కవిత

రచన: భమిడిపాటి స్వరాజ్య నాగరాజారావు.

 

ఆమె నిలకడగా నిలిచుంటుంది,

అలజడులను గుండెల్లోనే దాచుకున్న సంద్రంలా .

అతడు ఆమె మదిని తెలుసుకోకుండానే

ఆమె వైపుకు ప్రవహిస్తాడు కలవాలనే తహతహతో ఉన్ననదిలా.

ఆమెకి నివేదించుకోవటమే తప్ప నిరాకరించటం తెలియదు,

అతనికి ఆక్రమించుకోవటమే తప్ప ఆదరించటం నచ్చదు.

ఆమె తన విశాలత్వంతో అతని విశృంఖలత్వాన్ని భరిస్తుంది,

అతను తన పశుతత్వాన్నే ప్రయోజకత్వంలా చరిస్తాడు.

ఆమె అతడిని అంగీకరించటమే తన ఆశయంలా జీవిస్తుంది,

అతడు ఆమెను దోచుకోవటమే తన పరాక్రమానికి సంకేతంలా భావిస్తాడు.

అతనిని అపార్ధం చేసుకోవాలనే ఆలోచనే ఉండదు ఆమెకి,

ఆమెను అర్ధం చేసుకోవాలనే ధ్యాసే ఉండదు అతనికి.

కారుణ్యం ఆమెకు దాసి,కరుకుతనం అతని సహవాసి.

కొల్లగొట్టబడిన నిధిలా ఆమె,ఆమె పాలిటి దురదృష్టపువిధిలా అతడు.

 

 

రచన: రోహిణి వంజరి

 

కెజియా వచ్చి ప్రార్థన చేసిన

కేకు తెచ్చి ఇచ్చింది….

రంజాన్ నాడు రజియా వచ్చి షీర్ కుర్మా

రుచి చూడమంది……

దసరా పండుగ నాడు

విజయ వచ్చి అమ్మ వారి

ప్రసాదం చక్కెర  పొంగలి

తెచ్చి నోట్లో పెట్టింది…..

అన్నింటిలోనూ ఒకటే

తియ్యదనం……

అదే మనందరినీ కలిపే

మానవత్వం……..

అనురాగపు వెల్లువలో

అందరం తడిసి

మురిసే వేళ, ఎందుకు మనకు కులమతాల గోల…….

 

 

రచన: పారనంది శాంతకుమారి

 

 

తనతో ఆవిడ నడుస్తుంటే సమానంగా,

అతడు దానిని భావిస్తాడు అవమానంగా.

పక్కవారితో ఆవిడ మాట్లాడుతుంటే అభిమానంగా,

అతడు చూస్తుంటాడు అనుమానంగా.

అతని పోరు పడలేక ఆవిడ పుట్టింటికి వెళ్తే స్వాభిమానంగా,

ఆవిడ లేకుంటే అతడికి అంతాకనిపిస్తూ ఉంటుంది శూన్యంగా,

ఆవిడ వచ్చేవరకు ఉంటాడు అతిదీనంగా,

వెళ్లిమరీ బ్రతిమాలాడుకుంటాడు హీనంగా,

ఆవిడనే తలుస్తుంటాడు తనప్రాణంగా,

ఆవిడనే తలుస్తుంటాడు తదేకధ్యానంగా,

ఆవిడని తీసుకువచ్చిన తరువాత

కొన్నిరోజులు ఆవిడతోఉంటాడు నవ్యంగా,

ఆవిడను చూసుకుంటాడు దివ్యంగా,

కొద్దిరోజులకే అతనిబుద్ధి మళ్ళీ మారిపోతుంది అపసవ్యంగా,

ఇలా ఎన్నిసార్లయినా అతను ఆవిడతో ఉండలేడు అన్యోన్యంగా.

రచన: వసంతశ్రీ

పొద్దున్న లేస్తూనే దేముణ్ణి పూజిస్తాం-

ఇంట్లో ఇల్లాలిపై మాత్రం కసుర్లు.

శివుడు తనలో అర్ధ భాగమిచ్చాడని తలుస్తూ-

నీకేమీ తెలీదని భార్యని దెప్పి పొడుస్తూ.

