న ఏం తిన్నారని..
ముక్కుతూ.. మూలుగుతూ.. చెప్పింది..
” గోధుమపిండి పేకెట్లు ఒకటి కొంటే మూడు ఫ్రీ ఆఫర్ వుంటే.. గుర్నాధం కొట్లో తీసుకున్నా వదినా!. రాత్రికి చపాతీలు ఆ పిండితో చేసాను.. తిన్నపుడు బానే వున్నాయి.. మధ్య రాత్రి నుండే.. ముగ్గురికీ ఇలా మొదలయ్యాయి..” అంది.
తిక్క కుదిరింది.. ఇప్పటికైనా ఈ ఫ్రీ పిచ్చి వదులుతుంది అనుకున్నా.
” డాక్టర్ గారు ఫర్వాలేదు అన్నారులే… సాయంత్రం డిశ్చార్జ్ చేస్తారట. రెండు రోజులు రెస్ట్ తీసుకుందురు గాని.. మా ఇంటికి తీసుకెడతా ” అన్నారు శ్రీవారు.
” వదినా… ఈ హాస్పిటల్ డాక్టర్ నీకు వేలు విడిచిన మేనమామకి తోడల్లుడి కొడుకటగా.. ట్రీట్మెంట్ ఫ్రీ గా చేస్తాడేమో.. కాస్త అడుగు.”
ఈ మాటలకి నేనూ.. మా ఆయనా మొహామొహాలు చూసుకున్నాం.. ఈ ఫ్రీ పిచ్చి పీక్ స్టేజికి వెళ్లి పోయిందనుకున్నాను.
” అతను ఒకప్పుడు వుండేవారు ఇక్కడ.. ఇప్పుడు లేరు.. ” అన్నాను.
” అయ్యో! ఔనా! ఎంత బిల్లు అవుతుందో ఏంటో? ” రాబోయే బిల్లు ని తలుచుకుని బిపి పెంచేసుకుంటూంటే… మూడో బెడ్ మీద నుంచి వాళ్ళాయన… ” ఫర్వాలేదు, శ్యామలా! ఇన్సూరెన్స్ కవరేజి వుంది.. కంగారు పడకు” అని వూరడించేసరికి మా ఆడపడుచు మొహం అంత నీరసంలోనూ కూడా వెలుగులు సంతరించుకుంది.
” అయితే.. ఇంకో రెండు రోజులు ఇక్కడే వుందామండీ! ఇరవైనాలుగు గంటలూ ఏసీ లో వుండవచ్చు ఎంచక్కా..” అనేసరికి…
అంతే.. నాకు సడన్ గా..
బిపీ డౌన్ అయి సుగర్ పెరిగి.. తల తిరిగి.. ఢాం అని కూలపడిపోయాను.