పుస్తకాన్ని సరస్వతీ అని నమస్కరిస్తుంటాం-

ప్రతీదానికీ పేపర్ చెత్త కోసం వాడతాం.

అగరబత్తి డబ్బా పైన ఉండే దేముని బొమ్మనీ దాస్తాం-

ప్రతీ అబద్దానికీ దేముడిపై ఒట్టేస్తూ.

లక్ష్మీ దేవిని పూజిస్తూ-

లక్ష్మీ బాంబుని పెల్చేస్తూ దీపావళి.

ప్రతీ రోజూ గుడి కెళ్లాలని ప్రయత్నిస్తాం-

వెళ్ళినా వరసలోనిలబడకుండా ముందుకు తోసుకెళ్ళిపోతూ.

ప్రసాదం కళ్ళకద్దుకుని తింటాం-

చేతిని గుడి గోడలకి రాసేస్తూ…(మనం శుభ్రంగా ఉండాలి కదా!!)

అందర్లో దేముణ్ణి చూడమన్నాడని తెలుసు-

కానీ మన స్వార్ధం మాత్రం మనదే!!

మన సుఖం,మన సంతోషం మన భావోద్వేగాలూ మనకి ముఖ్యం.

మన ఈర్ష్యా అసూయాలని సరి అయినవే అని చూపడానికి –

మనం ఎంతైనా వాదిస్తాం.

చేసింది ఎంత తప్పైనా సమర్ధించుకోడానికీ మన తెలివితేటల్ని వాడతాం.

కానీ మనకి తెలిసిన జ్ఞానాన్ని మన అభ్యున్నతికి వాడే అవకాశం తీసుకోము.

ఉన్న ఒక్క జన్మని పరోపకారానికీ వాడి,

సక్రమంగా ఉపయోగించడానికే 84కోట్ల జీవరాశులలో ఉత్కృష్టమైన ఈ జన్మని వృధా చేసుకోవద్దు.

రచన: మూలా వీరేశ్వరరావు

పుట్టక ముందే
ఎదో పెద్ద కుట్ర జరిగింది !
జాతి అని, మతమని, కులమని, లింగమని
నా మీద ముద్ర వేశారు !
నన్ను నేను చూసే అవకాశం లేదు !
చదువేదో మొదలయ్యాక
ఇప్పుడు 90 శాతం 30 శాతం
ఒకే చోట కూర్చునే అనివార్య స్థితి
అంతర్యుద్దానికి సిద్ధం చేస్తుంది !
జంధ్యం పోగు,మాంసము పేగు
పెనవేసుకొని సాగే పరిస్థితి !
కులాల కొలనులో
కలహాల అలలు !
సామాజిక న్యాయం
జరగని నెత్తురోడే పచ్చి గాయం !
దేశీయ పక్షులకు ఎన్నో రకాలుగా “రాజకీయ గాలి” ఎదురు దెబ్బ కొడుతోంది
వలస పోయిన పక్షుల మేధస్సు
స్టాట్యూ ఆఫ్ లిబర్టీకి మోకరిల్లుతుంది !
జీవితం నుండి పారిపోలేని జీవన విహంగం
పంజరాన్నీ ప్రేమిస్తోంది !

******

రాళ్ళకి మొక్కే రీతి
అవినీతిలో భాగం పంచే శీఘ్ర గతి
మొక్కిన వరమీయని వేలుపు
రోజూ లౌడ్ స్పీకర్ నుండి మౌఢ్యానికి మేలుకొలుపు !
జీవితం చుట్టూ వాస్తు,గ్రహాల విషవలయాలు
మళ్లీ మళ్ళీ మోసపోయే సుడిగుండాలు
ఆదివారం ఆత్మ గౌరవం వంచనతో
మతమేదో మారి పోతుంది
సిలువ ధరించిన కుహనా గౌరవం
కొత్త ” విత్తం”కి విత్తనాలు చల్లు తుంది !

మత కమతంలో
కుల వ్యాకుల వ్యాపారంలో
మానవత్వం చిరునామా లేని ధరిత్రి గా మిగులుతుంది !

****

పెట్టుబడి, లాభం
మా నిఘంటువులో ఎప్పడు దొర్లే పదాలు
విశ్వవిపణిలో ప్రపంచం చిన్నదైనది
వంచన పెద్దదైనది
సాంకేతిక మోసంతో సున్నితంగా పీక తెగుతూ ఉంటుంది !
నమ్మకాలు నరకానికి రహదారులవుతాయి
స్విస్ సర్పం ఎప్పటి లాగే బలిసి బుసలు కొడుతూ ఉంటుంది !
క్షణాలన్నీ వస్తు క్షణికాలుగా మారుతుంటాయి
విలువలన్నీ విడిచిన సమాజం
ఒక ప్రాచీన శిధిలాలయమవుతుంది
హృదయమున్న వాడు ఉరి లేని పూజారవుతాడు !

రచన – శ్రీకాంత గుమ్ములూరి.

అనాది నుండి మన సమాజంలో
ఎన్నెన్ని వర్ణాలు !!!
కులం మతం జాతి లింగం
ఎన్నెన్నో విభాగాలు.
వీటన్నింటినీ సంతరించుకుని
వైషమ్యాల కక్షలు !!

ఒక అతివ మరొక అతివను మోహించిందని
ఒక పురుషుడు వేరొక పురుషునితో రమించాడని
ద్విలింగాత్మక మైధునంలో లైంగికానుభూతి బడసారని
పురుషుడు స్త్రీ వలె మరి స్త్రీ పురుష ప్రవృత్తి చూపారని
నపుంసకత్వపు పుటకను పొందిన వారు నష్ట జాతకులని
వారంతా ప్రకృతికే విరుద్ధమని వారి జీవనమే వ్యర్ధమని
స్త్రీ పురుష సంబంధం మొక్కటే స్రృష్టిలో ఉత్కృష్టమనీ
తక్కినవన్నీ హీనమని నిషిద్ధ వైఖరి ప్రదర్శించి
పక్షపాత ధోరణితో నీచాతి నీచంగా వారి పట్ల వివక్ష సలిపి
నిలువ నీడ నీయక, వారిని జాతి బహిష్కృతులను గావించి
తామే అధికులమని, మనుధర్మ శాస్త్ర పారంగతులమని
ఎలుగెత్తి చాటుటయే ప్రశంసనీయమైన జీవనమా ?
జన్యుశాస్త్రపు విధముల నియంత్రించ వారి తరమా?
వారి వారి పుట్టుకలకు బాధ్యులు మనుజులా? దైవమా?

పురాణేతిహాసాలు కించపరచలేదు బృహన్నలనీ, శిఖండీనీ
విష్ణువు మోహినియైనా, శివ కేశవులు రమించినా
హరిహర పుత్రుడు అయ్యప స్వామిగా అవతరించినా
హర్షించి పూజించిన లోకానికి ఇపుడెందుకీ వైషమ్యం ?

లైంగిక ధోరణిపై వివక్ష అంటే వాక్ స్వాతంత్ర్యమును
భావ స్వాతంత్ర్యమునూ ఉల్లంఘించినట్లే కదా
నపుంసక పుటక ప్రకృతి విరుద్ధమూ కాదు
స్వలింగ సంపర్కం మానసిక రుగ్మతా కాదు
మనుజులలో పైశాచిక ప్రవృత్తిని మించిన రోగమా ఇది ?
పరస్పర సమ్మతితో గల ప్రేమకు నిరాదరణ ఎందుకు ?
హాని కొలుపు విధములను తప్పక ఖండించ తగును
అధికాంశుల అభిప్రాయాలు, ప్రసిద్ధ నైతికత చెల్లవు మరి

ప్రతియొకరూ అర్హులే ప్రాధమిక మానవ హక్కులను పొంద
ఈ నిజ జీవితానికి పరమార్ధం సకల జనులకూ సమానతత్వం
మారుతున్న సమాజంలో మారుతున్న వ్యవస్థలను
మనసారా అంగీకరించు మానవతను ప్రదర్శించు
పక్షపాత వైఖరిని పారద్రోలి ప్రతి జీవిని నీలో ఒకరిగ సమీకరించు
పురాతన భావాలను విసర్జించి అభ్యున్నతిని సాధించు
అత్యున్నత న్యాయస్థానం అందించిన తీర్పును గౌరవించు.

———————-

రచన -దాసరాజు రామారావు.

కలలు దాటి కన్నీళ్లు దాటి

వలలు దాటి వాగువంకలు దాటి

గడప దాటి కడుపు దాటి

భ్రమలు దాటి పరిభ్రమలు దాటి

ఆశలు దాటి ఆశ్రయాలు దాటి

పొక్కిళ్లు దాటి వెక్కిళ్లు దాటి

చికిత్సలు దాటి విచికిత్సలు దాటి

హింసలు దాటి అహింసలు  దాటి

ప్రయాణాలు దాటి ప్రయాసలు దాటి

వాయిదాలు దాటి ఫాయిదాలు దాటి

అడ్డాలు దాటి గడ్డాలు దాటి

హత్యలు దాటి ఆత్మహత్యలు దాటి

ఆవృతాలు దాటి అనృతాలు  దాటి

ముసుర్లు దాటి ఉసుర్లు దాటి

రంగులు దాటి రంగాలు దాటి

వ్యధలు దాటి వృధాలు దాటి

క్రోధాలు  దాటి విరోధాలు  దాటి

పాపాలు దాటి ప్రతాపాలు దాటి

ప్రగల్బాలు దాటి మెహర్బాలు దాటి

ఉచ్చాలు దాటి నీచాలు దాటి

శూన్యాల్ని దాటి ప్రళయాల్ని దాటి

గుసగుసలు దాటి రవరవలు దాటి

వెన్నుపోట్లు దాటి భంగపాట్లు దాటి

వ్రతాలు దాటి మతాలు దాటి

కులాలు దాటి వ్యాకులాలు దాటి

సహనాలు దాటి దహనాలు దాటి

నిస్సహాయాలు దాటి అసహాయాలు దాటి

మలుపులు దాటి తలపులు దాటి

ఓటములు దాటి కూటములు దాటి

జీవాత్మలు దాటి పరమాత్మలు దాటి

నిశీదులు దాటి నిషాలు దాటి

తంతెలు దాటి తంతులు దాటి

వేడుకోళ్ళు దాటి వీడుకోళ్ళు దాటి

కరువులు దాటి క్రతువులు దాటి

వదంతులు దాటి గల్లంతులు దాటి

తప్పులు దాటి మెప్పులు దాటి

కారణాలు దాటి ఆవరణాలు దాటి

లోయలు దాటి కొండలు దాటి

విలోమాలు దాటి అనులోమాలు  దాటి

తారీఖులు దాటి దస్తావేజులు దాటి

తీసివేతలు దాటి నాసి రాతలు దాటి

ఛాందసాలు దాటి ఛందస్సులు దాటి

రామాయణాలు దాటి విష, కల్ప వృక్షాలు దాటి

అంగారాలు దాటి శృంగారాలు దాటి

అనుప్రాసలు దాటి విరోధాభాసలు దాటి

తుమ్మశెల్కలు దాటి పల్గిన పల్కలు దాటి

పథకాలు దాటి పతకాలు దాటి

శాసనాలు దాటి ఆసనాలు దాటి

పాలకులను దాటి పాలితులను దాటి

సెల్ హెల్ లు దాటి సెల్ఫ్ హెల్ప్ లు దాటి

లక్ష్మణ రేఖలు దాటి లక్ష్మణ స్వాముల దాటి

ఎదురు చూపులు దాటి నుదురు గీతలు దాటి

శుష్క ప్రియాలు దాటి శూన్య హస్తాలు దాటి

అభయముద్రలు దాటి నిర్భయ రౌద్ర లు  దాటి

సోహం దాటి అనేకం దాటి

ఉద్వేగాలు దాటి ఉద్యోగాలు దాటి

జననాలు దాటి మరణాలు దాటి

నేతి బీరలు దాటి నీతి బోధలు దాటి

శ్వేతపత్రాలు దాటి స్విస్ ఖాతాలు  దాటి

బందిఖానాలు దాటి దవాఖానాలు దాటి

వసంతాలు దాటి వనవాసాలు దాటి

ముసుగుతత్వాలుదాటి మూర్తిమత్వాలు దాటి

నిన్నటి రాత్రిళ్ళు దాటి రేపటి తూర్పిళ్ళు దాటి

పెనుభావాలు దాటి అనుభవాలు దాటి

షార్ట్ రూట్లు దాటి లాంగ్ షాట్లు దాటి

హిమ వెన్నెల దాటి సుమ ఉయ్యల దాటి

మెటీరియల్ దాటి మెటఫర్లు దాటి

భుజకీర్తుల దాటి భజనమూర్తుల దాటి

మూతి విరుపులు దాటి నూతి మూలుగులు దాటి

ఎగిరిన అలలు దాటి విరిగిన రెక్కలు దాటి

ప్రాచీనత దాటి నవీనత దాటి

వలసలు దాటి కులాసాలు దాటి

నీటి బుడగలు దాటి పాము పడగలు దాటి

ఏడడుగులు దాటి ఏడడుగుల దూరాలు దాటి

ఐక్యాలు  దాటి ఆధిక్యాలు దాటి

మూలాలు దాటి కాలాలు దాటి

శబ్ద స్పర్శలు దాటి నిశ్శబ్ద స్పృహలు దాటి

బాల్య చాపల్యాలు దాటి చిత్త విత్త లౌల్యాలు దాటి

సమ్మోహనాలు దాటి సంఘర్షణలు దాటి

గడీలు దాటి దోపిడీలు దాటి

వాల్ మార్ట్ లు దాటి వాల్ ఆర్ట్ లు దాటి

సెనెక్స్  దాటి సిక్త్ సెన్స్  దాటి

అర్జీలు దాటి ఫోర్జరీలు దాటి

పార్టీలు దాటి ఫిరాయింపులు దాట

చిరునామాలు దాటి వీలునామాలు దాటి

సన్మానాలు దాటి స్మశానాలు దాటి

విగ్రహాలు దాటి విధ్వంసాలు దాటి

ధర్మాసనాలు దాటి ధర్మాగ్రహాలు దాటి

పసి ప్రాయాలను దాటి కసి గాయాలను దాటి

భువనాలను దాటి గగనాలను దాటి

నిబిడాశ్చర్యాలను దాటి కఠిన ప్రశ్నార్థకాలను  దాటి

గుడులు దాటి గుడిసెలు దాటి

పాల పుంతలు దాటి నేల వింతలు దాటి

కళాసౌరభాలు దాటి సంసార సంక్షేమాలు దాటి

అడుగుజాడలు దాటి గాలి మేడలు దాటి

కామాలు,ఫుల్ స్టాఫ్ లు దాటి ఉద్గ్రంధాల పేజీలు దాటి

కారు మెయిళ్లు దాటి పచ్చిక బయళ్లు దాటి

విత్తులు పగిలిన చప్పుళ్ళు దాటి

పూలు పూసిన సమయాలు దాటి

అర్ధాంత నిష్క్రమణలు దాటి అంతరంగ ఆవిష్కరణలు దాటి

వొదిలిన జ్ఞాపకాలను దాటి వొదలని ముదిమి వ్యాపకాలను దాటి

రాజ్యాంగాలు దాటి రాజ్యభోగాలు  దాటి

వేల నిన్ను లు దాటి చాల నన్ను లు దాటి

మనిషిని చూడాలె

అవును,

నిజమైన మనిషిని దర్శించాలె.

రచన: డా. విజయలక్ష్మి పండిట్

 

 
మెరిసే మేఘల తివాసీపై
నడిచి వస్తూందా హిరణ్యతార,
ఆమె పాదాలు సోకి అడుగు అడుగుకు రాలుతున్నాయి నక్షత్రాలు ముత్యాల్లా ..,
రాలుతున్న ప్రతినక్షత్ర విస్పోటనం
కురిపిస్తూంది బంగారు రజినివర్షం..,
ధారగా జలజలా రాలుతున్న కాంచనచినుకులు..,
ఆ హిరణ్యతార బంగారు చేలాంచలమై
సముద్రుని ఒంటిపై జీరాడుతూ ..,
భూమ్యాకాశాన్ని కలిపే బంగారు జలతారు వంతెనయింది ..,
ఆ బంగారువారధి రజనిసోపానాలపై
క్రిందుకి దిగితూ వచ్హాడు అందమయిన ఆ పురుషుడు..శశాంకుడు,
సముద్రతలానికి దిగివచ్చి అలలపై మెరుస్తూవయ్యారంగా కదలే బంగారు
హంసనావ నధిరో హించాడు..
అంతలో….ఒక్కక్షణంలో
శశాంకుని ప్రక్కన చేరింది హిరణ్యతార..,
ఇంకేముంది..!
వెండి బంగారు కిరణాలు పరస్పరం ఢీకొని కలిసిపోయి కరిగిపోయి సముద్రునిలో ప్రతిఫలించి
వెలసిందచట ఒక నిర్మల నిచ్చల వెలుగుసంద్రం..!
భూనభోంతరాళాన్ని అల్లుకున్నాయి
ఆ అద్వైత వెలుగుప్రేమరేఖలు …,
ఆకారవికారాలు లేని కేవల అఖండ చైతన్యజ్యోతియై
వెలిగిపోతోంది అంతరిక్షం..,
సమస్తవిశ్వం అలముకుంది ఆదినిశ్శబ్దం..,
లోకాలనలరిస్తూంది ఉప్పొంగే ఓం’కారం,
ఆపాతమధురం ఆ..దివ్యమంగళ నాధం..,

నేకన్న ఆ…కల ఎంతో మధురం
ధన్యం నా జన్మం ..!!

రచన: శ్రీధర్ చౌడారపు

 

ఆ కళ్ళు నిష్కల్మషాలు

ఆ పెదాలపై అనుక్షణం

నవ్వు తాండవిస్తూంటుంది

అది బోసినవ్వో? భళ్ళుమన్న నవ్వో

అక్కడ సిగ్గు

బుగ్గల్లో ఎరుపుతో తలదాచుకుంటూంది

అక్కడ ఉక్రోషం

కాళ్ళను నేలకు బలంగా తాటిస్తుంటూంది

అక్కడ కోపం

“గీ”మంటూ “గయ్యి”మంటూ అరుస్తూంటుంది

అక్కడ ఆశ

కళ్ళను పెద్దవి చేసుకుని

పెదాలు తడుపుకుంటూంటుంది

అక్కడ నిరాశ

సర్వం కోల్పోయి దిగాలుగా కూర్చుంటుంది

అక్కడ గెలుపు

దిగంతాలకెగురుతుంటుంది

అక్కడ ఓటమి

భోరుమని ఏడుస్తూంటుంది

అక్కడ ఆనందం

అంతులేని సంతోషంతో అరుస్తూంటుంది

అక్కడ దుఃఖం

కళ్ళమ్మట కన్నీరై బుగ్గల్ని తడిపేస్తుంటుంది

అక్కడ ధైర్యం

అయినవాళ్ళు చెంతనుంటే బోరవిరుచుకుంటుంది

అక్కడ భయం

అమ్మ ఒళ్ళోకి దూకేయిస్తుంటుంది

ఆ వేషాలన్నీ తాత్కాలికాలే

ఆ ఆవేశాలన్నీ క్షణికాలే

ఆడిపాడి అలసి సొలసిన శరీరం

అమ్మఒడిచేరి నిద్దురపోతే

అన్నీ చేరిపోయేది మరుపు మజిలీకే

మెలుకువస్తే మరోకొత్తలోకం కళ్ళముందే

అదే అదే బాల్యం….

మనందరం దాటివచ్చిన అద్భుతలోకం

కని మరిచేసిన సుందరస్వప్నం
 

 

 

 

రచన: మూల వీరేశ్వరరావు

 

 

అంచుల దాక

వచ్చాక

అంచనాలు ఎందుకు ?

అంచుల దగ్గర

అర్దాల వెతుకు లాట

అర్ధ రహితం !

గతం జైలులో

జ్జాపకాల సంకెళ్ళేసుకున్న

మనో విహంగానికి

రెక్కలు ఏవి ?

మతంతో

మతి తప్పిన మర్కటాలకు

జీవిత మార్మికత ఏలా

తెలుస్తుంది ?

కొలతలతో

వెతలు చెందే వాడికి

జీవితం ఉత్సవ మని ఎప్పుడు

అవగతమవుతుంది ?

,

మిత్రమా

రా

కాంతి రహదారిపై

ముద్రలు లేని మతితో

వేల్పులు లేని హ్రుదితో

అన్వేషణా ఆత్మతో

జీవితమప్పుడు

జ్ఞాన సౌందర్యమవుతుంది !